POZYTYWIZM LOGICZNY
Empiryzm logiczny nazywany jest też pozytywizmem logicznym lub neopozytywizmem.
Program empiryzmu logicznego został sformułowany na przełomie lat dwudziestych i trzydziestych przez grupę filozofów i naukowców tworzących tzw. Koło Wiedeńskie.
Do najaktywniejszych członków należeli: Hahn, Neurath, Schlkick, Feli Kaufmann, Friedrich Waismann, Frank, Karl Menger.
Decydujący wpływ na kształtowanie się filozoficznego programu Koła Wiedeńskiego wywarł Ludwig Wistgenstein wraz ze swoją pracą wydaną w 1922 r.: Tractatus logico-philosophicus. Członkowie koła uznali, że w książce tej sformułowane zostały podstawowe zasady filozofii, jakiej poszukiwali. - traktowali ten tekst jako objawienie.
Kres działalności empirystów logicznych w Europie położyła ekspansja niemieckiego faszyzmu.
Stwierdzili, że istnieje metoda, pozwalająca na intersubiektywne rozwiązywanie zagadnień filozoficznych - analiza językowa chcąc odpowiedzieć na pytanie trzeba najpierw wiedzieć czego to pytanie dotyczy - dotychczas filozofowie używali języka pełnego wrażeń wieloznacznych, stąd te nieporozumienia.
Stąd też koniecznym warunkiem rzetelnego filozofowania jest „usunięcie językowego zamętu - dokładne ustalenie, jakie to pojęcia knują się za naszymi słowami i jakie sądy wyrażone są przez nasze zdania”.
O traktacie:
System traktatu oparty jest na założeniu, że nasze myśli są biernymi podobiznami świata.
Niekiedy aby nasze myśli utrwalić wypowiadamy zdania (zdania w terminologii traktatu - to znak zdaniowy wraz z towarzyszącą mu myślą, rozumującą go i rzutującą na świat.
Członkowie Koła Wiedeńskiego mieli odmienne poglądy, to co ich łączyło to cel stworzenia pierwszej w dziejach filozofii zasługującej na miano naukowej.
Ta filozofia miała być dziełem systematycznie pracującej wspólnoty.
Filozofia empiryzmu logicznego miała być intersubiektywnie zrozumiała.
Miała ta filozofia osiągać postęp - odtąd cele i kryteria miały stać się wspólne, co umożliwiłoby pracę nad starymi i nowo powstającymi problemami, a także wspólny wybór proponowanych rozwiązań.
Empiryści logiczni:
Przejmowali z traktatu podział zdań na tautologie i równania z jednej, zdania sensowne z drugiej o także niedorzeczności z trzeciej.
Przejmowali z Traktatu przekonanie, że „zdania” metafizyczne są niedorzecznościami, tylko pozoru o czymś mówiącymi.
SEDNO FILOZOFICZNEGO PROGRAMU KOŁA WIEDEŃSKIEGO - 1930 r. Wittgenstein wypowiedział słynne zdanie - „sensem zdania jest metoda jego weryfikacji”.