Ostatni Plantageneci
Stabilizację z czasów Edwarda I zrujnował Edward II (1307-1327); Faworyzował swoich ulubieńców, z którymi utrzymywał stosunki homoseksualne; Autorytet monarchy obniżyła utrata Szkocji i porażki w wojnach z nią; zaczęły wybuchać rewolty, które kończyły się egzekucjami i konfiskatami; w końcu Edward II został zdetronizowany i zmarł w więzieniu;
W grupie rządzącej do porozumienia doprowadził Edward III (1327-1377); w ciągu całego jego panowania nie wybuchł żaden bunt przeciwko niemu; czynnikiem integrującym były sukcesy odnoszone w wojnie stuletniej; możni w walkach chcieli się wykazać i zyskać sobie względy monarchy; Edward III po bitwie pod Crecy założył Zakon Podwiązki, który miał związać możnych z osobą króla;
W okresie tym zaczęła ewoluować struktura parlamentu oraz jego kompetencje; w jego skład wchodzili dostojnicy świeccy i kościelni, a także wyłaniani na drodze wyboru przedstawiciele rycerstwa poszczególnych hrabstw; Za panowania Edwarda III ukształtowała się Izba Gmin jako odrębne ciało od Izby Lordów; reprezentanci rycerstwa i miast (gmin) zaczęli zajmować wspólne stanowiska w obradach parlamentu; ich głos miał decydujące znaczenie w kwestiach podatkowych; Przewodniczący Izby Gmin przedstawiał jej stanowisko króla; reprezentanci gminu zaczęli poszerzać problematykę swoich obrad, a władca musiał rozpatrywać ich postulaty, bo w innym wypadku nie uchwali ona podatków;
Ryszard II (1377-1399), syn Czarnego Księcia, na początku swoich rządów był poniżany przez parlament; kwestionowano królewską politykę przyznawania dóbr i urzędów, chciano kontrolować rachunki władcy; faworytów władcy usuwano lub skazywano na śmierć; później Ryszard zaczął odbudowywać swoją pozycję; zrezygnował z prowadzenie wojny stuletniej; dzięki temu posunięciu zwolnił wielkie środki finansowe, co pozwoliło mu uzyskać swobodę działania; Król jeździł po kraju i kontaktował się z rycerstwem i mieszkańcami miast; obie Izby stały się mu posłuszne; w końcu jednak przecenił swoje siły; po śmierci Jana księcia Lancasteru chciał wydziedziczyć jego syna Henryka Bolingbroke; ten jednak uwięził władcę i zmusił go do abdykacji; sam siebie koronował na króla Anglii; Ryszard zmarł niebawem po abdykacji;
Lancasterowie
Przejęcie władzy przez Henryka IV (1399-1413) budziło wiele wątpliwości; podważano jego prawa do sukcesji; uważano, że większe prawa do tronu ma Roger Mortimer, drugiego syna Edwarda III; Henryk naruszył także zasadę primogenitury, która regulowała dziedziczność tronu; zmuszenie Ryszarda II do abdykacji, bo źle rządził; proceder taki otwierał podobną możliwość dla innych spiskowców;
Henryk IV przez całe swoje panowanie musiał walczyć ze zbuntowanymi arystokratami, którzy podważali legalność jego władzy albo rozczarowali się jego postawą; parlament domagał się od króla zakończenia wojny domowej i zaprowadzenia porządku; ustanowiona została specjalna rada, która miała pomagać królowi w wykonywaniu obowiązków;
Henryk V (1413-1422) był władcą zdolnym i energicznym; dzięki zwycięstwo pod Azincourt, król zyskał sobie poparcie Izby Gmin; wokół tronu zaczęła się skupiać również arystokracja;
Podpisując jednak pokój w Troyes nieświadomie zastawił pułapkę na swój kraj; warunki podyktowane Francji były tak ciężkie, że Anglia nie miała zasobów, aby je wyegzekwować; ponadto Henryk VI miał zostać królem Francji;
Z problemem tego pokoju musieli się zmierzyć regenci Henryka VI (1422-1466), a później sam król; ten koronował się na króla Francji; jednak kiedy Karol VII zaczął zdobywać przewagę w wojnie stuletniej, korona francuska stała się kulą u nogi; zawarcie pokoju było uzależnienie od wyrzeczenia się francuskiej korony, a tego Anglicy nie chcieli zrobić;
Yorkowie
Na skutek klęsk Henryka zmalało jego poparcie społeczne; pod koniec panowania monarcha popadł jeszcze w chorobę psychiczną; parlament zaczął krytykować politykę personalną władcy i odmawiał pieniędzy; arystokracja rozpadła się na zwalczające się frakcje; czołową postacią opozycji względem króla został Richard książę Yorku; kiedy dwór chciał się go pozbyć, doprowadził do wybuchu buntu, który przerodził się w wojnę domową – wojnę Dwóch Róż w latach 1455-1471; Richard zginął w trakcie walk, ale tron objął jego syn, Edward IV (1461-1483);
Po odsunięciu od władzy Lancasterów nadal trwała rywalizacja frakcji arystokratycznych; przeciwko królowi wybuchały zbrojne bunty; sytuacja taka trwała póki istniała szansa na przywrócenie Lancasterów; nadal żył Henryk VI, uwięziony w Londynie; żył również jego syn, który odgrywał ważną rolę w wojnie domowej; po jego śmierci w 1471 roku zamordowano również jego ojca; wtedy ustały wszelkie bunty;
Edward IV zostawił po sobie dwóch synów; władcą został starszy Edward V; jego stryj książę Gloucester ogłosił się regentem a później objął tron królewski jako Ryszard III (1483-1485); synowie Edwarda IV zostali zamordowani; wybuchła kolejna wojna domowa; zginął Ryszard III, a królem Anglii został Henryk VII Tudor, syn brata przyrodniego Henryka VI;