Laboratorium Podstaw Fizyki
Nr ćwiczenia: 44
Temat ćwiczenia: Pomiar zależności oporu metali i półprzewodników
od temperatury
Imię i nazwisko prowadzącego kurs: Dr inż. Tadeusz Wiktorczyk
Wykonawca: | |
---|---|
Imię i Nazwisko nr indeksu, wydział |
Marta Bernacka 185536, Wydział Chemiczny |
Termin zajęć: dzień tygodnia, godzina | Wtorek, 13:15-15:00 |
Data oddania sprawozdania: | |
Ocena końcowa |
Zatwierdzam wyniki pomiarów.
Data i podpis prowadzącego zajęcia ............................................................
Adnotacje dotyczące wymaganych poprawek oraz daty otrzymania
poprawionego sprawozdania
Ćwiczenie 44
Pomiar zależności oporu metali i półprzewodników
od temperatury
Cel ćwiczenia
Pomiar zależności oporności elektrycznej (rezystancji) metalu i półprzewodnika od temperatury, wyznaczenie temperaturowego współczynnika oporności metalu i przerwy energetycznej półprzewodnika.
Zestaw przyrządów
1. Urządzenie zawierające grzejnik, regulator temperatury, wentylator oraz badane próbki.
2. Miernik oporu M.
Przebieg ćwiczenia
Wstęp teoretyczny
Ciała stałe można podzielić na : przewodniki, półprzewodniki i dielektryki (izolatory). Półprzewodniki są to ciała których konduktywność jest mniejsza od konduktywności dobrych przewodników, ale zarazem znacznie większa od konduktywności dielektryków.Podział ten jest bardzo przybliżony. Istotnym czynnikiem, który odróżnia półprzewodniki od pozostałych grup ciał stałych, jest ich struktura elektronowa. W odosobnionym atomie, w normalnym niepobudzonym stanie, elektrony zajmują wszystkie najniższe poziomy energetyczne. Również w ciele stałym poziomy pasm najniższych są całkowicie obsadzone przez elektrony. W myśl tzw. zasady Pauliego każdy dozwolony poziom energii może być obsadzony przez najwyżej dwa elektrony. Aby przewodzić prąd elektryczny, elektron musi pobierać energię od przyłożonego pola elektrycznego. Dla przewodnictwa elektrycznego istotne jest wypełnienie pasm przez zewnętrzne elektrony walencyjne.
W przewodnikach (metalach) elektrony walencyjne tylko częściowo wypełniają pasmo, albo najwyższe całkowicie obsadzone przez elektrony walencyjne pasmo nachodzi częściowo na wyżej położone pasmo puste, dając w końcu też pasmo częściowo zapełnione. Elektrony walencyjne mogą przechodzić na wyższe, nie zajęte poziomy. Zatem w obecności zewnętrznego pola elektrycznego, elektrony najwyższego częściowo zapełnionego pasma (pasma przewodnictwa) mogą pobierać od pola energię, tworząc uporządkowany ruch ładunków, czyli prąd.
W półprzewodniku część elektronów pasma walencyjnego może przejść do pustego pasma przewodnictwa i stać się elektronami zdolnymi do przewodzenia prądu. Wcześniej należy jednak elektronom walencyjnym dostarczyć energii równej szerokości pasma wzbronionego. Energia ta może być np. energią drgań cieplnych siatki krystalicznej, proporcjonalną do temperatury ciała. Dzięki małej szerokości pasma wzbronionego w półprzewodniku, już w temperaturze pokojowej część elektronów walencyjnych jest przeniesiona do pasma przewodnictwa i umożliwia przepływ prądu ( w dielektryku w temperaturze pokojowej pasmo przewodnictwa jest całkowicie puste).
Wyniki pomiarów
Tabela pomiarowa dla metalu (próbka nr 4)
t | t |
Rm |
Rm |
a | a |
b | b |
α |
α |
$$\frac{\mathbf{}\mathbf{\alpha}}{\mathbf{\alpha}}$$ |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Ω | Ω | $$\frac{\mathbf{\mathrm{\Omega}}}{\mathbf{}}$$ |
$$\frac{\mathbf{\mathrm{\Omega}}}{\mathbf{}}$$ |
Ω | Ω | −1 |
−1 |
% | ||
25 | 1 | 110,2 | 0,7 | 0,331 | 0,004 | 101,62 | 0,22 | 3,3*10-3 | 4,3*10-5 | 1,3 |
33 | 1 | 112,3 | 0,7 | |||||||
40 | 1 | 114,4 | 0,7 | |||||||
47 | 1 | 117,1 | 0,7 | |||||||
54 | 1 | 119,7 | 0,7 | |||||||
61 | 1 | 121,9 | 0,7 | |||||||
68 | 1 | 124,1 | 0,8 | |||||||
75 | 1 | 126,2 | 0,8 | |||||||
82 | 1 | 128,8 | 0,8 | |||||||
89 | 1 | 131,2 | 0,8 | |||||||
96 | 1 | 133,1 | 0,8 |
Wartości a, a, b oraz b zostały obliczone za pomocą funkcji regresja liniowa w programie Microsoft Excel.
