Szkoła Karma Kagju
Szkoła Karma Kagju to jedna z czterech głównych szkół buddyzmu tybetańskiego. Chociaż buddyzm znany jest w Tybecie od szóstego wieku naszej ery, cztery główne tradycje: Njingmapa, Sakjapa, Khadampa (później wchłonięta przez Gelugpę) i Kagjupa wyłoniły się dopiero w jedenastym stuleciu. Różnice pomiędzy szkołami wynikają z uwarunkowań historycznych i dotyczą jedynie zewnętrznych aspektów praktyki religijnej, takich jak używanie różnych tekstów liturgicznych czy też kładzenie większego nacisku na te czy inne aspekty praktyki Dharmy. Nie ma natomiast istotnych różnic co do samej esencji nauk ani co do podstaw filozoficznych tych szkół.
Założycielem Linii Kagju jest indyjski mahasiddha Tilopa (988-1069). Otrzymał on nauki Dharmy z czterech różnych Linii Przekazu i połączył je w jedno. Nazwa “Kagju”, jest skrótem od “Ka bab szi gju”, co znaczy właśnie Linia Czterech Przekazów. Praktykując zgodnie z instrukcjami swych mistrzów Tilopa urzeczywistnił najwyższe oświecenie. Dzięki temu otrzymał dalsze nauki bezpośrednio od Wadżradhary poprzez wizje i innego rodzaju nadzwyczajne środki. Budda Wadżradhara (tybet.: Dordże Czang), jest symbolem najwyższego oświecenia. Dordże Czang nie jest, jak Siakjamuni, historycznym Buddą, lecz jedną z wielu stale obecnych oświeconych istot, które nieprzerwanie udzielają swego błogosławieństwa. Uważa się go za pierwsze ogniwo w Linii Kagju, a Tilopę za drugie.
Trzeci w kolejności to uczeń Tilopy, Naropa (1016-1100). Od Tilopy i Naropy wywodzą się praktyki medytacyjne utożsamiane z tradycją Kagju: Naro cie druk - Sześć Jog Naropy oraz Ciak gja cien po czyli mahamudra.
Tybetański uczeń Naropy, tłumacz Marpa (1012-96) przeniósł nauki Kagju do Tybetu. Marpa był świeckim człowiekiem, którego pragnienie zdobycia wiedzy przywiodło do podjęcia trzech kosztownych i niebezpiecznych wypraw do Indii. Za każdym razem otrzymywał ważne ustne nauki oraz dokonywał tłumaczenia świętych tekstów na język tybetański. Jego doniosłe spotkanie z Naropą spowodowało, że stał się jednym z głównych głosicieli wadżrajany w Tybecie.
Marpa przekazał nauki Naropy kilku uczniom. Najsławniejszym z nich był Milarepa (1052-1135). Aby oczyścić się ze skutków złych uczynków, które popełnił za sprawą czarnej magii we wczesnym okresie życia, Mila musiał podjąć wieloletnią służbę, pełną cierpień i frustracji, u z pozoru okrutnego i postępującego w irracjonalny sposób nauczyciela. Za każdym razem, gdy Milarepę ogarniała rozpacz, Marpa dawał mu jakąś nadzieję. W ten sposób Milarepa zniósł trwającą latami niedolę. Kiedy w końcu otrzymał upragnione nauki, spędził resztę życia pilnie medytując w samotności. Znany jest jako ten, który osiągnął oświecenie w jednym życiu. Słynne są też jego nauki w formie pieśni.
Najbardziej znanym uczniem Milarepy był Gampopa (1079-1153). Zanim spotkał Milarepę, Gampopa odbył gruntowne studia, podporządkowując się intelektualnej i moralnej dyscyplinie systemu Khadampa. Milarepa wprowadził go w techniki medytacyjne przekazane przez Tilopę, Naropę i Marpę. Gampopa połączył te dwa nurty (nauki Khadampy i doświadczenie mahamudry). Nauczyciele tradycji Kagju do dziś czerpią obficie z obszernych dzieł Gampopy. Najbardziej znanym jego tekstem jest Dagpo Thargjen - “Ozdoba wyzwolenia” (Tekst ten jest obecnie tłumaczony na język polski przez Lamę Rinczena).
Uczniowie Gampopy utworzyli własne szkoły: cztery wielkie i osiem mniejszych. Największą z nich jest Karma Kagju założona przez Pierwszego Karmapę, Dysuma Khjenpę. Tradycja szkoły Karma Kagju pozostała żywa do dziś. Duchowymi przywódcami szkoły są kolejne inkarnacje Jego Świątobliwości Karmapy. Pierwsze ośrodki Dharmy, które powstawały w Europie i Ameryce Północnej, w większości zakładali Lamowie z Kagju, tacy jak Ciegjam Trungpa Rinpocze czy Kalu Rinpocze. Obecnie wielu wysokich tulku [czyli świadomych inkarnacji] tej tradycji przyjeżdża na Zachód, przekazując nauki i udzielając licznym uczniom inicjacji czyli przekazów mocy. Są między nimi dzierżawcy Linii, jak Tai Situ Rinpocze, a także inni wybitni Lamowie , jak Czcigodny Tenga Rinpocze i Sangje Njenpa Rinpocze, opiekunowie naszego Związku.