1 Wiązanie kowalencyjne( atomowe)- powstają gdy dwa atomy dzielą się jedną parą elektronową. Uczestniczą dwa elektrony, każdy pochodzi z innego atomu.
2,Wzór Nernesta E=Eo +RT/nF *ln*autl/aredukt [V]gdzie: Eo-poyencjał standardowy układu, R- stała gazowa8,314, T-temp, F- stała Faradaya 96494, n-liczba wymienianych electronów, a- aktywność.
3,Prawo rozcieńczeń Ostwalda- określa zależność stopnia dysocjacji elektrolitów od ich stężeń
4,Wiązanie metaliczne- atomy metalu uwspólniają swoje elektrony, tworząc „gaz elektronowy” otaczający powstałe kationy metali. Jony meali są utrzymywanie razem. To pozwala na zginanie metalu bez zniszczenia struktury.Wiązanie jonowe- między metalem a nie metalem. Istotą jest elektrosatyczne oddziałanie między jonami o różnych ładunkach. Różnica elektroujemnośći większa niż 1,7 bądź równa.
5,Rozpuszczalność to ilość związku chemicznego, która tworzy roztwór nasycony ze 100 g rozpuszczalnika w danej temperaturze i ciśnieniu.Rozpuszczalność substancji zależy od:rodzaju substancji rozpuszczanej,rodzaju rozpuszczalnika,temperatury,ciśnienia,efektu solnego,wpływu wspólnego jonu, kompleksowania, Iloczyn rozpuszczalności jest stałą równowagi charakteryzującą roztwory nasycone, praktycznie całkowicie zdysocjowanych, trudno rozpuszczalnych związków. Umożliwia ona opis termodynamiczny procesu wytrącania osadów
6,Prawo działania mas Guldberga i Waage’go- w stanie równowagi stosunek iloczynu molowych stężeń produktów w potęgach ich współczynników stechiometrycznych do iloczynu molowych stężeń substratów w potęgach ich współczynnikóstechiometrycznych jest stały dla danej reakcji temp i ciśnienia lda reakcji przebiegających w fazie gazowej ze zmianą objętości
7,Między innymi temperatura jest czynnikiem wpływającym na szybkość reakcji. Jest to czynnik obejmowany przez stałą szybkości reakcji „k” we wzorze na Równanie kinetyczne opisujące zależność szybkości reakcji od stężenia substratów: V= k*C_A Innymi czynnikami są np.: stężenie, ciśnienie,dodanie katalizatora lub inhibitora
8,Reakcje jądrowe to przemiany jąder atomowych wywołane ich oddziaływaniem wzajemnym w odległości odpowiadającej zasięgowi sił jądrowych bądź też ich oddziaływaniem z cząstkami elementarnymi lub fotonami. W ich wyniku powstają jądra atomowe innych pierwiastków, innych izotopów tego samego pierwiastka lub jądra tego samego izotopu danego pierwiastka w innym stanie energetycznym. Reakcja chemiczna tokażdy proces, w wyniku którego pierwotna substancja zwana substratem przemienia się w inną substancję zwanąproduktem.
9,Cząsteczkowość: liczba cząsteczek biorących udział w najwolniejszym stadium reakcji. Cząsteczkowość jest zwykle równa rzędowości reakcji, natomiast nie jest słuszne stwierdzenie odwrotne.

1,Zakaz Pauliego - Dowolny orbital może być obsadzony przez najwyżej dwa elektrony. Gdy dwa elektrony zajmują ten sam orbital ich spiny muszą być sparowane ( tzn. ustawione w przeciwnych kierunkach). Żadne dwa elektrony w atomie nie mogą mieć identycznego zestawu czterech liczb kwantowych.

2,Wiązanie koordynacyjne.- Uwspólnienie pary elektronów pochodzących tylko od jednego ( a nie dwóch) atomów. W wiązaniach koordynacyjnych wyróżnia się atom donora (dostarczyciela) i akceptora ( przyjmującego) elektronów. W większości przypadków donorem elektronów jest atom bardziej elektrododatni a akceptorem bardziej elektroujemny choć istnieją tez nieliczne przypadki gdy jest na odwrót. Czasem jednak oba związane atomy są jednocześnie donorami i Akceptorami

3,Amfoteryczność – zdolność związku chemicznego do reakcji z kwasami i zarazem zasadami. Inaczej, jest to zdolność związków chemicznych do bycia w jednych reakcjach kwasami a w innych zasadami. Związki wykazujące amfoteryczność nazywa się czasami amfolitami..

4,Roztwory buforowe przeciwstawiają się zmianom pH po dodaniu do nich niewielkich ilości mocnego kwasu lub mocnej zasady Pojemność buforowa β to ilość moli mocnej zasady jednowodorotlenowej lub kwasu jednoprotonowego, która dodana do 1 roztworu buforowego zmieni jego pH o jedną jednostkę.

