Cel i tematyka medytacji

 

Motto: Wszyscy ludzie, na jakiejkolwiek znajdują się drodze, w istocie ku Mnie podążają. Bhagavad-gita

Cele medytacji są różnorakie. Zależy to przede wszystkim od indywidualnych potrzeb aspiranta, jego umiejętności i aktywności oraz od wielu innych czynników, nie zawsze uchwytnych dla ćwiczącego, choćby od jego stanu świadomości w danym momencie.

Dla jednych jest to poprawa stanu zdrowia, dla innych rozwinięcie umiejętności koncentracji, dla jeszcze innych zmiana stanów świadomości lub osiągnięcie tzw. stanów paranormalnych.

Podstawowym jednak celem, niezależnie od tego czy ktoś zdaje sobie z tego sprawę czy nie, jest wspomaganie rozwoju duchowego, tzn. wgląd w naszą Prawdziwą Naturę i jednocześnie wgląd w Ostateczną Naturę Wszechświata, a co za tym idzie osiągnięcie Celu Ostatecznego, który jest poza czasem, przestrzenią i rozumem.

Każdy więc rodzaj medytacji ma za zadanie połączenie świadomości z podświadomością i nadświadomością, tzn. wyeliminowanie Trójni a odkrycie Jedni. Inaczej mówiąc jest to połączenie świata zewnętrznego z duchowym światem wewnętrznym.

Medytacja kształtuje całego człowieka, odnawia i zmienia go. Człowiek dokonuje wielu powtórnych odkryć. Powtórnych, gdyż � skarby � zostały jakby zakopane i teraz trzeba je tylko ponownie wydobyć. Podobne to jest do człowieka, który po zabrudzeniu zmywa brud z ciała albo do ociemniałego, któremu powoli przywraca się wzrok. Jak powiedział P.Mulford: � Nie ma rzeczy nowej pod słońcem, ale są niezliczone rzeczy nieznane, które nam się nowymi wydają.�

Dlatego też nie należy określać z góry celu medytacji, a jedynie � z grubsza �. Niejednokrotnie zaczyna się od rzeczy drobnych a dochodzi bardzo daleko. Nie należy więc zamykać sobie drogi tylko dlatego, że cel jest nieznany i niewidoczny. Poza tym oczekiwanie i często brak jego spełnienia powodują cierpienie, a niepewność czy uzyska się to, na co się czeka budzi strach. Ten zaś nie ułatwia życia.

Należy raczej otworzyć się na działanie sił wyższych i pozwolić sobie na ich prowadzenie, pozostając cierpliwym i ufnym. Nieznane bowiem może zaistnieć gdy człowiek niczego nie szuka, nie pragnie, nie oczekuje i o nic nie prosi. Rezultatu ćwiczeń medytacyjnych nie da się wymusić. Praktykujący musi nauczyć się czekać. Musi umieć oddać się i zawierzyć, że to co będzie mu dane jest dla niego w tej chwili najlepsze. Powinien ćwiczyć się w opanowaniu ducha i poznawać, że człowiek tylko wówczas odnajduję drogę do samego siebie, gdy poczuje się obdarowanym. Radości z osiągniętego celu zawsze będzie towarzyszyło zaskoczenie gdyż wyniki medytacji są zawsze inne, nawet na ten sam temat.

[... cięcie - reszta w oryginale ...]

Gdy spoglądamy głębiej w nas samych, dokonujemy nowych odkryć, bo po raz pierwszy dostrzegamy nowy wymiar. Odkrywamy rzeczy, � o których się filozofom nie śniło �, dostrzegamy inny świat, poznajemy siebie. Medytacja nie jest więc próbą ucieczki przed życiem, usiłowaniem osiągnięcia utopijnego stanu umysłu, nie jest gimnastyką mentalną. Medytacja polega na tym, żeby widzieć to, co jest, niezależnie od naszych ograniczeń fizycznych i duchowych. Nie o to więc chodzi, żeby przez medytację przysporzyć sobie coś nowego, czego jeszcze nie posiadaliśmy, lecz o to, żeby dotrzeć świadomością do własnej wewnętrznej istoty, poznać jasno, bez cienia wątpliwości, prawdę o sobie i świecie. Medytacja wprowadza nas wciąż od nowa w świadome przeżywanie jedności z Wszystkim. A nie jest to bynajmniej ani sen na jawie, ani ułuda, lecz błyskawiczne zbudzenie wewnętrzne, doświadczenie prawdy wewnętrznej.

W.Dynowska, w ślad za staroindyjskim bhajanem, określiła trzy główne tezy do medytacji, które mogą stanowić podsumowanie tego rozdziału:

� Od nierzeczywistego prowadź mnie w Rzeczywiste,
od mroku prowadź mnie w Światłość,
od śmierci prowadź mnie w Nieśmiertelność.�

Mając na uwadze określony cel, który chcemy osiągnąć, ów Cel Ostateczny, zaczynamy praktykę. Dla początkującego łatwiej jest ćwiczyć z jakimś tematem niż bezprzedmiotowo. Z czasem i to stanie się łatwe, ale na początek potrzebne jest to, na czym można skoncentrować uwagę. Tym czymś jest temat do bezpośredniej praktyki. Istnieje wiele rodzajów medytacji polecanych przez nauczycieli całego świata. Chcąc je nieco przybliżyć przedstawiam w dalszych rozdziałach niektóre z nich, zaś czytelnikowi zostawiam wybór tych, które są najodpowiedniejsze dla niego. Nie należy się też dziwić, gdy po pewnym czasie zechcemy zmienić ćwiczenia, łączyć je w grupy, tworzyć nowe. Jest to jak najbardziej naturalny proces.

sWszystkie ćwiczenia uporządkowane są w pewnej kolejności. Wskazane jest aby zapoznać się pobieżnie z nimi wszystkimi, ale praktykę wykonywać zachowując tę kolejność. Pozwoli to przejść od medytacji, które można by nazwać mniej subtelnymi do coraz bardziej subtelnych. Nie oznacza to, że początkowe są łatwiejsze od ostatnich. Często jest wręcz odwrotnie. Subtelność polega na czymś głębszym, werbalnie nieuchwytnym. Pozostawiam więc czytelnikowi zrozumienie tego w sposób intuicyjny, pozawerbalny. Być może rozwiązanie nie przyjdzie od razu, ale przyjdzie.