1. Metoda weedeńska______________________________________________________________________

- na jej podstawie oznacza się wodę, popiół surowy, białko surowe, włókno surowe, tłuszcz surowy.

Zawartość wody - oznacza się metodą wagową (suszenie próbki w temp 105^o w ciągu 3-5 godz), destylacyjną, w bliskiej
podczerwieni, pomiaru elektrycznej i chromatograficzną

Tłuszcz surowy - zalicza się tu wszystkie składniki rozpuszczalne w eterze etylowym lub naftowym.
- oznacza się go met ekstrakcyjnymi polegającymi na wielokrotnej ekstrakcji i wagowym oznaczeniu jego
zawartości bezpośrednio po uprzednim odparowaniu rozpuszczalnika użytego do ekstrakcji

Popiół surowy - są to części nieorganiczne paszy, które zostają po spaleniu substancji org.
- zalicza się tu składniki mineralne, i zanieczyszczenia nieorganiczne
- oznacza się to przez spalenie próbki w temp 550-600^oC
- substancja organiczna ulega spaleniu a pozostałość to związki mineralne, zawartość oblicza się z różnicy
między masą próbki przez i po spaleniu

Włókno surowe - są to związki trudno strawne i rozpuszczalne, składa się z celulozy i zasadowo nierozpuszczalnej
ligniny
- oznacza się wagowo poprzez jego pozostałość po gorącej hydrolizie w 5% kw. siarkowym a następnie
5% ługu sodowym i przemyciu acetonem

Związki azotowe (białko ogólne i właściwe) - polega na oznaczeniu N met Kjeldahla
- mineralizacja paszy w stężonym kwasie siarkowym z dodatkiem
utleniaczy
- pomiar ilości amoniaku uwalnianego z mineralizatu
- ilość stwierdzonego N x współczynnik – zawartość białka ogólnego
- oznaczenia białka właściwego wytrącanie polipeptydów 20% kwasem
trójchlorooctowym lub solami metali ciężkich z roztworu i oznaczaniu N w
wytrąconych białkach. Różnica między N ogólnego a N właściwego = azot
niebiałkowy

z prezenetacji:
sucha masa
popiół surowy
włókno surowe
tłuszcz surowy
białko ogólne
BAW (związki azotowe niebiałkowe)

	Sucha masa	Białko ogólne	Włókno surowe	Popiół surowy	Tłuszcz surowy
	89,4	14,11	6,53	3,44	3,87

Sucha masa

zielonki - ok 80%
rośliny okopowe - 76-88%
ziarno zbóż - 12-14%
siano - 15%
śruty poekstrakcyjne - 10-12%
wywary gorzelniane - 95%

Białko ogólne/surowe (świeży materiał)

- suma związków zawierających azot
- metoda Kiejdahla, określanie ilości azotu zawartego w próbie

1. reakcja próbki w H2SO4 stężonym z dodatkiem katalizatorów
2. destylacja NH4 z powstałego siarczynu amonowego
3. wiązanie NH4

współczynnik = 6,25

białko ogólne dzieli się na : białka (proste, złożone)
związki azotowe niebiałkowe (wolne aminokwasy, amidy kwasowe (mocznik), sole amonowe, aminy, alkaloidy, puryny

Tłuszcz surowy

- metoda Soxhleta
- badana próbka jest ekstrahowana w rozpuszczalniku organicznym (eter naftowy lub eter etylowy)
- trójglicerydy, karotenoidy, woski, olejki eteryczne

Włókno surowe

- gotowanie próby w roztworze kwaśnym i zasadowym
- 5% kwas siarkowy, 5% ług sodowy
- pozostałość po przesączeniu stanowi włókno surowe: celuloza, hemicelulozy, lignina

Popiół surowy

- nieorganiczna część paszy, która pozostaje po spaleniu organicznej substancji
- mineralizacja próbki w temperaturze 550-600 stopni
makroelementy (ponad 95% - Ca, P, Na, K, Mg, Cl, S)
mikroelementy
ultraelementy

- zanieczyszczenia (zaw. krzmeionki) oznaczamy poprzez zadziałanie na popiół surowy 10% HCl

Związki bezazotowe wyciągowe

BAW = sucha masa - (BO + popiół surowy + tłuszcz surowy + włókno surowe)
- cukry proste, dwucukry, skrobia, hemicelulozy

2. Określanie strawności białka u Ru____________________________________________________

in vivo:

Metoda woreczków nylonowych
- najczęściej stosowana do określenia wartości pokarmowej białka pasz u przeżuwaczy
- czasem stosowana do badania strawności w różnych odcinkach przewodu pokarmowego świń
- metoda polega na inkubacji woreczków nylonowych w odpowiednim odcinku pokarmowym
zwierzęcia

a. Metoda in sacco (w woreczku)

- klasyczna metoda stosowana u przeżuwaczy
- woreczki są inkubowane przez określony czas 2-48h
- bakterie swobodnie wnikają do woreczka wraz z płynem żwaczowym, jednak cząstki pokarmowe nie
wydostają się z woreczka
- służy do oznaczenia efektywnego rozkładu białka w żwaczu (współczynnik r niezbędny do wyliczenia
zawartości BTJE i BTJN)

b. Metoda woreczków mobilnych
- stosowana w odcinku jelitowym przeżuwaczy do określenia strawności jelitowej białka
nieulegającego trawieniu w żwaczu
- próbka paszy w woreczku uprzednio inkubowana w żwaczu i poddana symulacji trawienia (r-r
pepsyny) jest umieszczana dzięki przetoce w dwunastnicy
- woreczki odzyskiwane są wraz z kałem

in vitro:

Metoda fizyczna - elektroforeza
- stosowana do oznaczania rozkładu białka w żwaczu i strawności białka w całym przewodzie
pokarmowym zwierząt monogastrycznych
- frakcje białek są identyfikowane przez zastosowanie żeli elektroforetycznych
- do oznaczania strawności białka wykorzystywana jest zależność stopnia rozkładu białek od składu
aminokwasowego i rodzaju białek wchodzących w skład białka ogólnego paszy

3. schemat energii dla psa z opisem___________________________________________________________




ENERGIA BRUTTO
- suma ciepła spalania wszystkich składników organicznych w bombie kalorymetycznej
- w najnowszych systemach żywienia obliczana jest z równań regresji (przeliczniki poszczególnych składników
pokarmowych)

ENERGIA KAŁU
- część energii (straty), która nie jest trawiona i zostaje wydalona wraz z kałem
- celuloza, lignina, woski
- straty energii w kale ok. 20-30%

