WZORY LINII PAPILARNYCH:

• łukowy (Arch) bezdeltowy;

• pętlicowy (Loop) jednodeltowy;

• wirowy (Whorl) dwodeltowy;

* minutie – dodatkowe elementy wzoru linii papilarnych;

DELTA = trójramiennik = trójpromiennik – element klasyfikacyjny rysunku linii papilarnych;

• rozwidlona (na skutek rozwidlenia jednej linii);

• typowa (na skutek rozwidlenia dwóch biegnących obok siebie linii);

WYZNACZNIKI:

• linia Galtona – łączy środek wzoru ze środkiem delty;

• indeks RC – liczba linii papilarnych przeciętych przez linię Galtona;

• indeks TRC - suma indeksów RC;

linia Galtona

dla wzoru wirowego:

indeks RC1 = (…)

indeks RC2 = (…)

Układ linii papilarnych opuszek palców charakteryzuje się pewnymi powtarzającymi się rysunkami. Jednym z najważniejszych spośród nich jest tzw. delta (trójramiennik, trójpromień). Powstaje ona na skutek rozchylenia się dwóch listewek biegnących koło siebie (delta typowa) lub rozdwojenia listewki pojedynczej (delta rozwidlona).

Łącząc środek delty ze środkiem wzoru papilarnego określonego palca otrzymujemy tzw. linię Galtona. Liczba linii papilarnych przecinających tę linię stanowi indeks RC. Suma indeksów RC dla wszystkich dziesięciu palców zwana jest indeksem TRC. Wartość tego indeksu jest cechą poligenową, dziedziczącą się ilościowo, i przeciętnie wynosi ok. 129 dla kobiet i ok. 146 dla mężczyzn.

W zależności od ilości delt na opuszce palca wyróżniamy trzy zasadnicze typy wzorów:

1. łukowy (bezdeltowy);

2. pętlicowy (jednodeltowy);

3. wirowy (dwudeltowy).

(Ze względu na obecność dwóch delt, we wzorze wirowym dla danego palca otrzymuje się dwa indeksy RC. Podczas obliczania indeksu TRC do sumy włącza się tylko indeks RC o większej wartości).

Ponadto w zależności od ułożenia wzory dzieli się również na:

• ulnarny (łokciowy);

• symetryczny;

• radialny (promieniowy).

W praktyce kryminalistycznej i badaniach genetycznych wykorzystuje się minucje, czyli najdrobniejsze różnice w układzie bruzd i linii papilarnych.

UKŁADY DERMATOGLIFÓW A WYBRANE SCHORZENIA GENETYCZNE

Pewne schorzenia genetyczne charakteryzują się szczególnym układem linii papilarnych:

1. W brachydaktylii rzadko występują wzory wirowe, bardzo często natomiast pętlicowe i łukowe.

2. W zespole Turnera następuje przewaga wzorów wirowych, a ponadto zwiększenie wartości TRC (przeciętnie ok. 165) i podwyższone (dystalne lub pośrednie) położenie trójpromienia osiowego.

3. W zespole Klinefeltera następuje przewaga wzorów łukowych, a wartość TRC ulega zmniejszeniu w stosunku do normy.

4. W zespole Downa zmniejsza się częstość występowania wzorów wirowych, natomiast w 80% przypadków mamy do czynienia z pętlicami łokciowymi (norma 62%). Trójpromień osiowy ułożony jest dystalnie (64–86% przypadków). Ogólna liczba bruzd zgięciowych na dłoniach i stopach jest zwiększona. Ponadto wybitnie charakterystyczną cechą tego zespołu (50–70% chorych) jest występowanie na dłoni czteropalcowej bruzdy zgięciowej (bruzda poprzeczna, „małpia bruzda”).

5. W zespole Edwardsa następuje przewaga wzorów łukowych i dystalne ułożenie trójpromienia osiowego. Czteropalcowa bruzda zgięciowa występuje u 30% chorych.

6. W zespole Patau mamy do czynienia z przewagą wzorów łukowych i pętlic radialnych. Trójpromień osiowy ułożony jest dystalnie, czteropalcowa bruzda zgięciowa występuje w 60% przypadków.