Rm = 0, 5%•Rm + 0, 1
Rm(t) = R0(1 + α * t)
Rm(t) = R0 * α * t + R0 → a = R0 * α b = R0
$$\text{temperatu}rowy\ wspolczynnik\ oporu\ \propto = \frac{a}{R_{0}}\ \ \rightarrow \ \ \ \ \propto = \frac{a}{b}$$
$${\alpha = \left| \frac{a}{b} \right| + \left| \frac{a*b}{b^{2}} \right|\backslash n}{\delta\alpha = \frac{\alpha}{\alpha}\backslash n}$$
Przykładowe obliczenia
Rm = 0, 5%•110, 2 Ω + 0, 1 = 0, 651 Ω ≈ 0, 7 Ω
$$\propto = \frac{0,331}{101,62} = 3,25723*10^{- 3}\ ^{- 1} \approx 3,3*10^{- 3}\ ^{- 1}$$
$$\alpha = \left| \frac{0,004}{101,62} \right| + \left| \frac{0,331*0,22}{{101,62}^{2}} \right| = 4,261430*10^{- 5}\ ^{- 1} \approx 4,3*10^{- 5\ \ }^{- 1}$$
$$\delta\alpha = \frac{4,3*10^{- 5\ \ }}{3,3*10^{- 3}}*100\% = 1,3\%$$
Tabela pomiarowa dla półprzewodnika (próbka nr 1)
t | T | T |
$$\frac{1000}{T}$$ |
$$\frac{1000}{T}$$ |
Rs |
Rs |
ln Rs |
ln Rs |
A | A |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
K |
K | K−1 |
K−1 |
Ω | Ω | K | K | |||
25 | 298 | 1 | 3,36 | 0,01 | 105,8 | 0,7 | 4,66 | 0,007 | 2,57 | 0,33 |
33 | 306 | 1 | 3,27 | 0,01 | 92,5 | 0,6 | 4,53 | 0,007 | ||
40 | 313 | 1 | 3,19 | 0,01 | 79,2 | 0,5 | 4,37 | 0,007 | ||
47 | 320 | 1 | 3,13 | 0,01 | 65,2 | 0,5 | 4,18 | 0,008 | ||
54 | 327 | 1 | 3,06 | 0,01 | 52,6 | 0,4 | 3,96 | 0,008 | ||
61 | 334 | 1 | 2,99 | 0,009 | 45,7 | 0,4 | 3,82 | 0,009 | ||
68 | 341 | 1 | 2,93 | 0,009 | 40,5 | 0,4 | 3,70 | 0,01 | ||
75 | 348 | 1 | 2,87 | 0,009 | 34,7 | 0,3 | 3,55 | 0,01 | ||
82 | 355 | 1 | 2,82 | 0,008 | 27,7 | 0,2 | 3,32 | 0,01 | ||
89 | 362 | 1 | 2,76 | 0,008 | 23,3 | 0,2 | 3,15 | 0,01 | ||
96 | 369 | 1 | 2,71 | 0,008 | 20,8 | 0,2 | 3,03 | 0,01 |
Przyjmujemy oznaczenie $\ c = \frac{1000}{T}$
|
---|
$$\ln R_{s}\left( \frac{1000}{T} \right) = 10^{- 3}*\frac{E_{g}}{2k}*\frac{1000}{T} + lnR_{0S}\ \ \ \rightarrow \ \ \ A = 10^{- 3}\frac{E_{g}}{2k}\ \ \ B = lnR_{0S}$$
Eg = 2 * 103 * k * A
k = 1,3806*10-23 J/K - stała Boltzmanna
Eg = 2 * 103 * k * A
1 J = 0,62415 * 1019 eV
Przykładowe obliczenia
$$c = \frac{1000}{T} = \frac{1000}{327\text{\ K}} = 3,058103\ K^{- 1} \approx 3,06\ K^{- 1}$$
$$c = \frac{1000}{\left( 327\ K \right)^{2}} \bullet 1K = 0,0093519\ K^{- 1} \approx 0,01\ K^{- 1}$$
Rs = 0, 5%•52, 6 Ω + 0, 1 = 0, 363 Ω ≈ 0, 4 Ω
$$\text{ln\ R}_{s} = \frac{0,4\ \mathrm{\Omega}}{52,6\ \mathrm{\Omega}} = 0,0076045\ \mathrm{\Omega} \approx 0,008\ \mathrm{\Omega}$$
$$E_{g} = 2*10^{3}*1,3806*10^{- 23}\frac{J}{K}*2,57\ K = 7,096*10^{- 20}\text{\ J} \approx 7,1*10^{- 20}\text{\ J}$$
$$Eg = 2*10^{3}*1,3806*10^{- 23}\frac{J}{K}*0,33\ K = 9,11196*10^{- 21}\text{\ J} \approx 10*10^{- 21}\text{\ J}$$
1 J = 0,62415 * 1019 eV
Eg = 7, 1 * 10−20 * 0, 62415 * 10 19eV = 0, 43814 eV ≈ 0, 44 eV
Eg = 10 * 10−21 * 0, 62415 * 10 19eV = 0, 06242 eV ≈ 0, 07 eV
Wnioski
W przeprowadzonym doświadczeniu wykazana została liniowa zależność rezystancji i temperatury. W przypadku metali ich opór właściwy rośnie wraz ze wzrostem temperatury. Dzieje się tak na skutek zmniejszenia ruchliwości elektronów, w różnym stopniu dla różnych metali. Natomiast w przypadku półprzewodników samoistnych wraz ze wzrostem temperatury rezystywność maleje.