1. Klasyfikacja pojazdów samochodowych

Pojazdy drogowe:

1. Pojazdy silnikowe:

• Pojazdy samochodowe

• Samochody osobowe

• Samochody ciężarowe (skrzyniowe, specjalizowane)

• Samochody specjalne

• Ciągniki (balastowe, siodłowe)

• Autobusy

• Motocykle

1. Przyczepy i naczepy

• Przyczepy

• Naczepy

1. Zespół pojazdów

• Przyczepowy

• Członowy

• Mieszany

• Pomostowy

1. Klasyfikacje pojazdów samochodowych wg symboli M, N, O, L, T, R

M1- samochód osobowy(01-kareta;02-hatchback;03-combi;04-coupe;05-kabriolet…)

M2,M3- autobus

N1,N2,N3- samochód ciężarowy (01-skrzynia;02-furgon;03-wywrotka;04-pojemnik…)

O1- przyczepa lekka

O2,O3,O4- naczepa ciężarowa, specjalna, przyczepa ciężarowa, specjalna

L- samochód inny L7e- czterokołowiec; L6e- czterokołowiec lekki

T- ciągnik rolniczy (01-kołowy;02-gąsienicowy)

R- przyczepa ciężarowa rolnicza

1. Masa własna, masa całkowita, ładowność

Masa własna pojazdu – masa podwozia z kabiną i nadwoziem, łącznie z masą paliwa, środków smarujących, płynów chłodzących, kompletnego wyposażenia potrzebnego do typowego użytkowania oraz masą części dostarczonych przez wytwórcę.

Masa całkowita:

• dopuszczalna - największa masa pojazdu ustalona przez władze administracyjne, dla określonych przez nie warunków eksploatacji.

• maksymalna pojazdu – największa masa całkowita ustalona przez wytwórcę; masa ta może być większa od masy całkowitej dopuszczalnej.

Ładowność :

• maksymalna – masa ładunku określona jako różnica pomiędzy wartością masy całkowitej maksymalnej a masą własną pojazdu, z wyłączeniem masy kierowcy .

• dopuszczalna – masa ładunku określona jako różnica pomiędzy wartością masy całkowitej dopuszczalnej a masą własną pojazdu, z wyłączeniem masy kierowcy .

1. Pojazd samochodowy w aspekcie eksploatacji

Pojazd samochodowy:

• Zaspokajanie określonych potrzeb człowieka

• Zmienia swój stan techniczny w toku użytkowania (zdatność użytkowa, niezdatność)

1. Co to jest: trwałość, zdatność użytkowa?

Trwałość - czas eksploatacji lub przebiegu (km) do osiągnięcia stanu zużycia granicznego.

Zdatność użytkowa – właściwości obiektu charakteryzujące jego zdolność do spełniania funkcji i do realizacji zadań w sposób zgodny z wymaganiami dokumentacji eksploatacyjnej.

1. Główne czynniki wpływające na trwałość

• Warunki klimatyczne zależne od umiejscowienia geograficznego wykonywanych zadań transportowych;

• Warunki ruchu pojazdu oraz jego obciążenie, określone jako charakter eksploatacji;

• Warunki drogowe;

• Wykształcenie i świadomość techniczna personelu obsługującego oraz wyposażenie techniczne stacji obsługi pojazdów;

• Indywidualne predyspozycje, umiejętności i przygotowanie oraz świadomość techniczna kierującego, nazywana sposobem użytkowania pojazdu.

1. Współczynnik gotowości technicznej

A_t = D_pł/D_o

D_pł – liczba dni sprawności technicznej i – tego pojazdu w rozpatrywanym okresie dni kalendarzowych

D_o – liczba dni kalendarzowych rozpatrywanego okresu

Dla liczby samochodów n:

$$A_{m} = \sum_{i = 1}^{i = n}{D_{p}/nD_{o}}$$

Wartość tego współczynnika jest mniejsza od jedności.

1. Współczynnik wykorzystania ładowności

Współczynnik wykorzystania ładowności to stosunek liczby kilometrów przejechanych z ładunkiem (rzeczywistym) do ogólnej liczby przejechanych kilometrów

1. Diagnostyka w systemie obsługiwania

Rola diagnostyki: wczesne zdiagnozowanie usterek oraz właściwa obsługa techniczna. Wiąże się z tym:

• System planowo – zapobiegawczy – planowo rozłożone czynności w czasie obejmujące określony zakres;

• Zdolności do pracy samochodu (sprawność):

• Niezawodność – charakteryzująca zdolność do użytkowania i obsługiwania w określonych warunkach i w określonym czasie;

• Trwałość – charakteryzująca jego zdolność do zachowania wymaganej zdatności użytkowej i obsługowej do chwili osiągnięcia umownego stanu granicznego.

