Podstawy techniki wydawniczej, 28.02.2013
PRACA REDAKTORA WYDAWNICZEGO
Redagowanie jest jak reżyseria, z tą różnicą, że tym razem nikogo nie obchodzi, kto reżyserował – Agnieszka Wolny-Hamkało
Redaktor jest jednym z najbardziej niedocenianych zawodów, a przecież często jest on współtwórcą książki. Często uczestniczy w procesie powstawania książki, dopisuje fragmenty, zmienia tytuły rozdziałów, nadaje rytm narracji, dba proporcję, wymowę, styl. To nie jest człowiek od przecinków!
Spotkanie redaktora z autorem to spotkanie dwóch żywiołów i to jest trudna relacja, wymagająca wielkiego zaufania. Redaktor unieruchamia obrazy, petryfikuje książkę. Spotykają się dwa światy: obrazowo-wyobrażeniowy twórcy ze światem tradycji i konwencji redaktora. Mam dla nich poczucie wdzięczności, jakie ma się dla położnych. – Olga Tokarczuk
Ghostwriter – Granice autorstwa i ingerencji redaktorskich w tekst wyznacza autor. Redaktor czasami głęboko wnika w tekst, pisze fragmenty na nowo, ujawnia własną tożsamość językową.
Ciemne strony zawodu redaktora:
- Trudni i obrażalscy autorzy, który uważają, że przyszli z dziełem skończonym i wybitnym (redaktor musi być nie tylko artystą języka, ale też psychologiem).
- Brak stabilności finansowej.
- Presja rynku (kiedyś redagowano 4 książki rocznie, teraz kilkanaście).
- Redagowanie książek to nieustanne kształcenie się (każda książka wymaga znajomości z danej dziedziny).
Praca wysokiego ryzyka:
- Praca redakcyjna i korekta jest trudną sztuką, wymagającą dodatkowego zmysłu, same umiejętności, spostrzegawczość i koncentracja nie wystarczą, tego nie można się nauczyć – Jerzy Illg (fajna książka, pani poleca).
- nawet wytrawnym i doświadczonym redaktorom zdarzają się koszmarne błędy i puszczone literówki.
Proces wydawniczy
1. przyjęcie pracy
2. adiustacja (akceptacja autora) – opracowanie redakcyjne
3. skład
4. pierwsza korekta (i korekta autorska)
5. nanoszenie poprawek (drugi skład)
6. druga korekta
7. nanoszenie korekty
8. projekt okładki
9. akceptacja autora
10. druk
elementy opracowania redakcyjnego
- koncepcja całości książki w zależności od charakteru publikacji
- podział tekstu
- kwestie merytoryczne
- przyjęcie konsekwentnych zasad edytorskich
- adiustacja tekstu – ujednolicenie zapisów, poprawki językowe i stylistyczne
Zasady edytorskie: przypisy, cytaty, nazwiska, daty, wyróżnienia, pisownia niektórych wyrazów (prawda/Prawda, bóg/Bóg, Kościół/kościół, sacrum/sacrum/Sacrum), dodawanie pełnych imion przy pierwszym wspomnieniu o nich, sprawdzanie wszystkich nazwisk i tytułów, opisów bibliograficznych, sprawdzanie cytatów, tłumaczeń.