Nawet te sposrod nas, ktore nie sa szczegolnie wierzace lub stracily

wiare, jaka kiedys mialy, moga dojsc do takiej rozpaczy,ze wzywaja

pomocy. Modlimy sie mimowolnie, modlimy sie do Czegos, jakiejs

nieznanej sily, aby uwolnila nas od nieznosnego ciezaru.

Zanim znalalam sie w AL.-Anon, w moim zagubieniu i rozpaczy w ten

sposob poprosilam o pomoc, ale w nastepnej chwili zaczynalam znowu

martwic sie o to,

Co wydarzy sie pozniej. Jezeli ostatecznie zwracamy sie do Boga o

pomoc, musimy uczynic to z absolutnym zaufaniem. Zupełnie bezsensowne

jest ponowne branie w swoje rece problemow, wobec ktorych nasza

bezsilnosc kazala nam zwrocic sie do Niego.

Rozwazanie na dzisiaj

Jestesmy uwiezione przez nasza niemoznosc lub niechec do wyciagniecia

reki po pomoc do Mocy Wiekszej od naszej wlasnej. Uwolnie sie z

wezlow uporu i falszywej dumy. Postawie na wolnosc.

„Z Boza pomoca pokonam najwieksze przeszkody"

(Book of Common Prayer)

Pozdrawiam cieplutko życząc Pogody Ducha, uśmiechu, ciepełka i radości w serduszkach

Dziekuje za to, ze jesteście

april Krysia

---