RUCHY KSZTAŁTOWANIA:
Służą do przemieszczania narzędzi względem kształtowanej powierzchni po torach zgodnych z przyjętymi liniami charakterystycznymi.
- proste (kołowe i prostoliniowe)- wiertarka, wytaczarka, obrabiarka, frezarka
- złożone (kształtowanie powierzchni, których linie nie są okręgami ani liniami prostymi)- tokarka uniwersalna (ze śrubą pociągową)
SZLIFOWANIE BEZKŁOWE- przedmiot jest podparty na podtrzymce zukosowanej pod kątem 30stopni między dwoma tarczami, z których jedna jest ściernicą a druga tarczą prowadzącą. Przedmiot opada z jednej strony w kierunku tarczy prowadzącej (powoli się obracającej).

PARAMETRY SKRAWANIA: - 1. Szybkość skrawania (zależna od prędkości kątowej) 2. Posuw ([mm/Obr ]– toczenie [mm/2xskok ]– struganie, dłutowanie [mm/ostrze] – ob.ster.num [mm/min]) 3. Głębokość skrawania (mm)
METODY TOCZENIA STOŻKÓW
- Toczenie z przesuniętym konikiem - stosuje się do obróbki stożków o małej zbieżności. Po zamocowaniu przedmiotu obrabianego w kłach wrzeciona i konika przesuwa się korpus konika w kierunku poprzecznym o pewną wielkość
- Przy skręceniu sań narzędziowych- stosuje się do stożków krótkich. Wykorzystując podziałkę na obrotnicy, sanie narzędziowe można ustawić pod rozmaitymi kątami, w zależności od potrzeby. Posuw noża odbywa się ręcznie przez pokręcanie rękojeścią.
- Z zastosowaniem liniału- za pomocą liniału można toczyć powierzchnie stożkowe wewnętrzne
- Z zast. noży tokarskich - polega na toczeniu stożka nożem, którego krawędź skrawająca jest pochylona do osi wałka pod odpowiednim kątem. Metoda ta znalazła zastosowanie przy toczeniu stożków krótkich.
METODY OBRÓBKI KÓŁ ZĘBATYCH
-metoda kształtowa zarys zęba powstaje w wyniku odwzorowania kształtu krawędzi skrawającej ostrza lub ostrzy narzędzia na obrabianym przedmiocie, realizowana jest przez struganie, przeciąganie, frezowanie lub szlifowanie. Stosowana jest głównie do obróbki kół zębatych walcowych w produkcji jednostkowej i jako wstępna obróbka kół zębatych.
- metoda kopiowa polega na odwzorowaniu zarysu zęba wg zarysu kopiału, po którym wodzone są prowadnice sań narzędziowych z nożami strugarskimi. Stosowana jest głównie do kół zębatych stożkowych o dużych modułach.
- metoda obwiedniowa Zarys zęba koła zębatego jest obwiednią kolejnych położeń krawędzi skrawających ostrzy narzędzia. Stosowana jest przy obróbce kół walcowych, kół stożkowych i kół ślimakowych. Metoda obwiedniowa może być realizowana przez dłutowanie, frezowanie, szlifowanie, wiórkowanie i docieranie.
Obwiedniowe frezowanie i struganie kół zębatych
Przedmiot obrabiany obraca się, zaś narzędzie- frez ślimakowy obraca się i porusza wzdłuż przedmiotu obrabianego (współpraca koła zębatego i zębatki). Frezowanie obwiedniowe jest stosowane do kół zębatych zewnętrznych o zębach zarówno prostych jak i śrubowych
Dłutowanie kół zębatych metodą Fellowsa
Przedmiot obrabiany obraca się zaś narzędzie o kształcie koła zębatego obraca się i wykonuje ruchy posuwisto zwrotne. Metoda ciągła, ale może być również cykliczna.
METODY MOCOWANIA:
L./0<5 chwytamy przedmiot za pomocą uchwytu z jednej strony
5<L/0<10 chwytamy przedmiot z jednej strony i podpieramy z drugiej strony za pomocą kła
L/0>10 chwytamy przedmiot z jednej strony i podtrzymujemy z drugiej strony kłem + podtrzymki
PODZIELNICE- przyrząd służący do podziału obwodu koła na części, jest zaopatrzona w trzy wymienne tarcze o następujących liczbach otworów: I tarcza: 15, 16, 17, 18, 19, 20; II tarcza: 21, 23, 27, 29, 31, 33; III tarcza: 37, 39, 41, 43, 47, 49. Wyposażenie normalne podzielnicy stanowi: konik z pochylną obsadą i nastawną wysokością kła, podpórka nastawna do frezowania długich przedmiotów i kieł z zabierakiem. Podzielnice tego typu stosuje się do obróbki przedmiotów wymagających podziału obwodu na równe lub nierówne części (np. frezowanie prostoliniowych rowków o różnym zarycie na obwodzie wałka, frezowania wielowypustów)