Kamila Wojtaszek Rzeszów, 02.05.2012r

Kierunek Kosmetyki z Wizażem i Stylizacją

Semestr II Klasa kc

Szkoła Policealna Wizażu i Stylizacji

w Rzeszowie

PRACA KONTROLNA

TEMAT: Choroby naczyniowe jako problem kosmetyczny i zawodowy.

PRZEDMIOT: Dermatologia

Pani mgr Bogusława Kaczor-Pyter

OCENA:

Choroby naczyniowe to choroby, których podstawową cechą jest występowanie różnego typu zmian w obrębie naczyń krwionośnych. Obraz kliniczny zmian skórnych zależy, między innymi od czynnika powodującego występowanie zmian skórnych, od czasu jego działania, od wielkości uszkodzonych naczyń, stopnia ich uszkodzenia, ich umiejscowienia i odporności ogólnej ustroju.

Najczęściej pękanie naczynek jest spowodowane nieprawidłowym funkcjonowaniem układu krążenia lub zmianami hormonalnymi, występującymi szczególnie w okresie menopauzy. Problem ten dotyka kobiet w różnym wieku, a tendencja do powstawania tak zwanych pajączków dodatkowo nasila się u osób cierpiących na alergię. Na pękanie naczynek skarżą się również pacjenci z nadciśnieniem tętniczym oraz wrodzoną wrażliwością naczyń krwionośnych.

Kruchość naczynek związana jest z ich podwyższoną przepuszczalnością. Naczynia nie wytrzymują ciśnienia krwi, pękają, pozostawiając ślady w postaci tzw. pajączków czyli inaczej teleangiektazji

Teleangiektazje - są to prześwitujące przez naskórek trwale rozszerzone naczynia włosowate, przypominające czerwone "nitkeczki". W skrajnych przypadkach mogą one ściśle przylegać do siebie tak, że dają obraz jednorodnego zaczerwienienia.

Pod wpływem różnych bodźców, które gwałtownie rozszerzają i kurczą naczynia włosowate dochodzi do pojawienia się rumienia, uczucia rozgrzania i pieczenia. Nadwrażliwość, kruchość naczyń są jednym z czynników doprowadzających do powstania trądziku różowatego.

Zaczerwienienia pojawiają się głownie w okolicy nosa, policzkow oraz brody. Na początku rumień ustępuje szybko (zazwyczaj po usunięciu szkodliwego bodzca) z czasem jednak utrwala sie, aż w końcu przechodzi w stan przewlekły (couperose).

Plamica zwykła - to choroba, której etologia nie jest obecnie znana. Przypuszcza się, że jest spowodowana jadami bakteryjnymi albo uszkodzeniem ścianek naczyń krwionośnych. W chorobie występują punkcikowa te wybroczynki na skórze, zwłaszcza na kończynach dolnych. Nie ma objawów ogólnych. Wykonywanie prób na oporność czy przepuszczalność naczyń włosowatych daje zazwyczaj wynik dodatni. Choroba może przebiegać ostro lub przewlekle i nawrotowo.

 Upośledzenie krążenia w naczyniach otaczających zraziki tłuszczowe jest przyczyną powstania defektu kosmetycznego zwanego lipodystrafią, czyli cellulitu. W prawidłowej tkance podskórnej naczynia krwionośne otaczają blisko komórki tłuszczowe, co zapewnia ich właściwe ukrwienie i odżywienie. Działanie estrogenów na naczynia krwionośne powoduje wzrost ich przepuszczalności oraz zatrzymanie wody w organizmie. Zmiany te doprowadzają do zaburzeń mikrokrążenia krwi w tkance podskórnej. W konsekwencji komórki tłuszczowe są niedokrwione, co upośledza ich metabolizm. Zaburzenia te doprowadzają do powiększenia komórek tłuszczowych. Dochodzi więc do klasycznego błędnego koła. Dlatego stosuje się leczenie objawowe, głównie środki zmniejszające obrzęk i przepuszczalność naczyń. Podstawą postępowania w przypadku tego schorzenia usprawnienie mikrokrążenia. Można to uzyskać poprzez masaże, naprzemienne ciepłe i zimne prysznice, peeling oraz stosowanie substancji pobudzających przemianę kwasów tłuszczowych tj. kofeina i L-karnityny.

Cellulit, skórka pomarańczowa, lipodystrofia, Paniculopathia oedemosclerotica – wszystkie te określenia oznaczają właściwie jedno i to samo, a mianowicie nieprawidłowe rozmieszczenie zapasów tkanki tłuszczowej przy jednoczesnym występowaniu włóknisto-obrzękowych zmian podskórnej tkanki. Mówiąc najprościej, lipodystrofia objawia się nieestetycznymi defektami skórnymi powstających w wyniku powiększenia i nierównomiernego rozmieszczenia przerośniętych komórek tłuszczowych, produktów przemiany materii i wody. Skutkuje to zwiotczeniem, pofałdowaniem i efektem „gąbczenia” skóry. Stan ten spowodowany jest zaburzonym przepływem limfy, która odpowiada za skuteczne usuwanie z organizmu ubocznych produktów metabolizmu.

 

Skórka pomarańczowa występuje najczęściej w okolicy ud, pośladków i brzucha. Ma to swoje logiczne wyjaśnienie – w tych właśnie obszarach znajdują się największe skupiska komórek tłuszczowych, a to z kolei związane jest z procesami zachodzącymi non stop w organizmie kobiety, które stanowią naturalne przygotowanie do ciąży. Cellulit może pojawiać się także, choć znacznie rzadziej, na przedramionach, w okolicy kolan, łydek oraz na karku.

Przyjrzyjmy się budowie skóry zdrowej i skóry objętej cellulitem. Skóra zdrowa jest gładka i napięta. Fibroblasty aktywnie produkują mocne włókna kolagenu i elastyny. Naczynia włosowate są nieuszkodzone. Adipocyty nie formują się w większe grupy, nie zmieniają również swojej średnicy. Skóra objęta cellulitem jest zwiotczała, naskórek jest szorstki i zrogowaciały. Kapilary są uszkodzone i uwidaczniają się tzw. pajączki.

Komórki tłuszczowe w wyniku odkładającego się w nich tłuszczu zaczynają pęcznieć i łączą się w większe skupiska, a dookoła nich formują się włókniste otoczki. Łatwo sobie wyobrazić, że adipocyty otoczone przegrodami stają się twarde. To sprawia, że powiększające się i mocniejsze adipocyty niemalże wdzierają się w skórę właściwą. Jednak włókniste otoczki nie są rozciągliwe w nieskończoność. Gdy nie są wystarczająco wytrzymałe, tłuszcz zaczyna uwypuklać się spomiędzy substancji włóknistej.

Stadia cellulitu

Proces powstania zmian cellulitowych jest wieloetapowy.