5,Związki kompleksowe (przykład) [Cu(NH3)4]2+

6,Związki jonowe: Krystaliczne ciała stałe (zbudowane z jonów) Wysokie temp. topnienia i wrzenia Przewodzą prąd elektryczny w stanie stopionym Wiele związków jonowych rozpuszcza się w wodzie, ale nie rozpuszcza się w rozpuszczalnikach niepolarnych.
6,1Zwiazki kowalencyjne: Gazy, ciecze lub ciała stałe (zbudowane z cząsteczek) Niskie temp. topnienia i wrzenia Słabe przewodniki prądu we wszystkich stanach skupienia Wiele związków kowalencyjnych rozpuszcza się w rozpuszczalnikach niepolarnych, ale nie rozpuszcza się w wodzie.

7,Siły jądrowe - siły, które wiążą ze sobą protony i neutrony w jądrze atomowym. Są szczególnym przypadkiem oddziaływań silnych.Ich właściwości:krótki zasięg (rzędu femtometrów),są siłami przyciągającymi, dla bardzo małych odległości między nukleonami stają się siłami odpychającymi, w przybliżeniu siły p-p, n-p i n-n są równe, występują tylko w jądrach atomowych, bo są krótkozasięgowe, siła tych oddziaływań jest ok. stokrotnie większa od sił elektrostatycznych, wykazują niezależność od ładunku elektrycznego,występują tylko pomiędzy nukleonami,mają charakter dwuciałowy, tzn. obecność innych nukleonów ma niewielki wpływ na oddziaływanie pary nukleonów,wykazują tzw. wysycenie: za pomocą sił jądrowych oddziałują na siebie tylko najbliżej leżące nukleony

8,Wpływ wspólnego jonu Na rozpuszczalność elektrolitów wpływ mają zmiany stężenia. Jeżeli w nasyconym roztworze elektrolitu stężenie jednego z jonów zostanie zwiększone, to, zgodnie z równaniem stężenie drugiego jonu musi się zmniejszyć. Może się to stać tylko przez strącenie z roztworu części rozpuszczonej substancji

