Pacjent (lub jego przedstawiciel ustawowy) ma prawo wnieść sprzeciw wobec opinii albo orzeczenia wydanego przez lekarza orzekającego o stanie zdrowia pacjenta, jeżeli ta opinia albo orzeczenie ma wpływ na prawa lub obowiązki pacjenta wynikające z przepisów prawa.
Wymogi formalne sprzeciwu
Sprzeciw wymaga uzasadnienia, w tym wskazania przepisu prawa, z którego wynikają prawa lub obowiązki. W przeciwnym razie sprzeciw nie będzie rozpatrzony.
Kto rozpatruje sprzeciw?
Sprzeciw wnosi się do Komisji Lekarskiej działającej przy Rzeczniku Praw Pacjenta z siedzibą w Warszawie w ciągu 30 dni od dnia wydania opinii albo orzeczenia. Komisja na podstawie dokumentacji medycznej oraz, w miarę potrzeby, po zbadaniu pacjenta wydaje orzeczenie w terminie do 30 dni od dnia wniesienia sprzeciwu.
Kiedy nie można wnieść sprzeciwu?
Sprzeciwu nie można wnieść w przypadku, gdy postępowania odwoławcze od wydanych opinii i orzeczeń regulują odrębne przepisy (np. odwołanie od orzeczenia lekarza orzecznika ZUS).
Ministerstwo Zdrowia opublikowało projekt rozporządzenia dotyczącego działania Komisji Lekarskiej.
Projekt rozporządzenia w sprawie sposobu działania Komisji Lekarskiej wprowadza prawo do zgłoszenia sprzeciwu wobec opinii albo orzeczenia lekarza. Prawo to ma pacjent, a w jego imieniu także przedstawiciel ustawowy. Polega ono na możliwości zgłoszenia sprzeciwu wobec opinii albo orzeczenia określonych w art. 2 ust. 1 ustawy z dn. 5.12.1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty, jeżeli opinia albo orzeczenie ma wpływ na prawa lub obowiązki pacjenta wynikające z przepisów prawa. Prawo to jest ograniczone czasowo, ponieważ sprzeciw można wnieść do Komisji Lekarskiej działającej przy Rzeczniku Praw Pacjenta, za pośrednictwem Rzecznika Praw Pacjenta, w terminie 30 dni od dnia wydania opinii albo orzeczenia przez lekarza orzekającego o stanie zdrowia pacjenta.
Zgodnie z zaproponowanymi zmianami za formalne badanie wniosku będzie odpowiadać Biuro Rzecznika Praw Pacjenta (BRPP), gdyż to za pośrednictwem Rzecznika Praw Pacjenta wnoszony jest sprzeciw. Oznaczałoby to zatem, że BRPP będzie oceniać, czy sprzeciw był złożony w terminie oraz czy spełnia wymagania określone a w art. 31 ust. 3 ustawy z dn. 6.11.2008 r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta (Dz. U. z 2009 r. Nr 52, poz. 417, Nr 76, poz. 641).
Ponadto w przedstawionym przez MZ projekcie określono zasady powołania Przewodniczącego Komisji Lekarskiej oraz jego zadania, zadania Komisji Lekarskiej, a także zasady sporządzania protokołu z posiedzenia Komisji Lekarskiej.
Co istotne w projekcie nie przewidziano obowiązku uczestnictwa pacjenta lub jego przedstawiciela ustawowego w posiedzeniu Komisji Lekarskiej. Wyjątek ma stanowić sytuacja, gdy Przewodniczący Komisji zarządzi przeprowadzenie badania pacjenta. Wówczas w takim przypadku niestawiennictwo pacjenta na badanie spowoduje wydanie orzeczenia przez Komisję wyłącznie na podstawie dokumentacji medycznej.
Przepisy rozporządzenia dookreślają zapisy rozdziału 8 wspomnianej już ustawy z dn. 6.11.2008 r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta (Dz. U. z 2009 r. Nr 52, poz. 417, Nr 76, poz. 641), które weszły w życie w dn. 5.06.2009 r., w związku z powyższym zaproponowane przez MZ rozporządzenie wejdzie w życie w dniu ogłoszenia