Typy aparatów szparkowych

• typ Mnium - występuje u mchów i paproci. Komórki szparkowe fasolowate, zgrubiałe ściany zewnętrzne, ruch w kierunku prostopadłym do powierzchni skórki

• typ Amaryllidaceae lub Helleborus u większości okrytonasiennych. Komórki szparkowe fasolowate, zgrubiałe ściany komórkowe od strony szparki. Ruch równoległo-prostopadły.

• typ Gramineae - występuje głównie u traw i turzyc.

Klasyfikacja w zależności od występowania i charakteru komórek przyszparkowych

• typ anomocytowy - brak komórek przyszparkowych

• typ anizocytowy - trzy komórki przyszparkowe. Jedna komórka jest wyraźnie mniejsza

• typ paracytowy - dwie komórki przyszparkowe ułożone równolegle do komórki szparkowej

• typ diacytowy - dwie komórki przyszparkowe ułożone prostopadle do komórek szparkowych

• typ helikocytowy - większa liczba komórek przyszparkowych ułożonych spiralnie

• typ allelocytowy - wiele komórek ułożonych po bokach

Klasyfikacja na podstawie pochodzenia elementów aparatu szparkowego

• typ mezogenowy - komórki szparkowe i komórki przyszparkowe pochodzą od wspólnej komórki macierzystej

• typ perigenowy - komórki szparkowe i przyszparkowe pochodzą od różnych komórek macierzystych

• typ aperigenowy - nie występują komórki przyszparkowe

ROZMIESZCZENIE APARATÓW SZPARKWYCH W LIŚCIACH

• Liście hypostomatyczne – aparaty szparkowe wyłącznie w dolnej epidermie (w większości roślin).

• Liście amfistomatyczne – aparaty liściowe po obu stronach blaszki liściowej

• Liście epistomatyczne – aparaty szparkowe w górnej epidermie (u roślin wodnych, których liście

pływają po powierzchni wody).