E 1,Teoria orbitali molekularnych- Milliken i Hund później Hueckl. Zakłada że, podczas powstawania wiązania chemicznego chmury elektronowe orbitali każdego z wiążących się atomów przenikają się lub nakładają się nawzajem i powst. W ten sposób orbitale molekularne. Efektywny orbital tworzy się gdy: -orbitalom odpowiadają porównywalne energii elektronów, - orbit. At. Wchodzące w kombinację liniową nakładają się na siebie, - orbitale wykazują taką samą symietrię w stosunku do osi łączącej oba jądra.
2,Teoria wiązań walencyjnych- opisuje powstanie wiązania jako wynik sparowania elektronów w orbitalach atomowych łączących się atomów. Zakłada się, zę w cząsteczce nie jest możliwe odróżnienie elektronu należącego do atomu a, od elektronu atomu b. Wprowadza się pojęcie ukierunkowanych orbitali hybrydyzowanych w wiązaniu kowalnecyjnym
3, Regóła przek. Jeżeli na układ reagentów będących w stanie równowagi chemicznej podziała jakiś bodziec zewnętrzny to układ zrobi wszystko aby zminimalizować skutki działania tego bodźca i osiągnąć nowy stan równowagi.
4,Przesuwanie położenia- stężenie- Dodanie substratu lub ubytek produktu to przesunięcie w prawo, ujcie substratu lub dodanie produktu w lewo. Temp- wzrost temp dla reakcji endotermicznej w prawo,wzrost temp dla reakcji egzotermicznej w lewo. Ciśnienei- s>p w prawo, s<p w lewo
5,Prawo działania mas Guldberga i Waage’go- w stanie równowagi stosunek iloczynu molowych stężeń produktów w potęgach ich współczynników stechiometrycznych do iloczynu molowych stężeń substratów w potęgach ich współczynnikó stechiometrycznych jest stały dla danej reakcji temp i ciśnienia lda reakcji przebiegających w fazie gazowej ze zmianą objętości
6,Szybkość reakcji, jest to zmiana stężenia substratów lub produktów w czasie. V=K*Ca, wzraz z temp, rośnie.
7,Równanie kinetyczne opisuje zależność szybkości reakcji od stężenia substratów: V= k*C_A Współczynnik k nazywa się stałą szybkości reakcji. Czynniki wpływające na szybkość reakcji: rodzaj reagujących substancji temperatura stężenie lub ciśnienie //dodanie katalizatora lub inhibitora
8,Rzędowość reakcji- jest łącznym wykładnikiem potęgi do jakiej podniesione są stężenia substratów w równaniu kinetycznym- I rzędu= V= K*Ca, II rzędu V= K*Ca*Cb lub V=K*C2a
9,Teorie kwasów- Broensteda- kw jest to substancja zawierająca cząsteczki zdolne do oddawania a zasada zawiera cząsteczki do ich przyjmowania. Teoria Lewisa- reakcja kwasowo- zasadowa jest reakcją chemiczną, w wyniku której powstaje wiązanie kowalencyjne, przy czym atom, cząsteczkę, jon dostarczający pary elektronowej(donor) nazywamy zasadą, a akceptor kwasem. Teoria Arrehniusa- kwasy to substancje które roztworze wodnym dysocjują na kationy wodorowe i aniony reszty kwasowej.
10,Elektrolity mocne- dysocjują w 100%. Moc kwasu rośnie z wrtoścuowości atomu centralnego. Mocne elektrolty to: wodorotlenkli ltiwców i berylowców(wyjątek beryl), kwasy HCl, HBr, HI, H2SO4, HNO3, HCLO4, oraz zdecydowana większość soli nieorganicznych( wyjątek; halogenki, cyjanki, kadmu, miedzi)Elektrolity słabe- dysocjują niecałkowicie (nie więcej niż 30%). Np. H2SO3, H2S, HNO2, CH3COOH, HClO2, NH4OH. Elektrolity to substancja która rozpuszczona rozpada sięna swobodne jony, na skutek czego może przewodzić prąd. 11,Iloczyn rozpuszczalności- to stała równowagi charakteryzująca roztwory nasycone, praktycznie całkowicie zdysocjowanych, trudnorozpuszczalnych związków. Umożliwia opis termodynamiczny procesu wytrącania osadów. Iloczyn rozpuszczalności= iloczyn stężeń jonów dodanego trudno rozpuszczalnego związku w jego roztworze nasyconym w danej temp i w danym rozpuszcalniku. Jeżeli x=Ir – roztwór nasycony. X>I będzie wytrącał się osad, x<I nienasycony (x- iloczyn stężeń jonów zw trudno rozpuszcz w roztworze)
12,Stała dysocjacji-Ka- charaktryzuje indywidualnie własności cząsteczek, nie zależy od stężenia. Stopień dysocjacji- określa jaka część elektrolitu ulega dysocjacji. Elektrolity ulegające całkowitej dysocjacji nazywane są mocnymi.
13,Prawo rozcieńczeń Ostwalda- określa zależność stopnia dysocjacji elektrolitów od ich sstężeń
14,Ph,Hydroliza- reakcja z wodą. Ulegają jony, które pochodzą od słabych elektrolitów. Hydrolizie ulegają: sole słabych kwasów i mocnych zasad, sole mocnych kwasów i słabych zasad, sole słabych kwasów i słabych zasad.
15,Hydroliza soli – reakcja chemiczna zachodząca zaraz po dysocjacji elektrolitycznej soli w trakcie rozpuszczania ich w wodzie. Reakcja ta powoduje, że roztwory wielu soli nie mają obojętnegopH lecz są bardziej lub mniej kwaśne lub zasadowe.
16,Stała i ST. Hydrolizy Rozpuszczalność to ilość związku chemicznego, która tworzy roztwór nasycony ze 100g rozpuszczalnika w danej temp i ciśn. Rozpuszczalność zależy od: rodzaju subst rozpuszczanej, rozpusczalnika, temp, ciśń, efektu solnego, wpływu wspólnego jonu, kompleksownia. Rozpuszcz rożnie wraz ze wzrostem temp i ciśń dla cieczy i ciał stałych, a malej dla gazów. Praktycznie nierozpuszczalna<0,1g, słabo 0,1- 1g, dobrze >1g.
17, Ph soli hydrolizujących. dla soli słabych kwasów wielozasadowych przyjmuje sie, że hydroliza anionu jest jednostopniowa I podstawia sie wartość ostatnieju stałej dysocjacji: np. Na₂ CO₃
18,Roztwory buforowe to takie, które posiadają zdolność przeciwstawiania się znacznym zmianom pH, po dodaniu do nich niewielkich ilości mocnego kwasu lub mocnej zasady. Buforami są roztwory będące: mieszaninami słabych kwasów oraz ich soli z mocną zasadą, mieszaniny słabych zasad i ich soli z mocnym kwasem
19,Rozpuszczalność to ilość związku chemicznego tworzacych roztwór nasycony ze 100 g rozpuszczalnika w danej temperaturze i ciśnieniu.Rozpuszczalność substancji zależy od:rodzaju substancji rozpuszczanej,rodzaju rozpuszczalnika,temperatury,ciśnienia,efektu solnego,wpływu wspólnego jonu, kompleksowania, Iloczyn rozpuszczalności jest stałą równowagi charakteryzującą roztwory nasycone, praktycznie całkowicie zdysocjowanych, trudno rozpuszczalnych związków. Umożliwia ona opis termodynamiczny procesu wytrącania osadów

