1. Wyjaśnij pojęcie „efektywność w sensie Pareto”.

Efektywność w sensie Pareto istnieje więc wtedy, gdy nie jest możliwa taka realokacja zasobów, która powiększa dobrobyt pewnej jednostki bez jednoczesnego zmniejszenia dobrobytu u innej jednostki lub jednostek.

2. Kiedy powstaje niekorzystny efekt zewnętrzny a kiedy korzystny.?

Niekorzystny efekt zewnętrzny powstaje wtedy, kiedy decyzja jednostki o produkcji lub konsumpcji wywiera bezpośredni negatywny wpływ na produkcję lub konsumpcję innych osób. Inaczej mówiąc oznacza to sytuację, w której dobrobyt jakiegoś podmiotu (osoby prywatnej, przedsiębiorstwa) jest zmniejszany poprzez funkcjonowanie innego podmiotu.

W przypadku dodatnich efektów zewnętrznych krańcowe społeczne korzyści dostarczenia jakiegoś dobra przekraczają krańcowe prywatne korzyści.

3. Określ w oparciu o wykres optymalny poziom emisji zanieczyszczeń dla pojedynczego
przedsiębiorstwa. Określ dla tego poziomu wielkość dobrobytu społecznego.

A + B odpowiada korzyściom społecznym przy optymalnym społecznie poziomie produkcji Q*.

4. Określ w oparciu o wykres optymalny poziom emisji zanieczyszczeń dla pojedynczego rynku.
Określ dla tego poziomu wielkość dobrobytu społecznego.

Krzywa podaży PS jest krzywą prywatnych kosztów krańcowych firm produkujących na pojedynczym rynku. Krzywa popytu d informuje o gotowości zakupu przez konsumentów produktów po odpowiedniej cenie. Przy krańcowych kosztach PS wielkość dostaw na rynek wynosi Q_x, której odpowiada cena rynkowa p₀.

Jednakże produkcji towarzyszy wytwarzanie zanieczyszczeń wywołujących koszty zewnętrzne. Producenci nie uwzględniają ich w swoich kalkulacjach kosztów. Zatem rzeczywisty społeczny koszt krańcowy opisany jest krzywą SS. Pionowe odcinki pomiędzy PS i SS są krańcowym kosztem zewnętrznym dla poszczególnych poziomów produkcji. Pole pomiędzy krzywymi PS i SS jest całkowitym kosztem zewnętrznym gałęzi. Krzywa SS przecina krzywą popytu w punkcie A. Gdyby konsumenci znali pełne społeczne koszty produkcji (odwzorowane za pomocą ceny), kupili by jedynie Q* produktu. Zatem Q* jest społecznie optymalną wielkością produkcji.

Korzyść społeczna netto wynosi AEB.

Z tym pytaniem ktoś poszedł po bandzie

5. Wymień różnice pomiędzy instrumentami ekonomicznymi i prawnymi (bezpośrednimi).

Instrumenty pośrednie dają zanieczyszczającemu wybór bardziej korzystnej alokacji środków finansowych, a bezpośrednie nie. Instrumenty bezpośrednie zakładają wpływ na technologie produkcji i użyte materiały, pośrednie skupiają się tylko na osiągnięciu celu (metoda nie jest ważna). Instrumenty pośrednie pozwalają osiągnąć zakładany efekt najniższym kosztem.

6. Istota handlu uprawnieniami do emisji gazów.

To jest proste, chyba każdy to ogarnie sam

7. Czym różni się opłata depozytowa od produktowej?

Opłaty produktowe to obciążenia finansowe nałożone na produkty, które powodują zanieczyszczenie środowiska w fazie produkcji lub konsumpcji.

W systemach depozytowych ceny produktów potencjalnie szkodliwych dla środowiska obciążane są opłatą. W odróżnieniu od opłat produktowych tutaj depozyt nakłada się na produkty nie mające swoich substytutów. Jeśli uniknie się zanieczyszczenia, odstawiając produkt lub jego pozostałości do właściwego miejsca utylizacji, wówczas następuje zwrot opłaty.

8. Porównaj system opłatowy (podatkowy) z systemem handlu uprawnieniami na emisję.

• oba podejścia charakteryzują się jednakową efektywnością ekonomiczną oraz zapewniają minimalizację społecznego kosztu realizacji wyznaczonego standardu jakości środowiska przyrodniczego.

• w modelu opłatowym regulacja stanu środowiska następuje drogą kształtowania ceny usługi środowiskowej, do tej ceny dostosowuje się przedsiębiorstwo w ramach mikroekonomicznego rachunku optymalizacyjnego, osiągając w ten sposób dany pułap emisyjny,

• w modelu opartym na zbywalnych prawach emisji instrumentem regulacyjnym jest właśnie łączna wielkość emisji, do której dostosowują się, jako pochodne mikroekonomicznego rachunku optymalizacyjnego, rynkowe ceny za prawo emisji jednostki polutanta.

• innymi słowy, w pierwszym przypadku można mówić o regulacji stanu środowiska przyrodniczego poprzez cenę jednostki zanieczyszczenia, w drugim poprzez ilość zanieczyszczenia

• opłaty emisyjne mogą stanowić efektywne narzędzie służące do osiągnięcia określonych celów ekologicznych pod warunkiem, że władze znają właściwy poziom stawki opłaty lub też w sposób iteracyjny (w określonym czasie) dojdą do jej ustalenia,

• handel pozwoleniami na emisję jest pozbawiony tej niedogodności, ponieważ cena pozwolenia ustalana jest na rynku, a nie przez odpowiednie władze.

