TWARDOŚĆ WODY

Oznaczanie twardości wody metodą wartha-pfeifera:

Wyniki:

V - objętość próbki wody użytej do oznaczenia = 100cm3

V1 - objętość roztworu HCl użyta do zmiareczkowania próbki wody =6,2 cm3

V2 - objętość roztworu HCl użyta do zmiareczkowania przesączu mieszaniny Pfeifera (próba

ślepa)=12,7 cm3

V3 - objętość roztworu HCl zużyta do zmiareczkowania przesączu próbki wody =8 cm3

$$T_{\text{wegl.}} = V_{1}*C_{\text{HCl}}\frac{1000}{V} = 6,2*0,1\frac{1000}{100} = 6,2\lbrack\frac{\text{mmol}}{\text{dm}^{3}}\rbrack$$

$$T_{\text{og.}} = \left( V_{2} - V_{3} \right)*C_{\text{HCl}}\frac{1000}{V} + T_{wegl.} = \left( 12,7 - 8 \right)*0,1\frac{1000}{100} + 6,2 = 10,9\lbrack\frac{\text{mmol}}{\text{dm}^{3}}\rbrack$$

$$T_{niewegl.} = T_{\text{og.}} - T_{wegl.} = 10,9 - 6,2 = 7,4\lbrack\frac{\text{mmol}}{\text{dm}^{3}}\rbrack$$

1mmol/dm³ – 100,8mg(CaCO₃)/dm³

6,2mmol/dm³ – x

X=624,968 mg(CaCO₃)/dm³

1mmol/dm³ – 100,8mg(CaCO₃)/dm³

10,9mmol/dm³ – x

X=1098,72mg(CaCO₃)/dm³

1mmol/dm³ – 100,8mg(CaCO₃)/dm³

7,4mmol/dm³ – x

X=745,92mg(CaCO₃)/dm³

1mmol/dm³ – 5,61°n

6,2mmol/dm³ –x

X=34,782°n

1mmol/dm³ – 5,61°n

10,9mmol/dm³ – x

X=61,149°n

1mmol/dm³ – 5,61°n

7,4mmol/dm³ –x

X=41,514°n

Wnioski:

uzyskane w doświadczeniu wartości dla wody rzecznej są większe od 5,35mmola/dm³ . Świadczy to o tym, że badana woda jest bardzo twarda i nie nadaje się do użytku w gospodarstwach domowych oraz przemyśle.

Analiza kamienia kotłowego.

Wyniki:

Próbka A – czerwone zabarwienie świadczące o obecności jonów Fe³⁺

Próbka B – biały osad świadczący o obecności jonów Ca²⁺

Próbka C – drobny, biały osad świadczący o obecności jonów SO₄^2-

Próbka D – ceglasta barwa płomienia świadcząca o obecności jonów Ca²⁺

Wnioski: kamień kotłowy warstwa osadu węglanów wapnia i magnezu, powstająca w wyniku termicznego rozkładu wodorowęglanów wapnia i magnezu, zawartych w wodzie, zwłaszcza twardej. W wyniku procesu gotowania następuje rozkład jonów wodorowęglanowych do węglanowych. W momencie rozkładu najtrudniej rozpuszczalne węglany wytrącają się wtedy w postaci osadu zawierającego głównie CaCO₃ i MgCO₃.

Czerwony osad powstały w probówce A powstał w wyniku reakcji chlorku żelaza (III) z rodankiem amonu.

FeCl₃ + 3NH₄CNS → Fe(CNS)₃ + 3NH₄Cl

Biały osad w probówce B świadczy o obecności jonów wapniowych powstałych w wyniku reakcji z amoniakiem.

(NH₄)2SO₄ + CaCO₃ →(NH₄)2CO₃ + CaSO₄

Powstanie białego zmętnienia lub wytrącenie się białego osadu w próbce C świadczy o obecności jonów siarczanowych.

CaSO₄ + BaCl₂ →BaSO₄  + CaCl₂

W czasie roztwarzania kamienia kotłowego wydziela się gaz – CO₂

CaCO₃+2HCl → CaCl₂ + CO₂ + H₂0