Wyróżniamy 4 stadia cellulitu:

01Stadium I
W tym stadium oznaki cellulitu są niemal niewidoczne, a zmiany obserwowane są jedynie na poziomie mikroskopowym. Do zaburzeń dochodzi początkowo w układzie naczyniowym. Uszkodzone kapilary nie funkcjonują prawidłowo, w wyniku czego skóra nie zostaje w odpowiedni sposób odżywiona, a uciekający płyn tkankowy zbiera się pomiędzy tkankami. Adipocyty powiększają się i łączą w niewielkie skupiska. W pierwszym stadium cellulitu dochodzi również do rozpadu włókien kolagenowych i elastynowych.

02Stadium II
W drugim stadium objawy cellulitu stają się widoczne po uciśnięciu skóry palcami. Dochodzi do większych uszkodzeń w układzie krwionośnym skóry, ponadto powiększające się adipocyty przemieszczają się w kierunku skóry właściwej, uniemożliwiając w ten sposób prawidłowy przepływ krwi. Zwiększa się rownież napływ płynu tkankowego do przestrzeni międzykomórkowej.

03Stadium III
W tym stadium dochodzi do pogłębienia się zmian powstałych w drugim etapie. Uszkodzenia naczyń krwionośnych wpływają na metabolizm skórny, w wyniku tego pogłębia się proces niedożywienia skóry, powiększania adipocytów i ich wędrówki w kierunku skóry właściwej. Większe skupiska adipocytów otaczają się torebką włóknistą. Cellulit jest już widoczny bez konieczności ściskania skóry.

04Stadium IV
Jest to ostatni etap formowania się zmian cellulitowych, które są dostrzegalne. Skóra w miejscach objętych cellulitem jest wiotka i guzkowata w dotyku. Pacjenci, u których cellulit jest w ostatnim stadium formowania, skarżą się na uczucie bólu i wrażliwej skóry.

Podział cellulitu ze względu na etap rozwoju:

·         faza I – podczas stania i leżenia skóra jest właściwie gładka, dopiero po jej ściśnięciu zaobserwować można niewielkie bruzdy i górki. Jest to spowodowane zastojem krwi żylnej i wzrostem przepuszczalności naczyń żylnych.

·         faza II – podczas leżenia i stania zauważyć można lekkie uwypuklenia na skórze przypominające „ skórkę pomarańczową". Po ujęciu skóry w fałd, wyczuwamy drobne guzki i grudki. W tej fazie charakterystyczny jest także obrzęk.

·         faza III – podczas stania i leżenia uwypuklenia na ciele są dosyć widoczne, zagłębienia są jeszcze bardziej wyraźne przy napinaniu mięśni. W tym wypadku możemy mówić o tzw. „samoistnym objawie cellulitu”.

·         faza IV – zaobserwować można efekt tzw. „skóry leopardziej" tj. liczne grudki i guzki na powierzchni ciała. W tym wypadku powszechna jest nasilona patologia obejmująca wszystkie składowe skórki pomarańczowej tzn.: naczynia żylne, komórki tłuszczowe, tkankę łączną.

·         faza V – objawia się licznymi, dużymi guzami. Można tutaj mówić o całkowitej patologii, która wyraźnie zmniejsza komfort życia powodując ból w miejscach zaatakowanych przez cellulit.

Zwalczanie cellulitu

Nie ma idealnej recepty na cellulit. Najważniejsze jest indywidualne podejście do tego problemu. Zewnętrznie należy wzmocnić warstwę rogową, poprzez stosowanie preparatów nawilżających, odżywczych. Wewnętrznie powinno się zastosować preparaty wzmacniające tkankę łączną i naczynia krwionośne.

Żylaki są to chorobowo zmienione żyły ze stałym workowatym lub wrzecionowatym wydłużeniem i skłębieniem z utrwaloną niewydolnością zastawek żył powierzchownych i przeszywających. Żylaki częściej występują u kobiet niż u mężczyzn. W 85% dotyczą żyły odpiszczelowej, a w 15% znajdują się w obrębie żyły odstrzałkowej.

Czynniki zwiększające ryzyko wystąpienia żylaków:

-          dziedziczenie

-          płeć i wiek

-          rasa (przewaga niewydolności żylnej u osób rasy białej ze względu na niedobór błonnika w diecie, skłonność do przewlekłych zaparć, niedobór witamin i siedzący tryb życia)

-          nadwaga

-          przebyte ciąże

-          leczenie hormonalne

-          typ aktywności zawodowej (praca w pozycji stojącej lub siedzącej)

-          zaburzenia statyki stopy (płaskostopie, koślawe paluchy, zniekształcenie kręgosłupa)

-          nadmierna ekspozycja na działanie słońca

-          typ aktywności sportowej (np. podnoszenie ciężarów)

W warunkach fizjologicznych krew płynie z układu żył powierzchownych do głębokich przy udziale „pompy mięśniowej”. Przy skurczu mięśni poprzecznie prążkowanych ciśnienie w zdrowych żyłach powierzchownych nie zmienia się, natomiast w czasie rozkurczu maleje w skutek zasysania krwi do układu żył głębokich. Przy uszkodzonych zastawkach ujścia żył odpiszczelowej, odstrzałkowej i przeszywających krew wyciskana jest pod znacznym ciśnieniem z żył głębokich do powierzchownych. Powstający z czasem refluks wpływa na powstanie nadciśnienia żylnego i zaburzenia mikrokrążenia.

Ciśnienie w żyle udowej na wysokości fałdu pachwinowego wynosi około 50-60 cm H₂O, przy wzroście tłoczni brzusznej może dochodzić do 200 cm H₂O. Przy niewydolnych zastawkach ciśnienie to przenosi się na układ żył powierzchownych. Stopniowo następują zmiany w dużych obocznicach żył odpiszczelowej i odstrzałkowej (ż. udowo-podkolanowej, ż. łukowatej, ż. odpiszczelowej przedniej uda i in.). Dołącza się również wtórnie niewydolność żył przeszywających. W wyniku wielomiejscowego przecieku krwi do układu powierzchownego powstaje w tkance podskórnej miejscowe nadciśnienie żylne z objawami obrzmienia, uczucia wzmożonego napięcia oraz w okolicy kostek pojawia się siatka powierzchownych żyłek. Różnorodność objawów klinicznych zależy od umiejscowienia niewydolnej żyły. Czasami może powstać krążenie odcinkowe. Krew z żył powierzchownych przepływa przez wydolne żyły przeszywające do układu głębokiego, z którego następnie wraca do układu powierzchownego  przez niewydolne ujście żył odpiszczelowej czy odstrzałkowej. Pogarsza to jeszcze bardziej upośledzoną wymianę tlenową, będącą skutkiem zastoju żylnego. W warunkach prawidłowych ilość płynu przechodzącego z naczyń włosowatych do tkanek odpowiada ilości płynu powracającego. Jest to stan równowagi mikrokrążenia. Przy wzroście ciśnienia żylnego następuje zwiększenie ciśnienia hydrostatycznego w odcinku żylnym naczyń włosowatych, zwiększając dalsze przesączenie. W ten sposób do przestrzeni pozakomórkowej przedostaje się roztwór elektrolitów i białka. Obecność płynu zawierającego białko stanowi bodziec do rozrostu tkanki łącznej. Następuje uszkodzenie dróg chłonnych, powstaje obrzęk i zmiany skórne.

