Fenomenologia – (Edmund Husserl oraz Max Scheller) polega na opisie i oglądzie tego, co bezpośrednio jest dane. odbiega od codziennych sposobów orientowania się w rzeczywistości. Źródłem poznania jest intuicja. Odrzucenie wszelkich założeń.
Katastrofizm Spenglera - swoistą teorię narodzin, rozwoju i zmierzchu kultur – w tym naszej, europejskiej. wg Spenglera Europa chyli się ku upadkowi – a jest to przeczucie katastrofy, kresu cywilizacji.
Walory kultury: okres organizacji; wzrost piękna; bujny rozwój twórczości.
Cechy cywilizacji: stan sztuczności; skostnienie; śmierć; anonimowość mas ludzkich; nieodwołalny koniec kultury.
Zwiastuny końca kultury: niezrozumienie dla dziedzictwa; wystepowanie przeciw instytucją kościoła, szlachcie, konwencją w sztuce; upadek obyczajów.
Behawioryzm – psychologia nie powinna zajmować się świadomością. Zajmuje się zachowaniem jednostek.
Psychoanaliza – (Zygmunt Freund) zał.: podział psychiki na świadomość i nieświadomość; ego(ja) racjonalne świadome czynniki tworzące osobowość jed. Blokujące uświadamianie pragnień z Id; superego(nad ja) wzorce etyczne, kulturowe, społ., tradycja; Id – cz. pierwotna, tkwi każdym, nieuświadomione popędy i namiętności ujawniające uniwersalny charakter natury lückiej.
Filozofia kultury – (C. G. Jung) ekstrawertyk ukazuje swoje emocje otoczeniu; introwertyk tłumi je w sobie. Archetyp – podst. wzorce zachowań różnych kultur. Pierwotnie utrwalane wzorce naszej świadomości i podświadomości.
Egzystencjalizm – (Ernst Cassirer) poszukiwanie prawdy o sytuacji człowieka w świecie czyli przeżywanie tego co los sprawił człowiekowi. Istnienie (egzystencja) poprzedza istotę (esencję) czyli bieg życia określa naturę lücką.
Muzyka – (Schonberg, Strawiński, Lutyens) interwały, połączenie nut, brak harmonii, odrzucenie zasady gramatyki muzycznej. Dodekafonia – szereg dwunastostopniowej skali chromatycznej.
Awangarda – wynalazczość, odkrywczość, kreacja, nowość, zerwanie z przeszłością, eksperyment.
Kierunki w sztuce: futuryzm – walka z muzealną martwotą, występowanie przeciw gangrenie profesorów, bunt, kult siły, „automobil”, tematyka techniczna, język bez reguł składni, przyszłość.
Dadaizm – wiersze to ciąg dźwięków przyporządkowanych rytmice, brak emocji i logiki. Kubizm – rzeczywistość w rozbitym zwierciadle, przedmioty rozbite na bryłowate partie ukazane z różnych stron. Nadrealizm – podświadome pragnienia, deformacja, nieoczekiwane skojarzenia, poetyka snu, groteska, czarny humor. Fowizm – pogarda tradycji, postulat spalenia muzeów, przeciw ładowi estetycznemu, silna energia, płaska kompozycja, deformacja, kontrast. Abstrakcjonizm – tworzenie rzeczywistości, autonomiczne kompozycje barwy formy.

Fenomenologia – (Edmund Husserl oraz Max Scheller) polega na opisie i oglądzie tego, co bezpośrednio jest dane. odbiega od codziennych sposobów orientowania się w rzeczywistości. Źródłem poznania jest intuicja. Odrzucenie wszelkich założeń.
Katastrofizm Spenglera - swoistą teorię narodzin, rozwoju i zmierzchu kultur – w tym naszej, europejskiej. wg Spenglera Europa chyli się ku upadkowi – a jest to przeczucie katastrofy, kresu cywilizacji.
Walory kultury: okres organizacji; wzrost piękna; bujny rozwój twórczości.
Cechy cywilizacji: stan sztuczności; skostnienie; śmierć; anonimowość mas ludzkich; nieodwołalny koniec kultury.
Zwiastuny końca kultury: niezrozumienie dla dziedzictwa; wystepowanie przeciw instytucją kościoła, szlachcie, konwencją w sztuce; upadek obyczajów.
Behawioryzm – psychologia nie powinna zajmować się świadomością. Zajmuje się zachowaniem jednostek.
