Kosmetyka w skrócie na egzamin 1 sem.
1 Galwanizacja – polega na przyłożeniu elektrod do wilgotnej skóry. Jony wewnątrz organizmu zaczynają się przemieszczać pod wpływem prądu (kationy do katody, aniony do anody). W skutek tego zabiegu dochodzi do przekrwienia, do którego dochodzi w następstwie tworzenia się ciał histaminopodobnych. Podrażniony zostaje układ nerwowy i pobudzone mięśnie. Celem tego zabiegu jest poprawa napięcia mięśni.
a)za stosownie: w leczeniu Nerwobólów, przewlekłe zapalenie nerwów ,splotów i korzeni nerwowych ,galwanizacja porz. i podł, stosuje się również w przypadkach trudnego zrostu po złamaniach kości.
b)przeciwwskazania: ropne stany zapalne skóry.i tkanek miękich wypryski owrzodzenia,gorączka miażdżyca ciążą implanty zakrzepy zakrzepowe zapalenie żył.
Jontoforeza – celem tego zabiegu jest dostarczenie skórze specjalnych substancji czynnych do głębnych warstw skóry. Ilość dostarczonych substancji zależy od długości zabiegu, natężenia prądu oraz wielkości elektrod. Najczęściej stosuje się tu roztwory wodne, np. preparaty w ampułkach, w których rozpuszczone sa substancje czynne zdolne do jonizacji. Aniony, czyli anionowe substancje czynne, wprowadza się do skóry za pomocą katody. W tym wypadku katoda jest elektrodą czynną, anoda – bierną (przeciwelektrodą). Kationy, czyli kationowe substancje czynne, wprowadzane są anodą (elektrodą czynną), katoda jest tu przeciwelektrodą.
a)wskazania blizny,nerwobóle, zespół rwy kulszowej zaburzenia mowy, dychawica oskrzelowa bakteryjne zapalenie skóry i tkanek miękkich
Termoforeza – jontoforezę można uzupełniać aparatami, których elektrody są podgrzewane. Zabieg ten to termoforeza – skóra jest tu dodatkowo podgrzewana i dzięki temu lepiej ukrwiona. Wpływa to na bardziej intensywne wnikanie substancji czynnych w skórę.
Elektroforeza – której celem jest wprowadzenie do wierzchnich warstw naskórka substancji składowych maści.
Dezinkrustacja (głębokie oczyszczanie) – substancje czynne ułatwiają usunięcie stwardniałego łoju i obumarłych łusek skóry. Zadaniem wprowadzonych jonów jest zmniejszenie swoistości osadów, aby mogły zostać wypłukane.
Kąpiel elektryczno-wodna jest to fizykoterapeutyczny zabieg elektroleczniczy, w którym całe ciało (kąpiel całkowita) lub kończyny (kąpiel komorowa) są zanurzone w wodzie. Wykonuje się je w specjalnych wannach, w ścianach których znajdują się elektrody, lub w specjalnym zestawie czterech wanienek połączonych ze sobą przystosowanych do zanurzenia kończyn. Stosuje się je zapaleniach wielonerwowych, nerwobólach, niedowładach, zespołach bólowych, ZZSK, chorobie zwyrodnieniowej stawów. Główne przeciwwskazania związane z przepływem prądu, to podciśnienie tętnicze, nadciśnienie tętnicze, stany gorączkowe i niewydolność krążenia.
Elektrostymulacja
Zabieg, w którym wykorzystuje się prądy małej częstotliwości w celu wywołania skurczu (pobudzenie) mięśni lub nerwów. Prądy te złożone są z impulsów o różnym przebiegu i częstotliwości, które można dowolnie regulować i dowolną ilość razy powtórzyć. Istnieją dwie metody: jednobiegunowa (elektrodę przykłada się w miejscu gdzie nerw wnika bezpośrednio do mięśnia) lub dwubiegunowa (2 elektrody przykłada się w pobliżu przyczepów mięśnia odnerwionego - włókna straciły zdolność przewodzenia impulsów).
DZIAŁANIE:
przeciwbólowe,
zmniejszenie napięcia mięśni,
usprawnienie procesów odżywczych mięśni,
Poprawa ukrwienia tkanek, gimnastyka mięśni.
WSKAZANIA:
niedowłady, zaniki i osłabienie mięśni,
stany po porażeniach mięśni lub po zdjęciu opatrunku,
choroby układu nerwowo-mięśniowego,
choroby układu krążenia,
PRZECIWWSKAZANIA:
ropne stany zapalne skóry i tkanek miękkich,
epilepsja,
ciąża,
ostre stany zapalne,
rozrusznik serca,
miażdżyca zarostowa tętnic,
nowotwory,
zapalenie żył,
zakrzepy.
Zjawiska elektrokinetyczne ogólnie opisują zjawiska, w których istnieje możliwość ścięcia ruchomej części podwójnej warstwy elektrycznej z naładowanej powierzchni cząsteczki, którą może być ciało stałe, ciecz lub pęcherzyk gazu w wymiarach skali nano lub mikro.
Jeśli pole elektryczne jest przyłożone stycznie wzdłuż naładowanej powierzchni, wtedy siła jest wywierana na obie części podwójnej warstwy elektrycznej. Naładowana powierzchnia (plus związany z nią materiał) ma tendencję do ruchu we właściwym kierunku, podczas gdy jony w ruchliwej części podwójnej warstwy elektrycznej wykazują saldo migracji w przeciwnym kierunku, niosąc wraz z nimi rozpuszczalnik, powodując jego przepływ. Odwrotnie, pole elektryczne jest wytworzone, gdy naładowana powierzchnia i część dyfuzyjna podwójnej warstwy elektrycznej poruszają się względem siebie. Siłą wywołującą ruch cząsteczek lub cieczy może być pole elektryczne, gradient stężeń, grawitacja czy gradient ciśnienia
Wyróżniane są cztery główne zjawiska elektrokinetyczne[1]:
Elektroforeza - ruch naładowanych powierzchni i związanego z nimi materiału (np. rozpuszczony lub zawieszony w rozpuszczalniku materiał) względem nieruchomej cieczy spowodowany przyłożonym polem elektrycznym,
Elektroosmoza - ruch cieczy względem nieruchomej naładowanej powierzchni (np. kapilarny lub porowaty korek, membrana) spowodowany przyłożonym polem elektrycznym (tj. uzupełnienie elektroforezy). Ciśnienie potrzebne do zrównoważenia przepływu elektroosmotycznego jest nazywane ciśnieniem elektroosmotycznym,
Potencjał przepływu - pole elektryczne, które jest wytwarzane kiedy ciecz przepływa wzdłuż nieruchomej naładowanej powierzchni (tj. odwrotność elektroosmozy),
Potencjał sedymentacji - pole elektryczne jest wytworzone, gdy naładowane cząsteczki poruszają się względem nieruchomej cieczy (tj. przeciwieństwo elektroforezy).
Elektroforeza posiada największe praktyczne zastosowanie, przez co jest badana bardzo intensywnie w różnych swoich formach, podczas gdy elektroosmoza i potencjał przepływu stosunkowo rzadko, a potencjał sedymentacji najrzadziej ze zjawisk elektrokinetycznych, ze względu na trudności doświadczalne[1].