1. System planowo – zapobiegawczy (wady i zalety)

Zalety: -przyczyny przyśpieszonego zużywania są usuwane zawczasu; stosunkowo łatwe ustalenie przebiegów między naprawczych

1. System wg stanu technicznego (wady i zalety)

Wady- wymaga stałej obserwacji stanu technicznego, zakres czynności naprawczych nie może być ściśle określony

1. Obsługi: OC, OT1, OT2, OZ, OL

Obsługa techniczna- zespół czynności technologicznych niezbędnych do zachowania mechanizmów pojazdu w stanie maksymalnej gotowości technicznej, jak również estetycznego wyglądu samochodu w całym okresie jego eksploatacji

Pod względem częstości i czasu wykonywania wyróżniamy obsługi:

- codzienne OC,

-okresowe OT1, OT2

-sezonowe OZ-zima; OL- lato

1. Naprawa i rodzaje napraw

Naprawa – czynności organizacyjno – techniczne mające na celu przywrócenie obiektowi stanu zdatności użytkowej. To zespół czynności technologicznych, które mają na celu usuwanie skutków zużycia eksploatacyjnego i awarii. Rodzaje napraw:

• Bieżące,

• Główne,

• Powypadkowe,

• Doraźne,

• Okresowe,

• Średnie,

• Konserwacyjne,

• Poawaryjne.

1. Metody organizacji napraw

• Indywidualna metoda naprawy – zdemontowane z pojazdu wymagające naprawy zespoły, podzespoły i układy po naprawie ponownie są montowane do tego samego pojazdu. Prosta metoda, która powoduje długi przestój (wysokie koszty)

• Metoda wymiany zespołów – zdemontowane z pojazdu zespoły po naprawie nie muszą wrócić do tego samego pojazdu, a najczęściej kierowane są do magazynu obrotowego funduszu zespołów. Krótki czas przestoju pojazdów, możliwość zastosowanie przemysłowych metod naprawy, duża wydajność.

1. Główne funkcje zajezdni

• Zapewnienie świadczeń socjalnych dla załogi;

• Zaopatrywanie samochodów w materiały eksploatacyjne;

• Obsługiwanie techniczne i naprawianie samochodów;

• Wykonywanie funkcji dyspozytorskiej;

• Zarządzanie taborem samochodowym;

• Przechowywanie taboru (także doraźne), przede wszystkim parkowanie oraz przechowywanie związane z procesami konserwacyjnymi

1. Podać i omówić typy zajezdni

2. Przypadki wykonywania demontażu pojazdów

• Stwierdzenie niesprawności pojazdu;

• Po zaistnieniu zdarzenia drogowego;

• Wykonania przez pojazd normy przebiegu i konieczności przeprowadzenia czynności obsługowo – naprawczych.

1. Służba dyspozytorska i jej podstawowe zadania

Służba dyspozytorska to bardzo ważny obiekt organizacyjny w zajezdni. Scala ona prace innych służb zajezdni: SO, KT, planowania, rozliczania, wykorzystania taboru itp. Na jej czele stoi główny dyspozytor, podległy z-ca dyrektora ds. technicznych lub eksploatacyjnych. Może mieć w swoim składzie: dyspozytorów taboru, brygady ładunkowe, weryfikatorów dokumentów przewozowych i eksploatacyjnych. Odpowiada ona za:

• Kontrolę stanu technicznego pojazdów;

• Kontrolę wykonania zadań transportowych, warunków pracy taboru, warunków eksploatacyjnych itd.;

• Kontrolę sprawności służbowej podległego personelu (trzeźwość);

• Przestrzeganie wykonywania OT zgodnie z obowiązującymi normami;

• Racjonalną eksploatację taboru samochodowego;

• Nadzór nad wykonywaniem zadań transportowych;

• Ustalanie zadań dla służby eksploatacyjnej, dysponowanie taborem samochodowym, sprzętem ładunkowym, interweniowanie w przypadku zakłóceń w realizacji zadań;

• Podejmowanie decyzji o charakterze operatywnym: organizacja zleconych i przyjętych zadań transportowych;

• Wykonywanie prac dokumentacyjnych (wystawianie, wydawanie i odbiór dokumentów przewozowych i eksploatacyjnych, weryfikacja dokumentacji dotyczącej pracy wykonywanej przez kierowców itp.).

1. Kąty ustawienia kół kierowanych

2. Diagnozowanie eksploatacyjne

Wnioskowanie o stanie obiektu w danej chwili na podstawie analizy wyników badania, dokonanego odpowiednimi metodami oraz za pomocą odpowiednich środków technicznych.

1. Metody diagnostyczne badań hamulców

• Quasi statyczna – powszechnie stosowana, wykorzystanie odpowiedniego urządzenia (rolek) i pomiarze efektów hamowania. Jest to metoda uniwersalna: od motocykli do samochodów ciężarowych. Za pomocą tej metody można wykryć wszelkie nieprawidłowości w pracy układu hamulcowego.

