1. Polipropylen

Otrzymuje się go przez polimeryzację propylenu w obecności katalizatorów metalograficznych. Reakcja zachodzi w temperaturze około 100^oC w środowisku ciekłych węglowodorów alifatycznych. W zależności od rodzaju katalizatora i warunków polimeryzacji otrzymuje się polimery o różnej budowie przestrzennej, a mianowicie:

1. polipropylen izotaktyczny, który dzięki uporządkowanej strukturze przestrzennej i wysokiemu stopniowi krystaliczności ma najlepsze właściwości mechaniczne oraz najwyższą odporność cieplną i z tego powodu jest stosowany najczęściej;
2. polipropylen ataktyczny - o nie uporządkowanej strukturze przestrzennej, posiadający właściwości podobne do gumy niewulkanizowanej;
3. polipropylen stereoblokowy - wykazujący właściwości pośrednie między polipropylenem izotaktycznym i ataktycznym.

Polipropylen jest jednym z najlżejszych tworzyw sztucznych. W postaci naturalnej tworzywo to jest przeświecające i bez zapachu. Właściwości mechaniczne i cieplne polipropylenu zależą od stopnia krystaliczności polimeru, przy czym im jest on wyższy tym właściwości te są korzystniejsze. Odporność na uderzenia jest duża i dopiero nacięcie karbu na próbkach powoduje wyraśne jej obniżenie.
W celu polepszenia właściwości mechanicznych i odporności cieplnej wprowadza się do polipropylenu napełniacze w ilości 10-40%, np. : włókno szklane, talk, kreda, kauczuk.

Odporność polipropylenu na działanie czynników chemicznych jest bardzo dobra. W temperaturze pokojowej jest on praktycznie odporny na działanie kwasów, zasad i soli oraz rozpuszczalników organicznych.
Mniejsza odporność na działanie czynników atmosferycznych powoduje, że polipropylen łatwiej ulega procesowi starzenia niż polietylen.
Obojętność fizjologiczną oraz możliwość pracy ciągłej powyżej temperatury 100oC pozwalają na stosowanie polipropylenu do produkcji opakowań farmaceutycznych oraz elementów aparatury i sprzętu medycznego. Wysoką odporność chemiczną wykorzystuje się do wytwarzania urządzeń chemicznych oraz pojemników do przechowywania agresywnych chemikaliów. Dobre właściwości mechaniczne i cieplne polipropylenu zadecydowały o tym, że jest on stosowany z dużym powodzeniem w charakterze tworzywa konstrukcyjnego w przemyśle na elementy maszyn, osłony i obudowy. Dobre właściwości elektryczne w połączeniu z innymi właściwościami powodują, że polipropylen ma szerokie zastosowanie w przemyśle elektrycznym.

1. Tworzywa styrenowe

Tworzywa styrenowe należą obok poliolefin i PVC do podstawowych termoplastów o masowym zastosowaniu w różnych dziedzinach techniki i życia codziennego. O poważnej roli polistyrenu i jego pochodnych wśród tworzyw sztucznych zadecydowały następujące czynniki:

- dobrze opanowane metody otrzymywania polimeru i względnie niska cena surowców wyjściowych;
- dobre właściwości fizyczne i chemiczne;
- łatwość przetwórstwa, szczególnie formowania wtryskowego;
- łatwość kopolimeryzacji styrenu z innymi monomerami;
- możliwość modyfikacji przez mechaniczne mieszanie z innymi polimerami;
- łatwość uzyskiwania pięknych barw i efektów wizualnych.

Obecnie na świecie produkuje się następujące odmiany tworzyw styrenowych:

1. polistyren niskoudarowy - homopolimer styrenu bez żadnych modyfikacji, nazywany polistyrenem zwykłym lub standardowym ( polistyren S );
2. polistyren wysokoudarowy - homopolimer styrenu modyfikowany butadienem ( polistyren SB );
3. kopolimer SAN - kopolimer styrenu z akrylonitrylem;
4. kopolimer ABS - kopolimer akrylonitrylu, butadienu i styrenu;
5. kopolimer MBS - kopolimer metakrylanu metylu, butadienu i styrenu;

Polistyren S jest tworzywem fizjologicznie obojętnym, bez smaku i zapachu, o gęstości nie wiele większej od wody. Jego właściwości mechaniczne są ogólnie dobre. Należy jednak zwrócić uwagę na małe wydłużenie przy zerwaniu oraz małą udarność, szczególnie z karbem.
Korzystną właściwością omawianego tworzywa jest stała wartość udarności w zakresie temperatury: - 40^oC do + 60^oC.
Termiczny zakres stosowania polistyrenu rozciąga się od temperatury : od - 40^oC do + 75^oC.
W temperaturze 90 - 130^oC, w zależności od odmiany,następuje przejście w postać elastyczną. W wyższych temperaturach tworzywo staje się plastyczne,a następnie (310^oC) zaczyna się proces jego depolimeryzacji.
Pod względem właściwości elektrycznych można porównać polistyren S z tak doskonałymi elektrykami, jak kwarc, parafina, polietylen, czy teflon. Przenikalność elektryczna tego tworzywa posiada prawie stałą wartość w szerokim zakresie temperatury i częstotliwości prądu. Niekorzystne zjawisko elektryzowania się powierzchni, wynikające z bardzo dużej odporności powierzchniowej polistyrenu można złagodzić przez pokrycie wyrobów substancjami tworzącymi błonę przewodzącą. Przepuszczalność światła widzialnego przez niezabarwiony polistyren S wynosi 88 - 90%,natomiast dla ultrafioletu wartość ta jest dużo mniejsza.
Polistyren jest odporny na działanie rozcieńczonych i stężonych kwasów ,zasad i soli nieorganicznych, natomiast rozpuszcza się dość łatwo w wielu rozpuszczalnikach organicznych. Przepuszczalność pary wodnej przez folię polistyrenową jest mniejsza niż w przypadku większości folii z innych tworzyw sztucznych. Dużo łatwiej przenikają przez tę folię gazy, szczególnie dwutlenek węgla i wodór. Wyroby z polistyrenu S są dopuszczone do stykania się z produktami spożywczymi, z wyjątkiem tłuszczów i alkoholi.
Ponad 90% polistyrenu S przerabia się metodą wtrysku. Surowcem do przetwórstwa jest granulat odpowiednio przygotowany przez producenta.