  

Stadia choroby:

0˚ Brak dolegliwości klinicznych. Chorzy obciążeni wywiadem rodzinnym za śladowo uwypuklającym się przez skórę pniem żyły odpiszczelowej.

I˚ Postać lekka; chorzy zgłaszają uczucie ciężkości kończyny, okresowe obrzęki okolicy kostek, nasilające się w godzinach popołudniowych. Pień żyły odpiszczelowej może być poszerzony, brak jednak objawów zwrotnego przecieku w ujściu żył odpiszczelowej i odstrzałkowej.

II˚ Postać średnio ciężka; wywiad jak w stopniu pierwszym. Poszerzenie żyły odpiszczelowej na długim odcinku. Rozległe żylaki podskórne, przebarwienie w okolicy kostek. Objawy przecieku zwrotnego w ujściu żył odpiszczelowej i odstrzałkowej.

III˚ Postać ciężka. Powikłania skórne związane z uszkodzeniem zastawek, rozległe żylaki, obrzęki.

 

Powodem zgłaszania się chorego po poradę lekarską są problemy estetyczne oraz dolegliwości związane z nadciśnieniem w układzie żylnym: bóle, obrzęki kończyn, kurcze mięśni, świąd skóry i niekiedy owrzodzenia.

Badanie układu żył powierzchownych wykonuje się zawsze w pozycji stojącej. Oglądamy kończyny od pasa w dół. Następnie dotykiem badamy przebieg żyły odpiszczelowej i odstrzałkowej i ich główne obocznice. Zwracamy uwagę na ubytki w powięzi, mogące być miejscem jej uszkodzenia przez duży perforator lub zmienioną zapalnie żyłę powierzchowną. Niekiedy stwierdzamy obecność szmeru skurczowo-rozkurczowego, wskazującego na przetokę tętniczo – żylną. Szukamy również obecności żylaków poza pniami żył odpiszczelowej i odstrzałkowej w okolicy spojenia łonowego i powłok brzusznych. Oceniamy ewentualną obecność naczyniaków, zmian barwnikowych, przerostu kończyny. Należy zawsze pamiętać o ocenie tętna na kończynach i zaburzeniach statycznych. Poza badaniem dopplerowskim, które jest zgodne w zasadzie z badaniem klinicznym większość pacjentów można operować bez badań uzupełniających. Natomiast osobom, u których stwierdzono dodatkowo występujące zmiany obrzękowe lun skórne okolicy kostek powinno się wykonać ultrasonografię dopplerowską, flebografię lub pletyzymografię. Mają one na celu pomoc w ocenie czynnościowej pni żył głębokich, ich zastawek oraz niewydolnych żył przeszywających.

 

Leczenie choroby żylakowej

Celem leczenia powinno być zniesienie możliwie wszystkich miejsc przecieku krwi z układu głebszego do powierzchownego oraz usunięcie chorobowo zmienionych żył podskórnych.

Owrzodzenia podudzi w swej pełnej postaci jest zazwyczaj poprzedzona zastojem w krążeniu żylnym z początkowym obrzękiem a później ścieńczeniem skóry w okolicy żylaków. Skóra w tym miejscu jest ciemniejsza, cienka i sucha. Łatwo ulega urazom, które bardzo trudno i długo się goją. Charakterystyczna ciemna barwa zmienionej troficznie skóry ma bezpośredni związek z odkładaniem się barwinka krwi w skórze i tkance podskórnej. Na skutek towarzyszącym zmianom troficznym zmian zapalnych w obrębie naczyń, dochodzi do powstania owrzodzeń w obrębie zmienionej skóry, które poszerzają się odwodowo przez rozpad.

Owrzodzenia wykazują różne cechy morfologiczne, które zależą najczęściej od głębokości i szybkości szerzenia się zmian. Jeśli owrzodzenie utrzymuje się dostatecznie długo, może dojść do przerostu tkanki łącznej wokół brzegów rany - tworzy się wtedy tak zwane owrzodzenie stwardniałe. Wykwity skórne umiejscawiają się najczęściej na przedniej i przyśrodkowej części podudzia i jego dolnej 1/3 części - zwłaszcza w okolicy kostek.

Owrzodzenia pochodzenia tętniczego różnią się nieco od zmian o podłożu żylnym. Powstają w skórze uprzednio niezmienionej chorobowo i cechują się bardzo żywą bolesnością. U młodych osób natomiast wyjątkowo długo utrzymujące się owrzodzenia z dużą skłonnością do nawrotów mają często związek z wrodzonym niedoborem enzymu prolidazy.

Leczenie owrzodzeń podudzi jest procesem długotrwałym i żmudnym i niestety niekiedy nie odnosi zamierzonych skutków. W razie stwierdzenia przewlekłej niewydolności żylnej wskazane jest podawanie leków poprawiających stan naczyń krwionośnych. Korzystne działanie wykazują pochodne flawonowe oraz takie leki jak rutozyd. Miejscowo konieczna jest najczęściej pomoc specjalisty - chirurga lub przeszkolonej pielęgniarki. Rana wymaga odkażania za pomocą okładów lub maści. Do tego stosuje się aerozole z antybiotykami lub azotan srebra, gdy mamy do czynienia z przyrosłymi ziarninami zapalnymi. Bardzo korzystne działanie - zwłaszcza w przypadku rozległych owrzodzeń - mają specjalne opaski uciskowe i opatrunki wchłaniające wydzielinę, które zmienia się w zależności od rozległości zmian i ilości wydzieliny ropnej z rany.

Jeśli mamy do czynienia z defektem enzymu prolidazy, dobre efekty uzyskuje się przy pomocy maści z proliną i glicyną w odpowiednich proporcjach. Niekiedy konieczne jest leczenie chirurgiczne. Wykonuje się usunięcie żylaków po oczyszczeniu owrzodzenia, leczenie zmian naczyń tętniczych. W ciężkich postaciach choroby może być potrzebne wycięcie owrzodzenia z wykonaniem autoprzeszczepienia skóry ze zdrowej okolicy - najczęściej z uda, pośladka lub przedramienia. W przebiegu leczenia - zwłaszcza jego miejscowej postaci - stosunkowo często dochodzi do reakcji alergicznych na leki. Mogą pojawić się wyprysk podudzi czy uogólniona wysypka. Ma to bezpośredni związek z miejscową nadwrażliwością na leki w miejscu zmienionym chorobowo.

