Wilk był ulubieńcem bogów, a w szczególności Artemidy. Był pięknym, lecz bardzo delikatnym chłopcem, którego łatwo było zranić. Z tego powodu otrzymał od bogini dar przemieniania się w zwierzę o pięknym srebrzystym futrze, z straszliwymi kłami, które służyły mu do obrony, gdy jej nie było w pobliżu. Lecz dar ten z czasem stał się jego przekleństwem. Zakochał się w nimfie, ślicznej Kyrene. Ona odwzajemniła uczucie pięknego młodzieńca. Spędzali ze sobą wiele czasu, lecz nie podobało się to Artemis, która uknuła spisek. Namówiła swojego brata – Apollina, by uwiódł nimfę. Wilk widząc Kyrene razem z Apollem wpadł w szał. Rzucił się na boginkę i rozszarpał jej ciało. Następnie zaatakował boga, lecz Artemida ugodziła go strzałą. Gdy po chwili ujrzał zakrwawione szczątki Kyrene, rzucił się w przepaść. Nieprzytomnego znaleźli pasterze, którzy wzięli go do domu i zaopiekowali się nim. Rany wyleczyły się niezwykle szybko, jednak Wilk pozostał bardzo nieufny, z czasem stał się bardzo agresywny. Nie opuszczał już swojego zwierzęcego ciała. Jednego dnia, kiedy to razem z pasterzami pilnował owce, nagle ogarnął go szał, zamordował pasterzy i zwierzęta. Gdy ujrzał swoją hańbę, uciekł do lasu, nauczył się samotnego życia. Odtąd wilki żyją jak najdalej od ludzi, gdyż, nie chcą ich skrzywdzić.