Tłumaczenie podręcznika resocjalizacji (corrections workbook)

Wprowadzenie

Podręcznik ten powstał by pomóc tym AA, którzy zaangażowali się w niesienie posłania do ZK, organizować efektywne zespoły resocjalizacji. Jeśli takie zespoły już działają na danym terenie, w tej książce czytelnik może znaleźć nowe pomysły, lub nowe sposoby wdrożenia starych pomysłów.

Wspólnota Anonimowych alkoholików liczyła sobie już siedem lat, kiedy pionierski Dyrektor Więzienia w San Quentin poprosił pobliskich anonimowych alkoholików aby przynieśli posłanie do alkoholików w więzieniu. To był rok 1942, a tym dyrektorem był Clinton Duffy. Słyszano jak mawiał: „Jeśli program AA pomoże chociaż jednemu alkoholikowi, chcę aby to wystartowało”. Dzisiaj za murami więziennymi znajduje się setki grup AA, których wspieraniem zajmują się także licznie powstałe zespoły resocjalizacyjne.

W roku 1977 Ogólna Konferencja Służb zarekomendowała by licznie powstałe zespoły do niesienia posłania na różnych obszarach życia społecznego zostały wchłonięte w skład dwóch nowych komisji powstałych przy biurze służb ogólnych: jedna do wspierania resocjalizacji, a druga do pracy w obszarze lecznictwa odwykowego i terapii. W roku 1983 Ogólna Konferencja Służb zaleciła stałe rozwijanie i opracowywanie podręcznika o tej tematyce dla niesienia posłania na obszarach na których odbywa się resocjalizacja naszych cierpiących braci.

Jak działać w obszarze resocjalizacji.

Dlaczego AA niosą posłanie za mury.

Wielu członków AA nie uświadamia sobie jak bardzo potrzebne jest działanie tych zespołów. W pracy tych zespołów dostają oni możliwość niesienia posłania do odizolowanych alkoholików, którzy pragną żyć na trzeźwo w tym dniu i w tym czasie. Poprzez nasze zespoły współpracujące z personelem zajmującym się resocjalizacją, możemy docierać do alkoholików, którzy w innym wypadku mogliby nigdy nie natrafić na program AA.

Aktywnie działający zespół jest podstawowym łącznikiem z zakładami karnymi i aresztami śledczymi, dostarczają profesjonalistom i innym pracownikom więziennym informację o AA, literaturę i doświadczenie jak tworzyć grupy AA we wnętrz ośrodków zamkniętych.

Celem tego podręcznika jest przekazanie informacji od procesu zawiązywania się takich zespołów do działań jakie te zespoły mogą wykonywać. Są tu zawarte również sugerowane sposoby w jaki członkowie AA mogą najlepiej wykonywać pracę w tej służbie, podobnie jak i sugestie co do działania lokalnych zespołów.

Potrzeba i doświadczenia będące na twoim terenie determinują co powinien robić zespół. Sugestie zawarte w tym podręczniku są tylko sugestiami które mogą u was pobudzić pomysły jak tworzyć te zespoły i jak współpracować z profesjonalistami na polu resocjalizacji.

Krótka Historia

Pierwszy Zespół Wspierania Resocjalizacji (Correctional Facilities Committee) został utworzony w 1977 r. kiedy zawiązane już wcześniej zespoły zostały wchłonięte w skład dwóch nowych Komisji powstałych przy Biurze Służb Ogólnych: jedna do wspierania resocjalizacji, a druga do pracy w obszarze lecznictwa odwykowego i terapii. Lokalne zespoły resocjalizacji kształtowały się latami, większość pracujących w ramach lokalnych Intergrup lub biur centralnych oraz wśród lokalnych zespołów zakładanych przy strukturach organizacyjnych lokalnych komisji.