Naczyniaki są łagodnymi guzami nowotworowym wywodzącymi się z naczyń krwionośnych i są najczęstszymi guzami okresu dziecięcego. Mogą się rozwinąć w każdym narządzie, choć najczęstszą lokalizacją jest skóra. Typowo są niewidoczne w chwili urodzenia, pojawiają się i zostają zauważone w ciągu pierwszych tygodni życia – dotyczy to około 70% wszystkich naczyniaków. Pierwszymi objawami mogą być: dyskretna płaska, różowa plama, plama wyblakła lub ograniczona teleangiektazja otoczona bladym halo. Kolejnych 20% dzieci rodzi się z widocznym już objawem prodromalnym, a naczyniak rozwija się w bardzo krótkim czasie po urodzeniu. W około 10% przypadków dojrzały naczyniak obserwowany jest już w chwili urodzenia. Są to tzw. naczyniaki wrodzone. Naczyniaki zlokalizowane w głębszych warstwach tkanek, a sięgające powierzchownie skóry, tkanki tłuszczowej podskórnej lub położone w mięśniach mogą pozostawać bezobjawowe przez wiele miesięcy. Niekiedy powierzchowne zmiany są tylko „szczytem góry lodowej”, gdy dominująca masa naczyniaka penetruje do głębiej położonych tkanek.

Wyróżniamy naczyniaki krwionośne i chłonne:

• Naczyniak krwionośny – dzielą się na jamiste i płaskie. Jamiste mają formę guzkową lub podskórną i występują głównie na twarzy, w błonach śluzowych jamy ustnej, w okolicach owłosionej skóry głowy. Naczyniaki krwionośne w większości przypadków zanikają same. Te, które nie znikną, można usunąć operacyjnie.

• Naczyniak chłonny – to guz pokryty pęcherzykami, które wypełnione są płynem, leczy się je chirurgicznie bądź laseroterapią.

Rozszerzone naczynka mogą wystąpić przy prawie każdym typie cery. Jednak najbardziej narażona jest skóra cienka, delikatna i wrażliwa.

Cechy charakterystyczne dla cery wrażliwej:
- podrażnienia
- rumień
- suchość skóry
- złuszczanie
- objawy dyskomfortu
- świąt
- uczucie pieczenia skóry, ściągania, napięcia, kłucia, niekiedy ból
- wyraźna reakcja na wpływ czynników zewnętrznych
- zaburzenia rogowacenia
- cienka i bardzo jasna
- szorstka
- często występuje w powiązaniu z cerą suchą, alergiczną, płytko unaczynioną
- występuje u mężczyzn(30%), jak i u kobiet(50%)
- może występować w każdym wieku

Przyczyny powstawania cery wrażliwej:
- skłonności do atopii
- u 1/3 osób z cerą wrażliwą występuje atopia
- najczęściej pod postacią AZS (atopowego zapalenia skóry)
- skłonności do wyprysku kontaktowego – nadwrażliwość na alergeny kontaktowe
- nieprawidłowa pielęgnacja (stosowanie mydeł, detergentów) – początkowo dochodzi do oczyszczenia powierzchni skóry, następnie do zniszczenia mechanizmów obronnych skóry

- zniszczenie płaszcza lipidowego skóry

- zniszczone nawilżenie skóry, osłabienie ochrony antybakteryjnej
- zmiana pH skóry – skóra traci właściwości antybakteryjne
- stosowanie wody twardej, chlorowanej
- gorące, ostre pokarmy i napoje, alkohol, mocna herbata i kawa, używk
- niekorzystne warunki atmosferyczne ( mróz, wiatr, wilgoć, słońce) lub wychodzenie z rozgrzanego mieszkania na mróz, lub odwrotnie
-kosmetyki zawierające w swym składzie kwasy AHA, alkohol, pieelingi ziarniste

- słońce, solarium, sauna, suszarki do włosów, gorące i długie kąpiele
- intensywny wysiłek fizyczny

- odmrożenia i odmroziny
-choroby skóry AZS, trądzik różowaty i młodzieńczy, wyprysk kontaktowy, choroby i rogowacenia, łuszczyca, choroby tkanki łącznej
- choroby narządów wewnętrznych: cukrzyca, choroby wątroby, choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy, choroba nerek, zmiany nowotworowe narządów wewnętrznych

- antykoncepcja hormonalna
- postępowanie i leczenie

Przy pielęgnacji cery wrażliwej w gabinecie kosmetycznym należy uwzględnić wszystkie wymienione czynniki, przeprowadzić wywiad z pacjentem i ustalić właściwy sposób pielęgnacji.

Profilaktyka
Cerę naczyniową traktujemy jako nadzwyczaj wrażliwą.

Oczyszczanie

Do codziennego demakijażu stosujemy środki łagodne, przeznaczone do tego typu skóry. Unikamy natomiast preparatów silnie pieniące się, albowiem one wysuszają skórę. Stosujemy mleczko kosmetyczne i tonik. Unikamy mydeł zapachowych i barwionych. Dwa razy w miesiącu możemy wykonać peeling enzymatyczny, w żadnym wypadku nie mechaniczny. Wycierając buzie, robimy to delikatnie, przykładając ręcznik do twarzy.

Pielęgnacja

Unikamy kosmetyków silnie ściągających, preparatów zawierających w swym składzie alkohol, mentol, mięte pieprzową albo olejek eukaliptusowy. A maski przez nas stosowane nie powinny być trudno zmywające się ani być typu peel off. Ważną rzeczą jest ochrona skóry przed czynnikami atmosferycznymi. Stosowanie odpowiednich kremów, które chronią przed mrozem, nagłymi zmianami temperatury, promieniami UV jest niezwykle istotna.

Nieprawidłowa pielęgnacja, źle dobrane kosmetyki mogą nasilić objawy.

Dieta
Istotne jest obserwowanie, po jakich produktach dochodzi do pojawienia sie rumienia na twarzy. Dieta powinna być bogata w owoce i warzywa. Dodatkowo można stosować suplementację: Wit.C,B2, PP, Rutinoscorbin, AscoRutical, skrzyp polny.

Inne
Kobiety stosujące doustną antykoncepcje powinny poinformować o tym swojego ginekologa, aby wybrał nam środek o niskiej dawce estrogenu.

