Rozruch silnika pierścieniowego przy zastosowaniu włączanej w obwód rezystancji dodatkowej.

Sposób ten można wyłącznie stosować do rozruchu silników pierścieniowych. Jest to metoda prosta w realizacji, ale wiążąca się z dużymi stratami energii oraz z małą elastycznością charakterystyki mechanicznej silnika pierścieniowego. Polega ona na włączeniu w obwód uzwojenia wirnika nastawianej (płynnie lub skokowo) rezystancji dodatkowej (rezystor rozruchowy), nazywanej rozrusznikiem. Silnik przyłącza się do sieci zasilającej z włączonym w obwód wirnika rozrusznikiem nastawio­nym na największą rezystancje (położenie 4 na rys. b). Po osiągnięciu odpo­wiedniej prędkości obrotowej należy przełączyć rozrusznik na następny stopień (położenie 3) i kolejno aż do zwarcia rozrusznika. Przełączenia powinny następować w takiej chwili, aby nie pojawił się prąd większy niż początkowy prąd rozruchowy. Przy przedwczesnym przełączeniu z jednego stopnia na drugi nastąpiłoby niepożądane, nadmierne "uderzenie prądu" i nagłe zwiększenie momentu obrotowego. Byłoby to przyczyną gwałtownych przyspieszeń i niespokojnej pracy maszyny. Zbyt późne przełączenie z jednego stopnia na drugi powoduje wydłużenie czasu rozruchu.

Im większa jest liczba stopni rozrusznika, tym płynniejszy i krótszy jest rozruch. Sterowanie urządze­niami rozruchowymi może być ręczne lub automatyczne.

Stosowanie tej metody wpływa na zmniejszenie prądu rozruchu, oraz na zwiększenie początkowego momentu. Zmiana rezystancji w obwodzie wirnika nie zmniejsza wartości momentu, co jest rzeczą ważna przy ciężkim rozruchu silnika.

Rozruch silnika pierścieniowego za pomocą rozrusznika czterostopniowego: a) układ-połączeń (B - bezpieczniki, Q - wyłącznik, R - rozrusznik), b) schemat układu połączeń, c) przebiegi momentu M i prądu I