20,Wpływ wspólnego jonu- jeżeli w nasyconym roztworze elektrolitu stężenie jednego z jonów zostanie zwiększone, to zgodnie z równianiem stężenie drugiego jonu musi się zmniejszyć. Dodatek jonów wspólnych zmniejsza rozpuszczalność elektrolitów Efekt solny- dodanie zwiększenie rozpuszczalności osadu.
21,Reakcja strąceniowa polega na powstaniu substancji trudno rozpuszczalnej z roztworów substancji łatwo rozpuszczalnych w wodzie 
Na przykład: 
2NaOH + CuSO4 --> Na2SO4 + Cu(OH)2(osad) 
22,Reakcje kompleksowania, reakcja wymiany ligandów. Na przebieg reakcji kompleksowania mają wpływ: obecność innych (poza ligandami kompleksu) substancji chemicznych oraz pH roztworu.
Stała trwałości kompleksu − stała równowagi dynamicznej dla reakcji tworzenia kompleksu.
Reakcja redoks- utleniacz- substancja mająca zdolność do przyłączania jednego lub więcej elektronów. Reduktor- zdolność oddania elektronów, zwiększa stopień utlenienia.
Wzór Nernesta E=Eo +RT/nF *ln*autl/aredukt [V]gdzie: Eo-poyencjał standardowy układu, R- stała gazowa8,314, T-temp, F- stała Faradaya 96494, n-liczba wymienianych electronów, a- aktywność.

31,Teoria orbitali molekularnych- Milliken i Hund później Hueckl. Zakłada że, podczas powstawania wiązania chemicznego chmury elektronowe orbitali każdego z wiążących się atomów przenikają się lub nakładają się nawzajem i powst. W ten sposób orbitale molekularne. Efektywny orbital tworzy się gdy: -orbitalom odpowiadają porównywalne energii elektronów, - orbit. At. Wchodzące w kombinację liniową nakładają się na siebie, - orbitale wykazują taką samą symietrię w stosunku do osi łączącej oba jądra.
2,Teoria wiązań walencyjnych- opisuje powstanie wiązania jako wynik sparowania elektronów w orbitalach atomowych łączących się atomów. Zakłada się, zę w cząsteczce nie jest możliwe odróżnienie elektronu należącego do atomu a, od elektronu atomu b. Wprowadza się pojęcie ukierunkowanych orbitali hybrydyzowanych w wiązaniu kowalnecyjnym
3,Regoła przek.- Jeżeli na układ reagentów będących w stanie równowagi chemicznej podziała jakiś bodziec zewnętrzny to układ zrobi wszystko aby zminimalizować skutki działania tego bodźca i osiągnąć nowy stan równowagi.
4,Przesuwanie położenia- stężenie- Dodanie substratu lub ubytek produktu to przesunięcie w prawo, ujcie substratu lub dodanie produktu w lewo. Temp- wzrost temp dla reakcji endotermicznej w prawo,wzrost temp dla reakcji egzotermicznej w lewo. Ciśnienei- s>p w prawo, s<p w lewo
5,Rzędowość reakcji- jest łącznym wykładnikiem potęgi do jakiej podniesione są stężenia substratów w równaniu kinetycznym- I rzędu= V= K*Ca, II rzędu V= K*Ca*Cb lub V=K*C2a
6,Teorie kwasów i zasad- Broensteda- kw jest to substancja zawierająca cząsteczki zdolne do oddawania a zasada zawiera cząsteczki do ich przyjmowania. Teoria Lewisa- reakcja kwasowo- zasadowa jest reakcją chemiczną, w wyniku której powstaje wiązanie kowalencyjne, przy czym atom, cząsteczkę, jon dostarczający pary elektronowej(donor) nazywamy zasadą, a akceptor kwasem. Teoria Arrehniusa- kwasy to substancje które roztworze wodnym dysocjują na kationy wodorowe i aniony reszty kwasowej.
7,Stała i stopień dysocjacji-Ka- charaktryzuje indywidualnie własności cząsteczek, nie zależy od stężenia. Stopień dysocjacji- określa jaka część elektrolitu ulega dysocjacji. Elektrolity ulegające całkowitej dysocjacji nazywane są mocnymi. Nazywamy „alfa”.
8,Ph soli hydrolizujących. dla soli słabych kwasów wielozasadowych przyjmuje sie, że hydroliza anionu jest jednostopniowa I podstawia sie wartość ostatnieju stałej dysocjacji: np. Na₂ CO₃
9,Stała trwałości kompleksu − stała równowagi dynamicznej dla reakcji tworzenia kompleksu.

