Stosowanie pijawki lekarskiej w medycynie - hirudoterapii

Pijawki nie stanowią panaceum na wszystkie choroby, ale skutecznie leczą i działają na: krwiaki i zakrzepy, hemoroidy, niedociśnienie, nadciśnienie, choroby skóry, choroby i bóle serca, zakrzepowe zapalenie żył, rwę kulszową, żylaki, trudno gojące się rany, wysoki cholesterol, choroby płuc i oskrzeli, choroby wątroby, wrzody żołądka i dwunastnicy, choroby przewodu pokarmowego, alergie, procesy starzenia, udary, chorobę niedokrwienną, choroby kobiece, bezpłodność, zapalenie korzonków nerwowych, bóle stawów, obrzęki powypadkowe, choroby nerek, prostatę, impotencję, choroby kręgosłupa (bóle), agresję, histerię, nerwice, depresję, niektóre nowotwory. Stwierdzono skuteczność w leczeniu paradontozy.

W 1996 roku udokumentowano badaniami naukowymi korzystne działanie hirudozwiązków (surowych ekstraktów z pijawek) na potęgowanie wzrostu komórek nerwowych (neuronów). W związku z tym faktem duże nadzieje wiąże się z możliwością leczenia poporodowych porażeń mózgowych u dzieci oraz choroby Parkinsona i Alzheimera. Ostatnio prowadzone również z powodzeniem leczenie cellulitisu przy pomocy pijawki lekarskiej, osiągnięto też pomyślne wyniki w terapiach związanych z bezoperacyjnym powiększaniem penisa u mężczyzn. Metody obu tych terapii chronione są patentowymi świadectwami ochronnymi. Pijawki są również bardzo często użytkowane przy replantacjach palców, kończyn, piersi, skóry, uszu, przy kuracjach odmładzających, itp.

Choroby naczyniowe:

choroba niedokrwienna serca

zapalenie mięśnia sercowego

stan przed i po zawale mięśnia sercowego

nadciśnienie tętnicze

migrena

żylaki kończyn dolnych

zakrzepowe zapalenie żył

owrzodzenia troficzne

zastój w naczyniach limfatycznych

dystonia neurowegetatywna

początkowe stadia miażdżycy tętnic

Choroby układu ruchu:

choroba reumatyczna

choroba zwyrodnieniowa stawów i kości

zapalenie stawów

przykurcze w zakresie kończyn i szyi

krwiaki pourazowe

Choroby neurologiczne:

encefalopatia nadciśnieniowa

niedowłady i zespoły uciskowe nerwów obwodowych

objawy wstrząśnienia i stłuczenia mózgu

choroba Parkinsona i Alzheimera

neuralgia nerwu twarzowego, trójdzielnego, kulszowego

mózgowe porażenia dziecięce

Choroby ginekologiczne:

zapalenie przydatków

policystyczność jajników

bezpłodność

fibro mięśniaki i fibro gruczolaki macicy (nie gruczoł akoraki)

zespół bolesnego miesiączkowania

zapalenie gruczołu piersiowego i gruczołu Bartholiniego

łagodzenie objawów menopauzy

zapalenie błony śluzowej pochwy i macicy

Choroby przewodu pokarmowego:

przewlekłe zapalenie błony śluzowej żołądka i dwunastnicy

zapalenie pęcherzyka żółciowego

zapalenie trzustki

przewlekłe zapalenie wątroby bez zaburzeń krzepliwości

zapalenie okrężnicy

przewlekły wrzód żołądka oraz dwunastnicy

hemoroidy

Choroby urologiczne:

nadciśnienie nerko pochodne

zapalenie pęcherza moczowego

gruczolak prostaty ( nie gruczolakorak)

objawy przewlekłej niewydolności nerkowej

naczyniopochodne zaburzenia potencji

Choroby układu oddechowego:

astma oskrzelowa

przewlekłe zapalenie oskrzeli

rozedma płucna

przewlekła zakrzepica płucna

Choroby otolaryngologiczne:

ostre i chroniczne

zapalenie nerwu usznego

ostre i chroniczne zapalenie ucha

zapalenie zatok

zapalenie zatok czołowych

zapalenie komórek sitowych

Oftalmologia:

proces zapalny dróg naczyniowych oka

jaskra

krwiaki pourazowe gałki ocznej

Choroby dermatologiczne:

ospa wietrzna i pólpasiec

Choroby dermatologiczne:

ospa wietrzna i pólpasiec

łuszczyca

niektóre kolagenozy

zapalenie skóry i tkanki podskórnej w wielu chorobach

alergie skórne

krwiaki podskórne

blizny skórne nie koloidowe

Choroby stomatologiczne:

zapalenie dziąseł i przydziąseł

zapalenie miazgi zęba

krwiaki w zakresie jamy ustnej

zapalenie ślinianek

Chirurgia ręki i chirurgia plastyczna:

amputacje i replantacje

płaty skórne wolne i uszypułowane

krwiaki i obrzęki pourazowe

zakrzepica pooperacyjna tętnicza i żylna

zapalenie tkanki podskórnej

powierzchowne zakrzepowe zapalenia żył

zaburzenia reinerwacji nerwów obwodowych

zespoły uciskowe nerwów obwodowych

Istotne związki wytwarzane przez pijawki lekarskimi, dzięki którym pijawki mają zbawienne działanie:

HIRUDYNA to najbardziej znany produkt pijawki Hirudo medicinalis i równocześnie najlepszy z występujących lek przeciwzakrzepowy. hirudyna - substancja białkowa hamująca krzepnięcie krwi. Jej bardzo aktywne oddziaływanie uzyskiwane, dzięki współpracy z innymi wytworami gruczołów ślinowych pijawki, między innymi z: hementeryną, hementyną, i antystatyną. Każda dojrzała pijawka Hirudo medicinalis ma w sobie około 285 At-U hirudyny (Markwardt 1967), jednakże jej miara zależy od czasu, jaki upłynął od ostatniego karmienia pijawki i największą osiąga w 150. dniu życia (Zapkuvene i Sinyavichene 1967). Badania pod kątem skuteczności działania nie wykazały żadnych działań ubocznych czystej hirudyny (Markwardt, Hauptmann, Nowak, Klesson i Walsmann 1982). U osób z chorobami krwi hirudyna to o wiele lepszy antykoagulant (w dawce 1000 At-U/na kg masy ciała przez godzinę) niż powszechnie używany w medycynie wielocukier heparyna czy otrzymywana z koniczyny dikumaryna. Ma to związek szczególnie przy braku lub niskim poziomie antytrombiny III we krwi i tworzących się skrzepów śródnaczyniowych,wstrząsów septycznych, niewydolności nerek lub różnych swoistych przypadków dziedzicznych.

BDELINA inhibitorem proteaz, takich trypsyna, chymotrypsyna i plazmina, które są czynnikami stanów zapalnych i ich rozprzestrzeniania się w tkankach. Występuje w dwóch odmianach - bdelina A i bdelina B. Interesujący jest fakt, że bdelina i hirudyna mają dokładnie przeciwne działanie na proces krzepnięcia krwi.

HEMENTYNA fibrynogenolityczny enzym, który zapobiega krzepnięciu krwi oraz rozkłada (inkoagulować) utworzone już zakrzepy. Hermentyna wytwarzana jest w dużych ilościach przez oba gruczoły ślinowe pijawki Haementeria ghiliani. Z obu gruczołów ślinowych pijawki Haementeria ghilianii można wyodrębnić do 4,5 mg białka, z którego 2,8% to hementyna. Jedna pijawka posiada hementynę zdolną inkoagulować do 300 ml krwi. Nie ustalono w sposób jednoznaczny, czy Hirudo medicinalis także produkuje istotne ilości hementyny.

GILANTYNA wyizolowana z gruczołów ślinowych pijawek Haementeria ghilianii. Działa jako antykoagulant i silny lek antyprzerzutowy. Bardzo aktywny inhibitor czynnika Xa.

EGLINA silnie działa przeciwzapalnie (inhibitorem czynników stanów zapalnych) Jest bardzo aktywnym antyutleniaczem, potężnym inhibitorem proteaz, takich jak elastaza i katepsin G, uwalnianych przez ludzkie różnopostaciowo-jądrowe granulocyty, co pozwala natychmiast ukazywać urazy oraz pooperacyjne stany zapalne i skutecznie je powstrzymywać. Egliny rozkładają także chymotrypsynę i subtylizynę - proteazy produkowane przez bakterię Bacillus subtilis. W badaniach wykazano ich efektywność w leczeniu niektórych tików nerwowych oraz wrzodów śródbłonka jelit i nieswoistego rozkładu białek związanych z posocznicą (Von Bary 1979; Seemuller 1979).

ANTYELASTAZA - ogranicza działania elastaz, enzymów, które niszczą skórną elastynę. Antyelastaza opóźnia bardzo skutecznie procesy starzenia się skóry.

HIRUSTAZYNA to kolejny rozpoznany niedawno antykoagulant produkowany przez Hirudo medicinalis. Należy do związków biologicznych zaliczanych do rodziny antystazyn. Jest inhibitorem sieci kalikreinowych, trypsyny, chymotrypsyny i katepsyny.

APYRAZA świetny ferment, upłynniający krew (zmniejszającym jej lepkość).

