Sprawozdanie: Charakterystyka i zastosowanie maszyn do obróbki plastycznej w zakładzie obróbki plastycznej.

Wykonanie: Magda Przydział, LG3

Data wykonania: 24 marzec 2012 rok

Obróbka plastyczna metali to obróbka dzięki, której osiąga się odkształcenie plastyczne. Podczas obróbki tej następuje kształtowanie, podzielenie materiału, zmiana własności fizykochemicznych obrabianego przedmiotu czy też zmiana jego struktury i gładkości. Polega ona na wywieraniu specjalistycznym narzędziem na obrabiany materiał nacisku, który przekracza granicę jego plastyczności. Powoduje to, iż na trwałe zmienia się kształt i wymiary obrabianego przedmiotu. W zależności od temperatury rekrystalizacji rozróżniamy kilka rodzajów obróbek plastycznych. Są to: obróbka plastyczna na zimno ( odkształcenie plastyczne osiągane jest w temperaturze niższej od temperatury rekrystalizacji), obróbkę na półgorąco oraz na gorąco ( odkształcenie plastyczne osiągane jest w temperaturze wyższej od temperatury rekrystalizacji).

1. Maszyny do cięcia plastycznego

Cięcie jest to proces obróbki plastycznej, polegającym na oddzielaniu - wskutek naruszenia spójności materiału - jednej jego części od drugiej. Operacje cięcia można podzielić na: odcinanie, wycinanie, dziurkowanie, przycinanie, okrawanie, nacinanie, rozcinanie i wygładzanie.

1. Nożyce gilotynowe

Gilotyna mechaniczna MEG 3.5 x 1270 przeznaczona jest do cięcia arkuszy blachy wzdłuż linii prostej przy wytrzymałości materiału do 450 N/mm². Charakteryzuje się ona łatwą obsługą a także bardzo dużą wydajnością. Zbudowana na spawanej konstrukcji stalowej zapewniającej sztywność, gwarantuje wysoką jakość cięcia różnych grubości materiału. Nóż ustawiony pod katem 5° powoduje zmniejszenie siły cięcia (co wpływa na zmniejszenie hałasu). Docisk materiału wyposażony jest w gumowe elementy antypoślizgowe zapewniające stabilność ciętego materiału oraz brak uszkodzeń i zarysowań na powierzchni ciętej blachy. Maszyna napędzana jest silnikiem prądu zmiennego z hamulcem. Takie rozwiązanie umożliwia załączanie silnika tylko w momencie cięcia. Przekładnia zamocowana na głównym wale charakteryzującą się cichą i długowieczną pracą. Niestety w ciętej blasze mogą pojawić się następujące wady:

- sierpowatość – jest nieodwracalna,

- wygięcie,

- skręcenie.

Im cieńsza pasek blachy chcemy odciąć tym więcej wad się w nim pojawia. Poza tym blachy wyginają się inaczej w zależności od kierunku cięcia (wzdłuż lub w poprzek walcowania).

Dane techniczne i parametry

Model	MEG 3.5 x 1270
Długość cięcia	1270 mm
Grubość ciętej blachy (Rm = 450N/mm²)	do 3.5 mm
Kąt cięcia	1° 30’
Posuw tylnego zderzaka	650 mm
Moc głównego silnika	7,5 kW
Długość maszyny	3175 mm
Szerokość z tylnymi osłonami	2450 mm
Wysokość	1290 mm
Waga maszyny	2.5 tony

1. Nożyce krążkowe

1. O osiach równoległych - ich działanie oparte jest na wciągnięciu materiału między obracające się krążki pod wpływem siły tarcia. Nożyce krążkowe o osiach równoległych umożliwiają cięcie blach głównie po liniach prostych. Stosowane są w hutnictwie do rozcinania blach na taśmy. Zaletą tego rodzaju nożyc jest brak występowania sierpowatości i skręcenia blachy, przy jednoczesnym dużym wygięciu. Jednak wygięciu stosunkowo łatwo jest zapobiec stosując rolki podtrzymujące.

2. O osiach pod kątem – służą do cięcia po łukach i wycinania krążków blachy (stosowanej później np. w operacjach tłoczenia). Cięta blacha podlega pewnym deformacją np. zagięciu obrzeży ze względu na to, iż w miejscu styku nożyce tworzą linię prostą.

1. Nożyce wibracyjne ( skokowe)

Posiadają możliwość cięcia zarówno po linii prostej jak i łuku. Składają się z dolnego nieruchomego oraz ruchomego zukosowanego górnego noża. Ich linia cięcia tak naprawdę składa się z bardzo krótkich odcinków linii prostej.

Nożyce wibracyjne charakteryzują się:

- cięciem bez odkształceń (cięcie odpadowe),

- odpowiednią mocą oraz nożami do obróbki materiałów o wysokiej wytrzymałości,

- doskonałą obróbką, bez emisji szkodliwych substancji,

- długą żywotnością noży,

- wysoką jakość cięcia.

Nożyce wibracyjne stosowane są do ogólnej obróbki metali, rozbiórki zbiorników, kontenerów, obudowy metalowej oraz w blacharstwie samochodowym.

