Organizm człowieka produkuje dobowo 25 moli CO2 i 50 mmoli kwasów, mimo to stężemie jonów wodorowych w krwi wynosi 38-44 nmoli/l (przyjmijmy ok. 40 nanomoli/l) co odpowiada pH krwi 7.38 – 7.42 (lekko zasadowe ! ).

Dzieje się tak, gdyż produkty metaboliczne są buforowane przez układy krwi, które przeciwdziałają zmianom pH. Z tych układów najszybsze jest buforowanie pozakomórkowe oraz płucne.

Zasady buforowe krwi mają stężenie ok. 48 mmoli/l, większość tego (53%) stanowi układ buforowy wodowowęglanu HCO₃⁻ / CO₂ , resztę układ hemoglobiny Hb⁻ / Hb-H (około 35%), bufory białkowe (ok. 8%) oraz bufor fosforanowy HPO₄²⁻ / H2PO₄⁻ .

W przypadku nadmiaru jonów H+ bufor wodorowęglanowy działa wiążąc je do kwasu węglowego, który rozkłada się do wody i dwutlenku węgla.

H⁺ + HCO₃⁻  = H₂CO₃ = CO₂ +  H₂O

Reakcję rozkładu kwasu węglowego przyśpiesza enzym anhydraza węglanowa.

Stężenie wodorowęglanu we krwi wynosi 24 mmole/l.

Wodorowęglan we krwi ulega resorpcji zwrotnej w nerkach, większość jest zatrzymywana w cewce proksymalnej.

W cewce dystalnej możliwa jest synteza de novo wodorowęglanu, a nadmiar jonów wodorowych po syntezie ulega buforowaniu fosforanami.

Podobnie jony wodorowe mogą ulegać buforowaniu amoniakiem. Amoniogeneza (wytwarzanie amoniaku) wzmaga się w stanach kwasicy.