Chemia Redoks

ZASADY USTALANIA STOPNIA UTLENIENIA: 1. Suma stopni utlenienia pierwiastków w cząsteczce obojętnej elektrycznie wynosi 0, a w jonach odpowiada ładunkowi. 2. Tlen zazwyczaj ma stopień utlenienia –II., ale w nadtlenkach wynosi –I. 3. Wodór zazwyczaj ma stopień utlenienia +I., ale w wodorkach litowców i berylowców wynosi –I. 4. Litowce +I. Berylowce +II., Fluor zawsze –I. *Utlenianie* – podwyższenie st. utlenienia; bierze w nim udział reduktor; dezelektronacja. *Redukcja* – obniżenie st. utlenienia; bierze w nim udział utleniacz; elektronacja. O właściwościach *utleniających: HNO₃, H₂O₄, O₃, chlorany (VII), bromiany (VII), związki ołowiu (IV), chromiany (VI), Cl_2. O właściwościach redukujących: sole żelaza(II), sole miedzi (I), siarczany (IV), jodki, azotany (III), związki chromu (II), metale, związki żelaza (II). Redukujące właściwości metali: są dawcami elektronów; mają dodatni stopień utlenienia; przed wodorem w szeregu mocne reduktory(słabe utleniacze), a za wodorem słabe reduktory (mocne utleniacze)*; aby zaszła reakcja erdoks z udziałem metali i ich jonów, metal musi być położony w szeregu aktywności przed jonem metalu powielającego elektrony. Większa elektroujemność – słabszy reduktor/mocniejszy utleniacz. Sn^o + PbCl₂ -> zachodzi, bo Sn jest przed Pb w szeregu Ag^o + ZnCl₂ -> nie zachodzi, bo Ag za Zn w szeregu	ZASADY USTALANIA STOPNIA UTLENIENIA: 1. Suma stopni utlenienia pierwiastków w cząsteczce obojętnej elektrycznie wynosi 0, a w jonach odpowiada ładunkowi. 2. Tlen zazwyczaj ma stopień utlenienia –II., ale w nadtlenkach wynosi –I. 3. Wodór zazwyczaj ma stopień utlenienia +I., ale w wodorkach litowców i berylowców wynosi –I. 4. Litowce +I. Berylowce +II., Fluor zawsze –I. *Utlenianie* – podwyższenie st. utlenienia; bierze w nim udział reduktor; dezelektronacja. *Redukcja* – obniżenie st. utlenienia; bierze w nim udział utleniacz; elektronacja. O właściwościach *utleniających: HNO₃, H₂O₄, O₃, chlorany (VII), bromiany (VII), związki ołowiu (IV), chromiany (VI), Cl_2. O właściwościach redukujących: sole żelaza(II), sole miedzi (I), siarczany (IV), jodki, azotany (III), związki chromu (II), metale, związki żelaza (II). Redukujące właściwości metali: są dawcami elektronów; mają dodatni stopień utlenienia; przed wodorem w szeregu mocne reduktory(słabe utleniacze), a za wodorem słabe reduktory (mocne utleniacze)*; aby zaszła reakcja erdoks z udziałem metali i ich jonów, metal musi być położony w szeregu aktywności przed jonem metalu powielającego elektrony. Większa elektroujemność – słabszy reduktor/mocniejszy utleniacz. Sn^o + PbCl₂ -> zachodzi, bo Sn jest przed Pb w szeregu Ag^o + ZnCl₂ -> nie zachodzi, bo Ag za Zn w szeregu	ZASADY USTALANIA STOPNIA UTLENIENIA: 1. Suma stopni utlenienia pierwiastków w cząsteczce obojętnej elektrycznie wynosi 0, a w jonach odpowiada ładunkowi. 2. Tlen zazwyczaj ma stopień utlenienia –II., ale w nadtlenkach wynosi –I. 3. Wodór zazwyczaj ma stopień utlenienia +I., ale w wodorkach litowców i berylowców wynosi –I. 4. Litowce +I. Berylowce +II., Fluor zawsze –I. *Utlenianie* – podwyższenie st. utlenienia; bierze w nim udział reduktor; dezelektronacja. *Redukcja* – obniżenie st. utlenienia; bierze w nim udział utleniacz; elektronacja. O właściwościach *utleniających: HNO₃, H₂O₄, O₃, chlorany (VII), bromiany (VII), związki ołowiu (IV), chromiany (VI), Cl_2. O właściwościach redukujących: sole żelaza(II), sole miedzi (I), siarczany (IV), jodki, azotany (III), związki chromu (II), metale, związki żelaza (II). Redukujące właściwości metali: są dawcami elektronów; mają dodatni stopień utlenienia; przed wodorem w szeregu mocne reduktory(słabe utleniacze), a za wodorem słabe reduktory (mocne utleniacze)*; aby zaszła reakcja erdoks z udziałem metali i ich jonów, metal musi być położony w szeregu aktywności przed jonem metalu powielającego elektrony. Większa elektroujemność – słabszy reduktor/mocniejszy utleniacz. Sn^o + PbCl₂ -> zachodzi, bo Sn jest przed Pb w szeregu Ag^o + ZnCl₂ -> nie zachodzi, bo Ag za Zn w szeregu