Psychoanaliza – (Zygmunt Freund) zał.: podział psychiki na świadomość i nieświadomość; ego(ja) racjonalne świadome czynniki tworzące osobowość jed. Blokujące uświadamianie pragnień z Id; superego(nad ja) wzorce etyczne, kulturowe, społ., tradycja; Id – cz. pierwotna, tkwi każdym, nieuświadomione popędy i namiętności ujawniające uniwersalny charakter natury lückiej.
Filozofia kultury – (C. G. Jung) ekstrawertyk ukazuje swoje emocje otoczeniu; introwertyk tłumi je w sobie. Archetyp – podst. wzorce zachowań różnych kultur. Pierwotnie utrwalane wzorce naszej świadomości i podświadomości.
Egzystencjalizm – (Ernst Cassirer) poszukiwanie prawdy o sytuacji człowieka w świecie czyli przeżywanie tego co los sprawił człowiekowi. Istnienie (egzystencja) poprzedza istotę (esencję) czyli bieg życia określa naturę lücką.
Muzyka – (Schonberg, Strawiński, Lutyens) interwały, połączenie nut, brak harmonii, odrzucenie zasady gramatyki muzycznej. Dodekafonia – szereg dwunastostopniowej skali chromatycznej.
Awangarda – wynalazczość, odkrywczość, kreacja, nowość, zerwanie z przeszłością, eksperyment.
Kierunki w sztuce: futuryzm – walka z muzealną martwotą, występowanie przeciw gangrenie profesorów, bunt, kult siły, „automobil”, tematyka techniczna, język bez reguł składni, przyszłość.
Dadaizm – wiersze to ciąg dźwięków przyporządkowanych rytmice, brak emocji i logiki. Kubizm – rzeczywistość w rozbitym zwierciadle, przedmioty rozbite na bryłowate partie ukazane z różnych stron. Nadrealizm – podświadome pragnienia, deformacja, nieoczekiwane skojarzenia, poetyka snu, groteska, czarny humor. Fowizm – pogarda tradycji, postulat spalenia muzeów, przeciw ładowi estetycznemu, silna energia, płaska kompozycja, deformacja, kontrast. Abstrakcjonizm – tworzenie rzeczywistości, autonomiczne kompozycje barwy formy.

Fenomenologia – (Edmund Husserl oraz Max Scheller) polega na opisie i oglądzie tego, co bezpośrednio jest dane. odbiega od codziennych sposobów orientowania się w rzeczywistości. Źródłem poznania jest intuicja. Odrzucenie wszelkich założeń.
Katastrofizm Spenglera - swoistą teorię narodzin, rozwoju i zmierzchu kultur – w tym naszej, europejskiej. wg Spenglera Europa chyli się ku upadkowi – a jest to przeczucie katastrofy, kresu cywilizacji.
Walory kultury: okres organizacji; wzrost piękna; bujny rozwój twórczości.
Cechy cywilizacji: stan sztuczności; skostnienie; śmierć; anonimowość mas ludzkich; nieodwołalny koniec kultury.
Zwiastuny końca kultury: niezrozumienie dla dziedzictwa; wystepowanie przeciw instytucją kościoła, szlachcie, konwencją w sztuce; upadek obyczajów.
Behawioryzm – psychologia nie powinna zajmować się świadomością. Zajmuje się zachowaniem jednostek.
Psychoanaliza – (Zygmunt Freund) zał.: podział psychiki na świadomość i nieświadomość; ego(ja) racjonalne świadome czynniki tworzące osobowość jed. Blokujące uświadamianie pragnień z Id; superego(nad ja) wzorce etyczne, kulturowe, społ., tradycja; Id – cz. pierwotna, tkwi każdym, nieuświadomione popędy i namiętności ujawniające uniwersalny charakter natury lückiej.
Filozofia kultury – (C. G. Jung) ekstrawertyk ukazuje swoje emocje otoczeniu; introwertyk tłumi je w sobie. Archetyp – podst. wzorce zachowań różnych kultur. Pierwotnie utrwalane wzorce naszej świadomości i podświadomości.
Egzystencjalizm – (Ernst Cassirer) poszukiwanie prawdy o sytuacji człowieka w świecie czyli przeżywanie tego co los sprawił człowiekowi. Istnienie (egzystencja) poprzedza istotę (esencję) czyli bieg życia określa naturę lücką.
Muzyka – (Schonberg, Strawiński, Lutyens) interwały, połączenie nut, brak harmonii, odrzucenie zasady gramatyki muzycznej. Dodekafonia – szereg dwunastostopniowej skali chromatycznej.
Awangarda – wynalazczość, odkrywczość, kreacja, nowość, zerwanie z przeszłością, eksperyment.
Kierunki w sztuce: futuryzm – walka z muzealną martwotą, występowanie przeciw gangrenie profesorów, bunt, kult siły, „automobil”, tematyka techniczna, język bez reguł składni, przyszłość.
Dadaizm – wiersze to ciąg dźwięków przyporządkowanych rytmice, brak emocji i logiki. Kubizm – rzeczywistość w rozbitym zwierciadle, przedmioty rozbite na bryłowate partie ukazane z różnych stron. Nadrealizm – podświadome pragnienia, deformacja, nieoczekiwane skojarzenia, poetyka snu, groteska, czarny humor. Fowizm – pogarda tradycji, postulat spalenia muzeów, przeciw ładowi estetycznemu, silna energia, płaska kompozycja, deformacja, kontrast. Abstrakcjonizm – tworzenie rzeczywistości, autonomiczne kompozycje barwy formy.

Fenomenologia – (Edmund Husserl oraz Max Scheller) polega na opisie i oglądzie tego, co bezpośrednio jest dane. odbiega od codziennych sposobów orientowania się w rzeczywistości. Źródłem poznania jest intuicja. Odrzucenie wszelkich założeń.
Katastrofizm Spenglera - swoistą teorię narodzin, rozwoju i zmierzchu kultur – w tym naszej, europejskiej. wg Spenglera Europa chyli się ku upadkowi – a jest to przeczucie katastrofy, kresu cywilizacji.
Walory kultury: okres organizacji; wzrost piękna; bujny rozwój twórczości.
Cechy cywilizacji: stan sztuczności; skostnienie; śmierć; anonimowość mas ludzkich; nieodwołalny koniec kultury.
Zwiastuny końca kultury: niezrozumienie dla dziedzictwa; wystepowanie przeciw instytucją kościoła, szlachcie, konwencją w sztuce; upadek obyczajów.
Behawioryzm – psychologia nie powinna zajmować się świadomością. Zajmuje się zachowaniem jednostek.
Psychoanaliza – (Zygmunt Freund) zał.: podział psychiki na świadomość i nieświadomość; ego(ja) racjonalne świadome czynniki tworzące osobowość jed. Blokujące uświadamianie pragnień z Id; superego(nad ja) wzorce etyczne, kulturowe, społ., tradycja; Id – cz. pierwotna, tkwi każdym, nieuświadomione popędy i namiętności ujawniające uniwersalny charakter natury lückiej.
Filozofia kultury – (C. G. Jung) ekstrawertyk ukazuje swoje emocje otoczeniu; introwertyk tłumi je w sobie. Archetyp – podst. wzorce zachowań różnych kultur. Pierwotnie utrwalane wzorce naszej świadomości i podświadomości.
Egzystencjalizm – (Ernst Cassirer) poszukiwanie prawdy o sytuacji człowieka w świecie czyli przeżywanie tego co los sprawił człowiekowi. Istnienie (egzystencja) poprzedza istotę (esencję) czyli bieg życia określa naturę lücką.
Muzyka – (Schonberg, Strawiński, Lutyens) interwały, połączenie nut, brak harmonii, odrzucenie zasady gramatyki muzycznej. Dodekafonia – szereg dwunastostopniowej skali chromatycznej.
Awangarda – wynalazczość, odkrywczość, kreacja, nowość, zerwanie z przeszłością, eksperyment.
Kierunki w sztuce: futuryzm – walka z muzealną martwotą, występowanie przeciw gangrenie profesorów, bunt, kult siły, „automobil”, tematyka techniczna, język bez reguł składni, przyszłość.
Dadaizm – wiersze to ciąg dźwięków przyporządkowanych rytmice, brak emocji i logiki. Kubizm – rzeczywistość w rozbitym zwierciadle, przedmioty rozbite na bryłowate partie ukazane z różnych stron. Nadrealizm – podświadome pragnienia, deformacja, nieoczekiwane skojarzenia, poetyka snu, groteska, czarny humor. Fowizm – pogarda tradycji, postulat spalenia muzeów, przeciw ładowi estetycznemu, silna energia, płaska kompozycja, deformacja, kontrast. Abstrakcjonizm – tworzenie rzeczywistości, autonomiczne kompozycje barwy formy.