Sprawozdanie nr 1

Agnieszka Przybysz

WNoŻ zaoczne

Grupa 2

Prowadzący: dr inż. Marta Ciecierska

1. Oznaczanie ilości sacharozy w próbce za pomocą areometru Ballinga.

temperatura pomiaru	25 °C
odczyt	12 ° Blg
Nr próbki	1

• Zasada metody: pomiar stężenia wodnego roztworu sacharozy za pomocą areometru Ballinga i przeliczenie na zawartość cukru w określonej objętości roztworu.

• Sprowadzenie do temperatury normalnej

Przy temperaturze pomiaru 25 °C dla 10 ° Blg poprawka wynosi 0,30 ° Blg, a dla 20 ° Blg poprawka wynosi 0,32 ° Blg, tak więc w tym zakresie na 10 ° Blg przypada 0,02 ° Blg.

Obliczamy poprawkę: 10 ° Blg — 0,02 ° Blg

2 ° Blg — x

x = 0,004 ° Blg

więc: 12 ° Blg = 10 ° Blg + 2 ° Blg ==> 0,30 ° Blg + 0,004 ° Blg = 0,304 ° Blg

12 ° Blg + 0,304 ° Blg = 12,304 ° Blg ≈ 12,3 ° Blg (co odpowiada stężeniu 12,3 g sacharozy /100 g roztworu)

• Odczytujemy gęstość roztworu:

12,2 ° Blg 1,04730 g/cm³

12,4 ° Blg 1,04814 g/cm³

Gęstość roztworu (d) 12,3 ° Blg = 1,04772 g/cm³

• Obliczamy masę roztworu sacharozy:

x g sacharozy rozpuściliśmy w 250 cm³ wody

m = d • V = 1,04772 g/cm³ • 250 cm³ = 261,93 g roztworu sacharozy

• Obliczamy naważkę sacharozy w próbce:

12,3 g sacharozy — 100 g roztworu sacharozy

x g sacharozy — 261,93 g roztworu sacharozy

x = 32,22 g sacharozy

• Obliczamy błąd względny:

błędu

1. Oznaczanie ilości sacharozy w próbce metodą refraktometryczną.

temperatura pomiaru	25,5 °C
odczyt	7 %
Nr próbki	1

• Zasada metody: pomiar stężenia wodnego roztworu sacharozy za pomocą refraktometru (pomiar współczynnika załamania światła badanego roztworu) i przeliczenie na zawartość cukru w określonej objętości roztworu.

• Sprowadzenie do temperatury normalnej:

Przy temperaturze pomiaru 25 °C poprawka zawartości ekstraktu wynosi 0,30 %, a dla 26 °C poprawka wynosi 0,36 %, tak więc w tym zakresie dla temperatury 25,5 °C poprawka wynosi 0,33 %.

Obliczamy poprawkę: 7% + 0,33% = 7,33 % ≈ 7,3 %

• Odczytujemy gęstość roztworu:

7,2 % 1,02669 g/cm³

7,4 % 1,02750 g/cm³

d roztworu 7,3% zawartości sacharozy = 1,027095 g/cm³

• Obliczamy masę roztworu sacharozy:

m = d • V = 1,027095 g/cm³ • 250 cm³ = 256,78 g roztworu sacharozy

• Obliczamy zawartość sacharozy w próbce:

7,3 g sacharozy — 100 g roztworu sacharozy

x g sacharozy — 256,78 g roztworu sacharozy

x = 18,74 g sacharozy

• Obliczamy błąd względny:

błędu

1. Oznaczanie stężenia alkoholu etylowego w próbce za pomocą areometru Trallesa.

temperatura pomiaru	23 °C
odczyt	4° Tr
Nr próbki	5

• Zasada metody: pomiar gęstości rozcieńczonego roztworu alkoholu areometrem Trallesa i przeliczenie na stężenie w procentach objętościowych oraz masowych.

• Sprowadzenie do temperatury normalnej:

Przy temperaturze pomiaru 23 ° moc spirytusu wynosi 3,57° Tr = 3,57 [% obj.], czyli 3,57 cm³/100 cm³ roztworu alkoholu.