1, przemiana Rozpad β - emisja bogatych w energię elektronów przez jądro; rozpad polega na przemianie neutronu w proton; liczba atomowa wzrasta o 1 bez zmiany liczby masowej; rozpad charakterystyczny dla lekkich jąder. n --> p + e–

2, Hybrydyzacja orbitali – to tylko zabieg matematyczny prowadzący do określenia rozmieszczenia elektronów w czasteczce. Powstają orbitale o jednakowej energii i kształcie
Sp – bierze udział jeden orbital s i 1 p. Są to cząsteczki liniowe o kącie 180°. Przykładowe cząsteczki o tej budowie: CO, CS2, CO2, HCN, BeCl2, alkiny
Sp2 – kąt między wiązaniami wynosi 120°. Tworzą się wiązania σ i л. Atomy znajdują się w jednej płaszczyźnie (ale nie w lini). Np. BH3, HNO3, SO3, H2CO¬3, alkeny, benzen. Kształt trygonalny.
Sp3 – Biorą w nim udział 1 orbital s i 3 orbitale p. Dzięki temu powstaje dużo silniejsze wiązanie. Np. CH4. Kąt 109,5°. NH3 – mimo korzystnej konfiguracji walencyjnej azotu, ulega on hybrydyzacji sp3 by wolna para elektronowa z orbitalu 2s znalazła się dalej od wiązań azot-wodór. Kąt 107° bo wolna para elektronowa odpycha się z wiązaniami. Kolejnym przykładem jest woda, która ma kąt 104,5°, bo odpychają się wolne pary elektronowe z tlenów.
Liczba orbitali hybrydyzowanych jest identyczna z liczbą orbitali atomowych, które uległy hybrydyzacji.
3,roznice miedzy wiaz jnowymi i kowalencyjymi
jonowe: Krystaliczne ciała stałe (zbudowane z jonów), Wysokie temp. topnienia i wrzenia, Przewodzą prąd elektryczny w stanie stopionym.. Wiele związków jonowych rozpuszcza się w wodzie, ale nie rozpuszcza się w rozpuszczalnikach niepolarnych.
4, budowa związków kompleksowych Określenie: „kompleks” odnosi się do cząsteczek lub jonów, w których z atomem >A< związane są inne atomy >B< lub grupy atomów >C< w liczbie (zwykle) przewyższającej wartościowość atomu >A<.
Atom >A< nazywany jest „rdzeniem” lub „atomem centralnym”.
Atomy >B< lub grupy >C< nazywane są „ligandami”.
Cały zespół jednego lub kilku atomów centralnych i związanych z nimi ligandów nazywa się „jednostką koordynacyjną” lub „kompleksem”.
5, Teoria Lewisa- reakcja kwasowo- zasadowa jest reakcją chemiczną, w wyniku której powstaje wiązanie kowalencyjne, przy czym atom, cząsteczkę, jon dostarczający pary elektronowej(donor) nazywamy zasadą, a akceptor kwasem.
6, Hydroliza soli – reakcja chemiczna zachodząca zaraz po dysocjacji elektrolitycznej soli w trakcie rozpuszczania ich w wodzie. Reakcja ta powoduje, że roztwory wielu soli nie mają obojętnegopH lecz są bardziej lub mniej kwaśne lub zasadowe

7, SIGMA Powstaje w wyniku sparowania elektronów na orbitalach s.
Zlewanie się orbitali s nosi nazwę nakładania się orbitali atomowych. Orbitale nakładają się czołowo.
Wiązanie to powstaje także w wyniku nakładania się orbitali s i p_z czyli powstaje wzdłuż linii łączącej oba jądra atomów.
- Jest to wiązanie chemiczne utworzone w wyniku osiowego „nałożenia” się orbitali atomowych tworzących orbital molekularny. Wiązanie może powstać w wyniku nałożenia się dwóch orbitali typu s dwóch orbitali p_x oraz orbitali s i p . W ierwszym przypadku powstaje orbital molekularny s- s w drugim p - p a w trzecim p – s.
- Wiązanie typu s – p istnieje w cząsteczce HCL, a wiązanie typu p - p w cząsteczkach F₂, Cl₂