ENERGIA STRAWNA
- energia składników pokarmowych uzyskana w czasie ich trawienia

ENERGIA MOCZU I GAZÓW
- straty gazów powstających w procesie fermentacji w żwaczu
- straty azotu w moczu (grupy aminowe)

ENERGIA METABOLICZNA
- energia, która jest wykorzystana do procesów bytowych i produkcyjnych (określa wartość energetyczną
paszy u zwierząt monogastrycznych, młodych przeżuwaczy i opasów
- w przypadku niskiej temperatury zwiększa się wykorzystanie energii na utrzymanie stałej temperatury ciała









4. pasze energetyczne dla zwierząt roślinno- i wszystkożernych____________________________________

- ziarno zbóż (żyto, pszenżyto), kukurydza, melasa, okopowe

Kukurydza - podstawowa pasza roślinna w żywieniu opasów i krów mlecznych
- wykorzystywana w postaci zielonki, kiszonki z całych roślin, CCM (rozdrobnione kolby
kukurydzy bez okryw)

Kiszonka z kukurydzy - objętościowa
- pasza wysokoenergetyczna, jednak niepełnowartościowa
- niska zawartość białka i substancji mineralnych
- niedobór białka uzupełniany jest przez dodatek: - siana
- kiszonek z traw
- mieszanek treściwych
- mocznika
- CCM u trzody chlewnej może stanowić do 60% dawki pokarmowej
- spożycie u bydła 20-40 kg dziennie (świeża masa)

białko surowe: 100g/kg s. m.
NEL (energia netto laktacji): 6,63 MJ/kg s. m.
Ca: 4-5g/kg s. m.
P: 1,5-3/kg s. m.

kukurydza treściwa:

E = 13,8 MJ
BO = 94 g/kg

- pasza wysokoenergetyczna (duża zawartość skrobi, duża zawartość tłuszczu 4-5%)
- niewielka ilość włókna
- pasza wybitnie węglowodanowa
- białko o niskiej wartości biologicznej
- niedobór aminokwasów egzogennych: lizyny i metioniny, tryptofanu (dawki pokarmowe z większym
udziałem kukurydzy wymagają zbilansowania aminokwasów)
- posiada dużo tłuszczu
- prawie nie zawiera substancji antyodżywczych

- zastosowanie w żywieniu trzody chlewnej i drobiu
- wycofywana z dawki pokarmowej trzody chlewnej w końcowym okresie odchowu (powoduje zmianę barwy
słoniny na żółtą
- w połączeniu ze śrutą sojową może być wykorzystywana w żywieniu wszystkich gatunków
- ziarno twarde, wymaga śrutowania

OWIES

- ziarno owsa pozbawione plewek przez łuskanie posiada wartość energetyczną jak kukurydza
- smaczne, zdrowe zboże
- dobry w żywieniu rozpłodników (ogierów, buhajów, knurów i tryków)
- dobra pasza dla owiec i świni
- konie, krowy
- nie stosowany w żywieniu brojlerów kurzych
- stosowany w tuczu gęsi

Groch - komponent pasz dla drobiu i Su
- podgatunek paluszka często jest uprawiana na zielonkę
- głównie żywienie drobiu i świni
- wysoka wartość energetyczna
- dobra pasza uzupełniająca dla krów mlecznych

PASZE Z PRZEMYSŁU ROLNEGO

- susze z roślin okopowych są dobrym komponentem energetycznym mieszanek paszowych

Susz ziemniaczany - najlepsze efekty daje w mieszankach dla tuczników i opasów

Susz buraczany - najlepsze efekty daje w mieszankach dla bydła

Płatki ziemniaczane - mogą byś stosowane u wszystkich gat. , ale głównie trzoda chlewna

Suche wysłodziny buraczane - pozostałość po wyługowaniu wodą z drobno pokrojonych buraków cukrowych
cukru i innych składników rozpuszczalnych
- pasza sezonowa
- znaczne ilości do produkcji kiszonki
- przy skarmianiu wysłodków należy podawać mieszanki mineralne
- bydło, konie robocze, trzoda chlewna

pszenica - słabo u Ru, głównie drób i trzoda bo mała zawartość włókna surowego i duża strawność subst…

Pszenica

E = 12,8 MJ
BO = 119 g/kg

- podstawowe zboże w żywieniu człowieka
- wykorzystywana również w żywieniu drobiu (do 50% dawki) i trzody chlewnej
- przy stosowaniu dużej ilości pszenicy niezbędny jest dodatek karotenoidów
- zawiera arabinoksylany zwiększające lepkość treści pokarmowej u młodych zwierząt
- duża zawartość białka
- brak ograniczeń w stosowaniu paszy (smaczna i łatwostrawna)
- podawanie tucznikom w nadmiernych ilościach - odtłuszczanie tusz
- ziarno najlepiej podawać w postaci grubej śruty (tuczniki) lub w formie granulowanej (ptaki)
- w żywieniu koni musi być zmieszana z innymi paszami (bardziej włóknistymi) by zapobiec kolce
- w żywieniu bydła i owiec mieszana z innymi zbożami, śruta grubo zmielona

jęczmień - w dużej ilości jako jedyne zboże może być stosowane u Bo i jagniąt i w tuczu świń
- żywienie drobiu i trzody chlewnej
Żyto

- typowe zboże chlebowe
- dużo węglowodanów, mało tłuszczu i włókna (podobne do pszenicy)
- w porównaniu z pszenicą ma mniej białka, ale o większej wartości odżywczej (więcej Lys)
- niska strawność - dużo subst. antyodżywczych
- w zbyt dużych ilościach (zwłaszcza u młodych) powoduje zaburzenia w trawieniu i objawy zatruć
- w ziarnach może być sporysz
- śruta żytnia najczęściej jest stosowana w żywieniu trzody chlewnej, zwłaszcza tuczników
- w mniejszych ilościach podawana innym gat. zwierząt
- nie jest dobrą paszą dla drobiu (niechętnie pobierana, powoduje biegunki)
- świeże jest niebezpieczne dla koni - może powodować kolkę (morzysko)

