Materiały kompozytowe o osnowie metalowej
1. Materiały stosowane na osnowę metalową:
2. Jako osnowy metaliczne stosuje się stopy:
aluminium, magnezu, tytanu, ołowiu, cynku, srebra, niklu i miedzi.
3. Ile wynosi średnica małych cząstek wzmacniających kompozyt oraz jaki jest ich udział procentowy?
Bardzo drobne cząsteczki ceramiczne lub metaliczne o średnicy ok. 0.01 - 0.1 μm w ilości do ok. 15% objętości kompozytu.
4. Cztery przykłady zastosowań kompozytów o osnowie metalowej wzmacnianych dyspersyjnie :
-MMC (Metal Matrix
Composites) znajdują zastosowanie w konstrukcjach pracujących w relatywnie wyższych temperaturach
5. Podstawowa różnica pomiędzy kompozytem metalowych zbrojonych dyspersyjnie i dużymi cząstkami :
W przypadku zbrojenia dyspersyjnego wzmocnienie zachodzi na poziomie mikroskopowym i polega na utrudnianiu przez rozproszone cząstki ruchu dyslokacji w matrycy. Nie poprawia znacząco cech mechanicznych i wytrzymałościowych kompozytu w umiarkowanych temperaturach. Wpływ wzmocnienia jest natomiast wyraźny w wysokich temperaturach. Nawet niewielki udział cząstek dyspersyjnych znacznie poprawia np. odporność na pełzanie kompozytu w porównaniu z odpornością materiału matrycy. Natomiast w przypadku zbrojenia dużymi cząstkami, ich sztywność i twardość jest większa od sztywności i twardości otaczającej je matrycy. Mechanizm wzmocnienia kompozytu przez cząstki polega na
ograniczaniu przez nie odkształceń matrycy w obszarze położonym w pobliżu powierzchni każdej
cząstki.
6. Udział procentowy dużych cząstek w kompozycie:
Z reguły powyżej 20% objętości kompozytu, niekiedy nawet 90%, powinny one być w miarę równomiernie rozłożone w kompozycie, mieć mniej więcej te same wymiary i być stosunkowo małe -ok. 1 μm.
7. Co to jest węglik spiekany, z czego się składa :
węglik spiekany- kompozyt zbudowany z metalowej matrycy wzmocnionej cząstkami z materiałów ceramicznych. Składający się z matrycy kobaltowej lub niklowej zbrojonej cząstkami ceramicznymi z węglika wolframu lub węglika tytanu w ilości ok. 90% objętości kompozytu.
8. Włókna ciągłe
Ich zastosowanie wynika głównie z prostoty uzyskiwania. W grupie tej wyróżnia się włókna ze stali chromowo-niklowej, włókna wolframowe, molibdenowe, berylowe, tytanowe. Otrzymuje się je w procesach ciągnienia.
9. Metody wytwarzania MK o osnowie metalowej :
- metoda bezpośrednia
- metoda pośrednia
? Metody metalurgii proszków
? Techniki odlewnicze
? Technologia obróbki plastycznej