Osiagnięcia mężczyzn

IO 1976-3miejsce za Rumunia i ZSRR,MŚ 1982-3miejsce wygrana z Danią 23;22,MŚ 2007-2miejsce w finale przegrana z Niemcami 29;24,Super puchar 2007-1miejsce w finale pokonali Szwecje 27;26 MŚ 2009-3miejsce półfinał przegrany z Chorwacją 29;23 mecz o 3 miejsce wygrany z Dania 23;31!

Osiagnięcia kobiet; MŚ1957-7,MŚ1962-7,MŚ1973-5,MŚ1975-7,MŚ1978-6,ME1996-11,MŚ1998-5,ME2006-8,MŚ2007-11 NA IO nie startowały

Tryby obrony-Każdy swego,Obrona stref-strefa6;0 strefa5;1 strefa4;2 strefa3;2;1 strefa3;3 Obrona kombinowana- obrona5+1 obrona4+2

Chwyt – stopień opanowania tego elementu wpływa na skuteczną grę. Podstawowym chwytem jest chwyt oburącz. Pewność chwytu zależy od stopnia rozluźnienia palców w momencie chwytu oraz ułożenie tych palców.

Rozróżniamy następujące chwyty:

• półgórny – jest to chwyt podstawowy,

• górny – dzieli się na: dosiężny i doskokowy,

• na wysokości bioder – charakteryzuje inne ustawienie palców, • dolny – układ dłoni tworzy „koszyczek”,

• z podłoża – rozróżniamy: chwyt piłki kozłującej oraz toczącej się do i od zawodnika.

Podanie – jest elementem związanym z pozostałymi elementami techniki. Cechuje je:

dokładność, szybkość i zasadność taktyczna. Podanie dokładne to takie, które partner zdoła

opanować. Podania w zależności od sytuacji dzielimy na: podania w miejscu, w doskoku, w

biegu i w wyskoku.

Ze względu na sposób wykonywania wyróżniamy:

• podanie jednorącz (górne, półgórne, dolne),

• podanie oburącz (górne, półgórne, dolne),

• podania sytuacyjne (oburącz, z biodra, z nadgarstka, kozłem)

Poruszanie sie w obronie 5 zabaw nauczających

Nauczanie taktyki gry w obronie jest zadaniem wieloetapowym. Początkowo sprowadzasię do opanowania elementów związanych z obroną indywidualną - postawa, poruszanie się(krok odstawno-dostawny, doskok, odskok itd.). Przejście od nauczania obrony "każdyswego" do obron strefowych poprzedzone powinno być stosowaniem najpierw działańzespołowych w tzw. ustawieniach wysokich (często określanych jako ofensywne np. 3:3,3:2:1), które swym zasięgiem obejmują znaczne pole obrony. Ćwiczenia metodycznepowinny uwzględniać także kształtowanie podzielności uwagi i przewidywania (obserwacja piłki i zawodnika) oraz zdolności koordynacyjnych (czas reakcji, orientacja przestrzenna itp.)

.1.Zabawa "Poszukiwanie pary". Wszyscy ćwiczący dobrani parami tworzą dwa koła ćwiczących - zewnętrzne i wewnętrzne.2. Zabawa "Piłka z koła". Ćwiczący ustawiają się w dwójkach na obwodzie koła. Jedenz nich jest obrońcą drugi atakującym3. Zabawa "Berek z zastawianiem". W trójkach jeden goniący, drugi uciekający, zawszetwarzą do siebie. Między nimi trzeci ćwiczący, który ich oddziela.4. Zabawa "Obrona twierdzy". Na skrzyni leżą dwie piłki lekarskie lub stoją dwa pachołki.W odległości 3-4 m od skrzyni ustawiona jest na obwodzie koła drużyna broniąca.5. Zabawa "Głowa węża". Podział ćwiczących na dwie drużyny (5-7 osobowe). Pierwszaz nich ustawiona w rzędzie, każdy z ćwiczących chwyta za biodra partnera ustawionegoz przodu.