PODSTAWY PIELĘGNIARSTWA
WYKŁAD 10 (08.12.2011)
Pielęgnowanie zawodowe
Pielęgnowanie a opieka pielęgniarska.
Pielęgnowanie jest najbardziej fundamentalnym przejawem aktywności człowieka, która umożliwia utrzymanie życia i zachowanie zdrowia.
Pielęgnowanie zawodowe – celowa i planowa praca pielęgniarki oparta na racjonalnie dobranych założeniach teoretycznych. Treść pielęgnowania uwarunkowana jest rozumieniem istoty człowieka. Trzeba zrozumieć działanie systemu i teorię holizmu. Działania w pielęgnowaniu ukierunkowane są na człowieka.
Zakres działań w pielęgnowaniu uwarunkowany jest rozumieniem istoty zdrowia i czynników warunkujących zdrowie.
Pielęgnowanie całościowe – człowieka postrzegamy jako całość. Całościowy obraz świata i człowieka, każda jednostka tworzy dla siebie własną organizacje. Należy szanować indywidualizm.
Pielęgnowanie zindywidualizowane – każdego traktujemy podmiotowo.
Holistyczne postrzeganie człowieka – człowiek to coś więcej niż suma komórek, tkanek i narządów, to coś więcej niż ciało i dusza.
Ogólna teoria systemu – wyprowadzona koncepcje holistyczną. Określa że:
cały wszechświat to jest jeden wielki system. System zbudowany jest z mniejszych systemów, ale tworzą one zwartą strukturę i one funkcjonują wzajemnie, ale wszystkie działania tkwią w środowisku
każdy system ma własną budowę i funkcjonują według własnych zasad
istnieje prymat całości nad częściami
holony wyższego rzędu wpływają na działanie holonów niższego rzędu
Człowiek to dynamiczny system, funkcjonujący w sprzężeniu z innymi systemami, poddany oddziaływaniu środowiska przyrodniczego i społecznego i sam na nie oddziałujący – „to zupełnie nowa jakość”
Zdrowie fizyczne (somatyczne) – prawidłowe funkcjonowanie organizmu wszystkich jego układów i narządów.
Zdrowie psychiczne – składa się z dwóch elementów:
umysłowe – zdolność do jasnego, logicznego myślenia
emocjonalne – zdolność do rozpoznawania własnych uczuć i wyrażenie ich w odpowiedzi, sposób radzenia sobie ze stresem, napięciem, depresją i lękiem
Zdrowie społeczne – zdolność człowieka do utrzymania prawidłowych relacji z innymi ludźmi i pełnienia ról społecznych.
Zdrowie duchowe – związane osobistym „credo”, zasadami, zachowaniami i sposobami utrzymywania wewnętrznego spokoju, u niektórych ludzi związane z wiarą i praktykami religijnymi.
Cele pielęgnowania zawodowego:
promowanie/wzmacnianie zdrowia
utrzymanie zdrowia
przywrócenie zdrowia
ograniczenie skutków niepomyślnych następstw choroby/urazu
towarzyszenie w spokojnym i godnym umieraniu
Istota pielęgnowania zawodowego:
towarzyszenia/asystowanie człowiekowi
pomaganie
Pielęgnowanie zawodowe może być ukierunkowane na:
stan podmiotu opieki
potrzeby podmiotu opieki
problemy podmiotu opieki
Wsparcie a pielęgnowanie
Wsparcie – pomaganie, pomoc , oparcie, udzielanie pomocy głównie w wymiarze informacyjnym, emocjonalnym, usługowo-rzeczowym. Działanie lub inna forma pomocy, skierowana do człowieka lub grupy umożliwiająca przezwyciężanie własnych problemów, trudności, konfliktów oraz trudnych sytuacji.
Specyficzną formą pomagania, która polega na umiejętności wyzwalania wiary we własne siły, mobilizowanie sił, aktywności i możliwości osoby wspieranej do działania na rzecz własnej samodzielności w pokonywaniu trudności lub we własny rozwój. Nie może go być za mało ani za dużo.
Typy wsparcia (pogłębianie wiary w siebie):
emocjonalne – okazywanie zainteresowania
rzeczowe – finansowe, materialne
informacyjne – poradnictwo słowne lub pisemne
Indywidualizacja w odniesieniu do człowieka polega na zwracaniu uwagi na charakterystyczne cechy wyróżniające spośród innych ludzi.
Wyrazem podmiotowości jest dostrzeganie i ujmowanie otaczającego świata od strony własnych jednostkowych przeżyć.
Człowiek ma prawo do:
poczucia niezależności i odrębności osobistej
postępowania i zachowania odbiegające od ogólnie przyjętych wzorów i standardów życia
reagowania w swoisty dla siebie sposób na zachowanie innych ludzi
W świadomości każdej osoby odczucie, że jest podmiotem odzwierciedla się w poczuciu, że jest się kimś, człowiekiem o własnej tożsamości.