Wnioski

Podsumowując wykonanie ćwiczenie można stwierdzić, że stycznik i przekaźnik działają poprawnie. Ich prąd załączenia i rozłączenia uzyskany podczas badań jest zgodny z wartościami teoretycznymi.

Wykonując ćwiczenie badaliśmy prąd płynący na cewce stycznika i przekaźnika. Były to niewielkie wartości sięgające kilkuset miliamperów. Podczas normalnej pracy przekaźnika steruje on przepływem prądu do kilkunastu amperów, stycznik natomiast jest wykorzystywany do sterowania prądem o wiele większym, np. prądem silnika. W efekcie na końcówkach roboczych występują wartości prądów o wiele większe niż te, które mierzyliśmy na cewce. Prawdopodobnie ze względu na budowę stycznika do jego załączenia był potrzebny większy prąd na cewce niż w przypadku przekaźnika.

Ze względu na przepływ dużych prądów na styczkach roboczych stycznika często występuje zjawisko łuku elektrycznego. Przerywanie obwodów elektrycznych o niewielkich prądach przy niskim napięciu jest beziskrowe. Przy przekroczeniu wartości granicznych prądu i napięcia (zależnych od materiałów stykowych) pojawiają się wyładowania. Dalszy wzrost prądu i napięcia prowadzi do wyładowania łukowego. Wyładowanie łukowe jest wynikiem gazu rozdzielającego styki. Trwałe palenie się łuku elektrycznego jest możliwe, gdy liczba cząstek z dejonizowanych jest równa liczbie nowo powstających cząstek zjonizowanych. Jeżeli przeważa zjawisko dejonizacji, to łuk gaśnie. W obwodzie prądu przemiennego łuk gaśnie w chwili zmiany kierunku przepływu prądu i zapala się ponownie. Trwałe zgaszenie łuku w obwodzie prądu polega na niedopuszczeniu do jego ponownego zapalenia się po pierwszym zgaszeniu samoistnym. Niedopuszczenie do powtórnego zapłonu w obwodzie prądu przemiennego oraz wymuszenie zgaśnięcia łuku w obwodzie prądu stałego osiągamy przeciwdziałając jonizacji.

Z uzyskanych danych i sporządzonych na ich podstawie wykresów można wywnioskować, że wartość płynącego prądu zmieniała się proporcjonalnie do wartości przyłożonego napięcia. Według przepisów zwora elektromagnesu powinna załączyć się prze napięciu do 70% napięcia znamionowego i opaść prze obniżeniu napięcia do 50% napięcia znamionowego. W naszym przypadku było to kolejno napięcie do 16,8V i do 12V. W zamieszczonych tabelach widać przy jakich wartościach napięcia oraz prądu następowało załączenie i rozłącznie. W jednym z przypadków rozłączenie nastąpiło dopiero przy około 3-4% wartości napięcia znamionowego.

Wyliczone współczynnik trzymania są od sobie bardzo różne. Najmniejsza wartość współczynnika wystąpiła przy przekaźniku z napięciem stałym (Kp=0,14±0,01). Natomiast największa wartość współczynnika wystąpiła przy przekaźniku z napięciem zmiennym (Kp=0,84±0,01). Taka różnorodność wyników może być związana z budową stycznika i przekaźnika. Styczniki i przekaźniki są przystosowane do pracy z prądem stałym lub prądem zmiennym. Przystosowanie polega na zastosowaniu odpowiednich materiałów z jakich są wykonywane. Charakterystyki pracy z danymi prądami często się różnią.