ZASADY USTALANIA STOPNIA UTLENIENIA: 1. Suma stopni utlenienia pierwiastków w cząsteczce obojętnej elektrycznie wynosi 0, a w jonach odpowiada ładunkowi. 2. Tlen zazwyczaj ma stopień utlenienia –II., ale w nadtlenkach wynosi –I. 3. Wodór zazwyczaj ma stopień utlenienia +I., ale w wodorkach litowców i berylowców wynosi –I. 4. Litowce +I. Berylowce +II., Fluor zawsze –I. *Utlenianie* – podwyższenie st. utlenienia; bierze w nim udział reduktor; dezelektronacja. *Redukcja* – obniżenie st. utlenienia; bierze w nim udział utleniacz; elektronacja. O właściwościach *utleniających: HNO₃, H₂O₄, O₃, chlorany (VII), bromiany (VII), związki ołowiu (IV), chromiany (VI), Cl_2. O właściwościach redukujących: sole żelaza(II), sole miedzi (I), siarczany (IV), jodki, azotany (III), związki chromu (II), metale, związki żelaza (II). Redukujące właściwości metali: są dawcami elektronów; mają dodatni stopień utlenienia; przed wodorem w szeregu mocne reduktory(słabe utleniacze), a za wodorem słabe reduktory (mocne utleniacze)*; aby zaszła reakcja erdoks z udziałem metali i ich jonów, metal musi być położony w szeregu aktywności przed jonem metalu powielającego elektrony. Większa elektroujemność – słabszy reduktor/mocniejszy utleniacz. Sn^o + PbCl₂ -> zachodzi, bo Sn jest przed Pb w szeregu Ag^o + ZnCl₂ -> nie zachodzi, bo Ag za Zn w szeregu	ZASADY USTALANIA STOPNIA UTLENIENIA: 1. Suma stopni utlenienia pierwiastków w cząsteczce obojętnej elektrycznie wynosi 0, a w jonach odpowiada ładunkowi. 2. Tlen zazwyczaj ma stopień utlenienia –II., ale w nadtlenkach wynosi –I. 3. Wodór zazwyczaj ma stopień utlenienia +I., ale w wodorkach litowców i berylowców wynosi –I. 4. Litowce +I. Berylowce +II., Fluor zawsze –I. *Utlenianie* – podwyższenie st. utlenienia; bierze w nim udział reduktor; dezelektronacja. *Redukcja* – obniżenie st. utlenienia; bierze w nim udział utleniacz; elektronacja. O właściwościach *utleniających: HNO₃, H₂O₄, O₃, chlorany (VII), bromiany (VII), związki ołowiu (IV), chromiany (VI), Cl_2. O właściwościach redukujących: sole żelaza(II), sole miedzi (I), siarczany (IV), jodki, azotany (III), związki chromu (II), metale, związki żelaza (II). Redukujące właściwości metali: są dawcami elektronów; mają dodatni stopień utlenienia; przed wodorem w szeregu mocne reduktory(słabe utleniacze), a za wodorem słabe reduktory (mocne utleniacze)*; aby zaszła reakcja erdoks z udziałem metali i ich jonów, metal musi być położony w szeregu aktywności przed jonem metalu powielającego elektrony. Większa elektroujemność – słabszy reduktor/mocniejszy utleniacz. Sn^o + PbCl₂ -> zachodzi, bo Sn jest przed Pb w szeregu Ag^o + ZnCl₂ -> nie zachodzi, bo Ag za Zn w szeregu	ZASADY USTALANIA STOPNIA UTLENIENIA: 1. Suma stopni utlenienia pierwiastków w cząsteczce obojętnej elektrycznie wynosi 0, a w jonach odpowiada ładunkowi. 2. Tlen zazwyczaj ma stopień utlenienia –II., ale w nadtlenkach wynosi –I. 3. Wodór zazwyczaj ma stopień utlenienia +I., ale w wodorkach litowców i berylowców wynosi –I. 4. Litowce +I. Berylowce +II., Fluor zawsze –I. *Utlenianie* – podwyższenie st. utlenienia; bierze w nim udział reduktor; dezelektronacja. *Redukcja* – obniżenie st. utlenienia; bierze w nim udział utleniacz; elektronacja. O właściwościach *utleniających: HNO₃, H₂O₄, O₃, chlorany (VII), bromiany (VII), związki ołowiu (IV), chromiany (VI), Cl_2. O właściwościach redukujących: sole żelaza(II), sole miedzi (I), siarczany (IV), jodki, azotany (III), związki chromu (II), metale, związki żelaza (II). Redukujące właściwości metali: są dawcami elektronów; mają dodatni stopień utlenienia; przed wodorem w szeregu mocne reduktory(słabe utleniacze), a za wodorem słabe reduktory (mocne utleniacze)*; aby zaszła reakcja erdoks z udziałem metali i ich jonów, metal musi być położony w szeregu aktywności przed jonem metalu powielającego elektrony. Większa elektroujemność – słabszy reduktor/mocniejszy utleniacz. Sn^o + PbCl₂ -> zachodzi, bo Sn jest przed Pb w szeregu Ag^o + ZnCl₂ -> nie zachodzi, bo Ag za Zn w szeregu