DESTABILAZA jest fermentem cechującym się silnym działaniem przeciwagregacyjnym, który powoduje rozkładanie zakrzepłej krwi, co otwiera nowe drogi i możliwości dla hirudoterapii. Destabilaza posiada także unikalną substancję niskocząsteczkową prostoglandynę (podobną do prostacycliny). Utrzymuje ona w dobrym stanie i regeneruje naczynia krwionośne, przewód pokarmowy. Oprócz tego reguluje poziom cukru we krwi. Najbardziej zagadkowa w działaniu prostaglandyny jest „samoregulacja” ciśnienia krwi. Jeśli jest ono za niskie - zostaje podwyższone, jeśli natomiast jest zbyt wysokie - zostaje samoczynnie obniżone do stanu optymalnego. Nie jest jeszcze w sposób ostateczny wyjaśniony mechanizm tego działania i jest on przedmiotem ciągłych dociekań naukowych.

Antybiotyk CHLOROMYCETYNA - posiada bardzo silne działanie przeciwbakteryjne. Wytwarzany jest on przez żyjącą w symbiozie z pijawką lekarską swoistą bakterię. Do tej pory uważano, że bakteria ta to Aeromonas hydrophila. Pod tą nazwą jest ona nadal opisywana w literaturze oraz w wielu nawet współczesnych publikacjach. Po zastosowaniu najnowszych szczegółowych badań genetycznych wykazano, że ten mikroorganizm to bakteria Aeromonas veronii biotyp sobria. Taką samą bakterię wykryto w przewodzie pokarmowym żywiących się krwią nietoperzy wampirów Desmodus rotundus, zamieszkujących Amerykę Południową. Antybiotyk chloromycetyna okazał się być bardzo skuteczny przy leczeniu wrzodów (Catterina 1897; Muhling 1899; Weiler 1949), powracającej gorączki (Weiler 1949), tężca, zapalenia opon mózgowych, zakażenia bakterią streptococcal tularaemii (Weiler 1949) oraz przeciw zakażeniom Staphylococcus aureus (Weiler 1949). Kultura bakteryjna Aeromonas veronii biotyp sobria in vitro zabija prątki gruźlicy (Schweizer 1936), likwiduje dyzenterię oraz chroni przed błonicą i innymi chorobami (Busing 1953).

HIALURONIDAZA jest substancją o podwójnym działaniu. Jest silnym antybiotykiem oraz czynnikiem umożliwiającym szybkie przenikanie przez błony komórkowe sąsiadujących ze sobą komórek i tkanek ciała. Świadomość istnienia substancji o takim działaniu miał Heidenhain już w 1891 roku, ale dopiero późniejszy laureat Nagrody Nobla Claude (1937, 1940) przyjrzał się bliżej temu zjawisku i odkrył silne działanie rozszerzające i rozpulchniające wyciągów z pijawek na tkanki ciała i skórę. Ciekawą właściwością tego enzymu jest rozpuszczanie związków wielocukrowych tworzących ścianki przetrwalników wielu mikroorganizmów. W doświadczeniach swych Hist z powodzeniem leczył hialuronidazą zakażenia otrzewnej u myszy i świnek morskich, natomiast Bagdasarova już w 1969 roku skutecznie leczyła nią jaskrę u ludzi.

LIPAZY i ESTERAZY to czynniki powodujące rozkład tłuszczów.

Substancja ROZSZERZAJĄCA NACZYNIA KRWIONOŚNE - bardzo podobna do histaminy, bliżej nie zidentyfikowany jeszcze związek biologiczny. Fakt rozszerzania naczyń krwionośnych pod wpływem wydzieliny gruczołów ślinowych pijawki Hirudo medicinalis jako pierwszy wyjaśnił i opisał w 1939 roku Lindemann. Było to potwierdzeniem wcześniejszych obserwacji (Magnus 1928), że wokół miejsca ugryzienia przez pijawkę następuje powiększanie się naczyń włosowatych.

Substancje ZNIECZULAJĄCE - nie zidentyfikowane bliżej silne czynniki przeciwbólowe. Przypuszcza się, że oddziałanie przeciwbólowe tych substancji wynika z dużej atrakcyjności dla ludzkiego mózgu neuropeptydów produkowanych przez pijawkę. Neuropeptydy zawierają endorfiny, znane powszechnie jako „hormony szczęścia”. Poza efektami przeciwbólowymi endorfiny te powodują likwidację uczucia niepokoju i euforii oraz uspokojenie, usuwają psychiczne oraz fizyczne uzależnienia, usuwają złe samopoczucie, nudności, depresję i inne objawy zaobserwowane u osób uzależnionych od narkotyków i alkoholu.

NEUROTRANSMITERY - związki biochemiczne normalizujące przepływy impulsów elektrycznych w komórkach nerwowych. Należą do nich dopanina, serotanina, acetylocholina oraz enkepfalina. Mają one ogromny wpływ na ograniczenia w odczuwaniu bólu oraz zmiany w zachowaniu polegające na uwolnieniu od niepokoju bądź depresji, wywoływaniu snu, a także potężnych emocjonalnych i czuciowych doświadczeń, ale bez behawioralnego pobudzenia, psychozy lub obłędu, powodowanego przez narkotyki typu LSD czy amfetaminę.

---