Umiemy chronić las”

Dziecko I:

Co to jest przyroda?

To drzewa i kwiaty,

I liście, i woda.

Motyl nad łąką,

Biała stokrotka.

Przyroda jest wokół,

Wszędzie ją spotkasz!

Ptak rozśpiewany,

Gadające świerszcze...

Powiedzcie proszę

Co jeszcze? Co jeszcze?

Dziecko II:

Jeśli lubisz stary las,

To nie żałuj czasu.

Las nam się ukłonił w pas,

Wić chodźmy do lasu!

I cichutko bądźmy tu –

W tym zielonym domu.

Na srebrzystym siądźmy mchu,

Nie psoćmy nikomu.

Dziecko III:

Niechaj nie słyszy nawet nas

Ptak, co gniazdo mości,

By nie musiał stary las

Skarżyć się na gości.

Kochaj przyrodę! Szanuj przyrodę!

Omijaj w lesie sadzonki młode!

Jak posłużą im dobrze

I powietrze, i gleba,

To może być, że sięgną

Gałązkami do nieba. Chroń przyrodę!

Gdy zabraknie powietrza,

Wody, roślin na ziemi,

Zanim ludzkość w pustynię

Kulę ziemską zamieni

Zginą ryby i ptaki,

Kwiaty, lasy i zioła

Może człowiek: „Nie niszczcie!”

Jeszcze zdąży zawołać.

Bo przyroda ojczysta

To skarb droższy od złota

A w niej urok, poezja,

Piękno, spokój, prostota.

Jeszcze w płucach powietrze, zieleń

W żyłach krew płynie

Chroń zabytki natury

Gdy je zniszczysz

Sam zginiesz.

Dziecko V:

Zwierzęta kochają i łąkę, i las,

A ryby swą rzekę jak nikt.

Ptaki swe drzewa tu mają,

By wracać do gniazd,

A kwiaty w ogrodach swój świt.

Na Ziemi, na Ziemi

To każdy z nas wie,

Jest miejsce, gdzie dobrze mu jest!

Dziecko VI:

Przyroda to drzewo,

Przyroda to las i wszystko to,

Co dookoła nas.

Przyroda to kwiaty pięknie pachnące,

Góry, jeziora i zioła na łące.

Przyroda to Ty i Ja, i wszyscy ludzie.

Przyroda to kot i piesek w budzie.

Dziecko VII:

W górze ptaki, w dole woda,

Jaka piękna jest przyroda!

Lasy, góry i potoki

Rozwijają swe uroki.

Lecz słuchajcie towarzysze,

Ptaki lubią właśnie ciszę,

Toteż ciągną w nasze strony,

Każdy z nich zadowolony.

Nie niszcz krzewów!

Nie depcz trawy!

Nie rwij kwiatów dla zabawy!

Szanuj góry, kochaj las,

Niech przyroda cieszy nas!