Coser- spoleczne funkcje konfliktu

Konflikt w grupie społecznej może przyczynić się do soiagniecia jedności lub do przywrócenia jedności i spoistości zagrozoenej przez worgie i antagonistyczne uczucia miedzy jej xzlonkami. To czy konflikt będzie sprzyjał wewnętrznemu przystosowaniu się czy nie, zależy od typu problemu, którego dotyczył spór a także od typu struktury społecznej, wewnątrz której się pojawił. Wewnętrzne konflikty społeczne, w których zwalczające się strony przestają uznawać podstawowe wartości warunkujące prawomocność systemu społecznego, groza zniszczeniem struktury.

Mechanizmy zabezpieczające przed konfliktem

-tolerowanie konfliktu

-instytucjonalizacja konfliktu

Grupy o ścisłej więzi wewnętrznej charakteryzują się znaczna częstotliwością interakcji i znacznym zaangażowaniem osobowości ich członków, maja tendencje do tłumienia konfliktu, wynika to stad, ze aczkolwiek dostarczają wiele okazji do wrogości to pojawienie się takich uczuć jest odczuwane jako groźba dla bliskich stosunków, powoduje zatem tendencje do tłumienia a nie do zezwalania na ujawnienie się wrogich uczuć. Intensyfikacja.

Grupy, których członkowi angażują w działanie tylko cześć swojej osobowości, zniszczenie grupy w wyniku konfliktu jest mało prawdopodobne. Energia członków grupy jest mobilizowana w wielu kierunkach i dlatego nie będą oni koncentrować się na jednym konflikcie dzielącym grupę. Konflikt ogranicza się do faktów istotnych dla sprawy.

Grupy które nie są zaangażowane w ciągła walkę ze środowiskami zewnętrznymi są mniej skłonne żądać od swoich członków całkowitego uwikłania osobowości i charakteryzują się elastyczniejsza struktura. W elastycznych strukturach liczne konflikty krzyżują się, zapobiegając w ten sposób powstaniu zasadniczych podziałów wzdłuż jednej osi.

Dzięki tolerowaniu i instytucjonalizacji konfliktu systemy posiadają silny mechanizm stabilizujący. Ponieważ wybuch konfliktu wskazuje n odrzucenie poprzedniego układu miedzy stornami, ocena każdej ze stron konfliktu po skończonej walce pozwoli osiągnąć nowa równowagę, a stosunki miedzy nimi zostaną oparte na nowych zasadach.

Systemy społeczne dysponują mechanizmami kanalizowania niezadowolenia oraz wrogości i jednoczesnego utrzymywania nie zmienionego układu stosunków w ramach którego rodzą się antagonizmy. Potrzeba zinstytucjonalizowanych wentyli bezpieczeństwa rośnie wraz ze wzrostem sztywności struktury społecznej tzn. wraz ze stopniem w jakim uniemożliwia ona bezpośrednia ekspresja antagonistycznych roszczeń.

Konflikt jest raczej dysfunkcjonalny dla struktury społecznej nie tolerującej i nie instytucjonalizującej konfliktu albo czyniącej to w stopniu niewystarczającym.