9. W jakich sytuacjach lepiej jest stosować instrumenty ilościowe, a kiedy cenowe?

a) Instrument ilościowy powinien być preferowany wówczas, gdy krańcowy koszt redukcji emisji rośnie wolno wraz ze wzrostem poziomu redukcji zanieczyszczeń (niska elastyczność), a krzywa krańcowych kosztów zewnętrznych gwałtownie opada (wysoka elastyczność). Gdy warunki te są spełnione, strata dobrobytu spowodowana ustaleniem „złej” ceny (opłaty emisyjnej), a wynikająca z niepewności czy niewiedzy władz, będzie relatywnie wyższa od straty spowodowanej ustaleniem „złej” ilości (standardu) redukcji emisji.
b) Instrument cenowy powinien być preferowany wówczas, gdy krańcowy koszt redukcji emisji zanieczyszczeń rośnie gwałtownie (wysoka elastyczność), a krzywa krańcowych kosztów zewnętrznych opada łagodnie (niska elastyczność). W tym przypadku ustalenie „złej” ilości redukcji emisji, spowodowane niedoborem informacji, powoduje większe straty społeczne, niż ustalenie „złej” stawki opłaty. Lepiej jest wówczas ustalić opłatę na bazie spodziewanych korzyści i kosztów marginalnych i pozwolić firmom, które znają prawdziwy kształt krzywej kosztów marginalnych, na swobodne wybranie poziomu redukcji emisji zanieczyszczeń.

10. Jaka jest różnica między kosztem zewnętrznym a stratą ekologiczną?

Podstawowym kryterium różnicującym jest tutaj sposób i zakres włączenia niekorzystnych efektów do rachunku ekonomicznego przedsiębiorstw. Otóż w wielu przypadkach niektóre elementy strat ekologicznych są już częściowo uwzględnione w decyzjach inwestycyjnych lub operacyjnych przedsiębiorstw. Z kolei według definicji podanej za Pearcem i Turnerem (1990) koszty zewnętrzne istnieją wówczas, gdy równocześnie zachodzą dwa następujące warunki:

• działalność jednego podmiotu powoduje stratę dobrobytu drugiego,

• strata dobrobytu nie jest zrekompensowana.

• Wynika z tego, że definicja kosztów zewnętrznych wyklucza ich istnienie w cenach produktów, przesądzających o decyzjach produkcyjnych przedsiębiorstw. Zgodnie z tą definicją można zatem stwierdzić, że koszty zewnętrzne odpowiadają stratom ekologicznym jedynie w przypadku, gdy te ostatnie nie są ujęte w rachunku kosztów przedsiębiorstw. Dlatego ekonomiczne ujęcie strat ekologicznych możliwe jest do rozpatrywania w kategoriach kosztów zewnętrznych pod warunkiem, że nie są uwzględnione w prywatnych decyzjach produkcyjnych.

11. Wymień metody wyceny kosztów zewnętrznych.

• Pośrednie (metoda kosztu podróży, metoda cen hedonicznych, metoda wycena życia ludzkiego, metoda wyceny kosztów choroby )

• Bezpośrednie (metoda wyceny warunkowej)

12. Co to jest „podwójna dywidenda”?

Dochody generowane poprzez podatek węglowy lub inne instrumenty mogą zastąpić dochody uzyskiwane z innych podatków w gospodarce, np. z pracy lub kapitału. Opodatkowanie energii zamiast pracy czy kapitału może być efektywne, gdyż stymuluje zwiększone zatrudnienie i aktywność ekonomiczną. Oznacza to, że osiągnięcie celów emisyjnych może się odbywać bez dodatkowych kosztów społecznych.

13. Opisz metodykę ExternE szacowania kosztów zewnętrznych powodowanych przez
elektrownie. to są 2 ostatnie strony, proponuję przeczytać :]

14. Na czym polega funkcja dochodowa i bodźcowa z punktu widzenia skuteczności środowiskowej?

Zadanie bodźcowe jest spełnione wtedy, gdy podniesienie ceny zniechęca do zakupu i użytkowania produktów obłożonych opłatą. Funkcja dochodowa polega na tym, że wpływy z opłat są zazwyczaj spożytkowane na sfinansowanie posunięć zapobiegawczych lub naprawczych, dotyczących zanieczyszczających właściwości danych produktów. Dochody z opłat mogą zasilać także budżet publiczny bez określonego przeznaczenia ich na cele ekologiczne.

15. Jakie jest zastosowanie analizy kosztów i korzyści.

• gdy trzeba rozstrzygnąć społeczne uzasadnienie realizacji określonych celów gospodarczych, do których można zaliczyć prowadzenie polityki gospodarczej, społecznej czy środowiskowej (skala makro) lub realizację nowych inwestycji (skala mikro),

• podanie przekonującej informacji o wyborze określonej decyzji (polityki) społecznej. Pod pojęciem przekonującej informacji kryje się poziom dobrobytu społecznego, którego zmiany przynosi określona decyzja.