1. Nożyce dźwigniowe

Można ciąć nimi po linii prostej blach do grubości 6 mm.

1. Cięcie na prasach

Następuje po linii zamkniętej i nazywane jest wykrawaniem lub dziurowaniem, w zależności którą część traktujemy jako odpad. Prasy składają się z płyty tnącej i stempla z ostrymi krawędziami wykonanymi ze stali narzędziowej. Wykrawanie z pasa blachy odbywa się dzięki prowadnicom i płycie prowadząco-zdzierającej. Natomiast dzięki mostkom uzyskuje się odpowiednią odległość pomiędzy kolejnymi wykrojami, co zapobiega marnotrawieniu zbyt dużej ilości materiału. Wadą wykrawania jest powstanie na wykroju i krążku zadziorów tzw. ażuru. Ostrożnie należy też planować wymiary wytwarzanego krążka, gdyż powstałe w nim naprężenia własne prowadzą do zwiększenia jego wymiarów.

Prasa uniwersalna mimośrodowa

Główną cechą charakterystyczną tego rodzaju pras jest możliwość zmiany długości skoku suwaka za pomocą mimośrodu osadzonego na korbie wału.  Napęd z silnika przenoszony jest przez przekładnie pasową na koło zamachowe, osadzone na wale korbowym. Na korbie wału osadzona jest tuleja mimośrodowa służąca do zmiany wartości skoku suwaka. Suwak połączony jest z wałem korbowym za pomocą korbowodu oraz nagwintowanego łącznika osadzonego przegubowo (wahliwie) w korpusie suwaka. Łącznik służy do zmiany odległości suwaka od powierzchni stołu prasy.

Prasa taka składa się z następujących części:  silnika elektrycznego, przekładni pasowej, koła zamachowego, sprzęgła ciernego, wału głównego, tulei mimośrodowej, sprzęgła kłowego, korbowodu, łącznika, bezpiecznika w kształcie grzybka, hamulca, sprężyny hamulca, suwaka, belki wyrzutnika, prowadnicy, łożyska i stołu.

1. Maszyny do gięcia

Gięcie - rodzaj technologii obróbki materiałów (najczęściej metalowych) polegający na trwałej zmianie krzywizn przedmiotu obrabianego. Jeżeli w wyniku tej obróbki otrzymuje się przedmiot zakrzywiony to mówimy o wyginaniu. Jeżeli gięcie powoduje wyprostowanie obrabianego materiału to mówi się o prostowaniu.

1. Zaginarka

Występują w dwóch wersjach: z napędem ręcznym lub mechanicznym. Proces gięcia następuje w dwóch etapach. Pierwsze gięcie następuje do kata odczytanego z pamięci maszyny. Następnie następuje za pomocą lasera pomiar kąta odsprężynowania, którego niestety nie da się dokładanie wcześniej obliczyć. Aby uzyskać wymagany kąt zagięcia należy jeszcze wykonać proces dogięcia o kąt odsprężynowania.

1. Prasa krawędziowa

Również występują w dwóch wariantach: z napędem hydraulicznym lub mechanicznym. Przy napędzie hydraulicznym występuje zjawisko sprężystego zagięcia stołu, któremu stara się zapobiec stosując systemy wyprężenia – kliny. Na prasach krawędziowych odbywa się proces wyginania. W nim również trzeba dokonywać pomiaru kąta odsprężynowania i dogięcia.

1. Prasa hydrauliczna PYE 250

Główny napęd stanowi cylinder, do którego doprowadzany jest olej z pomp. Wyróżniamy pompy zębate, tłoczkowe, wielotłoczkowe i krzywkowe. Prasa taka zapewnia nacisk 2500kN. Prędkość robocza suwaka wynosi o 9 mm/s. Na prasach hydraulicznych istnieje możliwość ustawienia wartości siły. Aby zwiększyć wydajność stosuje się prasy hydrauliczne z urządzeniem zalewowym, które w ruchu jałowym zwiększa prędkość ruchu. Na koniec operacji olej z urządzenia zalewowego zostaje odcięty, a ruch roboczy jest napędzany wyłącznie olejem z pompy, dzięki czemu zapewniony jest odpowiedni nacisk.

1. Prasa śrubowa (cierna)

Napędzana jest za pomocą śruby, a koła zamachowe napędzane są przez tarcie. Jej cechą charakterystyczną jest to, iż oddaje całą energię, a nie jak pozostałe prasy około 30%. Służy do kucia na gorąco, gdyż krótki czas styku zapewnia brak zniszczeń narzędzi.

1. Młot spadowy linowy

Używany jest do kucia. Podobny do prasy śrubowej poprzez fakt całkowitego oddawania energii. Młot spadowy typu linowego, z uwagi na konstrukcyjne połączenie stojaków z szabotą można uznać za młot do kucia matrycowego choć jego zastosowanie jest uniwersalne. W procesie kucia w trakcie podnoszenia bijaka młot gromadzi energię potencjalną, która po zwolnieniu bijaka zmienia się w energię kinetyczną. Po zetknięciu się kowadła młota z materiałem energia kinetyczna przekazywana jest materiałowi.