GRUPA 1

1. Prawna ochrona powierzchni ziemi polega m.in. na zapewnieniu jak najlepszej jej jakości, w szczególności poprzez:

1. zachowanie możliwości produkcyjnego wykorzystania, wapnowanie i oczyszczanie

2. racjonalne gospodarowanie, częste nawożenie, rekultywację i ochronę wód przed erozją

3. racjonalne gospodarowanie, zachowanie wartości przyrodniczych i utrzymanie jakości gleby i ziemi powyżej lub co najmniej na poziomie wymaganych standardów

4. zachowanie możliwości produkcyjnego wykorzystania, meliorację i zachowanie wartości kulturowych (z uwzględnieniem archeologicznych dóbr kultury)

1. Jeżeli zanieczyszczenie gleby lub ziemi albo niekorzystne przekształcenie naturalnego ukształtowania terenu nastąpiło w wyniku klęski żywiołowej to rekultywacji dokonuje: (NIEAKTUALNE JUŻ)

1. wojewoda

2. starosta

3. wójt, burmistrz lub prezydent miasta

4. społeczeństwo

1. Grunty łatwe do rekultywacji to grunty:

1. skaliste lub rumoszowe, średnio zanieczyszczone, jałowe i częściowo podmokłe

2. potorfowe, słabo zanieczyszczone, częściowo zalane, w formie głębokiego wykopu

3. gliniaste, ilaste lub pylaste, nie zanieczyszczone, produktywne o niewielkim nachyleniu powierzchni

4. kamieniste, żwirowe lub piaszczyste, silnie zanieczyszczone, jałowe i bardzo płaskie

1. Przywracanie wartości użytkowych lub przyrodniczych gruntom zdegradowanym albo zdewastowanym realizuje się m.in. poprzez działania (w kolejności):

1. ukształtowanie rzeźby terenu, uregulowanie stosunków wodnych, neutralizację utworów toksycznych, wprowadzenie roślinności

2. odbudowanie gleb metodami technicznymi, wprowadzenie roślinności hamującej erozję, uregulowanie stosunków wodnych, ukształtowanie rzeźby terenu

3. odbudowanie lub zbudowanie dróg dojazdowych, uregulowanie stosunków wodnych, ukształtowanie rzeźby terenu, użyźnienie utworów jałowych

4. ukształtowanie rzeźby terenu, wprowadzenie roślinności, neutralizacja utworów toksycznych, użyźnienie utworów jałowych

1. Stwierdzono, że teren wokół huty cynku jest bardzo zanieczyszczony metalami ciężkimi. Należy go więc:

1. zrekultywować i zagospodarować w kierunku estetyczno-rekreacyjnym

2. zrekultywować (m.in. oczyścić) i zagospodarować w kierunku wodnym

3. użytkować rolniczo (jak dotychczas)

4. zalesić

1. „Antropogeniczna” degradacja i dewastacja gleb oraz gruntów jest powodowana głównie przez:

• górnictwo

• energetykę

• hutnictwo

• przemysł chemiczny i inne sektory przemysłu

• transport

• chemizację i intensyfikację rolnictwa

• gospodarkę komunalną i odpady stałe

• wycieki produktów ropopochodnych podczas ich produkcji, transportu lub magazynowania

1. Erozja pluwialna dzieli się na:

• powierzchniową

• liniową, a w niej żłobinową

• wąwozową

• podziemną (wgłębną, sufozję)

1. Kierunek zagospodarowania nieużytków oraz terenów zrekultywowanych może być:

• rolny/rolniczy

• leśny

• wodny/rybacki

• infrastrukturalny/budowlany

• rekreacyjny

• melioracyjny/przyrodniczy

1. Kolejne etapy badania zanieczyszczonych gleb i gruntów:

1. Kolejność działań podejmowanych w procedurach oszacowania i oceny zagrożenia (model niemiecki)

2. Inwentaryzacja danych – opis stanu

3. Badania wstępne

4. Badania szczegółowe

5. Badanie działań naprawczych – alternatywy

6. Działania naprawcze

GRUPA 2

1. Co sie robi w rekultywacji infrastrukturalnej

Odp. coś tam z drogami chyba jest dobra

Rekultywacja w tym kierunku obszaru zdewastowanego ma na celu przygotowanie go pod budownictwo mieszkaniowe, przemysłowe/gospodarcze lub inne, przez utworzenie infrastruktury technicznej, jak drogi, uzbrojenie podziemne (np. wodociąg, kanalizacja) itp. Wymagania stawiane przez ten kierunek zagospodarowania, to: dostateczna wytrzymałość gruntu, właściwe warunki wodne oraz odpowiednia rzeźba terenu. Prace rekultywacyjne polegają tu na odpowiednim ukształtowaniu rzeźby terenu zgodnie z wymaganiami, ewentualnym odwodnieniu terenu oraz przygotowaniu dróg dojazdowych.

