Agenda 21 to jeden z podstawowych dokumentów Konferencji Narodów Zjednoczonych "Środowisko i Rozwój" (Szczytu Ziemi), jaka miała miejsce w Rio de Janeiro, w czerwcu 1992 roku. Globalny Program Działań, nazywany popularnie Agendą 21, to obszerny (liczący prawie 600 stron) dokument oparty na 27 zasadach Karty Ziemi. Przedstawia porozumienie osiągnięte przez 179 państw. Program dotyczący zrównoważonego rozwoju ludzkości i ochrony zasobów środowiska naturalnego. Normy imisji określają maksymalne, dopuszczalne stężenia substancji zanieczyszczających w: powietrzu, wodzie, glebie. Normy imisji określają dopuszczalne poziomy: hałasu, promieniowania. Normy imisji mogą zróżnicowane w zależności od obszarów. Normy emisji – określają maksymalne dozwolone do wprowadzenie do środowiska ilości zanieczyszczeń. W rozporządzeniach są ustalane graniczne ilości wprowadzanych do powietrza gazów lub pyłów, wytwarzanych odpadów lub emitowanego hałasu. Rozwiązania “końca rury”, skupiają się na oczyszczaniu zanieczyszczeń na końcu procesu produkcyjnego, na przykład poprzez usuwanie zanieczyszczeń w oczyszczalniach lub przy pomocy urządzeń zmniejszających emisje do atmosfery itp. Rozwiązania “końca rury” są zwykle bardziej kosztowne, gdyż wymagają inwestycji w urządzenia do zmniejszania ilości usuwania zanieczyszczeń, zagospodarowania odpadów po procesie oczyszczania (na przykład osadów z oczyszczalni ścieków) oraz obsługi i konserwacji urządzeń wymagającej energii, zasobów i nakładów pracy. Minimalizacja zanieczyszczeń - Oznacza ono, że zadaniem wszystkich przedsiębiorstw, organizacji i pojedynczych osób jest dążenie do tego, aby oszczędzać zasoby naturalne, wodę i energię, a także zapobiegać powstawaniu odpadów i innych zanieczyszczeń. Narzędziem, które pozwala osiągnąć te cele jest zarządzanie środowiskowe. EMAS - jest usankcjonowanym prawnie Programem Wspólnot Europejskich, propagującym ideę dobrowolnego podejmowania zobowiązań w dziedzinie ochrony środowiska przez organizacje, instytucje i przedsiębiorstwa, które wdrożyły i utrzymują systemy zarządzania środowiskowego zgodne z wytycznymi normy EN PN ISO 14001, ciągle identyfikują aspekty środowiskowe i swoje znaczące oddziaływania na środowisko oraz opracowują i realizują plany działań pozwalające sukcesywnie ograniczać to oddziaływanie w sposób i w zakresie większym, niż wymaga tego prawo. ISO 14 001 - norma międzynarodowa dotyczy systemów zarządzania środowiskowego, których celem jest umożliwienie organizacji opracowanie polityki i celów środowiskowych, uwzględniając wymagania, wynikające z przepisów prawnych oraz informacje o znaczących wpływach na środowisko. Do gazów cieplarnianych zalicza się: para wodna (najpowszechniejszy z gazów cieplarnianych w atmosferze), dwutlenek węgla (CO2), metan (CH4), freony (CFC), podtlenek azotu (N2O), halon, gazy przemysłowe Źródła emisji gazów cieplarnianych: Produkcja energii elektrycznej i ciepła sieciowego na cele zbiorczego ogrzewania i przygotowania c.w.u. dla budynków mieszkalnych, użyteczności publicznej, handlu i usług oraz dla przemysł. Ogrzewanie budynków użyteczności publicznej, obiektów handlowych i usługowych. Produkcja energii elektrycznej, pary i ciepłej wody na cele technologiczne i ogrzewania budynków oraz termiczne procesy technologiczne. Transport indywidualny (samochody osobowe), zbiorowy (autobusy), transport towarów (samochody ciężarowe) - spalanie paliw silnikowych. Przyczyną tworzenia się dziury ozonowej jest niszczenie ozonu w atmosferze przez freony. Są to związki chemiczne, które w wyniku promieniowania ultrafioletowego rozkładają się na węgiel, fluor i chlor. Skutki: Pierwszym i podstawowym skutkiem oddziaływania dziury ozonowej na Ziemię jest globalne ocieplenie, promieniowanie ultrafioletowe przedostaje się do wody, powodując tym samym niszczenie życia organizmów wchodzących w skład planktonu, czego skutkiem jest brak pożywienia dla wielu gatunków ryb i ssaków, którym zagraża wyginięcie; -organizmy najbardziej wrażliwe i narażone na promieniowanie ultrafioletowe to rośliny, poprzez szkodliwe działanie promieniowania zostaje uszkodzony chlorofil roślinny, co w następstwie prowadzi do wyginięcia roślin; -jeżeli wyginą rośliny, zagrożone będą również gatunki zwierząt roślinożernych, co w następstwie łańcucha pokarmowego pociągnie za sobą zwierzęta mięsożerne oraz populację ludzką; -człowiek jest również narażony na promieniowanie ultrafioletowe, a jego skutki to choroby skóry (rak skóry), szybsze starzenie się, poważne choroby oczu (zaćma) oraz ogólne obniżenie odporności człowieka; -jednak najważniejszym skutkiem dziury ozonowej może być całkowite zniszczenie warstwy ozonu, co w rezultacie doprowadzi do biologicznej śmierci planety Ziemi.	Absorpcja jest procesem wymiany masy pomiędzy fazą ciekłą a fazą gazową. Celem procesu absorpcji jest usunięcie jednego ze składników mieszaniny gazowej i rozpuszczenie go w fazie ciekłej. Zatem w tym procesie faza ciekła jest medium roboczym. Adsorpcja – to proces wiązania się cząsteczek, atomów lub jonów na powierzchni lub granicy faz fizycznych, powodujący lokalne zmiany stężenia. Wymiana jonowa to zjawisko i proces wymiany (zamiany) ruchliwych jonów (kationów lub anionów) na inne jony tego samego znaku zachodzący na ciele stałym lub polimerze zawierającym odpowiednie grupy funkcyjne. Biochemiczne zapotrzebowanie tlenu (BZTn) – umowny wskaźnik określający biochemiczne zapotrzebowanie tlenu, czyli ilość tlenu wymaganą do utlenienia związków organicznych przez mikroorganizmy (bakterie aerobowe). Wartość tę uzyskuje się w wyniku pomiaru zużycia tlenu przez badaną próbkę wody lub ścieków w ciągu 5, 7 lub 20 dób. Chemiczne zapotrzebowanie tlenu - Umowny, laboratoryjnie oznaczany wskaźnik jakości wody. Określa ilość tlenu (w mg) pobraną z utleniacza chemicznego (dwuchromianu lub nadmanganianu potasu) potrzebną do utlenienia związków znajdujących się w 1 dm3 wody. Podczas badania utlenianiu mogą ulegać zarówno związki ograniczne, jak i nieorganiczne.