Jęczmień

E = 11,8 MJ
BO = 110 g/kg

- stosujemy w żywieniu drobiu niosek i stad rodzicielskich
- ze względu na dużą zawartość włókna nie stosuje się dużych ilości tego zboża w żywieniu kurcząt brojlerów
(do 10%)
- wykorzystywany w żywieniu trzody chlewnej
- stosowany w żywieniu koni, jako zamiennik owsa
- zawiera β-glukany zwiększające lepkość treści w przewodzie pokarmowym

melasa
- wodny roztwór cukru otrzymywany w procesie dyfuzji z buraków cukrowych, poddawany jest zagęszczeniu a następnie krystalizacji
- cukry, które niewykrystalizowały, pozostają w postai gęstej brunatnej cieczy, zwanej melasą
- smaczna
- bydło, świnie, konie
- powinna być rozcieńczona
- polewa się nią pasze suche, kiszonki i pasze treściwe
- może spowodować zapalenie nerek (dużo soli potasowych)


okopowe
Buraki cukrowe, półcukrowe, pastewne - wpływają korzystnie na wydajność mleczną krów
- zaleca się w przede wszystkim w żywieniu krów i owiec matek
karmiących
- dla trzody chlewnej należy je rozdrabniać
- białko buraków nie ma większego znaczenia żywieniowego
- przy skarmianiu dużych dawek, mleko krowy ma charakterystyczny
posmak (przemiany betainy)
- gromadzą azotany

dawki dla bydła: cukrowe - 7kg/dzień
półcukrowe - 20kg/dzień
pastewne - 30kg/dzień
dawki dla lochy: - 0,5-4kg/dzień
dawki dla owiec i tuczników: mniej

Marchew - niska zawartość suchej masy (11-14%)
- gromadzi azotany
- olejki eteryczne (charakterystyczny zapach i posmak produktów zwierzęcych)
- karoten
- chętnie pobierana przez wszystkie gatunki zwierząt
- szczególnie podaje się ją zwierzętom młodym (cielęta źrebięta) i koniom wyścigowym i klaczom
- jest cenną paszą dla gęsi i kaczek, jak również dla kur niosek (poprawia zabarwienie żółtka)

dawki: źrebięta - 1-1,5kg
cielęta - 1kg
klacze - 2-5kg
konie sportowe - 1-3kg
krowy mleczne - do 20kg
maciory - 5-7kg
młodzież hodowlana - 1-3kg

Ziemniaki - cenna pasza zawierająca dużo skrobi
- dobrze wpływa na poprawę kondycji zwierząt
- są bogatym źródłem witaminy C
- ziemniaki parowane są lepiej trawione przez trzodę, zaś przeżuwaczom zadaje się je surowe
- typowe pasze tuczące lub zapobiegające spadkowi kondycji
- należy obrywać kiełki, ponieważ kiełkujące ziemniaki zawierają trującą solaninę
- zawierają dużo potasu (2-2,5% suchej masy)
- niski poziom włókna
- przeżuwacze (poprawia kondycję, do 20kg dziennie), owce, konie


5. aminokwas endogenny___________________________________________________________________

syntetyzowane w org z łatwo dostępnych substancji: alanina ala, asparganina asn, glicyna gly, glutamina gln, hydroksyprolina, kwas asparginowy asp, kwas glutaminowy glu, prolina pro, seryna ser.

6. tłuszcz surowy__________________________________________________________________________

frakcja substancji i zw. chemicznych rozpuszczalnych w rop. organicznych (eter dwuetylowy, eter naftowy), a nie rozpuszczalnych w wodzie.

Oznaczenie. Metoda Soxhleta. Odważkę powietrznie suchej i dobrze rozdrobnionej paszy ekstrahuje się eterem 2 etylowym w aparacie Soxhleta przez 6h aż do całkowitej ekstrakcji tłuszczu. Następnie oddestylowuje się eter z kolby a pozostałość po destylacji to tłuszcz surowy.

Tłuszcz surowy%=masa kolbki z ekstraktem – masa kolbki pustej / masa próbki powietrznie suchej x 100.

prezka:
- metoda Soxhleta
- badana próbka jest ekstrahowana w rozpuszczalniku organicznym (eter naftowy lub eter etylowy)
- trójglicerydy, karotenoidy, woski, olejki eteryczne


7. wskaźnik naturalny______________________________________________________________________

- występuje naturalnie w paszy

- SiO2
- lignina
- IADF (niestrawne włókno kwaśnodetergenowe)

badanie strawności porostu pastwiskowego:
- wykorzystujemy 2 wskaźniki
naturalny - służy do określenia strawności suchej masy
dodawany do paszy - służy do określenia pobrania suchej masy z paszy i określenia suchej masy kału


8. ADF___________________________________________________________________________________

(kwaśnodetergentowe włókno)- + celuloza

- celuloza, lignina, kutyna, suberyna, krzemionka

Składniki pokarmowe ścian komórkowych (NDF) rozdzielone są na 2 frakcje:
- ADF – kwaśne włókno detergentowe
- częściowo strawna część ściany komórkowej
- zbyt wiele ADF obniża ogólną strawność paszy
- celuloza, lignina, hemiceluloza ( rozkładane tylko przez enzymy mikroorganizmów przewodu
pokarmowego Ru)

- ADL – niestrawna część ściany komórkowej
- lignina, popiół nierozpuszczalny w kwasie (głównie krzemionka)

9. polisacharydy nie skrobiowe_______________________________________________________________

- antyżywieniowe składniki pasz
- głównie w ziarnach zbóż

a. arabinoksylany
b. beta-glukan

- obniżają sekrecję enzymów ze ścian jelita cienkiego
- ograniczają dostęp do składników pokarmowych enzymom trawiennym
- utrudniają wchłanianie składników pokarmowych
- u niosek mogą odpowiadać za gorszą mineralizację i zaburzenia w tworzeniu skorupy






10. najlepsza metoda do oznaczenia strawności u brojlerów_______________________________________

prezentacja:

Metoda bilansowa

- współczynnik strawności jest określany na podstawie różnicy pomiędzy ilością składnika pokarmowego w
paszy a jego zawartością w kale

WS= (ilość składnika w paszy - ilość składnika w kale) *100 / ilość składnika w paszy

okres wstępny - zwierzęta umieszczane są w indywidualnych klatkach strawnościowych
- celem jest całkowite wypełnienie przewodu pokarmowego zwierząt określoną paszą
- różny czas trwania tego okresu: roślinożerne 2 tyg., mięso- i wszystkożerne kilka dni

okres właściwy - kontrola pobranej paszy i wydalonego kału, kolekcja jest prowadzona w klatkach
strawnościowych z podłogą rusztową
- kał pobierany jest przez kilka dni

sposób wykonania: - przeprowadza się badanie na zwierzętach tego samego gatunku i w tym samym wieku
- ważne jest regularne zadawanie paszy w równych odstępach czasu

a. sposób prosty - pasze, które mogą stanowić całość dawki pokarmowej dla danego
gatunku zwierząt
- przeżuwacze: zielonka z traw
- drób, trzoda chlewna: mieszanka zbożowa, śruta zbożowa

b. sposób złożony - stosowany w przypadku, gdy jedna pasza nie może być podawana
przez cały okres trwania doświadczenia
- do określenia współczynnika strawności wykorzystuje się metodę
regresji
- dawniej wykorzystywano metodę różnicową
- zwierzęta są karmione mieszankami z różną zawartością danej paszy
- przeżuwacze: pasze treściwe
- konie, przeżuwacze: melasa
- trzoda chlewna: makuch rzepakowy

książka:
- prowadzenie badań strawnościowych na drobiu jest utrudnione z powodu wspólnego ujścia przewodu
pokarmowego oraz moczowego (kloaka)
- do oddzielenia azotu kwasu moczowego z moczu od azotu (białka właściwego) kału służą metody chemiczne

metoda α-aminowa
metoda Stotza
Metoda Ekmana
- azot kału oblicza się z różnicy pomiędzy zawartością azotu ogólnego w odchodach a zawartością azotu kwasu moczowego