Dobierając preparaty kosmetyczne należy zwrócić uwagę na zawartość składników łagodzących rumień, pieczenie, a także wspomagających funkcje naczyń krwionośnych:

-Alantoina - pochodna mocznika, działająca regenerująco, przyspieszająca odnowę i ułatwiająca gojenie uszkodzonego naskórka. Wykazuje silne właściwości łagodzące i kojące. Zmniejsza pieczenie i zaczerwienienie skóry wrażliwej na działanie szkodliwych czynników zewnętrznych. Ma działanie nawilżające, powoduje wygładzenie i zmiękczanie skóry. Preparaty z alantoiną polecane są do pielęgnacji cery wrażliwej, skłonnej do uczuleń i podrażnień. Wykorzystuje się ją także w preparatach przeciwtrądzikowych, po opalaniu, dezodorantach, płynach do kąpieli, zasypkach, pudrach kosmetycznych.

-AHA - alfa-hydroksykwasy - naturalne kwasy występujące w wielu owocach, ale również w mleku. Działanie ich polega na delikatnym rozpuszczaniu substancji spajających komórki warstwy rogowej naskórka. Stymulują produkcję kolagenu i elastyny, ułatwiają wchłanianie substancji biologicznie aktywnych z preparatów kosmetycznych. Pobudzają zdolność do utrzymania naturalnej wilgotności skóry, likwidują przebarwienia i poprawiają jej koloryt.

-Algi - glony, wodne rośliny o zróżnicowanej budowie, będące cennym źródłem wielu substancji aktywnych biologicznie, m. in. witamin z grupy B, biorących udział w metabolizmie tłuszczy i białek, witamin E, C, §- karotenu, polifenoli, mikroelementów, niezbędnych nienasyconych kwasów tłuszczowych (NNKT), w tym także kwasu g-linolenowego, mukopolisacharydów, węglowodanów, dzięki którym wykazują szerokie spektrum aktywności biologicznej. Chronią keranocyty i fibroplasty przed działaniem wolnych rodników, zapewniają prawidłowe funkcjonowanie skóry, opóźniając procesy jej starzenia. Wzmacniają barierę lipidową skóry, wykazują silne działanie nawilżające. Regulują pracę gruczołów łojowych, działają bakteriostatycznie, likwidują stany zapalne naskórka. Obecny w wielu glonach kwas alginowy stymuluje przemianę materii i przyczynia się do usuwania złogów tłuszczu, a także ze względu na efekt drenażu tkanek działa wyszczuplająco i detoksykująco. Są składnikiem wielu preparatów pielęgnacyjnych oraz antycelulitowych.

-Aloes (Aloe vera) - ekstrakt bogaty w aminokwasy, witaminy, mikroelementy. Wykazuje działanie silnie nawilżające, biostymulujące, bakteriobójcze, oczyszczające. Aktywizuje i poprawia ukrwienie skóry, pomaga w utrzymaniu jej równowagi kwasowej.

-Aminokwasy - podstawowe elementy strukturalne protein, otrzymywane w wyniku ich hydrolizy. Związki biologicznie aktywne, uczestniczące w biosyntezie wielu związków w komórkach, dobrze przyswajane przez naskórek. Wykazują zdolność zatrzymywania wilgoci, są składnikiem NMF (Natural moisturizing factor), czyli naturalnego czynnika nawilżającego skórę. Działają nawilżająco, zwiększają działanie higroskopijne innych składników NMF. Zmiękczają i uelastyczniają naskórek.

-Arbutyna - pochodna hydrochinonu, naturalny czynnik o działaniu depigmentacyjnym, polegającym na regulowaniu produkcji podstawowego barwnika skóry - melaniny, oraz równomiernym rozmieszczaniu jej w naskórku. Wykazuje dobrą skuteczność działania w stosunku do różnego rodzaju plam pigmentacyjnych, nie powodując jednocześnie odczynów alergicznych oraz odbarwiania zdrowej skóry. W preparatach kosmetycznych znajduje zastosowanie zarówno czysta arbutyna, jak i wyciągi z roślin ją zawierających, szczególnie z mącznicy lekarskiej, przy czym działanie wybielające czystego związku jest skuteczniejsze niż ekstraktów.

-Arnika górska (Arnica monatana) - roślina bogata w kwasy tłuszczowe, aminy i fitosterole. Ekstrakty dobrze wchłaniają się przez naskórek, docierając do naczynek włosowatych, które wzmacniają i obkurczają. Wspomagają krążenie krwi, zmniejszają obrzęki i zaczerwienienia, łagodzą podrażnienia, uszkodzenia i stany zapalne skóry. Charakteryzują się działaniem oczyszczającym, regenerującym.

-ASC III - pochodna hydroksyproliny, aktywator biosyntezy zanikającego z wiekiem kolagenu III (Amplifier of Synthesis of Colagen III), odpowiedzialnego za prawidłowe nawilżenie skóry. Wpływa na pobudzenie pamięci komórkowej i odblokowuje proces syntezy włókien kolagenowych. Nadaje skórze odpowiednią elastyczność, poprawia jej napięcie, wygładza zmarszczki, powoduje odświeżenie i rozjaśnienie cery.

-Azulen - substancja czynna rumianku, wykazująca działanie przeciwzapalne, łagodzące, bakteriostatyczne oraz powodująca zmniejszenie obrzęków. Stosowany w preparatach do skóry podrażnionej, z odczynami zapalnymi.

-Biooleje - naturalne oleje o wysokiej zawartości niezbędnych nienasyconych kwasów tłuszczowych, zawierające ponadto inne związki biologicznie czynne, takie jak witaminy, fosfolipidy i fitosterole. Wykazują działanie farmakologiczne, mają zdolność przenikania do skóry właściwej, gdzie normalizują jej aktywność. Wpływają na stan nawodnienia, poprawiają elastyczność i miękkość skóry. Zapobiegają jej łuszczeniu.

-Biotyna (witamina H) - witamina z grupy rozpuszczalnych w wodzie. Istotna dla prawidłowego funkcjonowania skóry i włosów. Bywa określana mianem Koenzymu R. Reguluje gospodarkę hydro-lipidową, wzmacnia działanie naskórka, wpływa na procesy związane z jego rogowaceniem. Normalizuje czynność gruczołów łojowych, przeciwdziała łojotokowemu zapaleniu skóry, zwiększa poziom jej nawilżenia. Zapobiega wczesnemu siwieniu włosów, ich przetłuszczaniu i wypadaniu.

-Bisabolol - naturalny składnik rumianku o bardzo silnych właściwościach kojących, łagodzących i przeciwinfekcyjnych. Łagodzi podrażnienia skóry, chroni przed powstawaniem zaczerwienień i uczuleń, zapobiega powstawaniu stanów zapalnych.