1. Coś o tym kto wydaje coś tam związane ze standardami jakości chyba

Odp. minister środowiska wraz z ministrem rolnictwa

Minister właściwy do spraw środowiska, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw rolnictwa, w drodze rozporządzenia, określi standardy jakości gleby i ziemi, uwzględniając naturalne stężenia substancji w środowisku.

1. Jakaś fabryka farb czy olejów była przez 60 lat i teraz trzeba ją zrekultywować – na jaki kierunek

1. Kierunek rolniczy – Kierunek rolniczy jest jednym z najczęściej projektowanych kierunków rekultywacji. Jego celem jest przygotowanie obszaru zdewastowanego do użytkowania rolniczego, a więc jako grunty orne, pastwiska lub inne uprawy. Wymagania, jakie stawia się terenom przeznaczonym do zagospodarowania rolniczego, to przede

wszystkim stosunkowo dobra gleba, prawidłowe stosunki wodne i właściwe ukształtowanie „pionowe”. Prace rekultywacyjne polegają głównie na właściwym ukształtowaniu terenu, uregulowaniu stosunków wodnych i wytworzeniu, różnymi sposobami, warstwy gleby (czynnej biologicznie).

2. Kierunek leśny – Leśny kierunek rekultywacji obszarów zdewastowanych jest od dawna, obok rolniczego, kierunkiem często wybieranym. W ramach tego kierunku teren może być przygotowany pod uprawę drzew iglastych lub liściastych, bądź jednych i drugich. Wymagania co do obszaru, na którym ma być wykonane zalesienie, są stosunkowo małe. Teren może charakteryzować się dużymi deniwelacjami. W zakres prac rekultywacyjnych wchodzi ukształtowanie terenu, uregulowanie stosunków wodnych oraz wytworzenie warstwy gleby (biologicznie czynnej). Wszystkie te prace są z reguły przeprowadzane w znacznie mniejszym zakresie niż przy kierunku rolniczym.

3. Kierunek wodny (rybacki) – W ramach tego kierunku teren rekultywowany może być wykorzystany pod stawy rybne. Jest on rzadziej stosowany niż kierunki rolniczy czy leśny. O jego wyborze w dużym stopniu decydują następujące wymagania: ukształtowanie powierzchni terenu, niska przepuszczalność podłoża (dna wyrobiska), zapewnienie właściwych spadków, wykopanie rowów osuszających i nawadniających, uformowanie brzegów, zapewnienie niezbędnego poziomu wody (zabezpieczenie źródeł wody, ich wydajności oraz przepływu).

4. Kierunek infrastrukturalny – Rekultywacja w tym kierunku obszaru zdewastowanego ma na celu przygotowanie go pod budownictwo mieszkaniowe, przemysłowe/gospodarcze lub inne, przez utworzenie infrastruktury technicznej, jak drogi, uzbrojenie podziemne (np. wodociąg, kanalizacja) itp. Wymagania stawiane przez ten kierunek zagospodarowania, to: dostateczna wytrzymałość gruntu, właściwe warunki wodne oraz odpowiednia rzeźba terenu. Prace rekultywacyjne polegają tu na odpowiednim ukształtowaniu rzeźby terenu zgodnie z wymaganiami, ewentualnym odwodnieniu terenu oraz przygotowaniu dróg dojazdowych.

5. Kierunek rekreacyjny – W ramach tego kierunku na zdewastowanym obszarze tworzy się np. tereny spacerowe, czyli zakłada parki, buduje deptaki, przygotowuje stoki narciarskie itp. wymaga to ukształtowania rzeźby terenu i wytworzenia warstwy gleby warunkującej właściwy rozwój roślinności trawiastej, krzewiastej bądź drzewiastej. W ramach tego kierunku teren może być przygotowany także jako miejsce odpoczynku użytkowników dróg (parkingi, MOP – miejsca obsługi podróżnych itp.). Do tego kierunku formalnie należą także zbiorniki wodne, które mogą służyć do uprawiania sportów wodnych. W takim przypadku prace rekultywacyjne mają na celu uformowanie dna

zbiornika, ukształtowanie brzegów oraz zapewnienie odpowiedniego przepływu i poziomu wody.