11. schemat energii dla przeżuwaczy__________________________________________________________



ENERGIA BRUTTO
- suma ciepła spalania wszystkich składników organicznych w bombie kalorymetycznej
- w najnowszych systemach żywienia obliczana jest z równań regresji (przeliczniki poszczególnych składników
pokarmowych)

ENERGIA KAŁU
- część energii (straty), która nie jest trawiona i zostaje wydalona wraz z kałem
- celuloza, lignina, woski
- straty energii w kale ok. 20-30%

ENERGIA STRAWNA
- energia składników pokarmowych uzyskana w czasie ich trawienia

ENERGIA MOCZU I GAZÓW
- straty gazów powstających w procesie fermentacji w żwaczu
- straty azotu w moczu (grupy aminowe)

ENERGIA METABOLICZNA
- energia, która jest wykorzystana do procesów bytowych i produkcyjnych (określa wartość energetyczną
paszy u zwierząt monogastrycznych, młodych przeżuwaczy i opasów
- w przypadku niskiej temperatury zwiększa się wykorzystanie energii na utrzymanie stałej temperatury ciała

ENERGIA TERMICZNA
- wydatek energetyczny związany z procesami zachodzącymi w żwaczu krów mlecznych

ENERGIA NETTO
- energia potrzebna na pokrycie zapotrzebowania bytowego i produkcyjnego (określa wartość energetyczną
paszy w żywieniu krów mlecznych)


12. oznaczanie białka - metoda Kjeldahla_______________________________________________________

- określanie ilości azotu zawartego w próbie

1. reakcja próbki w H2SO4 stężonym z dodatkiem katalizatorów
2. destylacja NH4 z powstałego siarczynu amonowego
3. wiązanie NH4

współczynnik = 6,25

- metoda oznaczania azotu amonowego i aminowego, np. występującego w wodzie, glebie lub produktach spożywczych
- przy jej zastosowaniu azot związany w związkach organicznych jest przekształcany w postać amonową (mineralizowany) i analizowany łącznie ze związkami amonowymi obecnymi w próbce

Jednak przez swoją niewielką swoistość jest podatna na zafałszowania, gdyż wykazany azot może pochodzić z rozkładu nie tylko białek, ale też niektórych innych substancji, takich jak melamina^[3].

13. pasze białkowe dla przeżuwaczy___________________________________________________________

lucerna (wzdęcia)

- pasza wysokobiałkowa
- karmienie bydła mlecznego, bydła młodego, koni, owiec i trzody chlewnej
- roślina wieloletnia (największy plon w 2-3 roku użytkowania)
- pH gleby powinno wynosić więcej niż 5,8
- lucerna nie znosi udeptywania i zbyt niskiego przygryzania, można więc użytkować ją wyłącznie
kośnie
- dzięki głębokiemu korzeniu może znosić okresy posuchy i bez nawożenia azotowego potrafi
zasymilować do 350kg N z hektara rocznie

- plon zależy od terminu zbioru
- wczesny zbiór lucerny (przed pełnym wytworzeniem pąków) daje zielonkę o wysokiej zawartości
białka, a niskiej włókna (żywienie świni)
- zbierana później (najpóźniej na początku kwitnienia) ulega szybkiemu drewnieniu, zawiera dużo
włókna i może być wykorzystywana tylko w żywieniu przeżuwaczy
- białko lucerny gorzej wykorzystywane jest przez przeżuwacze (łatwiej się rozpuszcza w wodzie i
szybciej ulega degradacji w żwaczu)

- trzoda chlewna - białko
- przeżuwacze - włókno

Ca: 16g/kg suchej masy
P: 3g/kg suchej masy
białko: 226 g/kg s.m.

plusy:

- w okresie pączkowania zawiera 226g białka/1kg suchej masy
- wartość biologiczna białka lucerny jest niewiele gorsza od białka zwierzęcego
- duża zawartość subst. mineralnych
- duża zawartość witamin i karotenów

minusy:

- posiada dużą zawartość substancji estrogennych - poronienia u owiec i bydła, obniżenie płodności,
zapalenie wymienia
- może powodować wzdęcia u przeżuwaczy (młoda, podawana w formie wilgotnej)
- zbyt duże dawki zielonej lucerny w żywieniu krów pasących się na wybiegach w słonecznie dni
może powodować uczulenia na promienie słoneczne = osutka gryczana
- podawana w dużych ilościach przed udojem psuje smak mleka

świeża masa: krowy mleczne: - 30kg/dziennie
opasy: - 20kg/dziennie
loszki: - 10kg/dziennie
tuczniki: - 6kg/dziennie

koniczyna czerwona (wzdęcia)

- może być uprawiana w postaci czystej lub być wsiewana w zboża jare
- najlepszym momentem do zbioru jest okres kwitnienia
- wymaga żyznej gleby, dostatecznie wilgotnej, zasobnej w wapń, o odczynie obojętnym
lub słabo kwaśnym
- z reguły użytkowana przez 1 rok, 2 lub 3-kośnie
- dużo białka, mało włókna
- białko koniczyny ma dużą wartość biologiczną i jest stosunkowo łatwo rozkładalne w
żwaczu (wzdęcia u Bo)
- wzdęcia mogą prowadzić do poronień, niebezpieczna jest zwłaszcza zielonka młoda
skarmiana z rosą lub po deszczu
- nie należy spasać koniczyny mokrej i zgrzanej
- nie należy również poić krów bezpośrednio po odpasie
- zawiera substancje estrogenne, ale aktywność estrogenna zielonki zdrowej jest na ogół
niska
- zastosowanie w żywieniu krów mlecznych młodego bydła i trzody chlewnej
- przy żywieniu krów cielnych należy zachować ostrożność
- w tuczu intensywnym dawki koniczyny należy zmniejszyć
- wyjątkowo karmienie koni i owiec (wysoka zawartość białka przekraczająca ich
zapotrzebowanie)


białko: 200 g/ kg s. m. młoda koniczyna (przed i w okresie pączkowania)
włókno: 210g/kg


minusy:
- może wywoływać wzdęcia, a te z kolei mogą prowadzić do poronienia
- zawiera substancje estrogenne
- equol - powstaje z subst. estrogennych u owiec, może powodować „chorobę
koniczynową” (syndrom niepłodności)

świeża masa: krowy mleczne: - 40 kg/dziennie
lochy: - 15kg/dziennie
tuczniki: - 5-15kg/dziennie


biała - bez wzdęć!