-Ceramidy - substancje tłuszczowe, będące naturalnym składnikiem lipidów skóry. Stanowią główny element spoiwa wypełniającego przestrzenie międzykomórkowe w warstwie rogowej naskórka. Wraz z towarzyszącymi kwasami tłuszczowymi tworzą jego barierę wodno-lipidową określaną mianem cementu międzykomórkowego. Wywierają znaczący wpływ na spójność i elastyczność naskórka. Dostarczane w preparatach kosmetycznych uzupełniają ceramidy naturalne, których ilość zmniejsza się wraz z wiekiem. Chronią skórę przed działaniem niekorzystnych czynników zewnętrznych. Hamują procesy jej fizjologicznego starzenia się. Zmniejszają utratę wody, regulując jej zawartość w warstwie rogowej. Działają przeciwzmarszczkowo, przywracają prawidłowe napięcie i elastyczność skóry. Są wykorzystywane w preparatach do pielęgnacji skóry cienkiej, suchej, starzejącej się. Stosuje się je także w szamponach i odżywkach do włosów.

-Chitozan - polisacharyd (wielocukier) otrzymywany głównie z okrywy skorupiaków o silnych właściwościach ochronnych. Tworząc na powierzchni skóry film okluzyjny, zatrzymuje wodę zapewniając jej odpowiednie nawilżenie. Przywraca skórze właściwą wilgotność i elastyczność. Przyspiesza proces ziarninowania i gojenia ran. Reguluje równowagę białkowo-cukrową skóry. Wykazuje działanie bakteriobójcze. Znajduje zastosowanie w preparatach pielęgnacyjnych do skóry suchej z wyraźnymi oznakami starzenia. Równie chętnie stosowany w produktach do pielęgnacji włosów.

-Chlorofil - zielony barwnik występujący w roślinach i glonach. Przyspiesza regenerację naskórka oraz gojenie drobnych podrażnień skóry. Charakteryzuje się działaniem antyseptycznym i ściągającym. Ze względu na swoje właściwości chętnie stosowany w kremach szczególnie przeznaczonych do cery tłustej, pastach do zębów, dezo-dorantach.

-Cholesterol - związek z grupy steroli obecny niemal we wszystkich żywych tkankach zwierzęcych i roślinnych. Naturalny emulgator i przeciwutleniacz. Przenika przez warstwę rogową, zmiękcza skórę, ułatwia przenikanie innych składników preparatów kosmetycznych. Wykazuje działanie nawilżające.

-Cytokiny - substancje białkowe zaliczane do grupy glikoproteidów znajdujące się i poruszające się w przestrzeniach międzykomórkowych (citos - komórka, kinesia - ruch). Podstawowa rola, jaką pełnią w organizmie związana jest z przekazywaniem informacji pomiędzy komórkami. Stymulują wzrost syntezy kolagenu i elastyny oraz produkcję kwasu hialuronowego, podstawowych składników odpowiedzialnych za prawidłowe funkcjonowanie skóry. Wykazują działanie antyoksydacyjne. Stosowane miejscowo mają zdolność do opóźniania i zapobiegania niekorzystnym zmianom spowodowanym starzeniem się. W efekcie ich działania następuje wyraźne zmniejszenie zmarszczek, wygładzenie skóry, poprawa jej kolorytu.

-D-pantenol- prowitamina B5, substancja rozpuszczalna w wodzie, stymuluje procesy komórkowe dzięki czemu przyspiesza gojenie, działa regenerująco i przeciwzapalnie. To składnik produktów o działaniu łagodzącym podrażnienia i nawilżającym reguluje gospodarkę wodną naskórka.

-Drożdże - grzyby, które dzięki zawartości fosfolipidów, witamin z grupy B, witaminy D oraz siarki wpływają na metabolizm komórkowy, wykazują właściwości detoksykujące i regeneracyjne. Hamują czynność gruczołów łojowych, ograniczają tworzenie zaskórników, działają oczyszczająco i ściągająco. Często wykorzystywane w preparatach przeznaczonych do pielęgnacji skóry łojotokowej i trądzikowej.

-Dwutlenek krzemu (krzemionka)- związek nieorganiczny będący nośnikiem tlenu, uszczelnia naczynia krwionośne a z uwagi na zielony kolor jest również składnikiem preparatów kamuflujących rumień.

-Ekstrakty roślinne - układy pozyskiwane z całych roślin lub ich części za pomocą ekstrakcji odpowiednio dobranym rozpuszczalnikiem, najczęściej alkoholem etylowym, glikolem propylenowym lub olejami roślinnymi. Stosowane w celu podwyższenia wartości funkcjonalnej kosmetyku. W zależności od zawartości związków czynnych opóźniają procesy starzenia skóry, nawilżają, ściągają i napinają skórę, pochłaniają promieniowanie UV, wybielają i likwidują przebarwienia, łagodzą podrażnienia, stymulują krążenie w naczyniach krwionośnych. Wchodzą w skład większości preparatów zarówno do pielęgnacji skóry jak i włosów.

-Elastyna - biogenne białko występujące w skórze będące wraz z kolagenem podstawowym składnikiem włóknistej tkanki łącznej. Dzięki ciągliwości i sprężystości swoich włókien najdoskonalszy biologiczny elastomer. Odpowiada za prawidłowe funkcjonowanie skóry, zapewniając jej odpowiednią elastyczność i rozciągliwość. Wykazuje działanie nawilżające. Stosowana zarówno w preparatach do pielęgnowania skóry jak i włosów.

-Enzymy - biokatalizatory o specyficznym działaniu, regulujące metabolizm komórek i tkanek. Układy zbudowane z części białkowej (apoenzymu) i grupy prostetycznej (koenzymu). Umożliwiają przebieg większości reakcji zachodzących w żywych organizmach, w tym także w skórze. Najczęściej stosowane są enzymy pochodzenia roślinnego. Umożliwiają lub przyspieszają określone procesy chemiczne. Powodują odnowę komórkową, neutralizują szkodliwe produkty przemiany materii. Dezaktywują wolne rodniki, rozkładają i usuwają uszkodzone utlenianiem proteiny i lipidy. Odgrywają istotną rolę w fizjologii skóry właściwej, biorąc udział w metabolizmie tkankowym.

-Escyna - aktywny składnik wyciągu kasztanowca, działający przeciwobrzękowo, przeciwwysiękowo i uszczelniająco na ściany naczyń krwionośnych, zwłaszcza dużych, umieszczonych pod powierzchnią skóry. Znajduje zastosowanie w preparatach do pielęgnacji cery ze skłonnością do rozszerzonych i pękających naczynek oraz trądziku różowatego.

-Euceryna - ważny składnik kosmetyczny otrzymywany w wyniku połączenia lanoliny z wazeliną lub olejem parafinowym. Znakomity emulgator o silnych właściwościach higroskopijnych. Chłonąc duże ilości wody, zatrzymuje wilgoć w naskórku, powodując jego miękkość i elastyczność. Stosowana do produkcji kremów, mleczek, maseczek, oliwek kosmetycznych, preparatów upiększających.

