Sylabus 4
Konstrukcja prawna Unii Europejskiej- główne postanowienia końcowe.
Zmiana traktatów tworzących UE
O Zmianie traktatów UE mówi Artykuł 48 TUE.
Traktaty mogą być zmieniane zgodnie ze zwykłą procedurą zmiany. Mogą być też zmieniane zgodnie z uproszczonymi procedurami zmiany.
Zwykła procedura zmiany
Propozycję zmiany traktatów przedłożyć Radzie może:
Rząd każdego państwa członkowskiego,
Parlament Europejski,
Komisja,
Propozycje te mogą mieć na celu między innymi, rozszerzenie lub ograniczenie kompetencji przyznanych Unii w traktatach. Propozycje te są przekazywane przez Radę, Radzie Europejskiej oraz notyfikowane parlamentom narodowym.
Podejmowanie decyzji.
Konsultacja Rady Europejskiej z Parlamentem Europejskim i Komisją.
Jeżeli Rada Europejska po konsultacji, podejmie zwykłą większością decyzję, w której opowie się za rozpatrzeniem zmian, wtedy przewodniczący Rady Europejskiej zwołuje Konwent złożony z przedstawicieli parlamentów narodowych szefów państw lub rządów państw członkowskich, Parlamentu i Komisji.
W przypadku zmian instytucjonalnych w dziedzinie pieniężnej konsultowany jest również Europejski Bank Centralny.
Konwent rozpatruje propozycje zmian i przyjmuje w drodze konsensusu, państw członkowskich zalecenie dla Konferencji przedstawicieli rządów.
Rada Europejska może zwykłą większością po uzyskaniu zgody parlamentu Europejskiego podjąć decyzję o nie zwoływaniu konwentu, jeżeli zakres proponowanych zmian nie uzasadnia jego zwołania. W tym przypadku Rada Europejska określa mandat Konferencji przedstawicieli rządów państw członkowskich.
Konferencję przedstawicieli rządów państw członkowskich zwołuje przewodniczący Rady w celu uchwalenia za wspólnym porozumieniem zmian, jakie mają zostać dokonane w traktatach.
Wprowadzenie zmian.
Zmiany wchodzą w życie po ratyfikowaniu ich przez wszystkie państwa członkowskie, zgodnie z ich odpowiednimi wymogami konstytucyjnymi.
Jeżeli po upływie 2 lat od podpisania traktatu zmieniającego traktaty, został on ratyfikowany przez 4/5 państw członkowskich i gdy jedno lub więcej państw napotkało trudności w postępowaniu ratyfikacyjnym, sprawę kieruje się do Rady Europejskiej.
Uproszczona procedura zmiany
Rząd każdego państwa członkowskiego, Parlament Europejski lub komisja mogą przedkładać Radzie Europejskiej propozycje dotyczące zmiany wszystkich lub części postanowień części trzeciej TFUE, dotyczących wewnętrznych polityk i działań Unii.
Rada Europejska może przyjąć decyzję zmieniającą wszystkie lub część postanowień trzeciej części TFUE. Rada Europejska stanowi jednomyślnie po konsultacji z parlamentem Europejskim i Komisją oraz Europejskim bankiem centralnym w przypadku zmian instytucjonalnych w dziedzinie pieniężnej. Decyzja ta wchodzi w życie dopiero po zatwierdzeniu jej przez wszystkie państwa członkowskie zgodnie z ich wymogami konstytucyjnymi.
Decyzja, o której mowa nie może ZWIĘKSZYĆ KOMPETENCJI Unii w Traktatach.
Jeżeli TFUE lub tytuł V TUE przewiduje, że Rada stanowi jednomyślnie w danej dziedzinie lub w danym przypadku, Rada Europejska może podjąć decyzję upoważniającą Radę do stanowienia większością kwalifikowaną w tej dziedzinie w tym przypadku. Niniejszego akapitu nie stosuje się do decyzji mających wpływ na kwestie obronne i wojskowe.
