Kinezjologia - dr Dennison

Integracja półkul mózgowych

Mózg zawiera dwie półkule, każda z czterema płatami: potylicznym,

ciemieniowym, skroniowym i czołowym. Organ ten posiada wzorce skrzyżowane tak, że każda strona ciała komunikuje się z półkulą przeciwną.

Wszystkie czuciowo ruchowe funkcje po prawej stronie ciała są realizowane lub kontrolowane przez lewą półkulę. I wszystkie czuciowo ruchowe funkcje po lewej stronie ciała są realizowane lub kontrolowane

przez prawą półkulę. Każda półkula mózgowa rozwija i przetwarza

informacje w specyficzny sposób.

Półkula logiczna Półkula gestalt

Zaczyna od fragmentu (części) Najpierw widzi cały obraz

Części składowe języka Zrozumienie języka

Syntaktyka (składnia), semantyka Obraz, emocje, znaczenie

Litery, zdania Rytm, płynność, dialekt

Liczby Obrazy, (wyobraźnia), intuicja

Analiza liniowa Intuicja - oszacowanie, ocena

Zwraca uwagę na różnice Zwraca uwagę na podobieństwa

Kontroluje uczucia Jest wolna dla uczuć

Planowanie, struktura, organizacja Spontaniczność, płynność

Myślenie sekwencyjne Myślenie o wielu rzeczach w tym samym czasie

Ukierunkowanie na język Ukierunkowanie na uczucia/doświadczenia

Ukierunkowanie na przyszłość Ukierunkowanie na chwilę obecną

Metoda (technika) Płynność i ruch

Sport (pozycja ręki/oka/stopy) Sport (płynność i rytm)

Sztuka (materiały do tworzenia narzędzi, Sztuka (obraz, emocje, płynność); muzyka

(pasja, rytm, obraz) jak to zrobić);muzyka (nuty, uderzenie, tempo)

Lewa i prawa półkula oddzielone są od siebie szczeliną podłużną

mózgu. U większości ludzi lewa, nieco większa, połowa nadzoruje mowę

oraz myślenie logiczne, podczas gdy prawa kontroluje wyobraźnię

przestrzenną oraz zachowanie związane z emocjami.

Integracja i szybka komunikacja prowadzi do pełnego operacyjnego

myślenia tak, że pomysły i pojęcia mogą być przekształcone. Im więcej

używamy obu półkul, tym inteligentniej jesteśmy w stanie funkcjonować.

Używanie obu półkul jest konieczne, aby we wszystkim, co robimy być

maksymalnie wydajnym i doskonałym.

Aby nauka była bardziej efektywna należy stosować wiele ćwiczeń,

które działają na obie strony ciała w równy sposób, angażują skoordynowane ruchy obojga oczu, uszu, obie ręce i obie stopy, a także mięsnie brzucha i pleców. Kiedy oboje oczu, uszu, obie ręce i stopy są używane w równym stopniu, w pełni rozwija się spoidło wielkie mózgu, które dyryguje procesami pomiędzy dwiema półkulami. Ponieważ obie półkule zostały uaktywnione, zwiększona zostaje funkcja poznawcza i łatwość uczenia się.

GIMNASTYKA MÓZGU (dr Paul Dennison)

Metoda polegająca na stymulowaniu przepływu informacji przez mózg, oraz na pobudzaniu wrodzonej zdolności do nauki i maksymalnej sprawności umysłu.
Ćwiczenia gimnastyki mózgu integrują go w trzech wymiarach (lateralność, ześrodkowanie, skupienie), pozwalając na swobodny przepływ informacji między zmysłami i pamięcią. Dzięki temu następuje nowe uczenie i ekspresja. Likwidują stres, pozwalają na podwyższanie potencjału twórczego i poznawczego.
Ćwiczenia wpływają na poprawę w dziedzinie uczenia się, ekspresji, zdolności ruchowych, w nastawieniu, w skupieniu uwagi, zdyscyplinowaniu, a nawet w zachowaniu.
Metoda jest skierowana do każdego człowieka niezależnie od jego intelektualnego, emocjonalnego i fizycznego rozwoju.
Praktyka wskazała niezwykłą skuteczność tej metody w pracy z dziećmi.

