MASKA
Maska jako archaiczne narzędzie stwarzania relacji ze zmarłymi, z bogami i własną istotą:
-maska powoduje symboliczne oderwanie od siebie samego nadając mu nową tożsamość; zachodzą przemiany symboliczne.
- Opętanie jako rytuał nakładnia masek, gdzie opętany w swojej ‘masce’ przybiera postać, ducha, demona, zmaełego lub czarownicy. Znaczenie symboliczne, osoba poddana opętanie jest zdolna do wytrzymania rzeczy dla normalnego człowieka niemożłiwych. Stworzenie całkiem nowego ‘ja’. Nowa tożsamość przemawia przez osobę tak jak to się dzieje podczas widowiska rytualnego z maską.
- W kulturach szamanistycznych rytuał bardzo podobny do opętania, maska staje się żywa. Noszący doznaje przemiany, wchodzi w trans.
- Północnoafrykanskie plemię Poro slynące z rytuałow inicjacyjnych – tu maska reprezentuje przodków lub siły kosmosu.
- W Malenezji maski przedstawiają duchy przodków, stanowiąc kluczowy element w uroczystości inicjacji i obrzędówo odrodzenia.

Maski karnawalowe jako inwazja duchów na miasto (społeczna wspólnota żywych i umarłych):
- Maski czyli zmarli przybywający do Wen ecji 26 grudnia, zostają na cały okres karnawału i odchodzą z początkiem postu Wracając na krótko w okresie dnia wszystkich świętych. Podczas wspólnej zabawy następuje całkowite zatarcie pomiędzy żywymi i umarłymi. Karnawal w Wenecji był okresem zabaw i przyjemności. Obcowanie ze zmarłymi jest radosne, nie straszne. Z nadejściem postu wszystko odbiega konca, zmarli odchodzą a żyjący życiem doczesnym muszą skupić sie na żałowaniu za grzechy i nad rozmyślaniem o karze za grzechy.
- Ubiory i maski w karnawale:
Przebranie męskie składające się z płaszcz, maski na twarz oraz kaptura: larva lub volvo. Przeważnie biała maska, sięgająca do połowy policzków, zakończona ostrym spiczstym nosem.
Przebranie damskie: czrna owalna maseczka z satyny. Kaptury nie wchodziły w skład przebrania ze względu na peruki noszone wtedy. Występowały jako moreta.
Często wcielano się w rozmaite postacie fantastyczne; kobiety jako złe duchy, mężczyżni za dzikich mężów.
Często występowały również postaci z komedii dell’arte . Arlekin i Pulcinelli. Procesja upiorów, osób przedwcześnie zmarłych prowadzonych właśniie przez Arlekina.

Maska jako narzędzie integracji z Innym (maska przodka):
- W obrzędnowości Dzikich role widza i aktora były zamiennie dzięki czemu Inny mógł zostać włączony do społeczności. Maska daje zlanie się z Innym.
- W kulturze barbarzyńskiej występuje jako sposób na odsunięcie się od Innego, gdzie jest on opisany jako postać demoniczna.
- dla dzikich maska jest czymś dzięki czemu człowiek zdobwa przychylność natury.
- lustro, które jak dotąd wiadomo ma zdolność pochwycienia i uwięzienia duszy tego, który się w nim przegląda, ma też zdolność pochwycenia duszy Innego.
- Maska dionizyjska służy do udawania szaleńca, ale nie jest szalona. Staje po stronie rewolty, zapomina o Innym. Demaskuje również psychozę ludzi władzy, którym się wydaje, że prawomocnie cieszą się jednością ponad różnicami, chcącą uchodzić za Innego.

Maska pośmiertna:
-narzędzie podporządkowania sobie Innego . Tworzonba na wzór twarzy zmarłego, maski – portrety. –u dzikich maska zaciera indywidualność tego, kto ją nosi , Inny zwycięza nad Ja.
- społeczeństwo barbarzyńskie narzuca masce indywidualność noszącego ją, w którym ulegnie ona rozpadowi. Ja tryumfuje nad Innym .
- Maska pośmiertna, która trwa dłużej niż ciało ulegające rozkładowi, stanowi dowód tego, że zmarły osiągnął nieśmiertelność.
- Maska przodka jest miejscem Innego.
-Maska pośmiertna sygnalizuje, że zmarły jest po smierci podporządkowany bogom.
- Maska pośmiertna władzy jest to złudne zwycięstwo zasady tożsamości i ustanowionego przez ową władzę dyskursu o Innym.