Coser wrogość i napięcia w stosunkach konfliktowych

Simmel twierdzi, ze wyrażanie wrogości przez konflikt pełni funkcje pozytywne, o ile umożliwia podtrzymywanie stosunków w sytuacji stresowej, zapobiegając tym samym rozpadowi grupy przez wycofywanie się wrogich członków. Konflikt pełni funkcje podtrzymania istnienia grupy, o ile reguluje on systemy stosunków. Eliminuje nagromadzenie zablokowanych i skumulowanych wrogich skłonności przez umożliwianie ich swobodnego wyrażania w zachowaniu.

Konflikt zawsze zmienia wcześniejsze zasady stosunku jego uczestników, jednak zwykła wrogość nie musi mieć takich skutków i może pozostawić zasady niezmienionymi. Nagromadzenie nieprzyjaznych i agresywnych skłonności może zostać wyładowane nie tylko na pierwotnym obiekcie wrogości lecz także na obiektach zastępczych. Sposoby zachowania inne niż konflikt częściowo mogą pełnić funkcje podobne do funkcji konfliktu.

W sytuacjach w których zachowanie konfliktowe wobec pierwotnej przyczyny wrogości jest zablokowane

• -wrogie uczucia mogą być przeniesione na obiekty zastępcze

• -zastępcza satysfakcja może płynąć z samego uwolnienia napięcia

Rozróżnienie na uczucia wrogość i ich behawioralne przejawy. Trzy postaci

• -bezpośrednie wyrażanie wrogości wobec osoby lub grupy, które są powodem frustracji

• -przesunięcia tego wrogiego zachowania na obiekty zastępcze

• -działalności uwalniające napięcie, która sama w sobie dostarcza satysfakcji bez konieczności istnienia jakiegoś obiektu lub obiektu zastępczego.

Wentyl bezpieczeństwa- konflikt służy jako ujście, umożliwiając uwolnienie wrogości.

Atakowanie obiektów zastępczych lub odreagowywanie- wentyle bezpieczeństwa. Pojedynek.

Istnieją przypadki, w których wrogość wyrażana jest wprawdzie wobec obiektu pierwotnego, ale dzieje się to w sposób pośredni albo nieświadomy. Dowcip. Freud nawiązuje tu do przesunięcia środków wyrażania wrogość- mogę one pozwalać słabszym członkom na wyrażanie uczuć bez zmiany charakteru stosunków. Przemieszczenie środków i przemieszczenie obiektu ma wielkie znaczenie socjologiczne gdyż w wypadku przemieszczenia środków nie dochodzi do żadnego konfliktu. W sytuacji agresji wobec obiektowi zastępczemu rodzi się nowa sytuacja konfliktowa z obiektem zastępczym.

Kultura masowa- ogólny środek bezpiecznego uwalniania agresywnych popędów, które stanowią tabu w innych kontekstach społecznych np. oglądanie meczy bokserskich czy wrestlingu.

Zapotrzebowanie na instytucje wentyla bezpieczeństwa wzrasta wraz ze sztywnością struktury społecznej, to jest ze stopniem w jakim system społeczny uniemożliwia wyrażanie antagonistycznych roszczeń, tam gdzie one występują.

Agresja otwarta jest bardziej satysfakcjonująca niż ukryta.

Freudowski sposób definiowania symptomu neurotycznego- jego heurystyczna zasade interakcji pomiędzy id, które pożąda zaspokojenia, a ego, które próbuje tłumic pożądanie, można zastosować do opisu interakcji pomiędzy osoba, która pożąda zaspokojenia, a instytucja, która próbuje to zaspokojenie zablokować i zastąpić czymś innym.

Istnieją przypadki kiedy konflikt wynika wyłącznie z pobudek agresywnych które szukają ujścia bez względu na obiekt, kiedy wybór obiektu jest kwestia czystego przypadku. Nie chodzi o osiągniecie jakiegoś rezultatu ale raczej o odreagowanie agresywnej energii. Konflikt jako środek co celu i konflikt jako sam cel.