Jeżeli TFUE przewiduje, że akty prawodawcze przyjmowane są przez Radę zgodnie ze specjalną procedurą prawodawczą, Rada Europejska może podjąć decyzję zezwalającą na przyjęcie takich aktów zgodnie ze zwykłą procedurą prawodawczą.
Wszelkie inicjatywy podejmowane przez Radę Europejską na podstawie akapitów powyżej są przekazywane parlamentom narodowym. W przypadku, gdy parlament narodowy notyfikuje swój sprzeciw w terminie sześciu miesięcy od takiego przekazania, decyzja, o której mowa powyżej nie zostaje przyjęta. W przypadku braku sprzeciwu Rada europejska może przyjąć taką decyzję( o głosowaniu rady lub wyborze sposobu zmiany procedury)
W Celi przyjęcia decyzji, Rada Europejska stanowi jednomyślnie po uzyskaniu zgody Parlamentu Europejskiego, wyrażonej przez większość członków wchodzących w jego skład.
Procedura uzyskiwania członkowstwa w UE
Artykuł- 49 TUE
Każde państwo europejskie, które szanuje wartości, o których mowa w art. 2( poszanowanie praw człowieka, wolność równość bla bla bla itd. ) i zobowiązuje się je wspierać, może złożyć wniosek o członkostwo w Unii.
O wniosku informuje się parlament europejski i parlamenty narodowe.
Państwo ubiegające się o członkostwo kieruje swój wniosek do Rady, która stanowi jednomyślnie po zasięgnięciu opinii Komisji oraz po otrzymaniu zgody Parlamentu Europejskiego, udzielonej większością głosów jego członków.
Brane są pod uwagę kryteria kwalifikacji uzgodnione przez Radę Europejską.
Warunki przyjęcia i wynikające z tego przyjęcia dostosowania w Traktatach stanowiących podstawę Unii są przedmiotem umowy między Państwami Członkowskimi a Państwem ubiegającym się o członkostwo. Umowa ta podlega ratyfikacji przez wszystkie umawiające się państwa zgodnie z ich wymogami konstytucyjnymi.
( warunek ekonomiczny – kryteria kopenhaskie,:
Sprawna gospodarka rynkowa,
Sprostanie konkurencji i rynkom wewnątrz Unii
Musi być zdolna do wywiązywania się z zadań członkostwa w UE zwłaszcza Unii Gospodarczej w walutowej)
Procedura wystąpienia z UE
Art.50 TUE
Każde państwo członkowskie, może zgodnie ze swoimi wymogami konstytucjonalnymi, podjąć decyzję o wystąpieniu z Unii.
Państwo, które podjęło decyzję o wystąpieniu, notyfikuje swój zamiar Radzie Europejskiej. Zgodnie z wytycznymi Rady Europejskiej Unia prowadzi negocjacje i zawiera z tym państwem umowę określającą warunki jego wystąpienia, uwzględniając ramy jego przyszłych stosunków z UE. Umowa ta jest zawierana w imieniu Unii przez Radę, stanowiąc większością kwalifikowaną po uzyskaniu zgody Parlamentu Europejskiego.
Traktaty przestają mieć zastosowanie do tego państwa od dnia wejścia w życie umowy o wystąpieniu.
Jeśli nie podpisano umowy o wystąpieniu traktaty przestają mieć zastosowanie dwa lata po notyfikacji, o której mowa powyżej, chyba że Rada Europejska w porozumieniu z państwem członkowskim podejmie jednomyślnie decyzję o przedłużeniu tego okresu.
Członek Rady Europejskiej i Rady reprezentujący występujące państwo członkowskie nie bierze udziału w obradach ani w podejmowaniu decyzji rady Europejskiej i Rady dotyczących tego państwa.
Jeżeli państwo, które wystąpiło z UE ponownie chce wstąpić podlega procedurze wstąpienie (art.49)
Terytorialny i czasowy zakres obowiązywania traktatów
Czas
Art.53 TUE
Niniejszy traktat zawiera się na czas nieokreślony
Terytorium
Art.355 TFUE
Postanowienia traktatów stosują się do terytoriów europejskich, za których stosunki zewnętrzne odpowiada państwo członkowskie.