Ważność interwencji:
jeden z bardziej dyskusyjnych problemów występujących w dzisiejszej ekonomii; dwa podejścia
1) tylko rynek ma racje i najlepszy model funkcjonowania kursów walutowych – każda ingerencja jest złem. Takie podejście dominuje wśród ekonomistów i części polityków od 15 lat. Jedyna osobą we władzach monetarnych w Polsce był i jest Marek Belka. Interwencja walutowa zakłóca prowadzenie autonomicznej polityki pieniężnej.
Zwolennicy interwencji uważają, że na pewno rynek ma rację, ale w okresie krótkim i średnim rynek może się mylić, rynek poddawany jest działaniom czynników o charakterze zniekształcającym.
Cele realizowane przez politykę walutową:
powinna zapewnić wymienialność waluty krajowej na pieniądz światowy
tworzenie takiego mechanizmu rynkowego, który pozwala w sposób obiektywny sposób pozwala na kształtowanie się kursu walutowego
stworzenie warunków dla procesów wyrównawczych pozwalających osiągnąć równowagę bilansu płatniczego
stworzenie mechanizmów absorpcji szoków monetarnych, które chronią sferę realną gospodarki przez zaburzającym oddziaływaniem zewnętrznych impulsów monetarnych
Instrumenty realizacji celów polityki walutowej:
regulacje w zakresie wymienialności waluty krajowej i swobodzie przepływów kapitałów
sposób wykorzystywania rezerw walutowych i budowa odpowiedniej struktury aktywów; polityka wykorzystywania tych rezerw – kraje najczęściej przechowują je w postaci papierów skarbowych USA i państw europejskich
uczestnictwo w międzynarodowych porozumieniach narodowo – finansowych nakładające na krajowe władze określone obowiązki, przede wszystkim MFW (oddziałuje na kraje starające się o pomoc finansową od tej instytucji), różnego rodzaju sformalizowane obszary i strefy walutowe, tworzone są również regionalne porozumienia finansowe nie będące obszarami walutowymi, ale już oddziałujące na politykę walutową np. „Chang Mai”
współpraca Banków Centralnych różnych państw – intensywność współpracy BC zależy od sytuacji w systemie walutowym np. decyzja 6 BC z 30.11.2011 r. o zasilaniu rynków finansowych w […]
polityka kursu walutowego – realizacja:
sposób definiowania kursu walutowego i wybór denominatora
wybór mechanizmu kursowego
interwencje BC na rynku dewizowym
Def. interwencji walutowych: transakcje kupna i sprzedaży walut podejmowane przez władze monetarne w celu realizowania określonej polityki kursowej
Cele interwencji walutowych:
ograniczenie wahań kursu walutowego
oddziaływanie na właściwą podaż dewiz na rynku walutowym
zlikwidowanie zaburzeń na krajowym rynku finansowym
akumulacja rezerw walutowych
Determinanty podejmowania interwencji walutowych:
działający mechanizm kursowy – jeżeli mamy kursy stałe z punktami interwencji to wiadomo, że władza musi interweniować
kiedy zdaniem polityków władz gospodarczych kurs rynkowy znacząco odbiega od kursu parytetu siły nabywczej, co może wypaczać działanie kursu walutowego
sytuacje kryzysowe, kiedy gwałtowne aprecjację lub deprecjację waluty krajowej mogą zakłócić funkcjonowanie rynku finansowego, uruchomić kapitały o charakterze spekulacyjnym, bądź będą przekazywały fałszywe sygnały dla sfery realnej (podmiotów gospodarczych)
Rodzaje interwencji walutowych:
sterylizowane – polegają na tym, że transakcje kupna i sprzedaży walut, które z istoty swojej wpływają na poziom płynności rynku krajowego, na bazę monetarną, są neutralizowane przez operacje otwartego rynku np. złoty aprecjonuje silnie w stosunku do euro, władza monetarna podejmuje decyzję o interwencji i sprzedaje złotego i kupuje euro, co powoduje zwiększenie się podaży złotego na rynku; opisać proces sterylizacji!. Interwencje te były i są przeprowadzane przez kraje o wysokim poziomie rozwoju np. Japonia, Niemcy etc.
niesterylizowane - kraje wschodzące w tym Polska; silne działanie kursu walutowego
zapowiadane – państwo informuje o interwencji co ma być już samo w sobie motorem do zmian
niejawne
koordynowane – banki dwóch lub więcej państw podejmują decyzje o wspólnym interweniowaniu na rynku walutowym; siła tych interwencji ma większą siłę niż jednostronne
jednostronne – większość państw
wzmacniające i przeciwstawne trendom
Niekiedy interwencjami nazywane są wszystkie działania mające na celu realizowanie polityki pieniężnej.
Kanały oddziaływania interwencji na kursy walutowe – WYKRES!:
Kanał oczekiwań – minister finansów przekazuje informacje jakie jego zdaniem jest poziom kursu walutowego odpowiedni dla gospodarki i taka informacja jest odbierana przez rynek za zapowiedź pośrednich lub bezpośrednich działań dla osiągnięcia tego poziomu. Im większe wiarygodność BC tym większa skuteczność działania kanału oczekiwań lub kanału informacyjnego. Podmioty nauczone doświadczeniem wiedzą, ze władze monetarne są zdeterminowane do osiągnięcia takiego poziomu. Przykład:
Kiedy tworzono UGiW państwa członkowskie utrzymywały kursy swych walut w granicach 2- 3% w stosunku do EQ i okazało się, że realne interwencje nie były potrzebne i nie podejmowano działań o charakterze spekulacyjnym.
CHF – ogłoszono interwencje i utrzymanie kursy CHF na poziomie minimalnym do EUR. Ataki spekulacyjne trwaly 2 – 3 tygodnie, pocz ym ustał widząc determinahce BC.
Kanał monetarny – są to interwencje niesterylizowane i ich celem jest zmiana istniejącego obecnego układu popytu i podaży waluty krajowej a waluta zagraniczną i ta zmiana bazy monetarnej zmienia kurs waluty.
Przykład:
NBP sprzedaje złote, zwiększa bazę monetarną w Polskiej walucie i oczekuje deprecjacji złotego.
Kanał port folio – interwencje sterylizowane i polegają na zmianie proporcji między aktywami krajowymi i zagranicznymi na rynku krajowym co przekłada się na zmianę rentowności poszczególnych aktywów i zmianę kursu.
Przykład:
NBP powstrzymuje się od sprzedaży obligacji skarbowych co zmienia skald popytu między odpowiednimi papierami krajowymi i zagranicznymi co powoduje, ze zwiększa się popytu na obligacje polskie i zwiększa się rentowność inwestycji w te papiery wartościowe i następuje zmiana kursu walutowego.
Interwencje walutowe może prowadzić:
Bank Centralny bezpośrednio lub wynająć agenta
Ministerstwo Finansów bezpośrednio lub wynająć agenta