Kroniki Prusa- tematyka, tekst itp.
1875- 1900
- „Niwa” 1875: praca dawniejszego felietonisty odrabianą być mogła tylko w szlafroku i w pantoflach, W szlafroku dlatego, że każde ciaśniejsze ubranie krępowało polot fantazji, w pantoflach dlatego, aby stukot kroków nie rozproszył nader słabo trzymających się myśli; brak tytułu i podtytułu
- „ Kurier Warszawski” 1875: brak tytułu i podtytułu; o Świętach Wielkanocnych; o tym, że ktoś napisał do dziennikarza prośbę, by ten, napisał do Kuriera artykuł w rodzaju reklamy dla szpitala na Pradze- swego rodzaju dialog z ludnością, pełen przekory i komizmu.
- „Kurier Warszawski” 1876: brak tytułu i podtytułu; poruszane ważne kwestie dla państwa- o jedwabnikach o obietnicach rządu, za pomocą wykrzyknień, pytań retorycznych, dialogów z czytelnikiem, odwoływania się do wiedzy i nauki, mitologii. Używanie zwrotów typu „diabli wezmą”. Brak wyszukanego słownictwa. Dawny obraz kobiety jako strażniczki domowego ciepła. Pytanie o jej obecność, gdzie podziały się te idealne kobiety. Utożsamienie nadawcy i odbiorcy mówiąc ‘my’. Porównuje PL do innych krajów. Chwali Anglię. Autor odnosi się do siebie z dystansem- dementuje plotki, że jest przedajny: otóż wiadomo, że ja jestem człowiek przedajny i że od paru tygodni zaprzedałem kraj, siebie, swoje pióro i swoje mebelki księciu Bismarckowi za 30 marek i 12 fenigów miesięcznie. Autor decyduje się na śmieszne postulaty, by odzyskać i odbudować swoją renomę, np.: dla zupełnej zmiany mego przewrotnego, przedajnego i ateuszowskiego ja poddaję się oczyszczającej kąpieli z szarym mydłem i przywdziewam nowy garnitur, kupiony mi ze składki publicznej. Cały artykuł składa się z kilku niezależnych od siebie części o różnej tematyce oddzielonych od siebie gwiazdką. Poruszane są sprawy ważne dla Warszawy- np., potrzeba stworzenia kanalizacji- przy czym występuje pełne uzasadnienie stanowiska i opisanie problemu. Gdy pada deszcz -> powstaje błoto-> te nie znika i wszyscy chodzą brudni, bo brakuje kanalizacji ( od ogółu do szczegółu/sedna). Subiektywne pisma. Autor jest doskonałym obserwatorem życia toczącego się w Warszawie. Pisze nawet o tak przyziemnych rzeczach jak kataryniarze, którzy męczą i do grobu wpędzają nas bezkarnie. Autor stawia sobie pytania, na które sam odpowiada. Pobudza czytelnika do dialogu. Przywołuje rzeczywiste historie i dialogi. W jednym z artykułów pojawia się nawet rozmowa z duchami dzieci, które mówią czego im brakuje na świecie. Wielo- tematyczność.
- „Nowiny” 1877: tytuł, podtytuł, brak rozdzielenia tekstu gwiazdkami. Poważne problemy poparte tezami. Przywołane ustawy, Logiczny układ treści. Wstęp- rozwinięcie- zakończenie wnioskami.
- „Nowiny” 1878: logiczne ułożenie. Z poprzedniego zdania wynika następne. Dialog prowadzony madzy opinią i rozsądkiem.
- „Kurier Warszawski” 1879: skrót artykułu na samym początku; namowa do kupna PL produktów- zapałek warszawskich zamiast szwedzkich. Poruszane są sprawy bieżące np., o kanalizacji, o tym jak zrobić bigos itp. Obrazowość walka między śmieciem a rodem człowieczym zaostrza się i – ród człowieczy ustępuje na Powązki- dlatego trzeba zainwestować w kanalizację.
- „Kurier Warszawski” 1882: skrót artykułu; wymienione osiągnięcia Polaków. Demoralizacja- siła destrukcyjna. Opisuje wszystko w sposób prześmiewczy. Opisuje historię, która wydarzyła się podczas święta 3 króli. 3 chłopców napadło na kiosk i ukradło kalendarze. I tu, gdyby kiosk nie był zbudowany z szyb, tylko z pancerze nie doszłoby do rabunku. Dodatkowo, gdyby zamiast kalendarzy było w nim coś nieciekawego nie chcieliby tego ukraść. Szyba została zbita przez uderzenie cegłą. I teraz następuje analiza/ metoda powiązań: cegła-> wyrób społeczny-> powstała z gliny-> więc jest dziełem natury. Czyli za ten rozbój powinni zostać oskarżeni: społeczeństwo, natura i chłopcy, którzy tego dokonali. Autor nawołuje mieszkańców, Abt każdy rozejrzał się wokół siebie i wyprał najpierw swoje brudy, zastanowił się nad sobą. My wobec innych krajów- tylko my niczego nie wynaleźliśmy, nie daliśmy niczego od siebie. Subiektywizm, Śmieszne komentarze.
- „Nowiny” 1882: żartobliwe, autor śmieje się sam z siebie. Możemy w jednej z nich odnaleźć elementy autobiograficzne, gdy Prus pisze o tym, że trudne okoliczności wielu towarzyszom podkopały życie- to wydarzenie związane jest z powstaniem styczniowym i jego konsekwencjami. Natomiast medytacje wśród ciszy klasztornej to kilkumiesięczny pobyt Głowackiego w Siedlcach i Lublinie. Już coraz rzadziej poruszane są takie bardzo przyziemne sprawy państwa. Anegdotki autora, subiektywizm.
- „Kurier Warszawski” 1884: skrót artykułu znowu pojawia się na jego początku. Poruszane przyziemne sprawy, wstawiają się za gminem.
- „Kurier Warszawski” 1886: poruszane takie tematy jak np., naturalizm
- „Kurier Codzienny” 1887-1901: na początku codzienne sprawy, prosty język, później podsumowanie wieków (osiągnięć), brak komizmu, poważniejsza tematyka, subiektywizm, podtytuł bez skrótów. Bardziej wyszukane słownictwo, jakby skierowane do inteligencji.