- ma mniejsze wymagania glebowe
- roślina długotrwała
- bogata w białko, witaminy i związki mineralne
- chętnie zjadana przez bydło, dobra pasza dla owiec, również żywieni koni i trzody chlewnej
- nie wywołuje zdęć!

białko: 230g/kg s.m.

seradela

- roślina jednokośna
- duża tolerancyjność warunków środowiskowych
- ma wysoką wartość pokarmową (wysokobiałkowa)
- wpływa korzystnie na mleczność krów
- jest paszą doskonałą, jednak zawiera mało suchej masy, więc przy jej skarmianiu należy dodawać
pasz suchych

białko: 180g/kg s.m.


siano

- uznawane za podstawową paszę w żywieniu bydła, owiec i koni
- zmniejsza się jego udział, zastępowane kiszonkami
- jest niezastąpioną paszą dla cieląt i młodzieży, u krów mlecznych minimum dawka 2-3kg
- całkowita eliminacja z dawki dla krów jest możliwa przy skarmianiu sianokiszonek
- na siano przeznacza się najczęściej zielonki z łąk oraz uprawiane w polu rośliny motylkowe
- najkorzystniejszym jest siano łąkowe, w skład którego wchodzą różne gatunki traw i roślin
motylkowych
- duży wpływ na wartość pokarmową siana ma pora koszenia (najlepszym jest okres, kiedy rośliny
znajdują się w fazie pączkowania lub na początku kwitnienia)

duży wpływ na wartość siana ma sposób suszenia: a. suszenie na ziemi
b. suszenie na rusztowaniach
c. dosuszanie sztuczne

- jeżeli jesteśmy zmuszeni do składania siana niedosuszonego, trzeba jego warstwy posypać solą
pastewną, żeby zapobiec zagrzewaniu się i pleśnieniu

jakość siana: - barwa dobrego siana powinna być zielonkawa, zapach przyjemny i aromatyczny
- im starsze rośliny były skoszone, tym bardziej jest żółte
- siano jasnozielone, lekko żółtawe lub wyblakłe - wypłukane przez deszcze
- brunatna barwa świadczy, że w sianie zachodziły procesu fermentacyjne w wyniku
zwilgotnienia i samozagrzania się
- na podstawie listków i kwiatów wysuszonych roślin można określić skład botaniczny
siana, określić w nim udział różnych traw wysokich i niskich, mniej lub więcej
wartościowych gatunków, udział roślin motylkowych, ziół, chwastów itp.
- na podstawie wyglądu można również określić, w jakiej fazie rozwojowej rośliny były
skoszone
- brak wykształconych kłosów może świadczyć m. in o tym, że siano pochodzi z drugiego
pokosu (zwanego potrawem), który ma mniejszą wartość pokarmową i dietetyczną niż
siano z pierwszego pokosu



poekstrakcyjna śruta sojowa


E = 9,2 MJ
BO = 450 g/kg
P = 2,2g/kg

- lektyny i inhibitory trypsyny zostają unieszkodliwione w procesie tostowania
- posiada wysoką wartość biologiczną białka (bogate w aminokwasy egzogenne, zwłaszcza w lizynę)
- duża zawartość fosforu (zboża mają ok. 1,1-1,6 g/kg)
- wykorzystywana w żywieniu: - drobiu
- trzody chlewnej
- młodych przeżuwaczy
- psów
- kotów

- podstawowy składnik paszy dla psów i kotów (wysokobiałkowa śruta sojowa)



poekstrakcyjna śruta rzepakowa

E = 7,8 MJ
BO = 351 g/kg

- zawiera substancje antyżywieniowe - glukozynolany (zaburzenie metabolizmu jodu i hormonów tarczycy)
- duża zawartość włókna (ok 12 %), dlatego u drobiu może stanowić do 10% dawki
- stanowi bogatsze źródło składników mineralnych niż śruta sojowa


makuch (8-12% tł.) - przez tłoczenie drobno zmielonych i podgrzanych nasion za pomocą prasy
hydraulicznej
- otrzymuje się twarde tafle kruszone przed podaniem zwierzętom


15. NEL__________________________________________________________________________________

ENERGIA NETTO
- energia potrzebna na pokrycie zapotrzebowania bytowego i produkcyjnego (określa wartość energetyczną
paszy w żywieniu krów mlecznych)
- pasza zawierająca 3,17 MJ - NEL wystarczy na wyprodukowanie 1kg mleka o zawartości tłuszczu 4%

straty energii: stanowi 20-50% energii brutto

od Pauliny:
Energia netto laktacji - Ilość energii potrzebna do wyprodukowania 1kg mleka. Energia netto laktacji (NEL) to najważniejsza kategoria energii dla krów mlecznych. Jest to energia zawarta w paszy, którą krowa zużywa na potrzeby bytowe lub wydziela w mleku. Jeśli w paszy znajduje się 3,17 MJ-NEL oznacza to, że zawarta energia wystarczy na wyprodukowanie 1 kg mleka o zawartości 4% tłuszczu.

16. aminokwasy egzogenne__________________________________________________________________

, aminokwasy które nie mogą byś syntetyzowane w org zw z innych aminokwasów, muszą być dostarczone w paszy. Na jakość białka wrażliwsze są zw monogastryczne niż przeżuwacze: Lizyna lys, metionina met, treonina thr, tryptrofan trp, arginina arg, fenyloalanina phe, histydyna his, izoleucyna ile, leucyna leu, walina val.