ZASADY USTALANIA STOPNIA UTLENIENIA:

1. Suma stopni utlenienia pierwiastków w cząsteczce obojętnej elektrycznie wynosi 0, a w jonach odpowiada ładunkowi.

2. Tlen zazwyczaj ma stopień utlenienia –II., ale w nadtlenkach wynosi –I.

3. Wodór zazwyczaj ma stopień utlenienia +I., ale w wodorkach litowców i berylowców wynosi –I.

4. Litowce +I. Berylowce +II., Fluor zawsze –I.

Utlenianie – podwyższenie st. utlenienia; bierze w nim udział reduktor; dezelektronacja.
Redukcja – obniżenie st. utlenienia; bierze w nim udział utleniacz; elektronacja.

O właściwościach utleniających: HNO₃, H₂O₄, O₃, chlorany (VII), bromiany (VII), związki ołowiu (IV), chromiany (VI), Cl_2.

O właściwościach redukujących: sole żelaza(II), sole miedzi (I), siarczany (IV), jodki, azotany (III), związki chromu (II), metale, związki żelaza (II).

Redukujące właściwości metali: są dawcami elektronów; mają dodatni stopień utlenienia; przed wodorem w szeregu mocne reduktory(słabe utleniacze), a za wodorem słabe reduktory (mocne utleniacze); aby zaszła reakcja erdoks z udziałem metali i ich jonów, metal musi być położony w szeregu aktywności przed jonem metalu powielającego elektrony.

Większa elektroujemność – słabszy reduktor/mocniejszy utleniacz.

