POMIARY HAŁASU
GiG II Gr. 2/2

Wprowadzenie :

Hałasem przyjęto określać wszelkie niepożądane, nieprzyjemne, dokuczliwe, uciążliwe lub szkodliwe dźwięki oddziałujące na narząd słuchu i inne zmysły oraz części organizmu człowieka.
Z fizycznego punktu widzenia, dźwięki są to drgania mechaniczne ośrodka sprężystego (gazu, cieczy lub ośrodka stałego). Drgania te mogą być rozpatrywane jako oscylacyjny ruch cząstek ośrodka względem położenia równowagi, wywołujący zmianę ciśnienia ośrodka w stosunku do wartości ciśnienia statycznego (atmosferycznego).

Wartości najwyższych dopuszczalnych natężeń (NDN) hałasu ze względu na ochronę słuchu zostały określone w załączniku 2. do rozporządzenia ministra pracy i polityki społecznej z 29 listopada 2002 r. w sprawie najwyższych dopuszczalnych stężeń i natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy .

Hałas w środowisku pracy charakteryzowany jest przez:
- poziom ekspozycji odniesiony do 8-godzinnego dobowego wymiaru czasu pracy (L_{EX, 8h}) i odpowiadającą mu ekspozycję dzienną (E_{A, d}) lub poziom ekspozycji odniesiony do tygodnia pracy (L_EX, _w) i odpowiadającą mu ekspozycję tygodniową (E_{A, w}), (wyjątkowo, w przypadku hałasu oddziałującego na organizm człowieka w sposób nierównomierny w poszczególnych dniach tygodnia),
- maksymalny poziom dźwięku A (L_Amax),
- szczytowy poziom dźwięku C (L_Cpeak).

Poziom ekspozycji na hałas odniesiony do 8-godzinnego dobowego wymiaru czasu pracy (L_{EX, 8h}) lub tygodnia pracy (_{LEX, w}) to wielkość stosowana do scharakteryzowania hałasu zmieniającego się w czasie lub zmiennej ekspozycji na hałas. Definiowany jest jako równoważny (uśredniony energetycznie) poziom dźwięku A, mierzony w dB, wyznaczony dla czasu ekspozycji na hałas równego znormalizowanemu czasowi pracy (tj. dla 8-godzinnego dnia pracy lub tygodnia pracy).

Odpowiednikiem poziomu ekspozycji na hałas, odniesionego do dnia lub tygodnia pracy, jest tzw. dzienna lub tygodniowa ekspozycja na hałas EA, Te – „dawka hałasu”, wyrażana w Pa2 s.

Maksymalny poziom dźwięku A (L_Amax) jest to maksymalna wartość skuteczna poziomu dźwięku A. Szczytowy poziom dźwięku C (L_Cpeak) to maksymalna wartość chwilowa poziomu dźwięku C. Wielkości te służą do oceny hałasów krótkotrwałych i impulsowych o dużych poziomach.

Przebieg ćwiczenia:

Pomiar hałasu na stanowisku pracy przy zakładanym 8 godzinnym pobycie pracownika w jednym miejscu. Hałas pochodzi z symulatora a pomiar wykonuje się miernikiem poziomu dźwięku SONAPAN P – 01

1. Pomiar hałasu w zakresie słyszalnym

Dopuszczalne wartości ekspozycji określone przepisami górniczymi:

L_EX,8h<85[dB]

L_Amax<115[dB]

L_Cmax<135[dB]

1. Wyznaczenie poziomu ekspozycji L_EX,8h

Wyniki pomiarów

Poziom dźwięku A [dB]	Poziom dźwięku C [dB]	Czas pomiaru [h]
66	79	1
69	81	1
71	84	1
73	86	1
77	90	1
86	98	1
94	106	1

Łączny czas ekspozycji:

T_exp=t₁+t₂+…….t_i=7h

L_Aeq=10log[$\frac{\mathbf{1}}{\mathbf{\text{Te}}\mathbf{\ }}\sum_{\mathbf{i}\mathbf{=}\mathbf{0}}^{\mathbf{n}}{\mathbf{(}\mathbf{t}_{\mathbf{i}}}\mathbf{10}^{\mathbf{0}\mathbf{.}\mathbf{1}\mathbf{*}\mathbf{\text{Lai}}}\mathbf{)}$]

L_Aeq=10log(1/7(1 * 10^6.6 + 1 * 10^6, 9 + 1 * 10^7, 1 + 1 * 10^7, 3 + 1 * 10^7, 7 + 1 * 10^8, 6 + 1 * 10^9, 4)] = 10log429225508, 11 = 86,33dB

$$\mathbf{L}_{\mathbf{\text{EX}}\mathbf{,}\mathbf{8}\mathbf{h}}\mathbf{=}\mathbf{L}_{\mathbf{\text{Aeq}}}\mathbf{+}\mathbf{10}\mathbf{\log}\frac{\mathbf{T}_{\mathbf{e}}}{\mathbf{T}_{\mathbf{0}}}$$

L_EX,8h = 86,33+10log$\frac{7}{8}\ $= 85,75 dB

1. Wyznaczanie maksymalnej wartości L_Amax:

L_Amax = 94dB<115 dB

1. Wyznaczanie maksymalnej wartości L_Cmax:

L_Cmax = 106dB< 135dB

Wnioski dla pierwszej części ćwiczenia:

Poziomy dźwięków A oraz C zmierzone w tym zadaniu nie przekroczyły wartości dopuszczalnych 115 dB dla dźwięku A, oraz 135 dB dla dźwięku C. Natomiast dopuszczalny poziom hałasu dla ośmiogodzinnego dnia pracy (85dB) został przekroczony o 0.9%. Tak nieznaczne przekroczenie normy nie powinno skutkować przerwaniem pracy, należy natomiast znaleźć przyczynę i źródło które spowodowały to przekroczenie i doprowadzić do zmniejszenia hałasu, a do tego czasu stosować środki ochrony osobistej bardziej tłumiące hałas.

1. Dobór materiałów w celu obniżenia poziomu hałasu

1. Wyniki pomiarów charakterystyki oktawowej hałasu (L_h):

Częstotliwość dźwięku, Hz
F0
Lh

1. Wyniki pomiarów charakterystyki oktawowej hałasu (L_s):

Częstotliwość dźwięku, Hz
F0
Ls

1. Wyniki pomiarów charakterystyki oktawowej stanowiska (L_s) z materiałem tłumiącym nr 1 (L₁) oraz nr 2 (L₂):

L₁ – sklejka gr 0,5 cm

L₂ – płyta paździerzowa gr 1 cm

Częstotliwość dźwięku, Hz
F0
L1
L2

1. Wykres tłumienia materiału nr 1 oraz nr 2 wraz z charakterystyką oktawową stanowiska:

2. Wykres wartości tłumienia materiału 1 oraz 2 wraz z charakterystyką oktawową hałasu (L_s):

Wnioski dla drugiej części ćwiczenia:

Według wykresu 2 wartość tłumienia w zakresie częstotliwości 63 ÷ 1000 Hz jest korzystniejsza dla materiału nr 1 ( przy częstotliwości 250 Hz tłumienie jest całkowite). Przy częstotliwości 1000 ÷ 2000 Hz tłumienie osiąga wartość identyczną dla obydwu materiałów, a przy 2000 ÷ 8000 Hz jest korzystniejsze dla materiału nr 2. Z otrzymanych wyników wynika, iż lepsze właściwości tłumiące posiada sklejka (materiał nr 1). Jest to spowodowane posiadaną większą gęstością niż płyta paździerzowa, co wynika z budowy sklejki (składa się z kilku warstw, ułożonego na przemian słojami, forniru).