17. wartość białkowa paszy__________________________________________________________________


BIAŁKOWA OCENA PASZY INRA

- uwzględnia ilość białka rzeczywiście trawioną w jelitach (BTJ)
- uwzględnia powiązanie przemian azotu z przemianami energii

dzieli białko na a. białko ogólne ulegające rozkładowi w żwaczu (BTJ M - wysoka wartość biologiczna)
b. białko ogólne nie ulegające rozkładowi w żwaczu (BTJ P - niższa wartość biologiczna)
- niedobór azotu lub energii w żwaczu będzie ograniczał ilość syntetyzowanego białka mikroorganizmów

białko = BTJ M (E lub N) + BTJ P

BTJ (N) - ilość białka mikroorganizmów, która mogłaby być zsyntetyzowana z uwolnionego tam azotu gdyby ilość energii była w odpowiedniej ilości

BTJ (E) - ilość białka mikroorganizmów, która mogłaby być zsyntetyzowana przy udziale energii, gdyby ilość azotu w innych związkach była odpowiednia

SYSTEM DLG
- określa białko ogólnodostępne w jelicie nBO pochodzące z paszy i białko mikroorganizmów wytworzone przy udziale fermentującej strawnej substancji organicznej (SSO)




18. próba wyrywkowa______________________________________________________________________

pobranie materiału do analizy:
- pobieramy materiał z kilku miejsc (worek, magazyn paszowy), są to próbki pierwotne (wyrywkowe)


Próba pierwotna( wyrywkowa) pobiera się ją z różnych warstw miejsc danej próbki paszy, ich liczba i wielkość zależy od masy i wielkości badanej partii paszy, sposobu pobierania próbek i właściwości paszy

próbki pierwotne miesza się ze sobą i powstaje próbka zbiorcza (ogólna), z której tworzy się próbki laboratoryjne (próby średnie) a z nich zawsz jedna idzie do laboratorium, dowód rzeczowy i jedna do instytutu gdzie została pobrana





19. najlepsza metoda do oznaczania strawności u Ru na pastwisku__________________________________

wykorzystuje się ja gdy utrudnione jest określenie ilości pobranej paszy lub wydalonych odchodów, badanie strawności różnych odcinków przewodu pokarmowego, zwierzęta mające przetoki. Współczynnik strawności obliczany jest na podstawie porównania stosunku zawartości w wybranych próbkach paszy i kału składników pokarmowych do wskaźnika. Wskaźnikiem może być pierwiastek lub zw. chem. Wskaźnik jest niestrawialny i nie ulega wchłonięciu, nie jest szkodliwy, jest łatwy do podania w pokarmie o oznaczenia.

prez:
Metoda wskaźnikowa

- stosuje się tę metodę w przypadku, gdy trudno określić ilość pobranej paszy lub wydalonego kału
- wykorzystywana w badaniu strawności zielonek w czasie wypasu i badań na zwierzętach drapieżnych
- w przypadku doświadczeń, w których zwierzęta utrzymywane są grupowo
- badania na zwierzętach drapieżnych

wskaźnik - jest to związek chemiczny lub pierwiastek , który dodawany jest do paszy w małej ilości lub
naturalnie w niej występuje
- w tej metodzie współczynnik strawności jest obliczany na podstawie porównania wskaźnika w
reprezentatywnych próbkach paszy i kału

wskaźnik musi wykazywać następujące właściwości:
- nie może ulegać trawieniu i wchłanianiu w przewodzie pokarmowym zwierząt
- nie może wpływać na strawność innych składników pokarmowych oraz na stan mikroflory i sekrecję
enzymów
- łatwy do podania
- łatwy do oznaczenia
- łatwy do wymieszania z pokarmem

wskaźniki naturalnie występujące w paszy: - SiO2
- lignina
- IADF (niestrawne włókno kwaśnodetergenowe)

wskaźniki dodawane do paszy - Cr2O3
- włókno znakowane chromem
- pierwiastki: La, Yb, Ce

- wskaźniki dodawane do masz mają postać żelatynowych kapsułek lub proszku, który miesza się z paszą


badanie strawności porostu pastwiskowego:
- wykorzystujemy 2 wskaźniki
naturalny - służy do określenia strawności suchej masy
dodawany do paszy - służy do określenia pobrania suchej masy z paszy i określenia suchej masy kału
21. Pasze treściwe i energetyczne dla trzody chlewnej



22. glukozynolany_________________________________________________________________________

- antyżywieniowe składniki paszy
- występują w paszach z rodziny krzyżowych
- naturalne glukozynolany nie są toksyczne (myrozynaza -> związki goitrogenne)
- związki goitrogenne zmniejszają zdolność wiązania jodu w tarczycy oraz tworzenie T3 i T4
- upośledza to funkcję wydzielniczą tarczycy

- NP. W POEKSTRAKCYJNEJ ŚRUCIE RZEPAKOWEJ

23. ADL__________________________________________________________________________________

ADL (kwaśnodetergentowa lignina)– lignina, kutyna, suteryna, krzemionka

Składniki pokarmowe ścian komórkowych (NDF) rozdzielone są na 2 frakcje:
- ADF – kwaśne włókno detergentowe
- częściowo strawna część ściany komórkowej
- zbyt wiele ADF obniża ogólną strawność paszy
- celuloza, lignina, hemiceluloza ( rozkładane tylko przez enzymy mikroorganizmów przewodu pokarmowego Ru)

- ADL – niestrawna część ściany komórkowej
- lignina, popiół nierozpuszczalny w kwasie (głównie krzemionka)

24. Popiół surowy__________________________________________________________________________

- nieorganiczna część paszy, która pozostaje po spaleniu organicznej substancji
- mineralizacja próbki w temperaturze 550-600 stopni
makroelementy (ponad 95% - Ca, P, Na, K, Mg, Cl, S)
mikroelementy
ultraelementy

- zanieczyszczenia (zaw. krzemionki) oznaczamy poprzez zadziałanie na popiół surowy 10% HCl

nieorganiczna część paszy, która pozostaje po spaleniu jej organicznej substancji w piecu muflonowym w temp 500-550 przez 3-5h zalicza się do niego zawarte w paszy składniki mineralne różnej postaci i niektóre zanieczyszczenia (piasek). Makroelementy stanowią ponad 95% całego popiołu surowego (Ca, P, Na, K, Mg, Cl, S). Mikroelementy.

Oznaczenie. 3-5 g powietrznie suchej próbki paszy odważyć do tygla, umieścić nad palnikiem pod dygestorium i spopielać, kiedy próbka będzie już zwęglona przenieść wrza z tyglem do pieca muflowego i spalać (prażyć) w temp. 500-550stopni przez 3-5h, aż do uzyskania możliwie jasnego popiołu. Wyjąć tygiel z pieca wstawić do eksykatora i po wystudzeniu zważyć.

Zawartość popiołu surowego % = masa próbki po spaleniu (popiół surowy) [g] / masa próbki powietrznie suchej [g]

Wynik to średnia 2 oznaczeń których błąd względny nie przekracza 3%.