• Obliczamy moc alkoholu otrzymanego do analizy w % objętościowych:

Schemat rozcieńczeń: 100 cm³ alkoholu

↑

10 cm³ alkoholu → 200 cm³ roztworu

↓ ^ₓ 2

100 cm³ roztworu

R= 10 ^ₓ 2 = 20

3,57° Tr ^ₓ 20 = 71,4 % objętościowych moc alkoholu wyjściowego

• Obliczamy błąd względny:

błędu

Interpretacja wyników z ćwiczeń numer 1, 2 oraz 3.

Podczas oznaczania zawartości sacharozy w roztworze (ćw. 1 i 2), a także alkoholu etylowego (ćw. 3) błędy pomiaru mogą wynikać z:

• niedokładnego odmierzenia i pobrania próbki roztworu do badania już na wstępie ćwiczenia,

• nieumiejętnego odczytu z areometrów,

• niedokładnego odczytu temperatury pomiaru, która mogła zaważyć na wszystkich późniejszych obliczeniach.

1. Porównanie wskaźników.

próbka	° Tr	° Blg	° GL	Laktodensymetr
Sok	wypływa	11,5	1,05	43
Woda	wypływa	tonie	tonie	tonie
Alkohol	Poza skalą	tonie	tonie	tonie
Mleko	wypływa	8,5	1,04	31

Interpretacja wyników:

• Areometr Trallesa nazywany też alkoholomierzem, wskazuje wartość tylko dla alkoholu. Analizując otrzymany wynik „poza skalą” można przypuszczać, że stężenie badanego alkoholu jest bardzo wysokie. Badając inne substancje tym rodzajem areometru nie powinien on wyznaczać żadnych wartości.

• Areometr Ballinga wskazuje wartości tylko przy soku i mleku. Głównie jest wykorzystywany w przemyśle przetwórstwa owocowo-warzywnego i służy do pomiaru ilości sacharozy w danym produkcie (dzięki temu możemy odczytać wskazaną wartość dla soku). Natomiast w mleku pokazuje przybliżoną wartość zawartości białka.

• Areometr Gay-Lussaca służy do pomiaru bezpośredniego gęstości bezwzględnej cieczy. Powszechnie jest stosowany jako wodomierz. Powinien wskazywać gęstość wody.

• Laktodensymetr służy do pomiaru gęstości mleka. Wskazuje czy dany roztwór został rozcieńczony czy też nie. Odczyt z laktodensymetru powinien być tylko dla mleka.

1. Oznaczanie sensoryczne soku pomarańczowego metodą skalowania.

• Zasada metody: ilościowe wyrażenie jakości i intensywności sensorycznej produktu pod względem wybranych wyróżników. W tej metodzie przyjmuje się założenie, że każda liczba (lub inny punkt odniesienia) jest proporcjonalna do intensywności cechy jakościowej, będącej przedmiotem oceny.

• Wyniki indywidualne:

• Wyniki uśrednione:

Interpretacja wyników:

Według wyników indywidualnych liderem w badanych próbkach, jest sok z próbki nr 1. Wyniki te pokrywają się z uśrednionymi ocenami, gdzie najlepszą badaną próbką, była próba nr 1. Analizując wykresy, próbka nr 1 była najbardziej słodka, a zarazem kwaśna oraz miała intensywny smak pomarańczy. Na podstawie tych wartości można wywnioskować, że sok nr 1 był najmniej rozcieńczony, a prawie zrównoważony słodko-kwaśny smak, mógł wynikać z użycia dużej ilości naturalnego produktu podczas procesu produkcji. Druga w kolejności wypadła próbka nr 2, zarówno w wynikach indywidualnych jak i uśrednionych. Sok z tej próbki był mniej słodki oraz kwaśny od próbki nr 1 oraz nie był tak intensywnie pomarańczowy. Prawdopodobnie do produkcji użyto mocno rozcieńczonego soku z pomarańczy, z nienaturalnym dodatkiem cukru bądź innych składników spożywczych. Najgorszej jakości okazała się próbka z numerem 3. Sok w niej nie miał ani odpowiedniej barwy, ani konsystencji ani smaku. Był mało słodki, mało kwaśny i prawie w ogóle nie pomarańczowy. Próbka 3 bardziej przypominała napój o smaku pomarańczy, niż pełnowartościowy sok. Prawdopodobnie został wyprodukowany na bazie lub z dodatkiem dużej ilości syntetycznych barwników oraz aromatów.