Konflikt rzeczywisty- wyrastają z niespełnienia pewnych określonych zadań w ramach danego stosunku społecznego i z postrzeganego zysku innych jego uczestników oraz które są toczone przeciwko obiektowi postrzeganemu jako przyczyną frustracji. Istnieją funkcjonalne alternatywy środków. Dostępne środki inne niż konflikt.

Konflikt nierzeczywisty- nie są spowodowane konkurującymi ze sobą celami antagonistów, lecz potrzebują uwolnienia napięcia przez najmniej jednego z nich. Mniej stabilny bo łatwo może być przeniesiony na inny obiekt. Funkcjonalne alternatywy dla obiektów.

Rzeczywisty, sytuacjom konfliktowym mogą towarzyszyć zwłaszcza tam gdzie nie ma odpowiednich zabezpieczeń przy prowadzeniu sporu- sentymenty nierzeczywiste, które są oderwane od swego zrodzą. Jednym ze źródeł nierzeczywistych domieszek w konfliktach rzeczywistych są instytucja które swobodne okazywanie otwartej wrogości definiują jako niebezpieczne i złe. Konflikty nierzeczywiste rodzą się z deprywacji i frustracji wynikających z procesu socjalizacji oraz późniejszych zobowiązać ról dorosłych.

Uczucia wrogości rodzą się w wzajemnego oddziaływanie miedzy impulsem wrogości a wrogim obiektem.

Odniesienie do motywacji psychicznych niw wyczerpuje analizy sytuacji konfliktowych, motywacje psychiczne mogą wzmacniać rzeczywiste kwestie sporne.

Bronisław Malinowski- ujarzmianie agresji przez kulturę.

French- istotny stopień spójności grupy.

Nie każdemu konfliktowi musi towarzyszyć agresywność.

Prawdopodobieństwo domieszki nierzeczywistych elementów konfliktowych w grupach których członkowie uczestniczą nich całością swych osobowości jest większe, niż w których uczestniczą tylko częściowo.

Mediator może doprowadzić do pojednania tylko wtedy, gdy żadna ze stron sadzi ze sytuacja obiektywna usprawiedliwia pojednanie i czyni pokój korzystnym . mediator ma wyeliminować napięcie.

Simmel twierdzi ze stosunki społeczne zawierają zazwyczaj zarówno zbieżne jak i rozbieżne motywacje , zaornwo miłość i nienawiść. Dotyczy to bliskich i intymnych stosunków. Ambiwalencja Freuda- zwrócenie się uczuć przeciwstawnych ku tej samej osobie. Przyczyna może być bliskość stosunku społecznego. Im bliższy stosunek tym większa tendencja do tłumienia wrogich uczuć.

W konfliktach wewnątrz niewielkiej grupy jedna strona nienawidzi drugiej tym bardziej, im bardziej odbiera ja jako zagrożenie własnej jedności i tożsamości. Większej intensywności konfliktu można oczekiwać w tych stosunkach, w których uch uczestnicy zostali skłonieni do stłumienia wrogich uczuć. Dla grupy mniejszym zagrożeniem jest ten, kto z nią zrywa niż ten kto zakłada własna grupę rywalizująca.

Maciver-

• -konflikt nie wspólnotowy- wśród jego stron nie ma wspólnoty celów i strony te nie widza zdanej możliwości na znalezienie celów i kompromisó

• -konflikt wspólnotowy- oaprty na wspólnej akceptacji podstawowych celów, integrujący.

Sam brak konfliktów traktować można jako wskaźnik ukrytych elementów napięcia. Szczególna intensywność konfliktów w bliskich stosunkach została określona jako rezultat nagromadzenia się wrogości. Nieobecność konfliktu nie stanowi o stabilności.