25. BTJ___________________________________________________________________________________

białka rzeczywiście trawioną w jelitach (BTJ)

BIAŁKOWA OCENA PASZY INRA

dzieli białko na a. białko ogólne ulegające rozkładowi w żwaczu (BTJ M - wysoka wartość biologiczna)
b. białko ogólne nie ulegające rozkładowi w żwaczu (BTJ P - niższa wartość biologiczna)
- niedobór azotu lub energii w żwaczu będzie ograniczał ilość syntetyzowanego białka mikroorganizmów

białko = BTJ M (E lub N) + BTJ P

BTJ (N) - ilość białka mikroorganizmów, która mogłaby być zsyntetyzowana z uwolnionego tam azotu gdyby ilość energii była w odpowiedniej ilości

BTJ (E) - ilość białka mikroorganizmów, która mogłaby być zsyntetyzowana przy udziale energii, gdyby ilość azotu w innych związkach była odpowiednia


26. wartość pokarmowa pasz________________________________________________________________

- zawartość składników pokarmowych w jednostce wagowej suchej masy lub jednostce wagowej o określonej wilgotności (białko, tłuszcz, włókno, skrobia)

Wartość pokarmowa paszy - zawartość składników pokarmowych w jednostce wagowej suchej masy lub jednostce wagowej o określonej wilgotności (białko, tłuszcz, włókno, skrobia)
Wartość pokarmowa pasz zielonych zależy przede wszystkim od składu chemicznego i strawności poszczególnych
Wartość odżywcza paszy – zawartość składników strawnych, które są wchłaniane w przewodzie pokarmowym, a następnie wykorzystywane w procesach metabolicznych
Przydatność żywieniowa – wartość pokarmowa, działanie dietetyczne, smakowitość, zawartość substancji antyżywieniowych, wpływ na jakość produktów zwierzęcych, negatywne oddziaływanie na organizm. Wartość gospodarcza – koszty produkcji, wielkość plonów, łatwość zbioru, transportu, łatwość przechowywania, konserwacji, przyrządzania i skarmiania.

27. aminokwasy semiegzogenne)_____________________________________________________________

aminokwasy semiegzogenne:
- metionina (powstaje z niej cysteina, dwie cysteiny = cystyna)
- tyrozyna z fenyloalaniny


28. metoda bilansowa u brojlerów____________________________________________________________

Metoda bilansowa

- współczynnik strawności jest określany na podstawie różnicy pomiędzy ilością składnika pokarmowego w
paszy a jego zawartością w kale

WS= (ilość składnika w paszy - ilość składnika w kale) *100 / ilość składnika w paszy

okres wstępny - zwierzęta umieszczane są w indywidualnych klatkach strawnościowych
- celem jest całkowite wypełnienie przewodu pokarmowego zwierząt określoną paszą
- różny czas trwania tego okresu: roślinożerne 2 tyg., mięso- i wszystkożerne kilka dni

okres właściwy - kontrola pobranej paszy i wydalonego kału, kolekcja jest prowadzona w klatkach
strawnościowych z podłogą rusztową
- kał pobierany jest przez kilka dni

sposób wykonania: - przeprowadza się badanie na zwierzętach tego samego gatunku i w tym samym wieku
- ważne jest regularne zadawanie paszy w równych odstępach czasu

a. sposób prosty - pasze, które mogą stanowić całość dawki pokarmowej dla danego
gatunku zwierząt
- przeżuwacze: zielonka z traw
- drób, trzoda chlewna: mieszanka zbożowa, śruta zbożowa

b. sposób złożony - stosowany w przypadku, gdy jedna pasza nie może być podawana
przez cały okres trwania doświadczenia
- do określenia współczynnika strawności wykorzystuje się metodę
regresji
- dawniej wykorzystywano metodę różnicową
- zwierzęta są karmione mieszankami z różną zawartością danej paszy
- przeżuwacze: pasze treściwe
- konie, przeżuwacze: melasa
- trzoda chlewna: makuch rzepakowy

książka:
- prowadzenie badań strawnościowych na drobiu jest utrudnione z powodu wspólnego ujścia przewodu
pokarmowego oraz moczowego (kloaka)
- do oddzielenia azotu kwasu moczowego z moczu od azotu (białka właściwego) kału służą metody chemiczne

metoda α-aminowa
metoda Stotza
Metoda Ekmana
- azot kału oblicza się z różnicy pomiędzy zawartością azotu ogólnego w odchodach a zawartością azotu kwasu moczowego


29. włókno surowe, czemu jest surowe?_______________________________________________________

- gotowanie próby w roztworze kwaśnym i zasadowym
- 5% kwas siarkowy, 5% ług sodowy
- pozostałość po przesączeniu stanowi włókno surowe: celuloza, hemicelulozy, lignina

Włókno surowe NDF – składnik paszy pochodzenia roślinnego – ma wpływ na wartość pokarmową paszy, zdrowie zwierząt i produkcję. Włókno surowe to składniki ścian komórek roślinnych, zarówno pierwotne powstałe w okresie wzrostu komórek i zbudowane głównie z celulozy jak i wtóre wytworzone w okresie późniejszym, w wyniku apozycji (nakładznie się na warstwę celulozy kolejnych różnych, często złożonych związków bez typowych połączeń chemicznych.

Oznaczanie. Metoda Wendeńska. Włóknem surowym nazwano tę część paszy, która jest nierozpuszczalna w czasie 30 min gotowania w 1,25% wodnym roztworze kwasu siarkowego, przemyciu pozostałości wodą, kolejnego 30 min gotowania w 1.25% wodnym roztworze KOH ponownym przemyciu pozostałego osadu gorącą wodą i acetonem. Uzyskaną nierozpuszczalną pozostałość włókna surowego suszy się w suszarce w tyglu ze spiekiem szklanym do stałej masy w temp. 105 przez 5h, i waży następnie spopiela w tyglu najpierw nad palnikiem gazowym później w piecu muflowym, a następnie po wyjęciu z pieca ponownie waży. Różnica masy między tymi 2 ważeniami (masy tygla po wysuszeniu i spaleniu) stanowi tzw. włókno surowe.

Włókno surowe%=masa tygla z osadem po wysuszeniu[g] – masa tygla z popiołem po spaleniu[g] / masa próbki powietrznie suchej.

