Restytucja to okres, w którym ustrój przywraca swój poziom homeostazy do stanu sprzed wysiłku. W czasie restytucji spłacany jest dług tlenowy. Po wysiłkach krótkich dług tlenowy spłacany jest w kilkanascie minut. W ciągu pierwszych 30 sekund jest spłacone 50 % długu tlenowego.Po wysiłkach o umiarkowanej intensywności /w warunkach normoksji- 70% max. poboru tlenu/Wyróżniamy dwie fazy restytucji. Faza I to faza szybka, nerwowo-bezmleczanowa, traw ok 5-15 minut. W tym czasie odbudowywane jest ATP i PC. Układ nerwowy wraca do stanu spoczynkowego. Energia pochodzi z tlenu wykorzystywanego do utlenienia pokarmów. Zmęczenie jest bardzo duże ale szybko ustępuje. Substancje energetyczne ,które zostały zużyte są szybko odbudowywane, ich kolejność odbudowy jest taka sama jak przy ich wyczerpywaniu. Występuje ona po wysiłkach krótkotrwałych.Faza II jest wolna, humoralna, mleczanowa, trwa kilka godzin. Odbudowywany jest glikogen. Trwa w zależności od intensywności wysiłku /od kilkudziesięciu minut do kilkudziesięciu godzin/, odbudowywane są substraty energetyczne Powinna wystąpić faza superkompensacji, która głównie odnosi się do glikogenu. 1-2g/100g tkanki mięśniowej, 6g/100g tkanki wątrobowej, 500g w całym organizmie. Kwas mlekowy jest wykorzystywany jako substrat energetyczny Żeby doprowadzić glikogen do superkompensacji musi być zastosowany bodziec nerwowy, wzrost intensywności obciążenia, odpowiedni rodzaj bodźca ruchowego, wzrost bodźca treningowego plus dieta wysokowęglowodanowa. Ilość glikogenu może wzrosnąć o ok. 100% w mięśniach pracujących. W efekcie treningu możemy podwoić ilość glikogenu w organizmie. Mężczyzna ważący 7o kg ma 500-600 gram glikogenu. W wyniku treningu, gdzie trenujemy intensywnie dążymy do kompensacji, jak dojdzie do superkompensacji, to wtedy podniesie się wydolność organizmu. W fazie wolnej restytucji kwas mlekowy wykorzystywany jest do procesów odbudowy substratów energetycznych, przez serce, wątrobę, nerki, aktywne mięsnie. Mleczan jeszcze nie podlega utylizacji. Mleczan wykorzystywany jest do odbudowy substratów energetycznych.METODY OCENY RESTYTUCJI POWYSIŁKOWEJ.Ocena prawidłowości dobieranych obciążeń- dobierana w oparciu o parametry (np. tętno) podczas restytucji. Im mniejszy czas powrotu tętna do wartości spoczynkowych tym większa wydolność organizmu.WSR- wskaźnik skuteczności restytucji wg Klonowicza: Obliczamy wg parametrów VO2, Wentylacji minutowej płuc, Pojemności minutowej serca, WSR= V2-V3/V2-V1 x 100%, V- wszystkie parametry. Obliczamy czy obciążenie jest dobrane, Optymalne 50-60%, Za małe 65-100%, Za duże poniżej 60%, 60-80% -bodziec podtrzymujący, powyżej 80% bodziec nie kształtujący się, nic nie dającySłuży do oceny obciążeń, możemy ocenić koszt fizjologiczny; im większy WSR tym mniejszy koszt fizjologiczny. Nadwyżka tlenu wykorzystywana jest do magazynowania tlenu przez mioglobinęEPS- nadmiar tętna restytucyjnego, W czasie restytucji badamy HR do momentu, az wróci do wartości spoczynkowej. Dodajemy sume różnic ; EPS= suma HR rest. - HR spocz.x t rest, EPS informuje nas o: Koszcie fizjologicznym; im większy EPS tym większy koszt fizjo, Wydolności; im szybsza dynamika tym mniejszy EPS, Postępach adaptacyjnych; im mniejszy EPS tym należy zwiekszyć obciążenieIm człowiek bardziej wytrenowany tym EPS jest mniejsze.Prawa restytucji.I prawo- heterotroniczności restytucji: kolejne układy zawsze odpoczywają w tej samej kolejności, 1 układ nerwowy, 2 układ oddechowy, 3 układ krążenia, 4 odbudowa substratów energetycznych II prawo fazowości restytucji. Mówi nam o tym, że są dwie fazy: Faza nerwowa - trwa bardzo szybko od 5-15 min. W zależności od wysiłku. W fazie tej układ nerwowy wraca do spoczynku, Faza humoralna /nerwowa/ - trwa wolno nawet od kilku godzin do kilku dni, odbudowywane są substraty energetyczneIII prawo - okresowości restytucji- w czasie restytucji wyróżniamy 2-3 okresów: faza wolna- od kilku do kilkunastu minut, faza szybka, faza szybkowolna