Metoda ta jest stosowana podczas pobytu dziecka w przedszkolu.

Oto kilka propozycji:

Ruchy naprzemienne - aktywność

Ruch polega na jednoczesnym wyciągnięciu jednej ręki
w kierunku przeciwnej nogi. Można wykorzystać własną inwencję i wymyślać wiele różnorodnych form tych ćwiczeń. Ćwiczyć można przy różnej muzyce - według upodobań. Docelowe są ruchy płynne, bardzo wolne.

Efekty ćwiczenia:

• koordynują pracę rąk, zręczność,

• wzrokowe, słuchowe, kinestetyczne przekraczanie linii środkowej,

• poprawiają wymowę, pisownię, umiejętności słuchania, czytania i rozumienia,

• koordynują lewą i prawą stronę ciała, poprawiają oddychanie i gibkość ciała,

• ćwiczą lewe i prawe oko, usprawniają narząd wzroku, a także pracę narządów słuchu,

• stymulują chłonność półkul mózgowych, ułatwiają opanowanie materiału i jego późniejsze odtwarzanie.

Pozycja Dennisona - pozytywność

Ćwiczenie składa się z dwóch części.
1. Wygodny siad, skrzyżowane nogi (stopy lewa na prawą lub odwrotnie). Ręce na krzyż, zaplecione dłonie, oparte o mostek. Zamknięte oczy i głęboki oddech, przyciskanie języka do podniebienia.
2. Powrót do normalnej pozycji, stopy oparte o podłogę, złożenie rąk tak, aby stykały się opuszkami palców, pozostanie w tej pozycji około dwóch minut, głęboko oddychając. UWAGA! Ćwiczenia te można wykonywać również leżąc lub stojąc.

Efekty ćwiczenia:

• osiągnięcie stabilności emocjonalnej,

• wzrost koncentracji i skupienia uwagi,

• poprawna wymowa i umiejętność uważnego słuchania,

• uaktywnia korę czuciową i ruchową jednocześnie w obu półkulach mózgu, język na podniebieniu - łączy układ limbiczny z płatami czołowymi.

Leniwe ósemki

Polega na wodzeniu kształtu położonej ósemki zawsze w kierunku od środka w lewo w górę. Środek ósemki musi być na wysokości naszego ciała, gdy ją rysujemy - na wysokości wzroku.
Należy wodzić raz jedną ręką, potem drugą i oburącz, jednocześnie wodząc wzrokiem za kciukiem ręki wodzącej, stopniowo zwiększając zasięg ruchu ramion, ale tak, żeby głowa nie poruszała się.

Efekty ćwiczenia:

• koordynacja pracy narządu wzroku, wzrokowe przekraczanie linii środkowej,

• wzmocnienie zakresu obwodowego pola widzenia,

• poprawa ruchliwości gałek ocznych (podążanie wzrokiem za ręką),

• kodowanie i odszyfrowanie informacji pisanej, usprawnianie czytania (wodzenie oczami od lewej do prawej strony),

• czytanie i rozumienie ( skojarzenia pamięci długotrwałej),

• zdolność odpoczynku mięśni oka podczas czytania,

• eliminacje zaburzeń typu: przestawianie liter, sylab, wyrazów w czasie czytania i pisania.

Symetryczne rysowanie

Dowolne tzw. bazgranie jednocześnie obiema rękoma w taki sposób, jakby ręce były swoim własnym lustrzanym odbiciem (w powietrzu, na dużej płaszczyźnie, na tablicy itp.).

Efekty ćwiczenia:

• stymulacja koordynacji: ręka - oko w różnych polach widzenia,

• przekraczanie kinestetycznej linii środkowej, rozróżnianie lewej i prawej strony,

• orientacja przestrzenna, wzrokowe rozróżnianie symboli, kształtów oraz ich kodowanie,

• poprawne pisanie, wymowa, zdolność widzenia obwodowego, rozróżnianie kierunków,

• świadomość swojego ciała.

