8. Dobór i układ treści kształcenia w edukacji wczesnoszkolnej

Wiedza:
1. Reproduktywna (odtwarzana na żądanie)
2. Produktywna ( wynika z logicznego myślenia

Wiedza nieustannie przekształca się przetwarzając zdobyta już informację i zdobywając nową

Treści kształcenia (wg Kruszewskiego) – łączą w sobie treści celów kształcenia, ale też wyrażają pomiar dydaktyczny, procesy psychiczne, wyznaczają metody oraz zasady organizowania sytuacji dydaktycznej, w której znajduje się i działa uczeń. Z treści kształcenia wynika wszystko.

Treści kształcenia w edukacji wczesnoszkolnej pełnią podwójną rolę:
- występowanie w trakcie lekcji
- występowanie w trakcie całego etapu kształcenia

Treści kształcenia (wg Kupisiewicza) – zbiór planowanych czynności ucznia, wyznaczanych przez materiał nauczania, i planowanych zmian. Składają się z:
- wiedzy – materiał nauczania
- zmiany – jak ma zajść w psychice, umiejętnościach, wiedzy ucznia
- czynności – które warunkują zajście zmian

Treść – główny czynnik oddziaływań dydaktycznych wychowawców, która powinna odzwierciedlać zarówno aktualne jak i przyszłe przewidywane potrzeby społeczne, zawodowe i kulturalne życia kraju, a także potrzeby poszczególnych osób.

Układ treści kształcenia:
- liniowy (cos musi być po czymś)
- koncentryczny (skupiony wokół konkretnych tematów)
- spiralny (poszerzamy stare już poznane wiadomości o nowe – treści zataczają koła)

W nauczaniu początkowym głównie występuje układ spiralny.

Treść nauczania (wg Brunera) – zasób wiedzy ustrukturyzowanej tak, aby wiedza charakteryzowała się właściwością upraszczania informacji i tworzenia nowych twierdzeń oraz rozszerzania operatywności danego zasobu wiedzy w określonych zdolnościach i określonej sytuacji.

Treści programowe – zawarte w podstawie pogazowej, planach nauczania, przewodnikach, programach nauczania