Jedyny cel

Niektórzy profesjonaliści nawiązują do alkoholizmu i uzależnienia od narkotyków jako „Wykorzystywanie chemiczne” albo „uzależnienie chemiczne”. Jakkolwiek czasami zalecają mityngi AA również niealkoholikom, zachęcając ich do uczęszczania na mityngi AA. Niealkoholicy mogą uczęszczać na mityngi otwarte AA jako obserwatorzy. Na mityngi zamknięte AA mogą uczęszczać tylko ci z problemem picia.

Praca oparta na tradycjach.

Zasady prowadzące Anonimowych Alkoholików. Wspólnota zawiera się w dwunastu tradycjach. Odpowiedzialność w dochowaniu przestrzegania tradycji wspiera Anonimowych Alkoholików samoistnie; aby postępować zgodnie z tradycjami, musimy je zrozumieć. Nie możemy oczekiwać od nie-aowców aby rozumieli i przestrzegali tradycje jeżeli sami dobrze ich nie znamy.

Czasami personel resocjalizacyjny chce skorzystać z AA jako pomoc, ale nie znając naszych tradycji niechcący powodują pewne problemy zarówno dla AA – skazanych jak i dla AA –niosących posłanie za mury. Doświadczeni członkowie zespołów resocjalizacji dobrze poznali kapitalną potrzebę rozumienia tradycji oraz wyjaśnienia ich personelowi resocjalizacji. Uważne czytanie literatury AA (Dwanaście kroków i dwanaście tradycji oraz broszury „Tradycje AA – jak się rozwijały” oraz „ Dwanaście tradycji ilustrowane”) są podstawą dla każdego kto współpracuje z osobami niebędącymi członkami AA. Oczywiście, wszystkie tradycje są potrzebne do pracy dwunastego kroku (Bo niesienie posłania to inaczej praca 12-go kroku: przypomnę brzmienie 12 kroku: Przebudzeni duchowo w rezultacie tych kroków staraliśmy się nieść posłanie innym alkoholikom i stosować te zasady we wszystkich naszych poczynaniach). Tradycje; piąta, szósta, jedenasta i dwunasta bezpośrednio do tego nawiązują.

Tradycja piąta: „Każda grupa ma jeden główny cel, nieść posłanie alkoholikowi, który wciąż jeszcze cierpi”. Uzupełnieniem tej tradycji jest powiedzenie: „Lepiej robić jedną rzecz dobrze niż kilka naraz byle jak” (12 / 12 str. 150).

„Jedyny cel” (nieść posłanie alkoholikowi który wciąż jeszcze cierpi) jest niezbędny dla przetrwania AA. Więźniowie z innymi problemami niż alkohol (np. narkotyki, obżarstwo …itp.) , którzy nie mają dostępu do programów tyczących się ich uzależnień, często odnajdują swoją drogę w mityngach AA. Tylko ci AA z ugruntowanym zrozumieniem „jedynego celu” nie czują potrzeby wykluczania z mityngów takich indywidualnych przypadków.

Tradycja szósta: „Grupa AA nigdy nie powinna popierać, finansować ani użyczać nazwy AA żadnym pokrewnym ośrodkom ani jakimkolwiek przedsięwzięciom, ażeby problemy finansowe majątkowe lub sprawy ambicjonalne nie odrywały nas od głównego celu.”

W stosunku do personelu resocjalizacyjnego, tak samo jak i do osób innych profesji przyjmujemy politykę „współpracy, ale nie łączenia się”. Powinno być jasno zaznaczone, że A.A. jest dostępne jako wsparcie do sponsorowania grup AA w ośrodkach resocjalizacyjnych, ale nie łączy się z tymi ośrodkami, ani z żadną inną wspólnotą.

Tradycja jedenasta: „Nasze oddziaływanie na zewnątrz opiera się na przyciąganiu, a nie na reklamowaniu, musimy zawsze zachowywać osobistą anonimowość wobec prasy, radia i filmu.”