Sowa

Ćwiczenie polega na masowaniu mięśnia kapturowego i uchwyceniu jego przyczepów, jednocześnie przesuwając głowę w stronę przeciwną od chwyconego mięśnia. Następnie wykonanie głębokiego wdechu, przy jednoczesnym odchyleniu głowy w przeciwną stronę - stopniowe wydychanie powietrza (gaszenie świeczek na torcie). Podczas wydechu można wydobywać dźwięk podobny do sowiego. To samo ćwiczenie wykonuje się z mięśniem po przeciwnej stronie.

Efekty ćwiczenia:

• zmniejszanie napięcia mięśni ramion przy czytaniu i pracy wymagającej koordynacji ręka - oko,

• usprawnianie:

  • układu krwionośnego i energetyzowanie mózgu,

  • koncentracji, skupiania uwagi, zapamiętywania,

  • słuchu i pamięci krótko- i długoterminowej,

  • formułowania myśli i zdań w pamięci,

• koordynacja wzroku i słuchu z pracą całego ciała,

• ułatwianie rozumienia ze słuchu, poprawnego wysławiania się i literowania, zapamiętywania cyfr.

Edukacja przez ruch powinna zawierać:

graficzne ćwiczenia wpływające na stabilizację lateralną, wykonywane

na małej i wielkiej płaszczyźnie jedną ręką;

graficzne ćwiczenia wpływające na synchronizację pracy mózgu,

wykonywane na małej i wielkiej płaszczyźnie oburącz;

graficzne ćwiczenia wpływające na równoważenie lateralne,

wykonywane na małej i wielkiej płaszczyźnie raz jedną, raz drugą ręką;

ćwiczenia manipulacyjne wspomagające sprawność dłoni, ręki, nogi

i całego organizmu;

ćwiczenia rytmicznej manipulacji z wykorzystaniem zabawek

dydaktycznych, wpływające na równoważenie lateralne organizmu;

ćwiczenia spontanicznego ruchu całego ciała jako formy

pozawerbalnej komunikacji wspomagające koncentrację.

W systemie Edukacji przez ruch w bardzo dużym stopniu stosowane jest w zajęciach origami.

Od wielu lat edukacja i oświata polska wykorzystuje

metody origami w nauczaniu.

Największe osiągnięcia ma poznańska

nauczycielka Dorota Dziamska, założycielka Polskiego Centrum Origami. Stosowanie na zajęciach sztuki origami, a w szczególności orgiami płaskiego z koła, kwadratu i trójkąta pomaga stworzyć atmosferę aktywności twórczej, dokładności i precyzji manualnej. Zachęca do tworzenia przez wszystkie dzieci, bez względu na ich indywidualne uzdolnienia, nie ogranicza inicjatywy dziecka, nie hamuje jego działania, zapewnia osiągnięcie sukcesu, motywuje do dalszej pracy, a także uczy dyscypliny. Cieszy się ona dużym zainteresowaniem wśród dzieci, ponieważ sprawia im radość i daje satysfakcję z wykonanej pracy.

Wspomnę jeszcze iż wszystkie dzieci na zajęciach siedzą na piłkach. Sprawia im to dużo radości.

Piłki terapeutyczne, tak nazywa się ta nowa innowacja, zostały zatwierdzone przez lekarza neurologa

oraz ortopedę a także uzyskały ich rekomendację.

Wprowadzenie piłek ma na celu przede wszystkim zaspokoić potrzebę

ruchu małych dzieci, zniwelować bieganie po placówce lub na korytarzu w szkole, a także ćwiczyć koordynację wzrokowo ruchową.

Zaobserwowałam dużą potrzebę

zastosowania piłek terapeutycznych. Dzieci mogą w każdej chwili

podskoczyć na piłeczce wyładowując swój nadmiar energii.

Innowacja ta jest jednak uzupełnieniem metody, jaką pracuję z dziećmi.