Restytucja to okres, w którym ustrój przywraca swój poziom homeostazy do stanu sprzed wysiłku. W czasie restytucji spłacany jest dług tlenowy. Po wysiłkach krótkich dług tlenowy spłacany jest w kilkanascie minut. W ciągu pierwszych 30 sekund jest spłacone 50 % długu tlenowego.Po wysiłkach o umiarkowanej intensywności /w warunkach normoksji- 70% max. poboru tlenu/Wyróżniamy dwie fazy restytucji. Faza I to faza szybka, nerwowo-bezmleczanowa, traw ok 5-15 minut. W tym czasie odbudowywane jest ATP i PC. Układ nerwowy wraca do stanu spoczynkowego. Energia pochodzi z tlenu wykorzystywanego do utlenienia pokarmów. Zmęczenie jest bardzo duże ale szybko ustępuje. Substancje energetyczne ,które zostały zużyte są szybko odbudowywane, ich kolejność odbudowy jest taka sama jak przy ich wyczerpywaniu. Występuje ona po wysiłkach krótkotrwałych.Faza II jest wolna, humoralna, mleczanowa, trwa kilka godzin. Odbudowywany jest glikogen. Trwa w zależności od intensywności wysiłku /od kilkudziesięciu minut do kilkudziesięciu godzin/, odbudowywane są substraty energetyczne Powinna wystąpić faza superkompensacji, która głównie odnosi się do glikogenu. 1-2g/100g tkanki mięśniowej, 6g/100g tkanki wątrobowej, 500g w całym organizmie. Kwas mlekowy jest wykorzystywany jako substrat energetyczny Żeby doprowadzić glikogen do superkompensacji musi być zastosowany bodziec nerwowy, wzrost intensywności obciążenia, odpowiedni rodzaj bodźca ruchowego, wzrost bodźca treningowego plus dieta wysokowęglowodanowa. Ilość glikogenu może wzrosnąć o ok. 100% w mięśniach pracujących. W efekcie treningu możemy podwoić ilość glikogenu w organizmie. Mężczyzna ważący 7o kg ma 500-600 gram glikogenu. W wyniku treningu, gdzie trenujemy intensywnie dążymy do kompensacji, jak dojdzie do superkompensacji, to wtedy podniesie się wydolność organizmu. W fazie wolnej restytucji kwas mlekowy wykorzystywany jest do procesów odbudowy substratów energetycznych, przez serce, wątrobę, nerki, aktywne mięsnie. Mleczan jeszcze nie podlega utylizacji. Mleczan wykorzystywany jest do odbudowy substratów energetycznych.METODY OCENY RESTYTUCJI POWYSIŁKOWEJ.Ocena prawidłowości dobieranych obciążeń- dobierana w oparciu o parametry (np. tętno) podczas restytucji. Im mniejszy czas powrotu tętna do wartości spoczynkowych tym większa wydolność organizmu.WSR- wskaźnik skuteczności restytucji wg Klonowicza: Obliczamy wg parametrów VO2, Wentylacji minutowej płuc, Pojemności minutowej serca, WSR= V2-V3/V2-V1 x 100%, V- wszystkie parametry. Obliczamy czy obciążenie jest dobrane, Optymalne 50-60%, Za małe 65-100%, Za duże poniżej 60%, 60-80% -bodziec podtrzymujący, powyżej 80% bodziec nie kształtujący się, nic nie dającySłuży do oceny obciążeń, możemy ocenić koszt fizjologiczny; im większy WSR tym mniejszy koszt fizjologiczny. Nadwyżka tlenu wykorzystywana jest do magazynowania tlenu przez mioglobinęEPS- nadmiar tętna restytucyjnego, W czasie restytucji badamy HR do momentu, az wróci do wartości spoczynkowej. Dodajemy sume różnic ; EPS= suma HR rest. - HR spocz.x t rest, EPS informuje nas o: Koszcie fizjologicznym; im większy EPS tym większy koszt fizjo, Wydolności; im szybsza dynamika tym mniejszy EPS, Postępach adaptacyjnych; im mniejszy EPS tym należy zwiekszyć obciążenieIm człowiek bardziej wytrenowany tym EPS jest mniejsze.Prawa restytucji.I prawo- heterotroniczności restytucji: kolejne układy zawsze odpoczywają w tej samej kolejności, 1 układ nerwowy, 2 układ oddechowy, 3 układ krążenia, 4 odbudowa substratów energetycznych II prawo fazowości restytucji. Mówi nam o tym, że są dwie fazy: Faza nerwowa - trwa bardzo szybko od 5-15 min. W zależności od wysiłku. W fazie tej układ nerwowy wraca do spoczynku, Faza humoralna /nerwowa/ - trwa wolno nawet od kilku godzin do kilku dni, odbudowywane są substraty energetyczneIII prawo - okresowości restytucji- w czasie restytucji wyróżniamy 2-3 okresów: faza wolna- od kilku do kilkunastu minut, faza szybka, faza szybkowolna