Sn^o + PbCl₂ -> zachodzi, bo Sn jest przed Pb w szeregu
Ag^o + ZnCl₂ -> nie zachodzi, bo Ag za Zn w szeregu

ZASADY USTALANIA STOPNIA UTLENIENIA:

1. Suma stopni utlenienia pierwiastków w cząsteczce obojętnej elektrycznie wynosi 0, a w jonach odpowiada ładunkowi.

2. Tlen zazwyczaj ma stopień utlenienia –II., ale w nadtlenkach wynosi –I.

3. Wodór zazwyczaj ma stopień utlenienia +I., ale w wodorkach litowców i berylowców wynosi –I.

4. Litowce +I. Berylowce +II., Fluor zawsze –I.

Utlenianie – podwyższenie st. utlenienia; bierze w nim udział reduktor; dezelektronacja.
Redukcja – obniżenie st. utlenienia; bierze w nim udział utleniacz; elektronacja.

O właściwościach utleniających: HNO₃, H₂O₄, O₃, chlorany (VII), bromiany (VII), związki ołowiu (IV), chromiany (VI), Cl_2.

O właściwościach redukujących: sole żelaza(II), sole miedzi (I), siarczany (IV), jodki, azotany (III), związki chromu (II), metale, związki żelaza (II).

Większa elektroujemność – słabszy reduktor/mocniejszy utleniacz.

Sn^o + PbCl₂ -> zachodzi, bo Sn jest przed Pb w szeregu
Ag^o + ZnCl₂ -> nie zachodzi, bo Ag za Zn w szeregu

ZASADY USTALANIA STOPNIA UTLENIENIA:

1. Suma stopni utlenienia pierwiastków w cząsteczce obojętnej elektrycznie wynosi 0, a w jonach odpowiada ładunkowi.

2. Tlen zazwyczaj ma stopień utlenienia –II., ale w nadtlenkach wynosi –I.

3. Wodór zazwyczaj ma stopień utlenienia +I., ale w wodorkach litowców i berylowców wynosi –I.

4. Litowce +I. Berylowce +II., Fluor zawsze –I.

Utlenianie – podwyższenie st. utlenienia; bierze w nim udział reduktor; dezelektronacja.
Redukcja – obniżenie st. utlenienia; bierze w nim udział utleniacz; elektronacja.

O właściwościach utleniających: HNO₃, H₂O₄, O₃, chlorany (VII), bromiany (VII), związki ołowiu (IV), chromiany (VI), Cl_2.

O właściwościach redukujących: sole żelaza(II), sole miedzi (I), siarczany (IV), jodki, azotany (III), związki chromu (II), metale, związki żelaza (II).

Większa elektroujemność – słabszy reduktor/mocniejszy utleniacz.

Sn^o + PbCl₂ -> zachodzi, bo Sn jest przed Pb w szeregu
Ag^o + ZnCl₂ -> nie zachodzi, bo Ag za Zn w szeregu

ZASADY USTALANIA STOPNIA UTLENIENIA:

1. Suma stopni utlenienia pierwiastków w cząsteczce obojętnej elektrycznie wynosi 0, a w jonach odpowiada ładunkowi.

2. Tlen zazwyczaj ma stopień utlenienia –II., ale w nadtlenkach wynosi –I.

3. Wodór zazwyczaj ma stopień utlenienia +I., ale w wodorkach litowców i berylowców wynosi –I.

4. Litowce +I. Berylowce +II., Fluor zawsze –I.

Utlenianie – podwyższenie st. utlenienia; bierze w nim udział reduktor; dezelektronacja.
Redukcja – obniżenie st. utlenienia; bierze w nim udział utleniacz; elektronacja.

O właściwościach utleniających: HNO₃, H₂O₄, O₃, chlorany (VII), bromiany (VII), związki ołowiu (IV), chromiany (VI), Cl_2.

O właściwościach redukujących: sole żelaza(II), sole miedzi (I), siarczany (IV), jodki, azotany (III), związki chromu (II), metale, związki żelaza (II).

Większa elektroujemność – słabszy reduktor/mocniejszy utleniacz.

Sn^o + PbCl₂ -> zachodzi, bo Sn jest przed Pb w szeregu
Ag^o + ZnCl₂ -> nie zachodzi, bo Ag za Zn w szeregu

ZASADY USTALANIA STOPNIA UTLENIENIA:

1. Suma stopni utlenienia pierwiastków w cząsteczce obojętnej elektrycznie wynosi 0, a w jonach odpowiada ładunkowi.

2. Tlen zazwyczaj ma stopień utlenienia –II., ale w nadtlenkach wynosi –I.

3. Wodór zazwyczaj ma stopień utlenienia +I., ale w wodorkach litowców i berylowców wynosi –I.

4. Litowce +I. Berylowce +II., Fluor zawsze –I.

Utlenianie – podwyższenie st. utlenienia; bierze w nim udział reduktor; dezelektronacja.
Redukcja – obniżenie st. utlenienia; bierze w nim udział utleniacz; elektronacja.

