Funkcje kardiomonitora. Sposoby prezentacji informacji
Umożliwia monitorowanie i nadzór istotnych dla życia parametrów pacjenta na sali intensywnej terapii, w trakcie zabiegu na sali operacyjnej i oddziale wybudzeń jak również na oddziale intensywnej opieki internistycznej oraz noworodków.
Zapewnia również sygnalizację alarmową w stanach zagrożenia po przekroczeniu zadanych granic alarmowych wszystkich mierzonych parametrów oraz rejestrację wszystkich monitorowanych sygnałów.
Umożliwia również gromadzenie, rejestrację i zapamiętywanie informacji o leczonych pacjentach oraz przekazywanie ich do centrali systemu.
Funkcje:
kardiomonitor zapewnia monitorowanie i nadzór:
EKG (odprowadzenia kończynowe i przedsercowe)
oddechu (metoda reograficzna)
ciśnienia tętniczego NIBP (metodą nieinwazyjną)
ciśnienia tętniczego, żylnego i innych IBP (metodą inwazyjną)
saturacji SpO2 (czujnikiem palcowym lub typu Y)
zawartości dwutlenku węgla ETCO2 w powietrzu wydychanym pacjenta
temperatury (w dwóch punktach pomiarowych i ich różnicę)
rzutu minutowego
analizę odcinka ST (poziom i nachylenie)
analizę rytmu EKG
Kontrola automatyzmu pracy serca.
Jest to ocena czynności węzła zatokowego. Parametry :
1. czas powrotu rytmu zatokowego – rytm zatokowy jest zmieniany i odłączamy go i czekamy aż serce wróci do swojego rytmu. Rytm serca: 72 razy/min 1,2Hz T = 800ms
Powrót po czasie 1400-1600ms czyli potrzeba 1,5 cyklu aby rytm powrócił.
2. Skorygowany czas powrotu – określa nam jak długo czekamy aż serce po pobudzeniu zacznie normalnie bić = czas powrotu –(minus) średni okres T czyli tp-Tsr. Określono, że jest to ok. 525-545 ms.
3. Określenie przewodnictwa zatokowo-przedsionkowego. Jednorazowe impulsowe pobudzenie serca, zaburzenie równowagi, częstotliwości pracy serca, a następnie skorygowany czas powrotu rytmu zatokowego. Tp1-Tsr/2 gdzie tp1 to czas powrotu po jednym impulsie.
Wady stetoskopowego osłuchu serca.
Dźwięki odbierane z wnętrza serca i naczyń różnią się widmem częstotliwości od dźwięków odbieranych z powierzchni klatki piersiowej. Różnice te spowodowane są oddziaływaniem tkanek występujących na drodze dźwięków. W jamach wypełnionych powietrzem występują rezonanse, a w tkankach głównie miękkich następuje wytłumienie fal dźwiękowych.
Wpływ tkanek człowieka na dźwięki o różnych częstotliwościach, dochodzących do powierzchni klatki piersiowej można opisać równaniem:
Gdzie: A – amplituda drgań na powierzchni klatki piersiowej
f – częstotliwość drgań
K – stała
Wyrażeniewe współrzędnych logarytmicznych przedstawia prostą o nachyleniu -12 dB/okt. W rzeczywistości zakres liniowości tłumienia tkankowego jest ograniczony: poniżej 20 Hz nachylenie maleje, a powyżej 20 Hz zaczyna wzrastać. Fizycznie biorąc tkanki ludzkie stanowią filtr dolnoprzepustowy. W czasie osłuchania stetoskopem dragania o większych częstotliwościach są słabiej słyszalne. W uchwyceniu słabszych sygnałów pomaga w pewnym stopniu percepcja narządu słuchu lekarza tj. zdolność wybiórczego odbierania sygnałów o niskim natężeniu z ogólnego tła wrażeń akustycznych. Są również stetoskopy tak skonstruowane, aby w pewnej mierze skompensować spadek amplitudy drgań ze wzrostem częstotliwości.
Osłuchiwanie stetoskopem jest badaniem subiektywnym i nie pozostawia dokumentu. Rejestracja zjawisk akustycznych przy użyciu fonokardiografów jest wyraźnym postępem w badaniach układu krążenia.
Techniczne sposoby badania serca (poza EKG).
Echokardiografia - metoda badania właściwości morfologii i czynności serca za pomocą echokardiografu.
Jest to badanie połączone z USG.Za pomocą tego badania badamy:
- ruch serca
- czy są zakrzepy
- przepływy wewnątrz serca
- badanie dopplerowskie
Badania izotropowe – za pomocą tych badań dowiadujemy się jak następuje rozpływ krwi
Koronarografia - angiografia tętnic wieńcowych. Badanie polegające na podaniu do tętnic wieńcowych kontrastu, umożliwiającego uwidocznienie ich światła na monitorze lub zdjęciu rentgenowskim. Badanie to stosowane jest szeroko w diagnostyce choroby niedokrwiennej serca. Jest podstawowym badaniem służącym do kwalifikacji pacjentów do wszczepiania pomostów omijających oraz do zabiegów koronaroplastyki.
USG - nieinwazyjna, atraumatyczna metoda diagnostyczna, pozwalająca na uzyskanie w czasie rzeczywistym obrazu przekroju badanego obiektu. Metoda ta wykorzystuje zjawisko rozchodzenia się oraz odbicia fali ultradźwiękowej (wykorzystywane są częstotliwości z zakresu 2-16 MHz) na granicy ośrodków, przy założeniu stałej prędkości fali w różnych tkankach równą 1540 m/s. Fala ultradźwiękowa generowana jest oraz przetwarzana w impulsy elektryczne przy użyciu zjawiska piezoelektrycznego W ultrasonografach nowej generacji wykorzystuje się również zjawisko Dopplera w celu pomiaru szybkości przepływu krwi.
Mapping serca – masowanie serca – metoda badania punkt po punkcie na klatce piersiowej. Powstają izolinie ściągnięte z klatki piersiowej. Częstotliwość próbkowania jak w EKG (200Hz)