ALFA sparowanie elektronów następuje wzdłuż bocznego nakładania orbitali, a nie wzdłuż osi łączącej jądra atomów. Wiązanie to tworzą nałożone orbitale: p-p , p-d
jest to wiązanie chemiczne utworzone w wyniku bocznego nakładania się orbitali atomowych tworzących orbital cząsteczkowy i charakteryzuje się występowaniem maksymalnego zagęszczenia uwspólnionych par elektronów ponad linią łączącą jądra na płaszczyźnie przechodzącej przez linię łączącą oba jądra.
Wiązanie tego typu powstanie zawsze po utworzeniu wiązania s, w cząsteczce powstaje wiązanie wielokrotne ( podwójne lub potrójne) , wiązanie podwójne złożone jest z wiązania s i wiązania p. Z tych dwóch wiązań wiązanie p jest słabsze od wiązania s. Wiązanie potrójne składa się z wiązania s i dwóch wiązań p.
orbitale pi są niezhybrydyzowane, nie wpływają na kształt cząsteczki

8, STALA DYSOCJACJI – (K _a ) charakteryzuje indywidualne własności cząsteczek, nie zależy od stężenia. Wielkość tą wyprowadzamy rozważając dysocjację kwasu HA w roztworze wodnym stała dysocjacji ma postać:
Równanie reakcji wygląda: H₂O+HAH₃0⁺+O^-
Dla zasady B, ulegającej reakcji: B+H₂0BH⁺+OH^- stała dysocjacji ma postać:Elektrolity słabe: HAH⁺ + A^- ;[H⁺]=[A^-]
[HA]C_HA => K=
STOPIEN DYSOCJACJI- określa jaka część elektrolitu ulega dysocjacji. Elektrolity ulegające całkowitej lub niemal całkowitej dysocjacji nazywane są mocnymi. Oznaczamy to przez (znaczek alfa).

9, Efekt wspólnego jonu – zmiana stężenia jednego z jonów w roztworze, pozostającym w równowadze z osadem, musi spowodować odpowiednią zmianę stężenia drugiego jonu tak, aby ich iloczyn pozostał stały. Z tego wynika zmiana rozpuszczalności trudnorozpuszczalnych związków zawierających wspólny z nimi jon. Efekt solny
Efekt sonyJednym ze sposobów zwiększenia rozpuszczalności soli trudno rozpuszczalnej jest dodanie soli która nie ma wspólnego jonu z osadem. Rozpuszczalność danego związku zależy tez od pH roztworu.
rzede wszystkim trzeba wiedzieć, ze iloczyn rozpuszczalności jest stały – tzn. nic go nie ruszy – może się zmniejszyć lub zwiększyć rozpuszczalność jonów ale nie iloczyn rozpuszczalności!!!. Efekt solny związany jest z siłą jonową roztworu. Najprościej mówiąc wraz ze stężeniem roztworu wzrasta jego siła jonowa – to ma jeszcze swoje dalsze konsekwencje mianowicie wraz ze zwiększeniem siły jonowej- zmniejszają się wartości współczynników aktywności jonów I idziemy dalej nasz stare prawidełko – iloczyn rozpuszczalności święta krowa – nie ruszać więc musimy ruszyć cos innego, tak więc skoro współczynniki się zmniejsza zwiększamy rozpuszczalność i po krzyku.
10, Teoria kompleksu aktywnego ( teoria stanu przejściowego)
Przyjmuje ona, że podczas zderzenia substratów wytwarza się zespół atomów zwany kompleksem aktywnym, obdarzony zwiększoną energią, energią aktywacji. Kompleks aktywny według tej teorii jest nietrwały i rozpadając się może utworzyć cząsteczki produktów lub też z powrotem cząsteczki substratów. W tej teorii przeprowadza się obliczenia zmian energii potencjalnych zbliżających się , a następnie tworzących kompleks aktywny cząsteczek substratów oraz cząsteczek produktów powstających z rozpadającego się kompleksu. Teoria przyjmuje, że rozpad kompleksu na produkty jest stosunkowo powolny i decyduje o szybkości całej reakcji. Rozpad kompleksu na substraty oraz jego tworzenie jest natomiast procesami szybkimi, w związku z czym w każdej chwili mamy do czynienia ze stanem równowagi pomiędzy substratami a kompleksem aktywnym.
Energia‹ Ea
Bez odkształcenia cząsteczki
Energia›Ea
Z odkształceniem cząsteczki
1. Rozpad α - emisja cząstki a ( jądra 4He - 2 protony i 2 neutrony) powoduje zmniejszenie liczby atomowej o 2 i liczby masowej o 4; występuje u ciężkich jąder
Z, A ® Z - 2, A - 4
2. Rozpad β - emisja bogatych w energię elektronów przez jądro; rozpad polega na przemianie neutronu w proton; liczba atomowa wzrasta o 1 bez zmiany liczby masowej; rozpad charakterystyczny dla lekkich jąder.
n ® p + e–
. Rozpad γ - towarzyszy innym rozpadom jąder; jądro w stanie wzbudzonym emituje nadmiar energii w postaci fotonów promieniowania elektromagnetycznego o długości fali poniżej 1 pm. Przemianie tej nie towarzyszy zmiana liczby atomowej i masowej.,,,