• Dynamiczna – ocena skuteczności działania hamulców na podstawie próby rzeczywistego hamowania na stanowisku z określonej prędkości. Nadaje się do oceny stanu hamulców (samochody ciężarowe, ciągniki, autobusy) – duży wpływ na dokładność pomiarów wywiera masa płyty najazdowej. Stosuje się ją do szybkich badań kontrolnych, gdy chodzi o kontrolę rozkładu sił hamowania na osie i strony pojazdu.

1. Metody badań amortyzatorów zamontowanych w pojazdach

• Metoda drgań swobodnych – ocena drgań (ściślej liczby półokresów drgań) nadwozia wywołanych wytrąceniem ze stanu spoczynkowego bryły nadwozia.

• Metoda drgań wymuszonych – wymuszenie drgań pionowych koła jezdnego z częstotliwością 16 – 25 Hz, a następnie powolnym zmniejszaniu tej częstotliwości, aż do zaniku drgań.

1. Urządzenie sprzęgające

Urządzenie sprzęgające jest to wszystko to, co jest między samochodem a przyczepą (naczepą).

1. Urządzenie do holowania

2. Lepkość – definicja, od czego jest zależna

Lepkość – miara tarcia wewnętrznego w płynie. Rozróżnia się lepkość bezwzględną (dynamiczną i kinematyczną) oraz względną, czyli umowną wyrażoną w różnych jednostkach umownych. Lepkość zależy od:

• Temperatury – przy wzroście temperatury lepkość cieczy zmniejsza się, a gazów zwiększa się.

• Ciśnienia – przy wzroście ciśnienia, lepkość również się zwiększa.

1. Trybologia

Trybologia – nauka o tarciu i procesach towarzyszących tarciu. Zajmuje się opisem zjawisk fizycznych, chemicznych, biologicznych i innych w obszarach tarcia. Zakres trybologii odnosi się nie tylko do procesów tarcia w maszynach, ale również do wszystkich procesów tarcia w przyrodzie i technice.

1. OBD i EOBD

OBD (On Board Diagnostics – diagnostyka pokładowa) – ogólna nazwa znormalizowanego pokładowego systemu diagnostycznego pojazdów samochodowych, utworzony w 1984r w USA, w celu ochrony zasobów powietrza i wali ze smogiem.

OBD II (On Board Diagnostics II – diagnostyka pokładowa II) – znormalizowana diagnostyka pokładowa drugiej generacji obowiązująca w USA w odniesieniu do pojazdów sprzedawanych po 1996r.

EOBD (European On Board Diagnostics) – diagnostyka pokładowa obowiązująca w krajach UE od 01.01.2000r. Zaadaptowany do warunków europejskich amerykański system OBD II. To pokładowy system diagnostyczny pojazdów samochodowych, stanowiący zespół różnego rodzaju diagnostycznych testów i procedur wykonywanych w czasie rzeczywistym, mających na celu ciągłą ocenę sprawności emisyjnej oraz sprawności elementów odpowiedzialnych za bezpieczeństwo bierne i czynne pojazdu. Jest to integralny system połączony z układem sterowania silnika (sterownikami, czujnikami, elementami wykonawczymi itp.), wykorzystuje samo diagnozowanie (dzięki elektronicznym sterownikom) i informuje kierowcę o wykryciu niesprawności.

1. Co to jest: środowisko, ekologia, inżynieria ekologiczna, zanieczyszczenie

Środowisko – otoczenie , w którym zachodzą wzajemne oddziaływania bytu i otoczenia. Wyróżnia się środowisko naturalne (nie będące wytworem ludzi) i środowisko cywilizacyjne (jest wytworem ludzi).

Ekologia – nauka o oddziaływaniach między organizmami żywymi i ich środowiskiem zarówno ożywionym jak i nieożywionym.

Inżynieria ekologiczna – nauka o technicznych metodach ochrony i naprawy środowiska naturalnego.

Zanieczyszczenie – występowanie wszelkich substancji i oddziaływań niepożądanych, obcych w dowolnym elemencie środowiska w intensywności umożliwiającej zmianę właściwości środowiska.

1. Recykling, unieszkodliwienie odpadów

Unieszkodliwienie odpadów – poddanie odpadów procesom przekształceń biologicznych, fizycznych lub chemicznych w celu doprowadzenia ich do stanu, który nie stwarza zagrożenia dla życia, zdrowia ludzi lub środowiska.

Recykling – taki odzysk, który polega na powtórnym przetwarzaniu substancji lub materiałów zawartych w odpadach w procesie produkcyjnym w celu uzyskania substancji lub materiału o przeznaczeniu pierwotnym lub o innym przeznaczeniu, w tym też recykling organiczny, z wyjątkiem odzysku energii.

1. Proces technologiczny recyklingu pojazdów

1. Złomowanie

2. Demontaż pojazdów

3. Przerób złomu pozostałego po zdemontowaniu z pojazdów produktów odzyskowych (zespoły, części itp.)

4. Przetwarzanie odzyskanych produktów odpadowych w wyspecjalizowanych zakładach recyklingu

5. Składowanie, przechowywanie i transport elementów procesu technologicznego recyklingu pojazdów