FREDRICH NITEZSCHE
WIZJA NADCZŁOWIEKA W FILOZOFII NIETZSCHEGO:
Nietzsche pojmuje człowieka ściśle witalistycznie. Typ nadczłowieka uosabia wyłącznie istnienie aktywnej woli mocy po autodestrukcji wszystkiego, co reaktywne. W nadczłowieku życie zostaje wyzwolone ku temu, od czego jest zdolne.
Czym charakteryzuje się ten typ?
Wola mocy- akceptuje samą siebie jako akceptację; akceptuje bycie w stawaniu się i wytwarza coraz wyższe, bardziej witalne istnienie.
Z tej bezwzględnej akceptacji życia wynika równie bezwzględna negacja wszystkiego, co reaktywne, a więc wszystkich przekazanych tradycją wartości, norm, standardów i konwencji kultury resentymentu w dziedzinie moralności, nauki, sztuki, polityki, ekonomii i religii itd. Oraz wszelkich systemów filozoficznych.
Aktywna, akceptująca wola mocy dokonuje wielkiego przewartościowania tego, co ciężkie, na to, co lekkie. W miejsce samej tylko akceptacji tego, co zastane owego „tak” osła, który akceptuje nałożone na siebie brzemię, wchodzi lekkość witalnego, aktywnego tańca, śmiechu i zabawy istnieniem.
Samoakceptacja aktywnej woli mocy, ma znaczenie radykalnej autonomii. Negując wszystko, co reaktywne ,zastane, nadczłowiek projektuje w sposób absolutnie wolny swoje życie i swoje wartości tak, jak chce. Jedynym kryterium jego projektu jest wieczny powrót tego samego: chce on tylko tego, czego stale na nowo chcieć może, ponieważ wzmaga to pełnię życia i akceptuje bycie w stawaniu się.
Tak więc nadczłowiek w wolnej witalności, nie poddany żadnym – jakiekolwiek miałoby ono być- normom, akceptując jedynie aktywną wolę mocy, a więc tańcząc , śmiejąc się, bawiąc, ma projektować swoje wartości, a tym samym swoje bycie w stawaniu się, swoje życie. Witalistyczno- historyczna („genealogiczna”) refleksja Nietzschego prowadzi więc ostatecznie do zwrotu ku przedmiotowi, w którym ten jest pojmowany jako radykalnie wolne zmysłowo-witalne życie, które drogą swobodnej koncepcji, akceptuje swoją wolę mocy, wzmaga się.