1, przemiana Rozpad β - emisja bogatych w energię elektronów przez jądro; rozpad polega na przemianie neutronu w proton; liczba atomowa wzrasta o 1 bez zmiany liczby masowej; rozpad charakterystyczny dla lekkich jąder. n --> p + e–

2, Hybrydyzacja orbitali – to tylko zabieg matematyczny prowadzący do określenia rozmieszczenia elektronów w czasteczce. Powstają orbitale o jednakowej energii i kształcie
Sp – bierze udział jeden orbital s i 1 p. Są to cząsteczki liniowe o kącie 180°. Przykładowe cząsteczki o tej budowie: CO, CS2, CO2, HCN, BeCl2, alkiny
Sp2 – kąt między wiązaniami wynosi 120°. Tworzą się wiązania σ i л. Atomy znajdują się w jednej płaszczyźnie (ale nie w lini). Np. BH3, HNO3, SO3, H2CO¬3, alkeny, benzen. Kształt trygonalny.
Sp3 – Biorą w nim udział 1 orbital s i 3 orbitale p. Dzięki temu powstaje dużo silniejsze wiązanie. Np. CH4. Kąt 109,5°. NH3 – mimo korzystnej konfiguracji walencyjnej azotu, ulega on hybrydyzacji sp3 by wolna para elektronowa z orbitalu 2s znalazła się dalej od wiązań azot-wodór. Kąt 107° bo wolna para elektronowa odpycha się z wiązaniami. Kolejnym przykładem jest woda, która ma kąt 104,5°, bo odpychają się wolne pary elektronowe z tlenów.
Liczba orbitali hybrydyzowanych jest identyczna z liczbą orbitali atomowych, które uległy hybrydyzacji.
3,roznice miedzy wiaz jnowymi i kowalencyjymi
jonowe: Krystaliczne ciała stałe (zbudowane z jonów), Wysokie temp. topnienia i wrzenia, Przewodzą prąd elektryczny w stanie stopionym.. Wiele związków jonowych rozpuszcza się w wodzie, ale nie rozpuszcza się w rozpuszczalnikach niepolarnych.
4, budowa związków kompleksowych Określenie: „kompleks” odnosi się do cząsteczek lub jonów, w których z atomem >A< związane są inne atomy >B< lub grupy atomów >C< w liczbie (zwykle) przewyższającej wartościowość atomu >A<.
Atom >A< nazywany jest „rdzeniem” lub „atomem centralnym”.
Atomy >B< lub grupy >C< nazywane są „ligandami”.
Cały zespół jednego lub kilku atomów centralnych i związanych z nimi ligandów nazywa się „jednostką koordynacyjną” lub „kompleksem”.
5, Teoria Lewisa- reakcja kwasowo- zasadowa jest reakcją chemiczną, w wyniku której powstaje wiązanie kowalencyjne, przy czym atom, cząsteczkę, jon dostarczający pary elektronowej(donor) nazywamy zasadą, a akceptor kwasem.
6, Hydroliza soli – reakcja chemiczna zachodząca zaraz po dysocjacji elektrolitycznej soli w trakcie rozpuszczania ich w wodzie. Reakcja ta powoduje, że roztwory wielu soli nie mają obojętnegopH lecz są bardziej lub mniej kwaśne lub zasadowe

7, SIGMA Powstaje w wyniku sparowania elektronów na orbitalach s.
Zlewanie się orbitali s nosi nazwę nakładania się orbitali atomowych. Orbitale nakładają się czołowo.
Wiązanie to powstaje także w wyniku nakładania się orbitali s i p_z czyli powstaje wzdłuż linii łączącej oba jądra atomów.
- Jest to wiązanie chemiczne utworzone w wyniku osiowego „nałożenia” się orbitali atomowych tworzących orbital molekularny. Wiązanie może powstać w wyniku nałożenia się dwóch orbitali typu s dwóch orbitali p_x oraz orbitali s i p . W ierwszym przypadku powstaje orbital molekularny s- s w drugim p - p a w trzecim p – s.
- Wiązanie typu s – p istnieje w cząsteczce HCL, a wiązanie typu p - p w cząsteczkach F₂, Cl₂

ALFA sparowanie elektronów następuje wzdłuż bocznego nakładania orbitali, a nie wzdłuż osi łączącej jądra atomów. Wiązanie to tworzą nałożone orbitale: p-p , p-d
jest to wiązanie chemiczne utworzone w wyniku bocznego nakładania się orbitali atomowych tworzących orbital cząsteczkowy i charakteryzuje się występowaniem maksymalnego zagęszczenia uwspólnionych par elektronów ponad linią łączącą jądra na płaszczyźnie przechodzącej przez linię łączącą oba jądra.
Wiązanie tego typu powstanie zawsze po utworzeniu wiązania s, w cząsteczce powstaje wiązanie wielokrotne ( podwójne lub potrójne) , wiązanie podwójne złożone jest z wiązania s i wiązania p. Z tych dwóch wiązań wiązanie p jest słabsze od wiązania s. Wiązanie potrójne składa się z wiązania s i dwóch wiązań p.
orbitale pi są niezhybrydyzowane, nie wpływają na kształt cząsteczki