O właściwościach utleniających: HNO₃, H₂O₄, O₃, chlorany (VII), bromiany (VII), związki ołowiu (IV), chromiany (VI), Cl_2.

O właściwościach redukujących: sole żelaza(II), sole miedzi (I), siarczany (IV), jodki, azotany (III), związki chromu (II), metale, związki żelaza (II).

Większa elektroujemność – słabszy reduktor/mocniejszy utleniacz.

Sn^o + PbCl₂ -> zachodzi, bo Sn jest przed Pb w szeregu
Ag^o + ZnCl₂ -> nie zachodzi, bo Ag za Zn w szeregu

ZASADY USTALANIA STOPNIA UTLENIENIA:

1. Suma stopni utlenienia pierwiastków w cząsteczce obojętnej elektrycznie wynosi 0, a w jonach odpowiada ładunkowi.

2. Tlen zazwyczaj ma stopień utlenienia –II., ale w nadtlenkach wynosi –I.

3. Wodór zazwyczaj ma stopień utlenienia +I., ale w wodorkach litowców i berylowców wynosi –I.

4. Litowce +I. Berylowce +II., Fluor zawsze –I.

Utlenianie – podwyższenie st. utlenienia; bierze w nim udział reduktor; dezelektronacja.
Redukcja – obniżenie st. utlenienia; bierze w nim udział utleniacz; elektronacja.

O właściwościach utleniających: HNO₃, H₂O₄, O₃, chlorany (VII), bromiany (VII), związki ołowiu (IV), chromiany (VI), Cl_2.

O właściwościach redukujących: sole żelaza(II), sole miedzi (I), siarczany (IV), jodki, azotany (III), związki chromu (II), metale, związki żelaza (II).

Większa elektroujemność – słabszy reduktor/mocniejszy utleniacz.

Sn^o + PbCl₂ -> zachodzi, bo Sn jest przed Pb w szeregu
Ag^o + ZnCl₂ -> nie zachodzi, bo Ag za Zn w szeregu

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Chemia - redoks, Liceum Matura, Chemia, Chemia(1)
REDOKS, Szkoła (Metalurgia POLŚL), I Rok, Chemia
badanie właściwości redoks kompleksów Fe, chemia nieorganiczna, laboratorium, Chemia nieorganiczna
redoksy part1, Polibuda, II semestr, fizyka, FIZA, lab, Chemia laborki, chemia ogolna nie organiczna
zadania powtrkowe- procesy redoks elektrochemia, Chemia, Materiały do korepetycji w liceum - p. rozs
, chemia analityczna L, redoksy Nieznany
redoksymetria zadania, studia, ochrona środowiska UJ, chemia analityczna, wyrównawcze
Redoksymetria, farmacja, II sem, chemia ilościowa
pytania na kolokwium z redoksów, chemia analityczna
Reakcje redoks, Szkoła, penek, Przedmioty, Chemia, Laboratoria
Alkacy redoksy, 08. MEDYCYNA, 1.Analityka medyczna, I rok, Chemia analityczna, 1.Alkacymetria
typy reakcji chemicznych reakcje redoks, Nauka, CHEMIA, Szkoła, Chemia ogólna
SPRAWOZDANIE NR 3, II Rok WIMiC inżynieria materiałowa AGH, Chemia, Chemia -, Chemia - Laborki, redo
Chemia XV Reakcje redoks id 113008
Redoksy, Polibuda, II semestr, fizyka, FIZA, lab, Chemia laborki, chemia ogolna nie organiczna
teoria do redoksów 2a, Polibuda, II semestr, fizyka, FIZA, lab, Chemia laborki, chemia ogolna nie or
potencjał redoks-zadania, chemia analityczna

więcej podobnych podstron