Drodzy rodzice a oto kilka zdjęć podczas zajęć kinezjologii edukacyjnej lub efekty końcowe tychże zajęć:

Praca plastyczna pt. Król karnawału PAJAC w wykonaniu grupy V

TYGRYSKI

Praca plastyczna pt. Czarny kot w wykonaniu grupy V

TYGRYSKI

Praca plastyczna pt. Czarny kot w wykonaniu grupy IV

SMERFUSIE

Kinezjologia Edukacyjna

Prowadzi ją w naszym przedszkolu

pani mgr Agnieszka Klimeczko

w gr. IV i V

Gdy chcesz być silny, nie chcesz chorować, musisz się często gimnastykować.

Wymachy ramion wzmacniają ręce, tym są sprawniejsze, im ćwiczysz więcej.

Teraz przysiady, potem podskoki, Hop, hop jak zając w przód, w tył, na boki.

Bardzo są ważne tułowia skręty, Podśpiewuj sobie coś dla zachęty.

A kiedy będziesz w ćwiczeniach pilny, jak małpa zwinny, jak tygrys silny,

Zostaniesz mistrzem, więc ćwicz wytrwale na piłce swojej pracuj wspaniale

Twórcą Kinezjologii Edukacyjnej jest Paul Dennison doktor nauk pedagogicznych.

Stosowane w Kinezjologii Edukacyjnej ćwiczenia wspomagają efektywne uczenie się i funkcjonowanie na optymalnym poziomie. Stosując ćwiczenia na przekroczenie linii środka, energetyzujące, rozciągające, relaksujące, znacznie poprawia się umiejętność komunikacji, organizacji, koncentracji.

Metoda ta polega na wykonywaniu zestawów ćwiczeń pomagających między innymi dzieciom mającym trudności z czytaniem, pisaniem, z zapamiętywaniem, a także z nawiązywaniem kontaktów z otoczeniem, wspiera układ odpornościowy.

Przykładowa lekcja wg Doroty Dziamskiej

Żabki na łące Rytmiczne kreślenie kresek oburącz

1. Rytmiczne kreślenie kresek oburącz - ćwiczenie synchronizujące pracę mózgu z jednoczesnym równoważeniem lateralnym, dziecko chodząc kreśli.

Dzieci chodzą po sali i kreślą rytmicznie oburącz po dwie kreski na

dowolnej kartce. Kreślenie odbywa się w różnych kierunkach. Rytm wyznacza melodia (Walc kwiatów P. Czajkowski lub Selvas Virgines - dla dzieci sprawnych ruchowo, CD ZPB nr 6).

2. Swobodne składanie papierowych żabek, komponowanie i przyklejenie ich w trawie. Dzieci stoją, chodzą - ćwiczenia swobodnego zintegrowanego ruchu.

Wykonana przez dzieci praca może być wykorzystana jako dekoracja lub

obrazek do kolejnego kręgu tematycznego, np. Mieszkańcy traw.

Mili Państwo oprócz zajęć z kinezjologii edukacyjnej prowadzę z dziećmi ćwiczenia gimnastyczne oraz zajęcia plastyczne METODĄ ORIGAMI PŁASKIE Z KOŁA.

Jest to nauka składania kółeczek wg instrukcji aby powstało coś ciekawego.

Dla dziecka celem będzie wykonanie np. takiej samej dżdżownicy jak ta wykonana przez nauczyciela, natomiast celem nauczyciela będzie:

- usprawnianie analizy i syntezy wzrokowej oraz koordynacji wzrokowo - ruchowej (dziecko stara się spostrzec wielkość kół, ich liczbę, kolor, rozmieszczenie na płaszczyźnie, a następnie wybrać potrzebne mu koła i właściwie je ułożyć),

- doskonalenie precyzji manualnej (czyli ćwiczenie chwytu pęsetkowego, rozwijanie koordynacji ruchowej, kształtowanie umiejętności dostosowania napięcia mięśniowego do potrzeb wykonywania aktualnie czynności),

- rozwijanie poczucia estetyki

OTO PRZYKŁADY GOTOWYCH PRAC METODĄ ORIGAMI PŁASKIE Z KOŁA: