Wskaźniki kubaturowe: q_cwu=12W/m³; q_co=15,3W/m³

Zapotrzebowanie mocy cieplnej: Q^co=q_co*V_K;[W] ; Q^cwu=q_cwu*V­_K;[W]

Ciśnienie dyspozycyjne: p_d=p_s - p_p, p_s - c. zasilające, p_p - c. powrotne

Przepływy: G=(a*∑Q)/ΔT; [kg/s]; ΔT=t_z - t_p ; t_z - t. zasilania; t_p - t. powrotu; a - wsp. przeliczeniowy a=0,86

Tabela średnic przewodów:

Dział ka [-]

G [kg/s]

DN [mm]

Strata jednostkowa [kPa/m]

υ m/s

L m

Kompensacje (na odcinku przekraczającym 30m)

Z

σ = (6*ΔL*E*Dz)/[Lo²*(1+12*n)]; [MPa]

ΔL=ΔL₁+ΔL₂

ΔL₁=α*L₁*(T₂ - T₀)

α - wsp. rozszerzalności cieplnej (zależy od temp. materiału sieci - podaje producent)

α=1,22*10^-5; [1/K]

L₁-dł. odcinek; T₂ - temp zasilająca; T₀ - temp montażu = 10^oC (zakładamy)

ΔL₂=α*L₂*(T₂ - T₀)

L₂-krótszy odcinek

E - moduł sprężystości rozciągania; [MPa] (podane przez producenta w zależności od rodzaju materiału

E=1,94*10⁵; [MPa]

Dz-śr. zew. przewodu; [m]

n=L₂/Lo; Lo - odcinek pionowy (podane przez producenta w zależności od średnic)

σ<σ_dop=80MPa

L₉₀

σ = [(1,5*ΔL₂*E*Dz)/(L₂²*cosβ)]*[(m+1)/cosβ]; [MPa]

β=0^o; m=L₁/L₂

L₁₃₅

σ = [(1,5*ΔL₂*E*Dz)/(L₂²*cosβ)]*{[(m+1)/cosβ]+[(m+3)/(m+1)]*sinβ}; [MPa]

β=135-90=45^o

Przed przystąpieniem do sporządzania wykresów rozkładu ciśnienia, należy ustalić dane:

1.Wielkość strat ciśnienia w źródle ciepła oraz wymagane ciśnienie do pracy kotła;

2.Sposób podłączenia poszczególnych odbiorców ciepła (rodzaj węzła ciepłowniczego);

3.Straty ciśnienia w poszczególnych odcinkach sieci;

4.Rodzaj stosowanych przewodów, armatury, grzejników itp. (dopuszczalne ciśnienia);

5.Ukształtowanie terenu.

Wykres ciśnienia wykonuje się w układzie współrzędnych: na osi odciętych oznacza się długość rurociągu, a na osi rzędnych rzędne terenu oraz wielkości ciśnienia. Na tak przygotowany wykres należy nanieść:

-wysokość budynków;

-charakterystyczne linie ciśnienia;

-linie ciśnienia w przewodzie zasilającym i powrotnym w sieci ciepłowniczej w czasie pracy pomp obiegowych;

-linię ciśnienia stabilizacji.

Wykres ciśnienia wykonuje się w następującej kolejności:

1.Należy narysować w odpowiedniej skali profil terenu, przez który przebiega trasa sieci ciepłowniczej;

2.Na profilu terenu oznacza się wysokość budynków charakterystycznych dla konstrukcji wykresu;

3.Nanosi się linie charakterystyczne:

a)linię ciśnienia wrzenia odpowiadającą danej temperaturze;

b)linię ciśnienia dopuszczalnego dla instalacji c.o. w budynku;

c)linię ciśnienia minimalnego;

4.Ustala się wielkość ciśnienia stabilizacji i nanosi linię ciśnienia stabilizacji pamiętając, że dla instalacji c.o. podłączonych do sieci ciepłowniczych systemem bezpośrednim obowiązują następujące zasady:

-ciśnienie w najwyższych punktach sieci i instalacji c.o. nie może być niższe niż ciśnienie wrzenia dla danej temperatury;

-ciśnienie w instalacji c.o. nie może przekraczać ciśnienia dopuszczalnego dla tej instalacji;

-ciśnienie w instalacji c.o. w budynkach (w njwyższych jej punktach) musi być wyższe niż ciśnienie atmosferyczne;

5.Nanosi się linię ciśnienia w przewodzi zasilającym i powrotnym oraz spadki ciśnienia w źródle i u odbiorców pamiętając o następujących zasadach:

a)ciśnienie w przewodzi zasilającym nie może być niższe niż ciśnienie wrzenia wody zasilającej;

b)w budynkach podłączonych bezpośrednio do sieci ciśnienie nie może być wyższe niż ciśnienie dopuszczalne dla instalacji c.o.;

c)w miejscu przyłączenia budynków do sieci powinno być zachowane odpowiednie ciśnienie dyspozycyjne, zapewniające prawidłową pracę instalacji c.o.

Ustalając wartość ciśnienia stabilizacji w systemach, w których instalacje c.o. przyłączone są przez wymienniki ciepła wystarczy spełnić tylko warunek pierwszy z punktu 4.

Charakterystyczne linie ciśnienia:

- linia ciśnienia minimalnego - statycznego dla danego budynku + straty na sieci do danego budynku

- linia ciśnienia w przewodzie zasilającym i powrotnym w czasie pracy pomp obiegowych

- linia ciśnienia stabilizacji (linia prosta) - w zależności od ciśnienia pomp w układzie stabilizacyjnym (dla większych magistrali i sieci miejskich). W przypadku małych kotłowni osiedlowych ciśnienie stabilizacji ustalamy na ciśnienie poduszki gazowej w naczyniu zbiorczym (naczynie zbiorcze zamknięte). Warunki:

*ciśnienie w najwyższych punktach sieci i instalacji nie może być niższe niż ciśnienie wrzenia dla danej temperatury,

*ciśnienie w instalacji nie może przekraczać dopuszczalnego,

*ciśnienie instalacji c.o. w budynkach musi być wyższe niż atmosferyczne (aby nie było nadciśnień).

- linia ciśnienia wrzenia - odpowiada danej temperaturze

- linia ciśnienia dopuszczalnego dla poszczególnych budynków

---