POLITECHNIKA POZNAŃSKA
Laboratorium Techniki Wysokich Napięć. Ćwiczenie nr 16 Temat: Napięcie powrotne w wysokonapięciowym układzie izolacyjnym.
Rok akademicki: 2007/2008 Wydział Elektryczny Studia dzienne inżynierskie Nr grupy: E4
Uwagi:

1. Wprowadzenie:

Zjawisko pojawiania się napięcia powrotnego na zaciskach układu izolacyjnego jest znane od dawna, głownie z powodu narażeń personelu obsługującego urządzenia napięcia stałego. Po przyłożeniu napięcia do elementów przewodzących, miedzy którymi znajduje się dielektryk, molekuły dielektryku polaryzują się o obracają w kierunku pola elektrycznego. Następnie, po odłączeniu napięcia, zwierając układ izolacyjny na krótki czas, doprowadzamy do częściowego jego rozładowania. Po otwarciu zwarcia wskutek relaksacji pozostałego ładunku odbudowuje się napięcie, zwane napięciem powrotnym.

Napięcie powrotne (recovery voltage) - napięcie (przepięcie) między biegunami (stykami) łącznika po wykonaniu czynności rozłączenia obwodu elektroenergetycznego, tuż po zaniku łuku (prądu) wyłączeniowego.

1. Pomiary:

Lp.	Uc	tc	Urmax1	Urmax2
	[V]	[s]	[V]	[V]
1.	350	0,2	34	42,5
2.	350	0,3	55	44,5
3.	350	0,4	39	44,5
4.	350	0,5	44	40
5.	350	0,6	39	36
6.	350	0,7	35	35
7.	350	0,8	38	34
8.	350	0,9	31	33
9.	350	1	28	35
10.	350	2	19	24
11.	350	3	16,5	19,5
12.	350	4	18	18
13.	350	5	15,5	16

Pierwsza pomiar – pojemnik D, próbka 4;

Drugi pomiar – pojemnik C, wszystkie kondensatory.

1. Wnioski:

Jak widać na przedstawionym wykresie a dokładniej na powyższym powiększeniu wartości szczytowych obu próbek można stwierdzić że wyższą wartością napięcia powrotnego w początkowej fazie cechuje się pierwsza próbka natomiast druga próbka oznacza się wyższą wartości napięcia powrotnego po 1 sekundzie od odłączenie próbki od napięcia.

Po usytuowaniu szczytu wykresu od osi y można określić ogólny stan izolacji układu. Mając np. jakąś charakterystykę wzorcową można określić w jakim stanie jest układ izolacyjny i czy jesteśmy zmuszeni wymienić go może jeszcze nie jest to potrzebne. Jednocześnie trzeba podkreślić że w przypadku gdy „szczytów” funkcji jest wiele metoda ta nie jest dokładna ponieważ nie wiadomo który „szczyt” wybrać aby wyciągnąć prawidłowe wnioski.