AA nie jest sekretnym stowarzyszeniem i staramy się nieść posłanie do wszystkich, do których jesteśmy w stanie dotrzeć. Jeżeli cierpiący alkoholik nie dowie się jak trafić do AA, to jak on lub ona może nas znaleźć? Musimy jednak zawsze świadomie zachowywać anonimowość w osobistych wypowiedziach w imieniu AA na płaszczyźnie publicznej; musimy starać się przedstawić personelowi ośrodków resocjalizacji, wierny obraz AA jako całości.

Tradycja dwunasta: „Anonimowość stanowi duchową podstawę wszystkich naszych Tradycji, przypominając nam zawsze o pierwszeństwie zasad przed osobistymi ambicjami.”

Anonimowi Alkoholicy którzy niosą posłanie do ośrodków resocjalizacji odkryli, że bardzo pomocnym jest przypominać i akcentować personelowi ośrodków, że AA jest wspólnotą ludzi równych i że Aowcy uczą się pomagać innym alkoholikom bez oczekiwania uznania czy wynagrodzenia za nasze własne czy innych zdrowienie.

Tworzenie zespołów resocjalizacyjnych

Wytyczne AA dla zespołów resocjalizacji razem z innymi materiałami zawartymi w tym podręczniku są najbardziej kompletną pomocą do zawiązywania zespołów do współpracy z ośrodkami resocjalizacji. Wytyczne AA zostały zaczerpnięte z doświadczeń jej członków na różnych obszarach służenia. Odzwierciedlają również wytyczne wynikające z 12 tradycji oraz Konferencji służb ogólnych U.S oraz Kanady.

„Mając jeden pomysł w głowie łatwiej go wykonać!” Zanim zdecydujesz się wystartować z zakładaniem zespołu dobrze jest poznać najpierw jakie są potrzeby i jak wiele osób jest gotowych do pracy.

W 1993 roku Konferencja Zespołów Wspierania Resocjalizacji dała sugestię by lokalne ośrodki resocjalizacji otrzymały adres mailowy lub numer skrzynki pocztowej, gdzie więźniowie mogliby kierować swoje potrzeby względem ich grup AA np. literatura, kontakty przed wyjściem za bramę, zewnętrznych spikerów itp.

Wolontariusze AA w ośrodkach resocjalizacji.

Członkowie AA pragnący nieść posłanie do alkoholików za murami ośrodków resocjalizacji powinni wiedzieć że wszystko co robimy, robimy zgodnie z przepisami i zasadami danych instytucji. Członkowie AA są traktowani w sposób nie różniący się od traktowania wolontariuszy innych organizacji i podlegają oni zwykle pod te same przepisy. Przepisy i zasady mogą się zmieniać i często się zmieniają. Członkowie AA powinni być poinformowani o specyficznych zasadach i przepisach każdego ośrodka do którego pragną wejść. Dlatego dobra komunikacja pomiędzy administracją ośrodka resocjalizacji i lokalnego zespołu AA jest kluczowa. Poniżej są podane najważniejsze zasady, którym członkowie AA mogą podlegać:

- Ośrodki mogą wymagać od wolontariuszy AA podpisania oświadczenia, że dany członek AA będzie stosować się do przepisów i zasad obowiązujących w danym ośrodku resocjalizacji czy wiezieniu.

- Ośrodki mogą nie zezwalać woluntariuszom AA korzystania z listy odwiedzających do jakiegokolwiek więźnia danego ośrodka.

- Ośrodki mogą zabronić odbierania rozmów telefonicznych od więźniów.

- Ośrodki mogą zabronić wszelkich kontaktów z rodzinami więźniów.

Decyzja o wzięciu udziału w pracy dwunastego kroku na obszarze resocjalizacji jest bardzo ważną i indywidualną decyzją. Członek AA powinien uważnie przeczytać wszystkie dokumenty wymagane przez ośrodki, w pełni je zrozumieć i być gotowym do zastosowania się do wszystkich przepisów i zasad zanim przystąpi do takiej pracy.