-Filtry UV - związki chroniące skórę przed działaniem promieni ultrafioletowych. Filtry UVA - związki pochłaniające lub odbijające promieniowanie z zakresu ultrafioletu o długości fali 320-400 nm, które mają zdolność przenikania do skóry właściwej. Zapobiegają trwałemu uszkodzeniu włókien kolagenu i elastyny, osłabianiu naturalnych mechanizmów obronnych skóry. Przeciwdziałają jej fotostarzeniu.

-Filtry UVB - związki pochłaniające lub odbijające promieniowanie z zakresu ultrafioletu o długości fali 280-320 nm chronią komórki naskórka, tkankę łączną, zapobiegają uszkodzeniom struktury DNA i RNA. N

-Fitantriol - alkohol wielowodorotlenowy wspomagający utrzymanie poziomu wilgoci w skórze i we włosach. Wpływa dodatnio na adsorpcję substancji biologicznie czynnych między innymi D-pantenolu i aminokwasów. Szczególnie chętnie stosowany w preparatach do pielęgnacji włosów, które chroni przed mechanicznymi uszkodzeniami oraz nadaje im odpowiedni połysk.

-Fitohormony - roślinne odpowiedniki hormonów ludzkich, wykazujące analogiczne działanie bez towarzyszących często terapii hormonalnej skutków ubocznych. Pobudzają proces odnowy komórek, zwiększają ich zdolność do przyswajania substancji biologicznie aktywnych. Sprzyjają usuwaniu toksyn, neutralizują wolne rodniki. Stosowane zewnętrznie w kosmetykach zapobiegają utlenianiu i uszkodzeniu błon komórkowych, hamują działanie enzymów, np. kolagenezy rozkładającej włókna podporowe skóry właściwej. Aktywują produkcję kolagenu i elastyny opóźniając procesy starzenia skóry. Stymulują produkcję kwasu hialuronowego zatrzymującego wodę i zapewniającego odpowiednie nawilżenie skóry, dzięki czemu zwiększa się jej napięcie i elastyczność, poprawia koloryt. Powodują wyraźne spłycenie zmarszczek. Wykazują działanie kojące i przeciwzapalne.

-Fitosterole - związki pochodzenia roślinnego wzmacniające barierę naskórkową, hamujące utratę wody, działające ochronnie i nawilżająco. Wykazują silne działanie przeciwzapalne, regenerująco-kojące, przeciwalergiczne i immunostymulujące.

-Flawonoidy - żółte barwniki organiczne rozpuszczalne w wodzie, występujące w wakuolach komórek roślinnych, nadające barwę różnym częściom roślin. Występują w liściach, kwiatach, owocach, gdzie mogą wywierać wpływ nie tylko na ich kolor, ale także na smak. Należą do nich m. in. rutyna, kwercetyna, hesperydyna. Czasami określane mianem witaminy P. Występują m. in. w owocach cytrusów, dzikiego bzu czarnego (Sambucus nigra L.), gryce zwyczajnej (Fagopyrum sagittatum) i innych roślinach. Zaliczane do grupy skutecznych antyoksydantów. Chronią przed utlenianiem lipidy, zabezpieczają przed destrukcją DNA, regulują poziom cukru w komórkach. Wykazują działanie przeciwzapalne, przeciwalergiczne (hamują uwalnianie histaminy) oraz przeciwmutagenne. Są czynnikiem ochronnym w stosunku do naczyń kapilarnych. Stabilizują witaminę C wpływając korzystnie na biosyntezę kolagenu, a zatem także na poprawę stabilności tkanki łącznej. Są doskonałym, naturalnym filtrem promieniochronnym, zwłaszcza wobec uszkadzających skórę właściwą promieni UVA.

-Folacyna - rozpuszczalna w wodzie witamina znana jako witamina B9 lub M, biorąca udział w metabolizmie białek, odgrywająca dużą rolę w syntezie kwasów nukleinowych DNA i RNA. Wpływa na metabolizm cukrów i aminokwasów. Ułatwia wzrost komórek skóry. Uelastycznia i regeneruje skórę, opóźniając procesy jej starzenia. Stosowana w preparatach o działaniu regenerującym, poprawiającym elastyczność i koloryt skóry.

-Fosfolipidy - tłuszcze złożone, stanowiące istotny element budulcowy błon komórkowych, składnik struktur skórnych. Są naturalnymi emulgatorami. Wykazują silne działanie nawilżające i natłuszczające. Zmiękczają naskórek, ułatwiając resorpcję i penetrację substancji biologicznie czynnych preparatów kosmetycznych. Regulują pracę gruczołów łojowych zapobiegając przetłuszczaniu się skóry i włosów.

-Garbniki- pochodne węglowodanów będące połączeniem glukozy i kwasów uronowych, uszczelniają naczynia krwionośne i działają przeciwzapalnie, stabilizują witaminę C

-Mukopolisacharydy- połączenia cukrów z resztami aminowymi, maja działanie nawilżające, zmniejszają możliwość podrażnień i uczuleń oraz zwiększają odporność skóry na czynniki zewnętrzne. Wchodzą w skład substancji międzykomórkowej.

-Witamina C (kwas askorbinowy)- jest związkiem rozpuszczalnym w wodzie, dlatego jej działanie przeciw rodnikowe w skórze  ma miejsce przede wszystkim w układach wodnych i na granicy faz pomiędzy woda i lipidami, odpowiedzialna za strukturę naczyń włosowatych.

-Witamina PP- rozpuszczalna w wodzie, wpływa na gospodarką wodna w skóry, reguluje złuszczanie skóry i jej wilgotność. Reguluje czynność rozkurczową naczyń krwionośnych, eliminuje stany zapalne skóry, odgrywa rolę w przemianie materii,

-Witamina K- zapobiega powstawaniu sińców i pękaniu naczynek krwionośnych, poprawia koloryt skóry z poszerzonymi i pękającymi naczynkami krwionośnymi, odpowiedzialna za prawidłową krzepliwość krwi, przeciwkrwotoczna. Przyspiesza gojenie się ran.

-Ziele Krwawnika - hamuje krwawienie, zwłaszcza z naczyń włosowatych przewodu pokarmowego.