6. Kierunek melioracyjny – W ramach tego kierunku rekultywacji przewiduje się zapewnienie odpowiednich warunków wilgotnościowych w otaczającym gruncie. W związku z tym taki teren może być przeznaczony pod zbiorniki małej retencji – kierunek hydromelioracyjny. W tym kierunku tereny zdewastowane są przeważnie rekultywowane przez zalanie wodą, a prace rekultywacyjne sprowadzają się do odpowiedniego uformowania i zabezpieczenia brzegów. Teren może być również rekultywowany jako zadrzewienia śródpolne. Będzie to wówczas kierunek fitomelioracyjny. Przy tym sposobie zagospodarowania należy, w miarę możliwości, wykorzystać także istniejące warunki, a więc zadrzewienia lub zakrzaczenia na obszarach zdewastowanych. Prace rekultywacyjne w takim przypadku mogą sprowadzać się do wyrównania granic zewnętrznych.

1. Gleby najtrudniejsze do rekultywacji

Cechy nieużytku / Grupa	Grunty bardzo trudne do rekultywacji	Grunty trudne do rekultywacji	Grunty średnio łatwe do rekultywacji	Grunty łatwe do rekultywacji
Rzeźba terenu	wysokie zwałowiska i nasypy lub głębokie wykopy	grunty nad i pod-poziomowe, średnio głębokie	grunty o charakterze poziomym lub małych odchyleniach
Skład mechaniczny gruntu	grunty skaliste i rumoszowe	grunty kamieniste, żwirowe i piaszczyste	grunty potorfowe	grunty gliniaste, ilaste, pylaste
Warunki wodne	grunty silnie suche lub zalane wodą	grunty średnio lub częściowo zalane	grunty podmokłe	grunty i właściwych warunkach wodnych
Toksyczność	silnie toksyczne	średnio toksyczne	słabo toksyczne	nietoksyczne
Potencjalna produkcyjność	grunty jałowe	grunty częściowo produktywne	grunty produktywne

1. Dlaczego jest ograniczona ilość terenów zrekultywowanych pod rolnictwo i leśnictwo

2. Wymienić co jest celem ochrony powierzchni w rozumieniu prawnym:

Ochrona powierzchni ziemi polega na:

1. zapewnieniu jak najlepszej jej jakości, w szczególności przez:

   1. racjonalne gospodarowanie

   2. zachowanie wartości przyrodniczych

   3. zachowanie możliwości produkcyjnego wykorzystania

   4. ograniczanie zmian naturalnego ukształtowania

   5. utrzymanie jakości gleby i ziemi powyżej lub co najmniej na poziomie wymaganych standardów

   6. doprowadzenie jakości gleby i ziemi co najmniej do wymaganych standardów, jeżeli nie są one dotrzymane

   7. zachowanie wartości kulturowych z uwzględnieniem zabytków archeologicznych

2. zapobieganiu ruchom masowym ziemi i ich skutkom

1. Wymienić maszyny i urządzenia używane w rekultywacji i podać co się nimi robi:

Do wykonywania prac ziemnych przy rekultywacji stosuje się następujące maszyny i sprzęt zmechanizowany:

• koparki jednoczynnościowe – do kształtowania skarp, nanoszenia gruntu na warstwy rekultywacyjne, do odspajania gruntu i załadunku na podstawione środki transportowe lub na odkład

• spycharki i równiarki – do kształtowania skarp i wierzchowiny nasypów (np. składowiska), odspajania gruntu i przemieszczania urobku po powierzchni terenu, układania warstw rekultywacyjnych

• zgarniarki, ładowarki – do odspajania gruntu i transportu mas ziemnych na warstwy rekultywacyjne

• walce, kompaktory – do zagęszczania mas gruntu (w tym odpadów)

1. Podać 4 „naturalne” procesy erozji:

• wietrzna

• wodna

• wodno-grawitacyjna

• uprawowa

1. Podać procesy przeciwerozyjne:

Do zabiegów przeciwerozyjnych należy m.in.:

• zalesianie wzgórz piaszczystych, zadrzewianie i zakrzewianie śródpolne, tworzenie pasów wiatrochronnych (przeciwwietrznych) oraz niwelacyjnych progów stokowych (urządzenia przeciwerozyjne)

• właściwa agrotechnika

• kształtowanie optymalnych stosunków wodnych

• rekultywacja gruntów zdegradowanych (zniszczonych)

• stosowanie stabilizatorów glebowych, tj. chemicznych środków przeciwerozyjnych, które zlepiają cząsteczki piasku lub lessu w większe i bardziej stabilne aglomeraty.

1. Oczyszczanie – remediacja w metodzie in situ charakteryzuje się:

Gdzie?	Usunięcie	Unieszkodliwienie
w miejscu skażenia (in situ)	odzyskanie gleby dla wielu funkcji	izolacja, oczyszczanie, zarządzanie, kontrola
w innym miejscu (ex situ: on site, off site)	pożyteczne wykorzystanie oczyszczonej gleby	izolacja, oczyszczanie, zarządzanie, kontrola