30. nBO__________________________________________________________________________________

- białko ogólnodostępne w jelicie (pochodzące z paszy i od mikroorganizmów)
- oznaczane systemem DLG


31. inhibitory peptydów____________________________________________________________________


32. pasza białkowa psów i kotów_____________________________________________________________

Poekstrakcyjna śruta sojowa (Produkty uboczne przemysłu olejarskiego)

E = 9,2 MJ
BO = 450 g/kg
P = 2,2g/kg

- lektyny i inhibitory trypsyny zostają unieszkodliwione w procesie tostowania
- posiada wysoką wartość biologiczną białka (bogate w aminokwasy egzogenne, zwłaszcza w lizynę)
- duża zawartość fosforu (zboża mają ok. 1,1-1,6 g/kg)
- wykorzystywana w żywieniu: - drobiu
- trzody chlewnej
- młodych przeżuwaczy
- psów
- kotów

- podstawowy składnik paszy dla psów i kotów (wysokobiałkowa śruta sojowa)

a) mączka rybna:
- bardzo szerokie zastosowanie jako komponent mieszanek przemysłowych i koncentratów białkowych w żywieniu drobiu, świń, cieląt i zw mięsożernych
- produkowana z wszystkich odpadów przy produkcji filetów i innych przetworów, mogą się też znajdować przeterminowane konserwy rybne, śledzie solone i inne produkty
-BO 45-70%, strawność wysoka, do 90%
- wartość odżywcza białka większa niż innych mączek zwierzęcych (oprócz mleka w proszku)
- przy produkcji mączki rybnej surowce są podgrzewane i suszone (wysoka temp – niszczenie drobnoustrojów patogennych i częściowe odtłuszczenie surowców)
- znaczna ilość witamin rozłożona pod wpływem temp, B₁₂ zostaje
- zmientuny skład chemiczny, różna wartość pokarmowa
- zawartość tłuszczu 2-20% (duża zawartość nie jest wskazana – NKT – obniżona jakoś słoniny u tuczników), optymalna zawartość – 3%, krańcowe przypadki – nie więcej niż 9%
- zasobne w składniki mineralne, gł Ca, P, Se
- niektóre mogą zawierać znaczne ilości soli (nawet do 20% - ograniczone zastosowanie)
-w mieszankach treściwych dla drobiu i Su – udział mączki rybnej nie przekracza 10%
- w końcowym okresie tuczu Su (3 tyg przed ubojem) mieszanki nie powinny zawierać mączki rybnej
EN: 13, 8 -16,5 EM Su, 11,3- 14 EM drób/ BO 466-835 / WS 8,6- 33,7 Ca 28-43/ P 21-25/Lys 34-50, Met+cys 17- 25, Try 5- 7,7

pasze pochodzenia zwierzęcego:

mięso świeże

33. wartość odżywcza pasz__________________________________________________________________

wartość odżywcza paszy - zawartość składników strawnych, które są wchłaniane w przewodzie
pokarmowym, a następnie wykorzystywane w procesach metabolicznych


34. schemat energii u konia

- jak pies

35. metoda van Soesta_____________________________________________________________________

Analiza włókna pokarmowego metodą Van Soesta

- stosowana w odniesieniu do zwierząt monogastrycznych

NDF - włókno neutralnodetergentowe
ADF - celuloza i lignina
ADL - lignina

pobranie materiału do analizy:
- pobieramy materiał z kilku miejsc (worek, magazyn paszowy), są to próbki pierwotne (wyrywkowe)
- próbki pierwotne miesza się ze sobą, powstaje w ten sposób próba zbiorcza
- ze zmieszanego materiału tworzy się próbki laboratoryjne (próby średnie)

Analiza
- zielonki, kiszonki i okopowe
- wymagają podsuszenia (105 stopni), ok. 6h
- płyny suszymy stopniowo zwiększając temperaturę
- określamy jej współczynnik podsuszenia

od Pauliny:

Analiza włókna pokarmowego (oznaczanie węglowodanów strukturalnych pasz pochodzenia roślinnego Stosowana w odniesieniu do zwierząt monogastrycznych. Myślą przewodnią tej metody jest podział masy organicznej pasz na:
- składniki wnętrza komórki – rozpuszczalne cukry, skrobia, białka, rozpuszczalny popiół - trawione są przez enzymy przewodu pokarmowego w całości
- składniki ściany komórkowej – kompleks celulozowo ligninowy

Składniki pokarmowe ścian komórkowych (NDF) rozdzielone są na 2 frakcje:
- ADF – kwaśne włókno detergentowe
- częściowo strawna część ściany komórkowej
- zbyt wiele ADF obniża ogólną strawność paszy
- celuloza, lignina, hemiceluloza ( rozkładane tylko przez enzymy mikroorganizmów przewodu pokarmowego Ru)

- ADL – niestrawna część ściany komórkowej
- lignina, popiół nierozpuszczalny w kwasie (głównie krzemionka)

Pobieramy próbkę do analizy, z kilku miejsc (próbki pierwotne) mieszamy (próbka zbiorcza) i tworzymy próbki laboratoryjne (próby średnie). Próbki wymagają podsuszenia 6h 105oC(jeśli jest to płyn to stopniowo zwiększamy temperaturę). Analizie podlegają zielonki, kiszonki, okopowe.

NFD wyznacza się przy użyciu detergentu neutralnego wymywającego składniki wnętrza komórki. Podczas hydrolizy NDF w kwaśnym detergencie rozpuszczeniu ulega hemiceluloza a otrzymuje się ADF. Traktując ADF 72% kwasem siarkowym, rozpuszcza się celulozę i zdegradowane termicznie białka – uzyskuje się ADL (lignina, kutyna, woski i popiół ścian komórkowych) Czystą ligninę można otrzymać traktując ADF nadmanganianem potasu

36. białko wzorcowe_______________________________________________________________________

białko idealne - białko, które zawierałoby wszystkie aminokwasy w odpowiednich proporcjach
- nie istnieje w przyrodzie
- najbardziej do niego zbliżonym jest białko jaja kurzego


- białko jaja kurzego
- na podstawie oznaczonego składu aminokwasowego wartość odżywczą białka określa się za pomocą dwóch wskaźników: aminokwasu organicznego CS met Blocka Mitchella oraz wskaźnika aminokwasów niezbędnych EAAI wg Osera. Wskaźnik Cs wyraża najniższy % stosunek między zawartością poszczególnych aminokwasów niezbędnych w białku a ich zawartością w białku przyjętym za wzorzec (jajo kurze). Wskaźnik EAAI uwzględnia zawartość wszystkich aminokwasów niezbędnych w ocenianiu białka i również odnosi ją do zawartości w białku wzorcowym, EAAI jest to śr geometr iloczynu procentowych stosunków wszystkich niezbędnych aminokwasów w białku w badanej paszy do aminokwasów w jaju kurzym.