-Ziele Nawłoci - działa silnie moczopędnie. Uszczelnia naczynia krwionośne. Ma własności odtruwające, działa ściągająco, przeciwbakteryjnie, przeciwzapalnie

-Ziele Skrzypu - zwiększa dobową ilość wydalanego moczu i usuwa nadmiar moczanów. Działa rozkurczowo na drogi moczowe i żółciowe, uszczelniająco na naczynia krwionośne. Przeciwdziała obrzękom i poprawia pracę serca. Wykazuje działanie ściągające, przeciwbakteryjne i przeciwzapalne

Zabiegi w gabinecie kosmetycznym

-jonoforeza i galwanizacja ( ok. 10 zabiegów)

-zabiegi z ultradźwiękami

-drenaż limfatyczny ( ręcznie lub za pomocą Skin Regulatora)

-sollux z niebieskim filtrem

-zabiegi IPL

-zabiegi łagodząco-wyciszająco, uspokajające

-elektrokoagulacja- zabieg polega na koagulacji tkanek przy pomocy prądu wysokiej częstotliwości

Metody leczenia pękniętych naczynek.

Laserowe usuwanie naczynek- energia świetlna jest pochlaniana przez czerwony barwnik krwi, zamienia się w cieplo, po osiagnieciu odpowiednio wysokiej temperatury, koaguluje i niszyczy ściany naczynia, które organizm usunie po pewnym czasie.

Wiązka światła emitowanego z lasera przechodzi przez skórę, a w zetknięciu z hemoglobiną prowadzi do obkurczenia i trwałego zamknięcia naczynia. Naczynia zamykane są na stałe, w ciągu kilku dnia od wykonania zabiegu następuje resorpcja, czyli naturalne wchłonięcie się zmiany przez organizm.

To, ile zabiegów należy wykonać ocenia lekarza. Niemniej jednak, ich liczba zależy od gęstości, głębokości położenia i średnicy naczyń. Dlatego niektóre zmiany wymagają kilku naświetleń, które są przeprowadzane w przeciągu paru miesięcy. Często jeden zabieg wystarczy, aby zamknęło się naczynko, tylko należy dbać o skórę, aby sie nie otworzyło lub nie pojawiło kolejne. Laseroterapia jest jednak najbezpieczniejszą i najskuteczniejszą metodą leczenia pajączków.

Laserowe zamykanie naczynek najlepiej jest przeprowadzić jesienią, aczkolwiek już w lecie warto skonsultować się z lekarzem i dobrać indywidualny program leczenia. Dodatkowo można teraz rozpocząć kurację specjalnymi preparatami wzmacniającymi naczynka, dzięki czemu zabieg laseroterapii przyniesie lepsze efekty w krótszym czasie.

Laseroterapia może być z powodzeniem stosowana w leczeniu naczyń płaskich, gwieździstych, starczych oraz tak zwanych teleangiektezji. W zależności od celu terapii, lekarz dobiera odpowiednie parametry lasera oraz ustala indywidualny dla każdej pacjentki harmonogram zabiegów.

Laseroterapii nie mogą poddać się osoby cierpiące na niewyregulowaną cukrzycę, bielactwo, łuszczycę, zaburzenia krzepnięcia krwi oraz takie, u których występuje skłonność do powstawania bliznowców. Od laseroterapii muszą powstrzymać się kobiety w ciąży oraz karmiące piersią, a także pacjenci przyjmujący leki światłouczulające. Przed zabiegiem nie należy się opalać, spożywać alkoholu ani herbatek ziołowych mogących podrażniać skórę (między innymi z dziurawca i nagietka).

U chorych na cukrzycę znacznie szybciej dochodzi do pojawiania się zwyrodnień o charakterze miażdżycowym. Z czasem pojawiają się również zaburzenia w funkcjonowaniu naczyń krwionośnych, związane z rozwojem zmian w warstwie komórek, które wyścielają naczynia krwionośne od wewnątrz. W ten sposób zaburzone zostaje mikrokrążenie, a więc krążenie krwi w naczynia włosowatych. Dodatkowo, skóra diabetyków jest bardziej wrażliwa i narażona na występowanie zapalenia bakteryjnego czy grzybiczego. Co więcej, u chorych lubią pojawiać się zmiany ropne lub owrzodzenia. Dlatego laser mógłby prowadzić do podrażnienia tak niezwykle wrażliwej skóry.

Fotoodmładzanie IPL polegające nie tylko na usunięciu zmian barwnikowych, ale także na poprawie struktury skóry. Podczas zabiegu zlikwidowane zostają rumień, rozszerzone naczynka, piegi oraz przebarwienia spowodowane fotostarzeniem się skóry. Zostaje przywrócona prawidłowa struktura warstwy brodawkowej skóry, która z wiekiem i pod wpływem czynników zewnętrznych ulega zniekształceniu. Seria zabiegów prowadzi do rozjaśnienia, wygładzenia i wyraźnego odmłodzenia. Wskazania do zabiegu fotoodmładzania to skóra naczyniowa, trądzik różowaty, piegi, przebarwienia po słoneczne, skóra szara, szorstka, ziemista,  pokryta zmarszczkami, utrata jędrności i elastyczności.

Podsumowanie

Pielęgnacja cery naczynkowej – pielęgnacja tego typu cery opiera się na doborze właściwych preparatów, jak i również wypracowania właściwego stylu życia, sposobu spędzania wolnego czasu. Stosowanie się do zaleceń gwarantuje pacjentowi nie tylko poprawę wyglądu skóry, ale i opóźnienie a czasem wyeliminowanie pojawiania się zmian skórnych. Właściwe postępowanie musi być skorelowane z postępowaniem dermatologicznym i kosmetycznym, ponieważ jedynie uzupełniające się działania zapewniają sukces.

Zalecenia dla pacjenta:

-Ochrona skóry prze UV(preparaty z SPF>40, z przewagą substancji o charakterze filtrów fizycznych np. tlenku cynku, dwutlenku tytanu.)

-Dieta wyłączenie alkoholu ostrych przypraw, kawy, mocnej herbaty, gorących płynów, ograniczenie soli.

-Opanowanie emocji,

-Wyłączenie hormonoterapii,

Zasady codziennej pielęgnacji:

-Mycie twarzy letnią wodą używanie płynnych zmywaczy (opartych na syndetach, niezawierających mydeł alkaicznych),niestosowanie myjek, gąbek, delikatne osuszanie, bez pocierania,

-Indywidualny dobór preparatów pielęgnacyjnych,

-Dermokosmetyki poprawiające kondycję naczyń włosowatych,

-Unikanie silnego masażu wzmagającego prace naczyniową.

Bibliografia:

- http://www.medonet.pl/dolegliwosci,dolegliwosci-profil,1578733,1,zmiany-skorne-na-tle-zaburzen-naczyniowych,index.html

-http://www.portretkobiety.pl/a/1/208/cera-naczyniowa-charakterystyka/

- http://www.dermatologia24.pl/owrzodzenia_podudzi.htm

- http://www.ctl-laser.pl/zamykanie-naczyn-laserem/teleangiektazje/

-Niewydolność układu żylnego kończyn dolnych, Stanisław Zapalski, Via Medica, Gdańsk 1999

-Nauka o chorobach wewnętrznych, Witold Orłowski, PZWL, Warszawa 1990