8, STALA DYSOCJACJI – (K _a ) charakteryzuje indywidualne własności cząsteczek, nie zależy od stężenia. Wielkość tą wyprowadzamy rozważając dysocjację kwasu HA w roztworze wodnym stała dysocjacji ma postać:
Równanie reakcji wygląda: H₂O+HAH₃0⁺+O^-
Dla zasady B, ulegającej reakcji: B+H₂0BH⁺+OH^- stała dysocjacji ma postać:Elektrolity słabe: HAH⁺ + A^- ;[H⁺]=[A^-]
[HA]C_HA => K=
STOPIEN DYSOCJACJI- określa jaka część elektrolitu ulega dysocjacji. Elektrolity ulegające całkowitej lub niemal całkowitej dysocjacji nazywane są mocnymi. Oznaczamy to przez (znaczek alfa).

9, Efekt wspólnego jonu – zmiana stężenia jednego z jonów w roztworze, pozostającym w równowadze z osadem, musi spowodować odpowiednią zmianę stężenia drugiego jonu tak, aby ich iloczyn pozostał stały. Z tego wynika zmiana rozpuszczalności trudnorozpuszczalnych związków zawierających wspólny z nimi jon. Efekt solny
Efekt sonyJednym ze sposobów zwiększenia rozpuszczalności soli trudno rozpuszczalnej jest dodanie soli która nie ma wspólnego jonu z osadem. Rozpuszczalność danego związku zależy tez od pH roztworu.
rzede wszystkim trzeba wiedzieć, ze iloczyn rozpuszczalności jest stały – tzn. nic go nie ruszy – może się zmniejszyć lub zwiększyć rozpuszczalność jonów ale nie iloczyn rozpuszczalności!!!. Efekt solny związany jest z siłą jonową roztworu. Najprościej mówiąc wraz ze stężeniem roztworu wzrasta jego siła jonowa – to ma jeszcze swoje dalsze konsekwencje mianowicie wraz ze zwiększeniem siły jonowej- zmniejszają się wartości współczynników aktywności jonów I idziemy dalej nasz stare prawidełko – iloczyn rozpuszczalności święta krowa – nie ruszać więc musimy ruszyć cos innego, tak więc skoro współczynniki się zmniejsza zwiększamy rozpuszczalność i po krzyku.
10, Teoria kompleksu aktywnego ( teoria stanu przejściowego)
Przyjmuje ona, że podczas zderzenia substratów wytwarza się zespół atomów zwany kompleksem aktywnym, obdarzony zwiększoną energią, energią aktywacji. Kompleks aktywny według tej teorii jest nietrwały i rozpadając się może utworzyć cząsteczki produktów lub też z powrotem cząsteczki substratów. W tej teorii przeprowadza się obliczenia zmian energii potencjalnych zbliżających się , a następnie tworzących kompleks aktywny cząsteczek substratów oraz cząsteczek produktów powstających z rozpadającego się kompleksu. Teoria przyjmuje, że rozpad kompleksu na produkty jest stosunkowo powolny i decyduje o szybkości całej reakcji. Rozpad kompleksu na substraty oraz jego tworzenie jest natomiast procesami szybkimi, w związku z czym w każdej chwili mamy do czynienia ze stanem równowagi pomiędzy substratami a kompleksem aktywnym.
Energia‹ Ea
Bez odkształcenia cząsteczki
Energia›Ea
Z odkształceniem cząsteczki
1. Rozpad α - emisja cząstki a ( jądra 4He - 2 protony i 2 neutrony) powoduje zmniejszenie liczby atomowej o 2 i liczby masowej o 4; występuje u ciężkich jąder
Z, A ® Z - 2, A - 4
2. Rozpad β - emisja bogatych w energię elektronów przez jądro; rozpad polega na przemianie neutronu w proton; liczba atomowa wzrasta o 1 bez zmiany liczby masowej; rozpad charakterystyczny dla lekkich jąder.
n ® p + e–
. Rozpad γ - towarzyszy innym rozpadom jąder; jądro w stanie wzbudzonym emituje nadmiar energii w postaci fotonów promieniowania elektromagnetycznego o długości fali poniżej 1 pm. Przemianie tej nie towarzyszy zmiana liczby atomowej i masowej.