Zaliczenie nieobecności

Sylwia Majka

grupa mgr. Czuły

KARTOGRAM

Kartogram jest metodą przedstawiania średniej intensywności dowolnego zjawiska w obrębie określonych jednostek przestrzennych. Różnice w intensywności zjawiska oznaczane są za pomocą intensywności barwy (im ciemniejsze tym większe nasilenie cechy), które wyrażają hierarchię i porządek klas.W kartogramie wykorzystuje się wartości względne, otrzymane w wyniku dzielenia dwóch typów wartości bezwzględnej, odnoszących się do tych samych jednostek przestrzennych. Wartości te mogą być wyrażone w procentach.

Aby opracować kartogram należy przeliczyć bezwzględne dane na względne, poprzez odniesienie ich do innych wartości bezwzględnych powiązanych logicznie z tą sama powierzchnią odniesienia. Następnie należy pogrupować dane względne

w klasy, których powinno być maksymalnie 7-9 i opracować skalę barw lub deseni. Skala barw jest rozumiana jako uporządkowany zbiór różnych kolorów lub różnych odcieni szarości, do którego odniesione są określone wartości liczbowe.

Odpowiednio dobrana skala barw wpływa bezpośrednio na czytelność mapy, dlatego należy zachować wrażenie płynnej zmienności waloru i unikać wyraźnie zróżnicowanych deseni. Ostatnim etapem wykonywania kartogramu jest pokrycie obszarów mapy odpowiednimi kolorami lub deseniami. Zaletami tej metody kartograficznej jest prostota wykonani, łatwość percepcji i czytelność. Kartogram nie pokazuje jednak zróżnicowania wewnątrz jednostek odniesienia. Jest on również metodą nieprecyzyjną ponieważ poprzez grupowanie danych w klasy zmniejsza się ich dokładność.

Mapy wykorzystujące metodę kartogramu przedstawiają najczęściej relacje takie jak: gęstość, udział procentowy w całości, odchylenie od średniej, natężenie. Aby dobrze dobrać pola odniesienia muszą one należeć do jednego poziomu statystycznego i być porównywalnej wielkości.

Mapa wykorzystująca pola regularne.

Dobór przedziałów klasowych polega na grupowaniu całej zbiorowości w odpowiednie klasy. Niestety nie każda metoda klasyfikacji jest odpowiednia do każdego zbioru danych. Mapa uzyskana na podstawie klasyfikacji do celów kartograficznych powinna pokazywać charakterystyczne cechy rozmieszczenia i struktury przedstawianych zjawisk oraz maksymalnie przybliżać powierzchnię.

Literatura:

1.Lech Ratajski: Metodyka kartografii społeczno-gospodarczej. Warszawa, Wrocław: Państwowe Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych im. Eugeniusza Romera, 1989

2.Wprowadzenie do kartografii i topografii. Jacek Pasławski (red.). Warszawa, Wrocław: Wydawnictwo Nowa Era, 2010

3. Materiały własne

4. Internet